Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Τα έθιμα του Δωδεκαημέρου στη Βόρεια Ελλάδα


Πανάρχαιοι θρύλοι και παραδόσεις συνοδεύουν τα χριστουγεννιάτικα έθιμα στη Μακεδονία και τη Θράκη. Η «Άγια Νύχτα» έρχεται με φωτιές μεταμφιέσεις και ζουρνάδες. Έθιμα χαράς και αγάπης που βγαίνουν από τα βάθη των καιρών αλλά και από τα νεότερα έρχονται να ζεστάνουν αυτές τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων τις καρδιές των ανθρώπων.

Οι ρίζες πολλών εθίμων της Βορείου Ελλάδος φθάνουν έως και τις διονυσιακές γιορτές, όπως οι κλαδαριές της Σιάτιστας. Τα περισσότερα όμως έθιμα προέρχονται από την εποχή της τουρκοκρατίας, όπως τα ρογκατσάρια της Πιερίας, τα μπαμπουσάρια, οι πουρπούρς και η κορτοπούλα της Θράκης, οι κλαδαριές της Σιάτιστας, οι φωτιές της Φλώρινας και η κόλιντα μπάμπω της Πέλλας.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή

Στα χωριά της Βόρειας Ελλάδας από τις πα­ραμονές των εορτών ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια και διαλέγει το πιο όμορφο, το πιο γερό, το πιο χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πάει σπίτι του. Αυτό ονομάζεται Χριστόξυλο και είναι το ξύλο που θα καίει για όλο το δωδεκαήμερο των Εορτών (από τα Χρι­στούγεννα μέχρι και τα Φώτα) στο τζάκι του σπιτιού. Όσο πιο μεγάλο είναι το ξύλο τόσο πιο τρανός (σπουδαίος) θα είναι ο νοικοκύρης και όσο πιο χοντρό τόσο πλουσιότερος θα γίνει. Ακόμη το ξύλο αυτό δεν το σβήνουν, διότι θεωρείται πως θα σβήσει και η καλή κατάσταση του σπιτιού. Επίσης τη στάχτη του τη ρίχνουν στα σπαρτά για να τα προφυλάσσει από βλαβερά έντομα και σκουλήκια.

Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει το σπίτι με ιδιαίτερη προσοχή στο τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη.Καθαρίζουν ακόμη και την καπνοδόχο για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι, τα κακά δαιμόνια, όπως λέ­νε στα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα πα­ραμύθια.

Έτσι, το βράδυ της παραμονής ( ή το πρωί) των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικο­κύρης του σπιτιού ανάβει την καινούργια φω­τιά και μπαίνει στην πυροστιά το Χριστόξυλο. Καίνε επίσης στο τζάκι κλαδί από χλωρό πουρνάρι, για αποτροπή του κακού και για την καλή υγεία της οικογένειας. Μάλιστα από το είδος και την ένταση του "πραπαλίσματος" των φύλλων μαντεύουν την τύχη των μελών του σπιτικού. Ακόμη βάζουν κοντά στη φωτιά μια άσπρη πέτρα, για να περάσει η οικογένεια "άσπρη χρονιά"! Η πέτρα αυτή μένει στην ίδια θέση ως την Υπαπαντή (2 Φεβρουαρίου), οπότε μεταφέρεται στα χωράφια, για να αποτρέπει την πτώση χαλαζιού.

Οι «κλαδαριές», τα «κόλιαντα» και τα «μπουμπουσάρια» είναι τα έθιμα που ανα­βιώνουν στη Σιάτιστα την περίοδο που δω­δεκαημέρου των Εορτών.

Οι «κλαδαριές» είναι ένα μοναδικό έθιμο που ανάγεται στα ομηρικά χρόνια, διότι θυμίζει το "αποτρόπαιο πυρ" των αρχαίων, με το οποίο οι Σιατιστινοί επεδίωκαν να ξορκίσουν τα κακά πνεύματα και σήμερα τους καλικαντζάρους. Όμως οι «κλαδαριές» ταυτίστηκαν και με τις φωτιές που άναψαν το βράδυ της γέννησης οι βοσκοί, για να ζεστάνουν το νεογέννητο θείο βρέφος.

Στη Φλώρινα έχει γίνει παράδο­ση να υποδέχονται τη γέννηση του Χρίστου ανάβοντας τεράστιες φωτιές στις 12.00 τα μεσάνυχτα. Είναι οι φω­τιές που συμβολίζουν τη φωτιά που άναψαν οι ποι­μένες της Βηθλεέμ για να ζεσταθεί ο νεογέννητος Χρι­στός. Στην παγωμένη γη ανοίγεται μία τρύπα όπου μπαίνει το προσάναμμα, ο αρχηγός της παρέας ανάβει τη φωτιά, η οποία γιγαντώνεται γρήγορα, καθώς μικροί και μεγάλοι ρίχνουν ξύλα και άλλα εύφλεκτα υλικά.

"Τη στιγμή που η φωτιά θεριεύει και φτάνει μέχρι τον ουρανό, κατεβαίνουν τα πνεύματα, που ενθουσιάζονται από τις φωνές μας, το γλέντι και τα πειράγματα", λένε οι γεροντότεροι. Το έθιμο της φωτιάς δεν διακόπηκε ούτε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν οι τουρκικές αρχές έβγαζαν αστυνομική περίπολο για να επιβάλουν την απαγόρευσή του. Καθ' όλη τη διάρκεια της γιορτής σερβίρονται παραδοσιακή φασολάδα, φλωρινιώτικο κρασί, πίτες, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, τηγανίτες, ποντιακά γλυκά και άλλα εδέσματα.

Στην ορεινή Πιερία αναβιώνει το έθιμο των μεταμφιέσεων το οποίο από περιοχή σε περιοχή έχει διαφορετική ονομασία. Άλλοι το λένε ρογκάτσια ή ρογκατσάρια, μωμόγερους ή μπαμπαλιούρια. Οι μεταμφιεσμένοι φορούν τομάρια ζώων από λύκους ή τράγους και μάσκες, ενώ κάποιοι ντύνονται πολίτες οπλισμένοι και κάνουν ότι πολεμούν, ώστε η μία ομάδα να νικήσει την άλλη και να φύγουν τα κακά πνεύματα. Το ίδιο επιτυγχάνεται και με τον εκκωφαντικό θόρυβο που κάνουν οι κουδούνες που φορούν τα "μπαμπαλιούρια". Η ομάδα πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι για να πει τα κάλαντα.

Τα «χόλιαντα» είναι τα κάλαντα στο το­πικό σιατιστινό ιδίωμα. Υπάρχουν κάλαντα ειδικά για κάθε περίπτωση, για το νιόπαντρο ζευγάρι, για τις ανύπαντρες, για τους ανύπαντρους, για τους γέρους κ.λπ.

Στην περιοχή της Πέλλας σήμερα αναβιώνει η κόλιντα μπάμπω, όπου οι κάτοικοι συναγωνίζονται για το ποιος θα ανάψει τη μεγαλύτερη φωτιά. Οι ρίζες του εθίμου φτάνουν ως τον Ηρώδη. Την ώρα δηλαδή που ανάβουν τη φωτιά φωνάζουν "κόλιντα μπάμπω", που σημαίνει "σφάζουν γιαγιά", για να υπενθυμίσουν τη σφαγή όλων των νηπίων που διέταξε ο Ηρώδης και για να προφυλάξουν οι μανάδες τα παιδιά τους.

Ένα έθιμο της ακριτικής Θράκης είναι η κεντημένη «Χριστοκουλούρα». Οι γυναίκες των Σαρακατσάνων στη Θράκη εξακολουθούν να ζυμώνουν και να φτιάχνουν τη "χριστόκλουρα", η οποία είναι κεντημένη. Τα κεντήματα στη "χριστόκλουρα" αναπαριστούν πρόβατα, άλογα, τη στάνη, τη στρούγκα και άλλα στοιχεία του παλαιού καθημερινού τους βίου. Τη "χριστόκλουρα" την τρώνε όλοι μαζί με μέλι περιμένοντας τη γέννηση του Χριστού. Στο τραπέζι των Θρακιωτών ακόμη και σήμερα το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων βρίσκονται εννέα διαφορετικά τρόφιμα, που το καθένα συμβολίζει στιγμές της καθημερινότητας.

Το έθιμο των μπαμουσιαραίων στο Ρήγιο της επαρχίας Διδυμοτείχου αναβιώνει τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Σύμφωνα με αυτό δύο παλικάρια μεταμφιέζονται το ένα σε μπαμπουσιάρο και το άλλο σε γυναίκα του μπαμπούσιαρου. Το πρώτο φορά μια νεροκολοκύθα στο πρόσωπο με τρύπες στα μάτια και στο στόμα, προβιές προβάτων και κρεμά στη μέση κουδούνια και στη ζώνη του ένα μεγάλο μαχαίρι. Ζουρνατζήτδες ή γκαϊντατζήδες συνοδεύουν το ζευγάρι καθώς και ένα νταουλτζής. Η άγρια και χαρακτηριστική μουσική των οργανοπαιχτών ξεσηκώνει όλο το χωριό.

Στον κύκλο των μεταμφιέσεων του Δωδεκαημέρου ανήκει το έθιμο "πουρπούρς", που αναβιώνει στον Έβρο τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Τα παλικάρια του χωριού μαζεύονται στο σπίτι του πουρπούρ. Από εκεί ξεκινούν όλοι μαζί και με κουδούνια και γκαρτσούνες κάνουν σαματά. Οι νοικοκυρές τους κερνούν φρούτα εποχής, κρέας και ψωμί. Στον Έβρο επίσης αναβιώνει το έθιμο της κορτοπούλας ανήμερα των Χριστουγέννων. Ένας άντρας ντύνεται γυναίκα, κορτοπούλα, και ένας άλλος αράπης. Το ζευγάρι και η συνοδεία του δέχονται δώρα, αφού πρώτα τραγουδούν. Η πομπή της κορτοπούλας συνοδεύεται και από άλλα άτομα, τα οποία επιδιώκουν να την αποσπάσουν από τον αράπη ή να την θωπεύσουν. Ο αράπης προσπαθεί να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο με ξυλοδαρμό όσων το επιχειρήσουν.

Ένα άλλο χριστουγεννιάτικο έθιμο είναι οι σάρτες. Ένα μήνα πριν από τα Χριστούγεννα σε κάθε γειτονιά μικρές παρέες παιδιών και νέ­ων ηλικίας 12-20 ετών συγκεντρώνονται τα βράδια και μαθαίνουν να τραγουδούν το τραγούδι των Χριστουγέννων. Η κάθε ομά­δα έχει και τον κουρατζή και την παραμονή των Χριστουγέννων μ' ένα φανάρι στο ένα χέ­ρι και μια «γκούτσα» στο άλλο - στην οποία θα κρεμά­σουν το δώρα - βγαίνουν να τρα­γουδήσουν.

Σε άλλες περιοχές οι γυναίκες ετοιμάζουν λαχανοσαρμάδες που συμβολί­ζουν τα τυλιγμένο στα σπάργανα Χριστό, πίτα λαδερή, τουρσί και κομπόστα με χριστόψωμο. Οι νοικοκυρές ετοιμάζουν α­κόμη την καρβαβίτσα με τα εντόσθια του γουρουνιού που έχει σφαχτεί, ενώ το έ­θιμο επιβάλλει να μαγει­ρεύεται και κότα γεμιστή, ε­νώ στο τραπέζι πρέπει να υπάρχουν πίτα γλυκιά και σιτάρι βρασμένο με ζάχαρη. Στο δείπνο ο πατέρας σπάει το χριστόψωμο στο κεφάλι του και αν το δεξί κομμάτι είναι πιο μεγάλο σημαίνει πως η νέα χρονιά θα πάει καλά.

Πηγή: Μπόρα είναι θα περάσει

Συνελλήφθη ο ελεύθερος σκοπευτής με το μαύρο τζιπ


Στα χέρια της Αστυνομίας έπεσε ο πιστολέρο με το μαύρο τζιπ, που είχε τρομοκρατήσει τις προηγούμενες ημέρες την Αθήνα πυροβολώντας και τραυματίζοντας ανυποψίαστους πολίτες.

