Μακεδονικός Αγώνας

Η ιστορία της Ελλάδας σε 10 Λεπτά

Το νέο εκλογικό σύστημα

Από τους 300 βουλευτές, οι 150 θα εκλέγονται με λίστα σε μονοεδρικές περιφέρειες.

Ολίγον από γερμανικό σύστημα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΟΔΡΑ

Στο πρώτο συρτάρι του γραφείου του, ο Γ. Παπανδρέου έχει έτοιμο το σχέδιο του νέου εκλογικού συστήματος. Το επεξεργάστηκε επιτροπή ειδικών, υπό το συντονισμό του Μ. Παπαϊωάννου και, αφού τεθεί προς συζήτηση με τα κόμματα, θα λάβει τη μορφή νομοσχεδίου και θα πάρει το δρόμο προς τη Βουλή.

Από τους 300 βουλευτές, οι 150 θα εκλέγονται με λίστα σε μονοεδρικές περιφέρειες.

Το σχέδιο έχει στοιχεία του γερμανικού μοντέλου (την εκλογή κάποιων βουλευτών με σταυρό σε μονοεδρικές περιφέρειες και άλλων με λίστα), όχι όμως και την αναλογικότητά του αφού διατηρεί το «μπόνους» εδρών στο πρώτο κόμμα, ώστε να του επιτρέπει σχηματισμό κυβέρνησης με πανελλαδικό ποσοστό ψήφων γύρω στο 40- 41%. Οδηγεί, ωστόσο στην ανατροπή του σημερινού «στάτους» μέσω του τρόπου με τον οποίο θα εκλέγονται οι βουλευτές, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα πλήρους ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας.

Τα εννέα βασικά σημεία

Ποια είναι τα στοιχεία του νέου εκλογικού συστήματος;

1 Από τους 300 βουλευτές οι 150 θα εκλέγονται με λίστα σε μονοεδρικές περιφέρειες. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχει κατάτμηση περιοχών, ώστε να αντιστοιχούν σε 50-60.000 ψηφοφόρους. Για παράδειγμα, η σημερινή αχανής Β' Αθηνών θα διαιρεθεί σε 27-28 περιφέρειες με αποτέλεσμα κάποιοι δήμοι (π.χ. Χαλάνδρι) να εκλέγουν δικό τους βουλευτή, οι μικρότεροι να αναδεικνύουν αντιπρόσωπο με ενσωμάτωση στους διπλανούς δήμους, ενώ μεγάλες περιοχές (Περιστέρι, Καλλιθέα) θα στέλνουν δύο ή και τρεις εκπροσώπους τους στο Κοινοβούλιο.

2 Οι σημερινές μονοεδρικές ή νομοί που δεν φθάνουν αυτό το ύψος του πληθυσμού θα συνεχίσουν να εκλέγουν έναν βουλευτή. Δηλαδή δεν θα υπάρχουν συνενώσεις και νομών προκειμένου να διαμορφωθούν οι εκλογικές περιφέρειες, ενώ θα διατηρηθεί και ο θεσμός του αναπληρωτή βουλευτή που θα αναδεικνύεται με βάση τη σχετική πλειοψηφία όπως και σήμερα.

Με μικρές εξαιρέσεις, λοιπόν, τα μεγάλα κόμματα προβλέπεται ότι θα εξασφαλίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των μονοεδρικών περιφερειών.

3 Το σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών σημαίνει αλλαγές και στον τρόπο δουλειάς των υποψηφίων: Η αναγνωρισιμότητα, λόγου χάρη, μέσω της τηλεόρασης δεν θα αποτελεί το παν, και πρόσωπα με έντονη τοπική δραστηριότητα θα έχουν καλύτερες προϋποθέσεις εκλογής τους στη Βουλή.

Αλλά και μικρότερες δαπάνες, χωρίς «σπόνσορες» για τις πολυέξοδες εκστρατείες. Γεγονός που μπορεί να συμβάλει στην απεξάρτηση πολιτικών από επιχειρηματικά συμφέροντα.

4 Οι περίπου 100 βουλευτές (ο ακριβής αριθμός θα αποτελέσει αντικείμενο διαβούλευσης) θα εκλέγονται από λίστα υποψηφίων σε ευρείες εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες στο εξής θα είναι 5 ή 6, αντί των σημερινών δεκατριών διοικητικών περιφερειών.

5 Οι βουλευτές από τις λίστες θα εκλέγονται αναλογικά από τα κόμματα με βάση το πανελλαδικό τους ποσοστό. Το ΚΚΕ π.χ. θα εξέλεγε όλους τους βουλευτές του από τις λίστες των περιφερειών, αφού θα έβγαζε ελάχιστους ή κανέναν στις μονοεδρικές.

Αντιθέτως, το δεύτερο κόμμα θα εκλέγει αναλογικά λιγότερους από τις λίστες από το τρίτο ή το τέταρτο κόμμα, αφού το δεύτερο κόμμα θα εκλέγει βουλευτές και στις μονοεδρικές.

6 Το ποσοστό αναλογικότητας η αρχική σκέψη είναι να διατηρηθεί στο 87%. Αυτό σημαίνει ότι το «μπόνους» στο πρώτο κόμμα θα είναι 40 βουλευτές, από τις λίστες. Ομως, αν συμφωνήσει και η Νέα Δημοκρατία, είναι πολύ πιθανόν το πριμ να ανέβει στους 50 βουλευτές, όσους προβλέπει σήμερα και ο «νόμος Παυλόπουλου».

7 Το όριο εισόδου ενός κόμματος στη Βουλή διατηρείται στο 3%, παρά το γεγονός ότι το γερμανικό σύστημα προβλέπει το 5% ως προϋπόθεση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.

8 Στα ψηφοδέλτια των κομμάτων θα υπάρχουν δύο κατάλογοι βουλευτών: Οι υποψήφιοι για τις μονοεδρικές, όπου οι ψηφοφόροι θα βάζουν σταυρό και οι υποψήφιοι της λίστας για την ευρύτερη περιφέρεια όπου δεν θα χρειάζεται σταυρός προτίμησης.

Οι εκλογείς το πιθανότερο είναι πως θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ 3 υποψηφίων από κάθε κόμμα στις μονοεδρικές (υπάρχει και η σκέψη για 2).

9 Ο θεσμός των βουλευτών Επικρατείας δεν θα έχει πλέον νόημα με βάση το νέο σύστημα. Οι σκέψεις, όμως, είναι να διατηρηθεί με νέα μορφή και να εκλέγονται από εκεί οι εκπρόσωποι των αποδήμων οι οποίοι θα είναι μάλλον έξι βουλευτές: δύο από Ευρώπη, δύο από Αμερική, ένας από Αφρική και ένας από Αυστραλία.

Στο μέγαρο Μαξίμου πιστεύουν ότι το νέο σύστημα μπορεί να εξασφαλίσει τη συναίνεση της Ν.Δ. και να ισχύσει από τις επόμενες κιόλας εκλογές, αν συμφωνήσουν γι' αυτό τουλάχιστον 200 βουλευτές. Γι' αυτό, άλλωστε, είναι διατεθειμένοι για συμβιβασμούς σε πολλά σημεία όπως το «μπόνους» εδρών ή η διαίρεση περιφερειών.

Η στάση των υπόλοιπων κομμάτων

Από την άλλη πλευρά, κορυφαίοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ανάμεσά τους η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Α. Σπηλιωτόπουλος) έχουν ήδη στο παρελθόν ταχθεί υπέρ μιας παραλλαγής του γερμανικού συστήματος. Αυτό, άλλωστε, θα ευνοούσε και τον όποιο νέο αρχηγό της Ν.Δ., ο οποίος θα έχει κάθε λόγο να μπουν στη Βουλή πρόσωπα της εμπιστοσύνης του.

**Αντιδράσεις αναμένονται, ωστόσο, από τους βουλευτές, οι οποίοι πλέον θα εξαρτώνται πλέον σε μεγάλο βαθμό από τις αποφάσεις των αρχηγών τους, αλλά και από την αριστερά με αιχμή την αναλογικότητα (στη Γερμανία το σύστημα είναι πλήρως αναλογικό) και τα μικρότερα κόμματα.

**Η κυβέρνηση, πάντως, θεωρεί αδύναμη την κριτική αυτή. Και θα απαντήσει ότι δεν μπορεί τα κόμματα της αριστεράς να ζητούν απλή αναλογική, ενώ ταυτόχρονα τάσσονται εναντίον των κυβερνήσεων συνεργασίας, δηλώνοντας εξαρχής ότι αδιαφορούν αν θα σχηματίζεται κυβέρνηση.

**Μπορεί το νέο σύστημα να βοηθήσει στον εκδημοκρατισμό της εσωτερικής λειτουργίας των κομμάτων;

Μέχρι σήμερα οι λίστες ήταν υπόθεση των αρχηγών και μάλλον έτσι θα παραμείνουν. Στο μεσοδιάστημα, ωστόσο, είναι βέβαιο ότι θα διατυπωθεί το αίτημα συμμετοχής και των μελών σε αυτές τις αποφάσεις. Κι εκεί θα κριθούν πολλές από τις σημερινές διακηρύξεις περί εμβάθυνσης της δημοκρατίας και νέου τύπου κομματικής λειτουργίας.

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Συγκίνηση στο μνημόσυνο για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ

«Αδέλφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε»

Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, έτσι και φέτος, η ιαχή «αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε» δόνησε την ατμόσφαιρα των Τεμπών, όπου την Κυριακή τελέστηκε το μνημόσυνο για τα δέκα χρόνια από την μέρα που έξι φίλοι του ΠΑΟΚ έφυγαν από τη ζωή, επιστρέφοντας στην Θεσσαλονίκη μετά από ντέρμπι του «Δικεφάλου» με τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα.

Ηταν 4 Οκτωβρίου του 1999 όταν το λεωφορείο που μετέφερε τους άτυχους φιλάθλους του ΠΑΟΚ συγκρούστηκε με μικρό φορτηγό και ανατράπηκε στην περιοχή των Τεμπών, με αποτέλεσμα να χαθούν οι έξι νέοι άνθρωποι από τον σύνδεσμο του Κορδελιού, αλλά και ο οδηγός του φορτηγού.

Από τα συντρίμμια του λεωφορείου ανασύρθηκαν νεκροί οι Χαράλαμπος Ζαπουνίδης (20 χρόνων), Δημήτριος Ανδρεαδάκης (25 χρόνων), Χριστίνα Τζιόβα (18 χρόνων), Αναστάσιος Θέμελης (22 χρόνων), Γεώργιος Γκανάτσιος (22 χρόνων), Κυριάκος Λαζαρίδης (17 χρόνων), καθώς και o Αστέριος Αγκζιώτης (68 χρόνων), ο οδηγός του μικρού φορτηγού.

Στο μνημόσυνο της Κυριακής βρέθηκε ο νέος πρόεδρος του ΠΑΟΚ, Ζήσης Βρύζας, συνοδευόμενος από τον Φερνάντο Σάντος αλλά και αντιπροσωπεία παικτών, αποτελούμενη από τους Μαλεζά, Αραμπατζή και Σνάουτσνέρ.

Ο πρώην πλέον πρόεδρος του Δικεφάλου, Θοδωρής Ζαγοράκης έστειλε στεφάνι, ενώ παρόντες ήταν και ο πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, Μιλτιάδης Κανώτας, όπως και ο αντιπρόεδρος του ΑΣ ΠΑΟΚ, Δημοκράτης Παπαδόπουλος.

Βρύζας και τυπικά

Τη Δευτέρα θα ολοκληρωθεί και το τυπικό μέρος του διορισμού του Ζήση Βρύζα ως προέδρου του ΠΑΟΚ και αφού πρώτα γίνει δεκτό το νέο διοικητικό σχήμα από το Πρωτοδικείο.

Την ίδια μέρα, θα γίνει και η μεταβίβαση των μετοχών του Θοδωρή Ζαγοράκη (αξίας 100.000 ευρώ) προς τους εναπομείναντες μετόχους, με τον Ηλία Βιολίδη να φέρεται πως θα παραλάβει το μεγαλύτερο μέρος τους.

Από Δευτέρα προπονήσεις

Τη Δευτέρα θα ξεκινήσει η προετοιμασία του ΠΑΟΚ για το παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα και ο Φερνάντο Σάντος περιμένει την πλήρη επανένταξη των Μουν και Σνάουτσνερ στις ομαδικές προπονήσεις.

Κάτι που αναμένεται να γίνει και με τον Βιτόλο τις επόμενες μέρες, την ώρα που οι διεθνείς επιστρέφουν άλλοι την Τετάρτη και άλλοι την Πέμπτη.

Πηγή: Τα Νέα

Πρόσκληση Ευθύμη Καρανάσιου

Την Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009 ο κ. Ευθύμης Καρανάσιος στις 11.30 το πρωί θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου στο ξενοδοχείο Oceania Club στα Ν.Μουδανιά και θα απαντήσει στις ερωτήσεις σας σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα και την πολιτική επικαιρότητα.

Θα ήταν χαρά μας να παραβρεθείτε και να πιούμε μαζί έναν πρωινό καφέ, αφενός για να γνωριστούμε καλύτερα και αφετέρου για να συζητήσουμε θέματα που αφορούν τις εκλογές και το νομό μας ειδικότερα.

Λιάπης κατά Ντόρας

Διά του "Εθνους της Κυριακής", ο κ. Μ. Λιάπης τοποθετείται στα του Συνεδρίου της ΝΔ. Απορρίπτει "ultra ατλαντισμό" και νεοφιλελευθερισμό, λέγοντας ουσιαστικά "όχι" στην κυρία Ντ. Μπακογιάννη.

Με πολιτική παρέμβαση που κάνει μέσα από το «Εθνος της Κυριακής», ο κ. Μ. Λιάπης παίρνει καθαρή θέση εν όψει του συνεδρίου της ΝΔ, που καλείται να εκλέξει τον νέο αρχηγό της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα. Ουσιαστικά ο πρώην υπουργός λέει «όχι» στην κυρία Ντ. Μπακογιάννη.

Η δήλωση έχει ως εξής:

«Σήμερα κλείνει ένας ιστορικός κύκλος για την παράταξη και ανοίγει ένας καινούργιος. Για να ξεπεράσουμε αυτήν την ήττα στρατηγικής σημασίας, χρειαζόμαστε χρόνο.

Χρειαζόμαστε όμως και αυτοκριτική, ξεκινώντας από ένα μεγάλο γιατί, αφού πήγαμε σε πρόωρες εκλογές, χωρίς ουδείς να καταλάβει τον λόγο! Κάτι που στον λαό προκάλεσε αμηχανία, σύγχυση και τελικά οργή. Κυρίως οργή γιατί τώρα προεκλογικά υποσχόμασταν πράγματα, τα οποία οφείλαμε ήδη να είχαμε κάνει εδώ και καιρό...

Χρειαζόμαστε έναν ειλικρινή, απροσχημάτιστο εσωκομματικό διάλογο, χωρίς ωραιοποιήσεις. Χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτικό στίγμα και μια νέα προοπτική για την κοινωνία. Χρειαζόμαστε να αναβαπτιστούμε και πάλι στην ιδεολογία μας.

Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε να επαναβεβαιώσουμε τις πολιτικές παρακαταθήκες του ιδρυτή της παράταξης. Παρακαταθήκες που είναι και τα κριτήρια της επιλογής του νέου αρχηγού:

Να υπηρετούμε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό δίνοντας σημασία στον άνθρωπο και όχι στους αριθμούς, απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας τον νεοφιλελευθερισμό και τις ακραίες συνταγές ενός αχαλίνωτου καπιταλισμού. Και ασφαλώς να μην εναγκαλιζόμαστε, να μην έχουμε προνομιακές σχέσεις με τους διαπλεκόμενους, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Να υπηρετούμε την ευρωπαϊκή ιδέα σε ασφαλείς αποστάσεις από έναν ultra ατλαντισμό. Φίλη η Αμερική, φιλτάτη η Ευρώπη...

Να υπηρετούμε μια οραματική πολιτική και όχι μια κοντόφθαλμη διαχειριστική λογική με τακτικισμούς και επιδερμικές προσεγγίσεις.

Και ασφαλώς όχι με όρους τηλεοπτικής πασαρέλας γιατί μόνο τα επικοινωνιακά προσόντα δεν αρκούν. Η επικοινωνία πρέπει να είναι το απαραίτητο περιτύλιγμα της πολιτικής. Αλλά όχι το καμουφλάζ για να κρύβουμε ανικανότητες. Γιατί τελικά έχει αποδειχθεί πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός...

Να υπηρετούμε πάντα την αλήθεια μακράν από λαϊκισμούς, φθηνές ρητορείες, αλλά και τον φόβο του πολιτικού κόστους.

Αντίθετα το θάρρος αλλά και το αίσθημα δικαίου πρέπει να χαρακτηρίζουν τον ηγέτη.

Τελικά θέλουμε έναν αρχηγό primus inter pares που να είναι ανοιχτός στον διάλογο, ανεκτικός στη διαφορετική άποψη, να επιζητεί την κομματική συναίνεση και πάνω απ’ όλα να υπηρετεί τη σύνθεση.

Ο τόπος πια έχει ανάγκη μια μεγάλη, ισχυρή Κεντροδεξιά. Χωρίς αποκλεισμούς, που να αγκαλιάζει διαφορετικές τάσεις και να έχει ως κεντρικό άξονα τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος όπως αυτές εκφράστηκαν στο συνέδριο της Χαλκιδικής, οι οποίες είναι περισσότερο επίκαιρες από κάθε άλλη φορά. Ο καραμανλισμός να επιστρέψει στις ρίζες του!».

Πηγή: Έθνος

Από την ήττα στην ελπίδα

Tου Αντωνη Σαμαρα

Στις δύσκολες ώρες χρειάζονται δύο πράγματα: καθαρό μυαλό και ακμαίο ηθικό: Καθαρό μυαλό, για να καταλάβουμε τι έφταιξε και να το διορθώσουμε γρήγορα…

- Και ηθικό, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούμε να αντέξουμε τα δύσκολα και να αντιστρέψουμε την κατάσταση.

Μοναδικό μας μέλημα να ξαναστήσουμε τη Νέα Δημοκρατία στα πόδια της, να διαφυλάξουμε πάση θυσία την ενότητά της και να την ξαναβάλουμε σε τροχιά εξουσίας.

Την περασμένη Κυριακή η Νέα Δημοκρατία υπέστη βαριά ήττα. Το ΠΑΣΟΚ πήρε τις ίδιες ακριβώς ψήφους που είχε το 2004! Τρία εκατομμύρια και κάτι… Εμείς, όμως, χάσαμε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους. Οι μισοί απ' αυτούς έκαναν αποχή. Μας εγκατέλειψαν χωρίς να περάσουν τη «γέφυρα» και να πάνε σε άλλο κόμμα. Πάνω από 500 χιλιάδες ψηφοφόροι της Ν.Δ. πήγαν σπίτι τους, δεν προσχώρησαν κάπου αλλού. Γιατί απομακρύνθηκαν από το κόμμα μας, ενώ παραμένουν στην παράταξη;

Πρώτον, γιατί υποστείλαμε τις σημαίες μας. Νόμισαν κάποιοι ότι «οι ιδεολογίες είναι ξεπερασμένες» πια...

Περίεργος ισχυρισμός: όλα τα σύγχρονα κόμματα σε όλες τις χώρες διακηρύσσουν το ιδεολογικό τους στίγμα πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα.

- Η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε διεθνώς. Σήμερα η Σοσιαλδημοκρατία χάνει έδαφος παντού. Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν παραιτήθηκε από την ιδεολογία του.

- Με εμάς συνέβη το ακριβώς αντίθετο: οι ιδέες μας κερδίζουν έδαφος παντού, αλλά εμείς μοιάζαμε να τις έχουμε εγκαταλείψει. Ομως, χωρίς ιδεολογία, χάνεις την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες…

Δεύτερον, η παράταξή μας ένιωθε να χάνει την ταυτότητά της. Επί χρόνια κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ το να είναι κανείς Δεξιός, Συντηρητικός ή Φιλελεύθερος θεωρείτο περίπου «ανάθεμα».

Το 2004 δεν σταμάτησε αυτός ο ιδεολογικός «εκφοβισμός». Συνεχίστηκε καθώς εμείς οι ίδιοι προσπαθούσαμε καθημερινά να αποδείξουμε ότι… δεν ήμασταν Δεξιοί, δεν ήμασταν Συντηρητικοί, δεν ήμασταν Φιλελεύθεροι. Δεν προσπαθήσαμε να εκσυγχρονίσουμε την ιδεολογία μας. Απλώς προσπαθήσαμε να την… κρύψουμε.

Ασφαλώς δεν είμαστε ούτε παλαιο-δεξιοί, ούτε παλαιο-συντηρητικοί, ούτε νεο-φιλελεύθεροι. Αλλά είμαστε με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Που δίνει προτεραιότητα στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, στην ευημερία της κοινωνίας, στη δημιουργικότητα των ανθρώπων και στην ισότητα των ευκαιριών.

- Δίνει προτεραιότητα στη διάχυση του εισοδήματος, όχι στην αναδιανομή των… δανεικών.

- Δίνει προτεραιότητα στην αναδιανομή των ευκαιριών και της επιχειρηματικής ισχύος, όχι στη φορολόγηση κάθε παραγωγικής ικμάδας.

- Δίνει προτεραιότητα στη δημοκρατία, όχι στην κομματοκρατία, ούτε στη γραφειοκρατία, ούτε στα καρτέλ…

Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι κάναμε πολλά: Τη μεγάλη μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό, τη μείωση φορολογίας των μικρομεσαίων, την πώληση της Ολυμπιακής, τα ανοίγματα στη Ρωσία και την Κίνα, το βέτο στο ΝΑΤΟ για τα Σκόπια, την ουσιαστική απόρριψη του Σχεδίου Ανάν.

Μας είπαν, όμως, ότι δεν φαινόμασταν να τα πολυπιστεύουμε, ότι μοιάζαμε σαν να «σερνόμαστε», ότι συχνά αντιδρούσαμε σωστά, αλλά σπανίως δρούσαμε έγκαιρα.

Χάσαμε μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης του κόσμου τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ουσιαστικά διακηρύξαμε ότι η Αστυνομία «θα προπηλακίζεται αλλά δεν θα αντιδρά». Και στείλαμε το μήνυμα στους κουκουλοφόρους να κάψουν το κέντρο της πόλης…

Για να μη μας «κακοχαρακτηρίσουν» κάποιοι ακραίοι της Αριστεράς, χάσαμε την εμπιστοσύνη της μεσαίας τάξης και μεγάλου πυρήνα των οπαδών της δικής μας παράταξης.

Κι επειδή αρχίσαμε να χάνουμε την ταυτότητά μας ήταν δύσκολο να υπάρξουν εσωτερικές λειτουργίες. Το κόμμα έχει χρόνια να συζητήσει συλλογικά και συντεταγμένα. Κι όταν ένα κόμμα δεν συζητά, χάνει την επαφή με την κοινωνία. Και τελικά χάνει την εμπιστοσύνη της. Κι όταν χρειάζεται την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, για να περάσει τα δύσκολα, η κοινωνία του γυρίζει την πλάτη. Κι όσοι δεν μας γύρισαν την πλάτη απαιτούν άμεσα διόρθωση πορείας: σαφή ταυτότητα, πολιτικές λειτουργίες σύγχρονου κόμματος και γρήγορη διεκδίκηση επανόδου στην εξουσία.

Την «επανίδρυση του κράτους» την υποσχεθήκαμε και δεν την κάναμε. Την επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας δεν χρειάζεται να την υποσχεθούμε. Πρέπει να την κάνουμε. Αμεσα…

Την επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας: δηλαδή την επιστροφή στην ιδεολογία μας και τη στροφή σ' ένα σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας του κόμματος. Αυτονόητο είναι ότι η επανίδρυση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την έκφραση του συνόλου των μελών του κόμματος μέσα από τις κάλπες.

Υστερα από βαριά ήττα χρειάζεται δύο πράγματα: καθαρό μυαλό και ακμαίο ηθικό. Κι ένα τρίτο, που προϋποθέτει τα άλλα δύο: ελπίδα.

Αυτή την ελπίδα οφείλουμε να την προσφέρουμε στην παράταξη - και σ' αυτούς που μας ψήφισαν και σ' αυτούς που απομακρύνθηκαν από μας. Να την προσφέρουμε άμεσα και απερίφραστα.

Οχι αύριο. Τώρα…

Πηγή: Καθημερινή

Αντώνης Σαμαράς: Επιμένει στην επαναπροσέγγιση της μεσαίας τάξης

Τα τελευταία χρόνια η στενή του σχέση με την ΟΝΝΕΔ, αλλά και η ισχυροποίησή του στην κομματική βάση έδωσαν την ευκαιρία στον Αντώνη Σαμαρά να αντλεί δύναμη από την κομματική δεξαμενή.

Στο πατρικό του σπίτι, στην οδό Μουρούζη, οι συσκέψεις με στενούς συνεργάτες και βουλευτές για να χαράξει τη στρατηγική του ως το συνέδριο και να εξετάσει την ιδεολογική του πλατφόρμα διαδέχονται η μία την άλλη.

Ο Μεσσήνιος πολιτικός, ο οποίος κέρδισε την πρωτιά με μεγάλη διαφορά στην εκλογική του περιφέρεια, θα προτάξει την ανάγκη ενός σύγχρονου κεντροδεξιού κόμματος. Υπέρμαχος του κοινωνικού φιλελευθερισμού επιμένει στην επαναπροσέγγιση της μεσαίας τάξης. Δεν αρνήθηκε την πρόταση του Δημήτρη Αβραμόπουλου (σ.σ. δεν έχει γίνει δεκτή προς το παρόν) για εκλογή από τα ενεργά μέλη της παράταξης.

Στο στενό στρατηγικό του επιτελείο οι κ. Σταμενίτης, Κανελλόπουλος και Ζωναντός. Στους πολιτικούς του φίλους, πέραν όλων των άλλων, οι Kώστας Mαρκόπουλος, Άκης Γεροντόπουλος, Κώστας Τζαβάρας, Γιάννης Μανώλης, Σάββας Τσιτουρίδης, Θανάσης Δαβάκης, Χρήστος Σταϊκούρας, Δημήτρης Σταμάτης, Δημήτρης Σαμπαζιώτης, Ν. Παπαδημάτος, στελέχη που στο παρελθόν τον ακολούθησαν στην ΠΟΛΑΝ και όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό όλος ο Νομός Μεσσηνίας.

Πρόσφατο ρεπορτάζ για την υποψηφιότητα Σαμαρά, μάλιστα, στους 31 δημάρχους του νομού, όλοι απάντησαν ότι είναι στο πλευρό του και στηρίζουν την ενέργεια αυτή.

Εξαίρεση ο δήμαρχος Καλαμάτας Π. Νίκας, ο οποίος τόνισε ότι θα περιμένει τις υποψηφιότητες.

Καλές σχέσεις διατηρεί, επίσης, ο κ. Σαμαράς με τους Βασίλης Μιχαλολιάκο, Κώστα Τασούλα, αλλά και με την κυρία Φεβρωνία Πατριανάκου.

Πηγή: Απογευματινή

Οι ιδεολογικές μάχες στη Ν.Δ.

Η προσπάθεια απόκτησης ταυτότητας σύγχρονου κόμματος από το 1979 μέχρι σήμερα, μέσα από τα συνέδρια

Του Γιωργου Mαντελα

Τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα που ερχόταν. Το συνέδριο -άγνωστη λέξη στους περισσότερους από τους συμμετέχοντες, καθώς ήταν το πρώτο τους- είχε αποφασίσει να αλλάξει το έμβλημα του κόμματος, οι συμμετέχοντες είχαν παρακολουθήσει ήδη ένα χορευτικό από ευηδείς Σερραίες και όλοι ή σχεδόν όλοι -γιατί υπήρχαν και κάποιοι «υποψιασμένοι»- ετοιμάζονταν να εκδράμουν, με τις μαύρες κυβερνητικές Μερσεντές 200, στις κοντινές ψαροταβέρνες της Χαλκιδικής, όταν ο ιστορικός ηγέτης της παράταξης έριξε τη βόμβα: «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός».

Στην αρχή κοιτάχτηκαν με απορία («τι έπαθε ο πρόεδρος;»), μετά ψιθυριστά -από σεβασμό, αλλά κυρίως από φόβο προς τον αρχηγό- ζήτησαν κάποιες εξηγήσεις («τι κομμουνιστικά είναι αυτά;») και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρεσβύτερος, σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την επιστροφή του από το Παρίσι («που τον άλλαξε») τους μίλησε για την ιδεολογία που «αναγνωρίζει την ελευθερία της αγοράς με τη ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους, χάριν της κοινωνικής δικαιοσύνης».

H περιπέτεια

Τα υπόλοιπα ανήκουν στην Ιστορία. Σεπτέμβριος του 1979 - Χαλκιδική, Α΄ Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.

Κάπως έτσι ξεκινάει η σύντομη, αλλά κουραστική και εν πολλοίς τραυματική περιπέτεια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στον μαγικό κόσμο των ιδεολογικών αναζητήσεων και της απόκτησης ταυτότητας.

Ο μύθος, πάντως, λέει ότι για πρώτη φορά ο όρος «φιλελευθερισμός», με τη σημερινή του έννοια, ακούστηκε στην ελληνική Βουλή το 1962, όταν ο Στέφανος Στεφανόπουλος τον... ξόρκισε. «Ουδείς οπαδός της φιλελεύθερης οικονομίας υπάρχει» έλεγε από το βήμα μιας συνεδρίασης τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς. Αλλά μάλλον κανείς δεν τον άκουγε.

Δεκαεπτά χρόνια μετά ο Κ. Καραμανλής θα τον επέβαλε. Μια δεκάδα νέων στελεχών τότε (στην ηλικία των προχωρημένων -ηντα σήμερα) θα αναλάμβανε το έργο να τον διαδώσει κιόλας. Μεταξύ αυτών, ο Γιάννης Λούλης (δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις, μέρες που είναι...), ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος (το ίδιο), ο Δημήτρης Κατσούδας (λογογράφος του Κ. Μητσοτάκη και συνεργάτης της Ντόρας Μπακογιάννη στο ΥΠΕΞ έως προχθές), ο Κώστας Κόλμερ (δημοσιογράφος) και ορισμένα ακόμα στελέχη της νεολαίας, όπως η Φιόνα Κομνηνού, ο Κώστας Χρηστίδης κ.ά. Πρόκειται για την «ομάδα των υποψιασμένων», οι οποίοι είχαν ξεκινήσει το διαβρωτικό τους έργο νωρίτερα.

Μεταξύ αυτών, τα περίφημα «σεμινάρια του Σεμίραμις» («μαθήματα» ιδεολογικού περιεχομένου, που πραγματοποιούνταν στο ομώνυμο ξενοδοχείο της Κηφισιάς) και στην εποχή τους θεωρούνταν... περιττά. Από αυτήν τη σύντομη αναζήτηση όμως πρόλαβαν και βγήκαν στελέχη (μεταξύ αυτών και ο Κώστας Καραμανλής, ο νεώτερος) και δεξαμενές σκέψης (το 1976 ιδρύεται το Κέντρο Πολιτικής Ερευνας και Επιμόρφωσης - ΚΠΕΕ, αργότερα η ΚΙΠΑΕΑ κ.λπ.). Και ίσως αυτή τελικά να ήταν και η πιο γόνιμη περίοδος, από πλευράς παραγωγής ιδεών για τη Ν.Δ. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Μάιο του '81 πρόλαβαν να διοργανώσουν έως και συμπόσιο με τον τίτλο «Νέος Φιλελευθερισμός: Το μέλλον των μη κολεκτιβιστικών θεσμών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ». Μετά έπεσε σκοτάδι.

Ισως τελικώς να μην δόθηκαν και πολλές αφορμές για συζήτηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε διάστημα 20 ετών (1974 - 1994) η Ν.Δ. πραγματοποίησε μόλις τρία συνέδρια, συνήθως μετεκλογικά, για να χαράξει την πορεία προς μια εκλογική νίκη, που από το '81 όλο ερχόταν και όλο απομακρυνόταν.

«Αρχές της δεκαετίας του '80 εγκαινιάσαμε συνεργασία με το Ιδρυμα Αντενάουερ. Πήγαμε στο Βερολίνο για επιμόρφωση και οι Γερμανοί μας έλεγαν ότι στο CDU δούλευαν με προοπτική εξαετίας. Τους ζητήσαμε κάτι σε έξι... μήνες, γιατί τόσο υπολογίζαμε ότι θα μείνουμε εκτός εξουσίας. Δεν κολλήσαμε. Λογικό δεν ήταν;» θυμάται ηγετικό στέλεχος της τότε ΔΑΠ που είχε κάνει το ταξίδι.

Συμπέρασμα: η ιδεολογική αναζήτηση δεν είναι εμβόλιο ούτε χορηγείται με ένεση. Απαιτεί υπομονή και «ψάξιμο», συστατικά που από τη Ν.Δ. έλειπαν σε καλές δόσεις.

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, πάντως, έσβησε τις όποιες υποψίες ότι «κάτι δεν πάει καλά», λέγοντας πως «δεν υπάρχουν σήμερα στη Ν.Δ. δεξιοί και αριστεροί, αλλά μόνον Ελληνες που πιστεύουν στις εθνικόφρονες και προοδευτικές αρχές του κόμματός μας». Και η συζήτηση έκλεισε με μάλλον συνοπτικές διαδικασίες.

Ξανάνοιξε τον Φεβρουάριο του '86, περισσότερο σαν αναγκαστική «γέννα», καθώς έπρεπε να γίνει αποδεκτός ως πρόεδρος του κόμματος ο «αντι- Αντρέας» Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Εκεί συνέβη το εξής παράδοξο: ενώ η ιδεολογική διακήρυξη του Β΄ Συνεδρίου αναφερόταν στις αρχές του καραμανλικού Α΄ συνεδρίου, το πολιτικό πρόγραμμα στηριζόταν στις μητσοτακικές φιλελεύθερες απόψεις. Αποτέλεσμα; Ολοι έφυγαν μπερδεμένοι, αλλά ευχαριστημένοι. Αυτή είναι και η πεμπτουσία του κλασικού κεντροδεξιού ερωτήματος εν Ελλάδι τα τελευταία 25 χρόνια: συμβιβάζονται τα ασυμβίβαστα (καραμανλικοί - μητσοτακικοί);

Στο μεταξύ, η Ν.Δ. είχε μετονομασθεί σε «φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία», ορολογία με την οποία έβγαζαν σπυριά οι «Αβερωφικοί», μετέτρεψαν σε παντιέρα οι «Μητσοτακικοί» και έκαναν τη δουλειά τους, μέχρι νεωτέρας, οι «Καραμανλικοί».

Οι παραδόσεις

Υπήρχαν, βεβαίως πάντα και οι «παλιοί, κλασικοί δεξιοί», οι οποίοι σύμφωνα με τον Τάκη Μίχα (από τους πρώτους που είχαν μιλήσει για «φιλελευθερισμό»), «είχαν τον αντικομμουνισμό του Σολζενίτσιν». Δηλαδή, δεν θεωρούσαν τους κομμουνιστές εχθρούς της ελευθερίας, αλλά εχθρούς του έθνους και των παραδόσεων. Αλλά αυτοί είναι ένα άλλο, μεγάλο, κεφάλαιο από μόνοι τους, που όσο περνούν τα χρόνια μικραίνει.

Τελικώς, οι εκλογές κερδήθηκαν, αλλά η ιδεολογική μάχη παρέμενε χαμένη. Ισως επειδή δεν δόθηκε κατ' ουσίαν ποτέ. Και όμως, αφορμές υπήρχαν. Η πτώση του τείχους του Βερολίνου, για παράδειγμα, πέρασε «αδιάβαστη», η ελληνική κεντροδεξιά δεν την ανέλυσε ποτέ.

Καταντώντας ρουτίνα, η πτώση από την εξουσία συνδυάστηκε με νέο συνέδριο εκλογής προέδρου, που δεν έγινε καθόλου τυχαία στη Χαλκιδική (back to 1977), σφραγίστηκε από το χειροφίλημα του Μ. Εβερτ στον Καραμανλή τον πρεσβύτερο και την επιστροφή στις ρίζες του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού».

Οι... σκουριές

Ο νεοφιλελευθερισμός αποκηρύχθηκε έως και με πρόβλεψη στο καταστατικό, κάποιοι απηυδισμένοι φώναζαν τριγυρνώντας στο λόμπι «δεν είμαστε κόμμα ούτε σοσιαλιστικό ούτε νεοφιλελεύθερο», ενώ ο τότε βουλευτής Λ. Παπαγεωργόπουλος θα πει το ιστορικό «διώξαμε από την παράταξη και την ιδεολογία μας τα νεφελώματα και τις σκουριές».

Κάπου εκεί, με την κατηγορία της «σκουριάς» στην πλάτη, αποχωρούν από το κόμμα οι Μάνος - Ανδριανόπουλος.

Στο συνέδριο του '96 συνέβη το εξής εκπληκτικό. Πρώτα εξελέγη ο πρόεδρος και μετά ξεκίνησε η συζήτηση, η οποία σφραγίστηκε από το «καλώς ήρθες σπίτι σου Γιώργο (Σουφλιά)» και από κάτι «ψιλές», όχι για θέματα ιδεολογίας, αλλά για κάτι κουπόνια εκλογής στη νέα Κεντρική Επιτροπή.

