Η δε Όλυνθος συνεδέθη ήδη μετά των Αθηναίων και Βοιωτών, και ούτω υπελείποντο μόνον οι Λακεδαιμόνιοι, προς ους στραφείς ο Αμύντας ζήτει να πέμψωσιν αυτώ στρατηγόν μετ’ αξιολόγου στρατιωτικής δυνάμεως κατά της Ολύνθου.
Μετά της αυτής αιτήσεως έφθασεν εις την Σπάρτην και πρεσβεία των Απολλωνιατών* και Ακανθίων. Αι νέαι Αθήναι, ως και αι αρχαίαι, εγίνωσκον πολλά ολίγον επιείκειαν. Η Όλυνθος επέβαλλε τον χαλινόν τόσω συντονώτερον, όσω μακρότερον εξετείνετο η συμμαχία, δι’ ου ήγε τα κοινά πράγματα ως κεφαλή της συμμαχίας, διατηρούσα πάντοτε επιτακτικόν κυριαρχικόν ήθος προς τους συμμάχους.
Η Απολλωνία και η Άκανθος, δύο επισημόταται πόλεις της Χαλκιδικής, μέχρι τούδε διατηρήσασαι την ανεξαρτησίαν, προσεκλήθησαν τώρα υπό την απειλήν, ότι θα θεωρηθώσιν ως πολέμιαι, να ενώσωσι τας πολεμικάς αυτών δυνάμεις μετά των Ολυνθιακών, ότε επρόκειτο να γείνη καιρία προσβολή κατά της Μακεδονίας.
Ως ο Αμύντας, ούτω και αυταί ανέμενον σωτηρίαν παρά των Λακεδαιμονίων και απήτουν να πέμψωσιν αυταίς επίσημον επικουρικήν δύναμιν ταχέως, προβάλλουσαι πειστικούς λόγους την δεινήν θέσιν αυτών.
*Η Απολλωνία έκειτο σχεδόν εν τω μέσω της Χαλκιδικής παρά τω σημερινώ Πολύγυρω κατά Ληκ θεωρούντα την πόλιν Απολλωνίαν ως αρχαίαν πρωτεύουσα.
Otto Abel "Η μέχρι του Φιλίππου Αρχαία Ιστορία της Μακεδονίας"
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου