Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Δύο πνιγμοί σε Χαλκιδική και Σαλαμίνα


Την τελευταία τους πνοή στη θάλασσα άφησαν χθες το μεσημέρι δύο ηλικιωμένες στην Χαλκιδική και στη Σαλαμίνα.

Χωρίς τις αισθήσεις της ανασύρθηκε μία 79χρονη στις 13:45 στη θαλάσσια περιοχή Βεριάς Ν. Καλλικράτειας, η οποία λίγο αργότερα διακομίσθηκε στο Κέντρο Υγείας Ν. Μουδανιών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της.

Δέκα λεπτά αργότερα, στις 13:55, μία 73χρονη εντοπίσθηκε χωρίς τις αισθήσεις της στη θαλάσσια περιοχή Αγ. Γεωργίου Σαλαμίνας. Αμέσως μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας, ωστόσο ήταν ήδη αργά.

Λέσβος: «Απολιθώματα στο Αιγαίο»


Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου εγκαινίασε το Σάββατο 17 Ιουλίου την περιοδική έκθεση με τον τίτλο «Απολιθώματα στο Αιγαίο - Βιοποικιλότητα θηλαστικών: Από το Δεινοθήριο της Λέσβου στον Άνθρωπο των Πετραλώνων».

Περιλαμβάνει σπάνια απολιθώματα από τις παλαιοντολογικές έρευνες στον ελληνικό χώρο που παραχώρησε το Μουσείο Παλαιοντολογίας του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αλλά και σημαντικά ευρήματα από την Κρήτη από το τοπικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Η στρατηγική αξία και ο ρόλος της Ελλάδας


Του Θανου Nτοκου - Γενικού διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Η πρόσφατη έκθεση της STRATFOR (The geopolitics of Greece: A sea at heart) προκάλεσε προβληματισμό στην Αθήνα. Δικαιολογημένα άραγε; Θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τα συμφέροντα που προωθεί η συγκεκριμένη εξαιρετικά «δικτυωμένη» εταιρεία μελετών. Η έκθεση για την Ελλάδα παραθέτει τα γεωγραφικά και οικονομικά χαρακτηριστικά και αξιολογεί τη γεωστρατηγική αξία του ελλαδικού χώρου από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη στρατηγική σημασία του Αιγαίου και της Κύπρου. Διατυπώνεται η εκτίμηση ότι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και τις νατοϊκές επιχειρήσεις στο Κοσσυφοπέδιο το 1999 η Ελλάδα έχασε την αξία της ως στρατηγικός σύμμαχος, ενώ η έκθεση αποδίδει την υπερχρέωση της Ελλάδας στις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες για την εξισορρόπηση της τουρκικής απειλής.

Αναστηλώνεται το πατρικό του Χατζιδάκι

Ημιερειπωμένο κι όμως περήφανο το αρχιτεκτονικό στολίδι που είχε στεγάσει την οικογένεια του Μάνου Χατζιδάκι από το 1925 έως το 1932. Ευτυχώς τώρα θ' αναδειχθεί η ομορφιά του

«Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ' όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες».

Ετσι περιέγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις στο αυτοβιογραφικό του κείμενο τη γενέτειρά του. Σε ό,τι θεωρούμε σήμερα παλαιό κομμάτι της πόλης, στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Κονίτσης, βρισκόταν το πατρικό του σπίτι, ένα όμορφο τριώροφο, σε οικόπεδο επιφάνειας 1.317 τ.μ., κτισμένο το 1897 από τον Εβραίο ασφαλιστή και καπνέμπορο Ισαάκ Δανιές. Από το 1925 έως το 1932, ο πατέρας του συνθέτη, Γιώργος Χατζιδάκις, είχε νοικιάσει τον δεύτερο όροφο, ημιεπιπλωμένο. Εκεί εγκαταστάθηκε η οικογένειά του κι εκεί πήρε ο Μάνος Χατζιδάκις τα πρώτα μαθήματα μουσικής, στο πιάνο που ανήκε στον ιδιοκτήτη, με δασκάλα την αρμενικής καταγωγής πιανίστα Αλτουνιάν-γνωστή μουσικό της Ξάνθης.

Αυτό λοιπόν το σπίτι που χαρακτηρίστηκε το 1995 διατηρητέο, αλλά είχε υποστεί την άγρια φθορά του χρόνου, αποφάσισε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης να το αναστηλώσει και να το αξιοποιήσει: Το σπίτι άλλωστε ήδη από το 1932, μετά τη μετακόμιση της οικογένειας Χατζιδάκι στην Αθήνα, είχε περιέλθει στο Ελληνικό Δημόσιο. Από το 1932 έως το '41 χρησιμοποιήθηκε από την Οικονομική Εφορία της πόλης και το Δημόσιο Ταμείο. Το 1945 με την άφιξη του ελληνικού στρατού στην πόλη, το χρησιμοποίησε η 26η Ταξιαρχία. Εξακολούθησε να θεωρείται κτήριο του στρατού μέχρι το 2002, έχοντας φιλοξενήσει κατά καιρούς και τη στρατιωτική λέσχη της πόλης.