Λεπτομέρειες για το δράστη και τη σύλληψη αναμένεται να δοθούν αύριο από το διοικητή της Ασφάλειας Αττικής.

Η Αστυνομία είχε εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό τις προηγούμενες ημέρες, ερευνώντας όλα τα μαύρα οχήματα τύπου «τζιπ» με φιμέ τζάμια, σύμφωνα με τις περιγραφές των θυμάτων.

Ο «πιστολέρο» είχε πραγματοποιήσει τουλάχιστον πέντε επιθέσεις στις οποίες τραυμάτισε τέσσερις πολίτες.

Επιθέσεις είχαν σημειωθεί σε Βοτανικό, Μοσχάτο, Κολωνό και Ανω Λιόσια, συνήθως νωρίς το βράδυ. Δύο από τα θύματα νοσηλεύονται στο νοσοκομείο, χωρίς ωστόσο να κινδυνεύει η ζωή τους.

Πηγή: Foreign Press

Οι καλικάντζαροι και ο μύθος τους

Μια φορά και ένα καιρό, ζούσαν στην Ίμβρο δυο αδέρφια. Ο ένας ήταν πολύ πλούσιος και είχε πολλά κτήματα κι ο άλλος ήταν πολύ φτωχός και είχε πολλά παιδιά. Ο φτωχός δούλευε σκληρά για να συντηρήσει τη φαμίλια του, ενώ ο πλούσιος, αν και άτεκνος, ήταν πολύ φιλάργυρος.

Εκείνα τα Χριστούγεννα, στου φτωχού το σπίτι πέρασαν με ψωμί κι ελιές, ενώ ο πλούσιος είχε απ' όλα τα καλά στο τραπέζι του. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο φτωχός πήγε στο νερόμυλο για να πάρει λίγο αλεύρι, μα ο μυλωνάς δεν του έδωσε, γιατί δεν είχε να πληρώσει. Καθώς γύριζε λυπημένος στο χωριό και συλλογιζόταν πώς θα πήγαινε πάλι στα παιδιά του με άδεια χέρια, άκουσε πίσω του κουδούνια και ποδοβολητά ζώων. «Λες να είναι καλικάντζαροι χρονιάρα μέρα;» αναρωτήθηκε, σκαρφαλώνοντας γρήγορα σ' ένα ψηλό δέντρο για να κρυφτεί στα κλαδιά του.

Τα ,ζώα με, τους συνοδούς τους σταμάτησαν , κάτω από το δέντρο. Τότε άκουσε μια βροντερή φωνή να λέει: «Ατσίλ αγατζίμ ατσίλ!», που θα πει «άνοιξε, δέντρο μου, άνοιξε!»

Αμέσως ο κορμός του δέντρου άνοιξε στα δύο κι από μέσα ξεχύθηκε ένα φως τόσο δυνατό, που έλαμψε ο τόπος τριγύρω. Τότε ο φτωχός είδε με τρόμο σαράντα καλικάντζαρους, μαυριδερούς κι ασχημομούρηδες, με μυτερά κέρατα, μαλλιαρές ουρές και νύχια γυριστά, να σέρνουν σαράντα μουλάρια τόσο φορτωμένα, που με το ζόρι στέκονταν στα πόδια τους!

Από τη ρίζα του δέντρου ξεκινούσαν κάτι ξύλινες, στριφογυριστές σκάλες, που απλώνονταν σε βάθος, όσο έφτανε το βλέμμα του. Οι καλικάντζαροι φορτώθηκαν τα σακιά και κατέβαιναν τις σκάλες για να τα στοιβάξουν στις υπόγειες αποθήκες τους. Αφού τελείωσαν αυτή τη δουλειά, ο αρχηγός τους φώναξε ένα μικρό καλικαντζαράκι και το διέταξε:

«Φέρε μου το μύλο, μικρέ!»

Τότε το καλικαντζαράκι άνοιξε ένα κρυφό συρτάρι, σκαλισμένο στη ρίζα του δέντρου, πήρε ένα μύλο μικρό, σαν εκείνους που αλέθουν τον καφέ, και τον παρέδωσε στον αρχηγό του με μια αστεία υπόκλιση.