Ο Καραμανλής ο νεώτερος ξεχνάει τα «σχολεία στελεχών» που οραματιζόταν και δουλεύει σε ρυθμούς ημιαπασχόλησης την πολιτική του σύγχρονου κοινωνικού κέντρου, που διακήρυξε στο συνέδριο του 2004. Οπως πάντα, προείχε η επιστροφή στην εξουσία. Δεν υπήρχε καιρός ούτε για... εφημερίδα, που λέει ο λόγος. Το δείχνουν άλλωστε και οι κυκλοφορίες τους (ειδικά των λεγόμενων «παραταξιακών»)...

Πηγή: Καθημερινή

Ο Μακεδονομάχος από τον Ταξιάρχη

κλικ στην δημοσίευση για μεγέθυνση

Μικρή συμβολή και από εμάς στη σημερινή ημέρα μνήμης του Μακεδονικού Αγώνα με ένα ενδιαφέρον σημείωμα από την εφημερίδα Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ στον κορυφαίο Μακεδονομάχο Χαλκιδικιώτη, καπετάν Γιάννη Παρλιάρη.

Μεγάλο το κείμενο (κάντε κλικ στην εικόνα), αλλά αξίζει να το διαβάσετε γιατί μας αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Μακεδονομάχου.

Ενδιαφέρον έχουν οι επισημάνσεις για την παρουσία του Ταξιαρχιώτη πολεμιστή, πέρα από τον Μακεδονικό Αγώνα και στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας, ενώ η σύντομη διήγηση συμπατριώτη του μας υπενθυμίζει το βαρύ φορτίο που κουβαλούν οι πολεμιστές και στο "πεδίο της ειρήνης".

Πηγή: Χολομώντας

Ένας ιδιώτης που τον λέν' Καραμανλή

Ταξίδι στο εξωτερικό και μάλιστα αρκετών εβδομάδων ετοιμάζει ο Κώστας Καραμανλής, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Νατάσσα (πήρε ήδη τρίμηνη άδεια άνευ αποδοχών) και πιθανόν από ένα ζευγάρι φίλων οι οποίοι δεν σχετίζονται με την πολιτική.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες της zougla.gr, πρώτος προορισμός θα είναι η Γαλλία, όχι όμως το Παρίσι, αλλά ένα ησυχαστήριο στα μεσογειακά παράλια για να ακολουθήσει επίσκεψη... για δουλειές και ψώνια στις ΗΠΑ. Ο κ. Καραμανλής -σύμφωνα με την άποψη κάποιων λίγων ανθρώπων, με τους οποίους συζητά τέτοια θέματα- σκέφτεται το μέλλον του. Αυτές τις ημέρες δηλώνει κουρασμένος και πικραμένος, ενώ την κατάσταση επιδείνωσε η περιπέτεια της υγείας της μητέρας του, Αλίκης. Συγκεκριμένα, αυτοί που τον είδαν μετά την αποχώρηση από το Μαξίμου μιλούν για έναν άνθρωπο που έχει κλειστεί στον εαυτό του, μιλάει ελάχιστα στους οικείους του και σχεδόν καθόλου στο τηλέφωνο. Για έναν άνθρωπο, που του αρέσει να κάθεται πολλές ώρες μόνος του, διαβάζοντας αστυνομικά μυθιστορήματα και βλέποντας ταινίες στην συνδρομητική τηλεόραση.

Αποφεύγει τις εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων και ενημερώνεται για τις εξελίξεις (κυρίως στο κόμμα της ΝΔ) από ένα ολιγόλεπτο τηλεφώνημα συνεργάτη του. Τρώει ελαφριά, δεν έχει πολύ όρεξη και πίνει λίγο κρασάκι με το φαγητό ή ένα ουισκάκι νωρίς το βράδυ.

Συμπεριφέρεται λες και η πολιτική τού προκαλεί έντονη ενόχληση και προσπαθεί να αποφύγει κάθε σχετικό ραντεβού, κυρίως τώρα. Οι φίλοι του, οι άνθρωποι που προτιμά να βλέπει πέρα από την οικογένειά του, είναι όλοι... εκτός πολιτικού στίβου. Με τα άτομα που είχε καθημερινή συνεργασία τους τελευταίους μήνες δεν μιλάει πλέον καθόλου, και από την πρώην κυβέρνηση και το επιτελείο τού Μαξίμου συνομιλεί μόνο με τον Αντώναρο και έναν πρώην συνεργάτη τού Ρουσόπουλου που του... ξέμεινε και συνεργάστηκαν στενά τον τελευταίο καιρό. Ακόμη και οι Ζακυνθινός και Δασκαλάκης χάθηκαν από τον προσωπικό του ορίζοντα.

Το σχεδιαζόμενο ταξίδι στις ΗΠΑ θα εξαρτηθεί από την υγεία της μητέρας του. Ο κ. Καραμανλής επιδιώκει, τώρα που η ιδιότητα του πρωθυπουργού είναι ακόμη φρέσκια, να διασφαλίσει σχέση συνεργασίας με ξένο πανεπιστημιακό ίδρυμα, στο οποίο θα διδάσκει ως επισκέπτης καθηγητής, όμως την καταθλιπτική του διάθεση χειροτέρεψε η είσπραξη δύο διπλωματικών αλλά ξεκάθαρων "ευχαριστούμε, αλλά είμαστε πλήρεις" από δύο αμερικανικά πανεπιστήμια διεθνούς ακτινοβολίας. Τώρα ο πήχης έχει κατέβει, και ο πρώην πρωθυπουργός ελπίζει να κλείσει σύντομα κι αυτή η εκκρεμότητα.

Πηγή: Zougla.gr