Το 2000 η Νομαρχία εκδήλωσε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον της για το κτίριο. Ετσι περιήλθαν (από το 2002) στην κατοχή της οι δύο πρώτοι όροφοι. Συνέχισε να διεκδικεί ολόκληρο το κτίριο ώστε να μπορέσει να προβεί στις απαραίτητες εργασίες αναστήλωσης. Το 2005 της παραχωρήθηκε τελικώς και το ισόγειο και υπόγειο του σπιτιού κι έκτοτε άρχισε να αναζητεί πόρους για τη μελέτη και τις εργασίες αποκατάστασης (έργο που είχε τότε υπολογιστεί ότι ανέρχεται στα 5,2 εκατ. ευρώ), ώστε να στεγαστεί εκεί «Πολυχώρος Τέχνης και Σκέψης».

Αφού η Νομαρχία έκρουσε ξανά και ξανά τη θύρα του υπουργείου Πολιτισμού «τελικά εκπονήθηκε η μελέτη, με χρηματοδότηση από διάφορα προγράμματα-όχι όμως κοινοτικά», λέει ο νομάρχης Ξάνθης Γιώργος Παυλίδης. Ετσι εδώ και δύο μήνες ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης του κτηρίου αφού «δημοπρατήσαμε την εσωτερική και εξωτερική αποκατάσταση του κτηρίου, προϋπολογισμού 3,2 εκατομμυρίων ευρώ». Τα χρήματα «προέρχονται από πόρους της Νομαρχίας».

Αναζητείται όμως επιπλέον χρηματοδότηση (περί τα 2 εκατ. ευρώ υπολογίζεται το κόστος) για την αποκατάσταση και του περίτεχνου ζωγραφικού διάκοσμου του σπιτιού. Ενα μέρος της είχε καταστραφεί σε μεγάλη πυρκαγιά τη δεκαετία του '50. Μέχρι πρότινος δεν είχαν φανεί οι αναπαραστάσεις σε όλο τους το μεγαλείο. Αλλά στη φάση της προμελέτης αποκαλύφθηκαν εκτός από τα ζωγραφικά διακοσμητικά στοιχεία στα ταβάνια και εξαιρετικές τοιχογραφίες σε όλους τους χώρους.

Αλλωστε το «σπίτι του Χατζιδάκι», όπως το αποκαλούν πια στην πόλη, είναι μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας, σε σύγκριση με οικίες της ίδιας περιόδου, στην Ξάνθη. Ρυθμολογικά και τυπολογικά έχει στοιχεία από τον νεοκλασικισμό του 19ου αιώνα: Κορινθιακή ρυθμολογία, γείσα, ψευδοπεσσούς κ.ά. Εχει επίσης κλειστό εξώστη, ενώ από τα χαρακτηριστικά του είναι ότι η επιφάνεια από όροφο σε όροφο μειώνεται καθ' ύψος.

«Μακάρι να εξασφαλίσουμε χρηματοδότηση και για τον ζωγραφικό διάκοσμο. Πάντως», λέει ο νομάρχης Ξάνθης, «εξωτερικά και στατικά θα αναστηλωθεί πλήρως. Υπολογίζουμε ότι σ' ένα χρόνο από τώρα θα είναι έτοιμο».

ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Ασπίδα προστασίας Αγγέλου στον Καραμανλή


ΟΥΤΕ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΟΥΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΗΤΑΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ, ΕΙΠΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑ!

Των ΑΛΙΚΗΣ ΜΑΤΣΗ, ΑΝΤΩΝΗ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Να απεμπλέξει πάση θυσία τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή από το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, επιχείρησε με την απολογία του στην ειδική ανακρίτρια Ειρήνη Καλού ο στενός του συνεργάτης και κατηγορούμενος για απιστία στην υπηρεσία σε βάρος του Δημοσίου και ηθική αυτουργία, Γιάννης Αγγέλου.

Η επιμονή του μάλιστα ήταν τέτοια, ώστε να αφήνει περίπου έκθετο τον πρώην πρωθυπουργό για τον οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι δεν ενημερωνόταν για την αλληλογραφία που έφτανε στο Μέγαρο Μαξίμου. Ακόμη και στις περιπτώσεις που οι επιστολές κατήγγελλαν πράξεις ή παραλείψεις υπουργών της κυβέρνησής του, διαβιβάζονταν στα γραφεία των υπουργών διότι «το πρωθυπουργικό γραφείο δεν ήταν δικαστήριο. Η πολιτική δεν ασκείται με νομικούς όρους. Ο υπουργός ή υφυπουργός, εφόσον παραμένει στη θέση του, εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού».