Ο αρχηγός των καλικάντζαρων πήρε το μύλο, στάθηκε όρθιος με μεγάλη επισημότητα, τον σήκωσε ψηλά τεντώνοντας τα χέρια του και βροντοφώναξε:


«Μύλε μου, αφέντη μύλε μου,

βγάλε σωρούς κριθάρια

νόστιμα σα ζαχαρωτά,

γα φάνε τα μουλάρια!»


Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του κι ο μύλος άρχισε να βγάζει σπόρους κριθαριού, αφράτους και λαχταριστούς σαν ένα βουνό από κουφέτα! Τα μουλάρια έφαγαν με την ψυχή τους, μέχρι που οι κοιλιές τους φούσκωσαν σαν μπαλόνια. Τότε ο Αρχικαλικάντζαρος σκέπασε με την παλάμη του το μύλο, φύσηξε τρεις φορές κι εκείνος σταμάτησε να βγάζει κριθάρι. 'Έπειτα τον κράτησε πάλι ψηλά και φώναξε:


«Μύλε μου, αφέντη μύλε μου

βγάλε κρέας ψημένο,

να φαν τα παλικάρια μου

κι εγώ να μη χορταίνω!»


Αμέσως ο μύλος άρχισε γα βγάζει κρέατα τραγανιστά και ροδοκοκκινισμένα.

Οι καλικάντζαροι στρώθηκαν γύρω του κι έφαγαν του σκασμού! Με τον ίδιο τρόπο ο μύλος έβγαλε πίτες, αβγά, φρούτα, τυρί, γλυκίσματα και μπόλικο κρασί.

Ο φτωχός παρακολουθούσε τα συμβάντα από την κορυφή του δέντρου με ανοιχτό το στόμα. «Αχ, ας είχα κι εγώ έναν τέτοιο μύλο, μόνο για μια μέρα έστω, γι' απόψε που είναι Πρωτοχρονιά. Πόσο θα χαίρονταν τα καημένα τα παιδάκια μου...» συλλογιζόταν κι η καρδιά του μάτωνε από τη στενοχώρια. Κοντά στα ξημερώματα, ο αρχηγός είπε στους άλλους καλικάντζαρους:


«Καλικάντζαροι, αδέρφια,

ροκάνες πάρτε μα και ντέφια!

Προτού λαλήσει ο πετεινός,

σε άλλους τόπους πάμε,

χίλιες να κάνουμε ζημιές,

μπελάδες στις νοικοκυρές και

πριν αγιαστούνε τα νερά.

στο δέντρο μας γυρνάμε».


Οι καλικάντζαροι αλάλαξαν ενθουσιασμένοι και η γη σείστηκε από τις αγριοφωνάρες τους. Ανέβηκαν στα μουλάρια τουςκαι, χτυπώντας τα με τις ουρές τους, έγιναν άφαντοι! Ο Αρχικαλικάντζαρος, αφού φύλαξε με προσοχή το μύλο στην κρυψώνα του, καβαλίκεψε το μουλάρι του, ανέβηκε τη σκάλα και είπε στο δέντρο:

«Καπάν, αγατζίμ, καπάν», δηλαδή «κλείσε, δέντρο μου, κλείσε».

Αμέσως το δέντρο έκλεισε κι ο τόπος σκοτείνιασε κι ησύχασε ξανά. 'Έπειτα έδωσε μια και εξαφανίστηκε κι αυτός.

Ο φτωχός χωρικός κατέβηκε φοβισμένος από την κορυφή του δέντρου. Ενώ ετοιμαζόταν να φύγει, κοντοστάθηκε κι αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του. Στάθηκε στη ρίζα του δέντρου και φώναξε «ατσίλ, αγατζίμ, ατσίλ!». Αμέσως το δέντρο άνοιξε κι ο χωρικός θαμπώθηκε από το φως που ξεχύθηκε από μέσα του! Κατέβηκε τα σκαλοπάτια και είδε αμέτρητες κάμαρες γεμάτες χρυσάφι. ασήμι και πολύτιμα πετράδια! 'Ήταν, ωστόσο, άνθρωπος λογικός και καθόλου πλεονέκτης. «Δε μου χρειάζεται τίποτα απ' όλα αυτά, παρά μόνο ο μύλος», σκέφτηκε. Βρήκε την κρυψώνα του, τον πήρε, ανέβηκε πάλι τα σκαλοπάτια, διέταξε το δέντρο να κλείσει με τα μαγικά λόγια και τράβηξε για το σπίτι του.

