Σε μία άγονη βραχώδη και δυσπρόσιτη περιοχή της Ηπείρου, Νοτιοδυτικά των Ιωαννίνων, στο δρόμο προς την Άρτα, ανάμεσα στα όρη Μούργκα (υψόμ.1340), Ζάβρουχο (υψόμ.1137), Τούρλια (υψόμ.1082) και στη συμβολή του ποταμού Αχέροντα με τον παραπόταμό του Τσαγκαριώτικο, υπήρχε κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, μία ολόκληρη περιοχή με «ημιαυτόνομο» καθεστώς, που ονομάζετο «Σούλι». Συγκεκριμένα, στους πρόποδες των βουνών αυτών υψώνονται δύο λόφοι, ο ένας απέναντι στον άλλο: Το «Κούγκι», πάνω στο οποίο είναι κτισμένο ένα μικρό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής και η «Κιάφα», όπου βρίσκεται φρούριο. Απέναντι από το «Κούγκι» υψώνεται άλλος λόφος, πάνω στον οποίο είναι κτισμένος ο ναός του «Αγίου Δονάτου», όπου συγκεντρώνονταν οι Σουλιώτες κατά τα «Γενικά Συνέδρια» (Σήμερα στον ίδιο χώρο γίνεται ετήσια θρησκευτική πανήγυρι). Πάνω από το χωριό «Κιάφα» υψώνεται ο βράχος της «Τρύπας», το Βορειοδυτικό τμήμα του οποίου λέγεται «Ράχη της Αστραπής ή Σκάλα της Τζαβέλαινας».
Τα πρωτοσέλιδα των πολιτικών, οικονομικών και αθλητικών εφημερίδων
(24-12-2024)
Πριν από 2 δευτερόλεπτα