«Τα λένε όψιμα»

Στην απολογία του, εν γένει επαναλαμβάνει όσα είχε πει και στις καταθέσεις του στις δύο εξεταστικές επιτροπές της Βουλής. Αποποιείται τον τίτλο του διευθυντή του Πρωθυπουργικού Γραφείου, προκειμένου να πείσει ότι δεν ασκούσε επιρροή στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου.

Καταλογίζει στους κατηγορουμένους για την ίδια υπόθεση Σταματίνα Μαντέλη και Χρ. Μπότσιο ότι «καταθέτουν όψιμα μετά την απόκτηση από τους ίδιους της ιδιότητας του κατηγορουμένου και διότι εκτιμούν ότι έτσι ενισχύουν την υπερασπιστική τους τακτική. Ολες οι σχετικές καταθέσεις βρίθουν ανακριβειών, αντιφάσεων, ασαφειών, ακόμη και παραλογισμών».

Αιχμηρός είναι και για τον πρώην υφυπουργό Οικονομικών Π. Δούκα, για τον οποίο λέει ότι «κάτι θυμάται, αλλά δεν το θυμάται καλά». Ο ίδιος θυμάται μόνο μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του τον Ιούλιο του 2004 (σ.σ. ο Π. Δούκας έχει πει για Ιούνιο), κατά την οποία του υπέμνησε να δει την επιστολή του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου της Ξάνθης, Ξυνίδη. Αλλά η «αφετηρία μνήμης του» δεν του επιτρέπει να θυμηθεί το κυρίως θέμα της τηλεφωνικής τους συνομιλίας.

Πάντως, προσφέρει κάλυψη σε όλους τους υπόλοιπους κατηγορούμενους πρώην υπουργούς και υφυπουργούς, υπογραμμίζοντας ότι «ενήργησαν αυστηρά στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, υπογράφοντας σχετικές υπουργικές αποφάσεις και με πλήρη πεποίθηση ότι έπρατταν το νόμιμο και ορθό».

«Για άλλοθι»

Για τον δε Θ. Ρουσόπουλο, δηλώνει ότι «δεν γνωρίζει», αν οι μοναχοί τον χρησιμοποίησαν για τις επιδιώξεις τους.

«Οσοι αναφέρονται στο Μέγαρο Μαξίμου, το κάνουν για ευνόητους λόγους, διότι με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να βρουν άλλοθι για τις δικές τους ενέργειες. Το κάνουν δε εκ των υστέρων, εντελώς όψιμα και μάλιστα όταν απέκτησαν την ιδιότητα του κατηγορουμένου», αποφαίνεται ο Γ. Αγγέλου.

Συνδέει δε την εμπλοκή του ονόματός του με την «εγγύτητά μου με τον πρωθυπουργό, θεωρώντας ότι μέσω εμού θα μπλέξουν τον Κ. Καραμανλή».

Στο ερώτημα της κυρίας Καλού, αν ο πρώην πρωθυπουργός είχε ενημερωθεί για το περιεχόμενο της επιστολής των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων της Ξάνθης, η απάντησή του είναι ότι «ο πρώην πρωθυπουργός δεν ενημερωνόταν για την αλληλογραφία. Ηταν αντικειμενικώς αδύνατον. Δεν υπεισέρχονταν ποτέ στην ουσία των επιστολών, δεν αξιολογούσε το περιεχόμενό τους διότι δεν είχε γνώση των παραμέτρων της όποιας υπόθεσης απασχολούσε το κάθε υπουργείο».

Για την επικοινωνία του με τον Π. Δούκα και τη σύνδεση από τον πρώην υφυπουργό Οικονομικών με την αποδοχή της γνωμοδότησης του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων για την προώθηση των ανταλλαγών, απαντά ότι «συγχέει τα γεγονότα και δεν θέλω να πιστεύω ότι ανακριβολογεί σκοπίμως».

«Συνεργάτης»

Οσο για τη σημερινή του ιδιότητα, κλείνοντας την απολογία του ο κ. Αγγέλου δηλώνει «συνεργάτης του Κ. Καραμανλή στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού στη Βουλή. Η σύζυγός μου εργάζεται σήμερα στο ίδιο γραφείο».

Και καταλήγει: «Ολα αυτά τα χρόνια με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και ευσυνειδησία υπηρέτησα τα καθήκοντα που μου έκανε την τιμή να μου αναθέσει ο τότε πρωθυπουργός. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που απήλαυσαν την εξουσία. Αντίθετα αυτά τα χρόνια ήταν τα χειρότερα ποιοτικά της ζωής μου για μένα και την οικογένειά μου και τελικά αυτό που έμεινε είναι η πικρία από μια κλήση σε απολογία ως κατηγορούμενου». *

Πηγή: Ελευθεροτυπία