Φανταστείτε τι έγινε όταν ο φτωχός ο χωρικός πήγε στην οικογένειά του και ο μύλος άρχισε να βγάζει άφθονα ό, τι αγαθά τού ζητούσε: φαγητά, ρούχα, παιχνίδια για τα παιδιά, χρήματα. Η γυναίκα του κόντεψε να τρελαθεί από τη χαρά της!

Την Πρωτοχρονιά ο φτωχός και η οικογένειά του πήγαν στην εκκλησιά με καινούργιες φορεσιές κι έριξαν χρυσά νομίσματα στο δίσκο. 'Όλο το χωριό απορούσε με αυτό το θαύμα. Περισσότερο απ' όλους, όμως, παραξενεύτηκε ο πλούσιος αδερφός του. «Κάτι τρέχει, κάποιο θησαυρό θα βρήκε αυτός...» συλλογίστηκε και τα μάτια του γυάλιζαν από την απληστία. Πήγαινε, λοιπόν, κάθε μέρα και τους έταζε διάφορα, για να του αποκαλύψουν το μυστικό. Μια μέρα πίεσε τόσο πολύ τη γυναίκα του αδερφού του, που εκείνη ξεχάστηκε και του φανέρωσε το μυστικό τραγουδώντας:


«Από το μύλο μας το μαγικό

ότι ζητήσω έχω εγώ.

Κι εσένα που μας περιφρονούσες

και διόλου δε μας συμπονούσες,

θα σε περάσουμε στα πλούτη,

τσιγκούναρε γεροξεκούτη! ,


Ο πλούσιος αδερφός κόντεψε να σκάσει από τη ζήλια του. Ο μύλος τού έγινε έμμονη ιδέα. 'Έβαλε στόχο να τον αποκτήσει με κάθε μέσο και να φύγει από την Ίμβρο.Άρχισε, λοιπόν, να καλοπιάνει τον αδερφό του: «Δώσε μου το μύλο και θα σου χαρίσω όλη μου την περιουσία. Θα μείνεις μοναδικός άρχοντας αυτού του τόπου».

«Μα την παραμονή των Θεοφανίων, οι Καλικάντζαροι θα επιστρέψουν και θα αναζητήσουν το μύλο τους. Τι θα γίνει τότε; Θα καταλάβουν ότι τους τον πήραμε και θα θελήσουν να μας εκδικηθούν. Εγώ σκοπεύω αύριο να τον επιστρέψω στη θέση του. Μου φτάνουν και μου περισσεύουν όσα αγαθά απέκτησα», του απαντούσε ο φτωχό ς αλλά μυαλωμένος αδερφός.

«Την παραμονή των Θεοφανίων, εγώ θα έχω φύγει από την Ίμβρο! Θα ναυλώσω ένα καΐκι και θα ταξιδέψω μακριά, σε τόπο που δε θα τον ξέρει κανείς. Ο μύλος θα βρίσκεται πλέον στα χέρια μου κι αν οι καλικάντζαροι θελήσουν να εκδικηθούν, το κακό θα βρει μονάχα εμένα!» επέμενε ο πλούσιος που το μάτι του δε χόρταινε με τίποτα.

Με τα πολλά, ο φτωχός δέχτηκε να παραδώσει στον πλούσιο αδερφό του το μύλο, με αντάλλαγμα την περιουσία του. Αμέσως ο πλούσιος κατέβηκε στο λιμάνι, για να ναυλώσει ένα καΐκι και να φύγει από το νησί. Δε βρήκε, όμως, και γύρισε στο σπίτι του άπρακτος, γιατί κανένα καΐκι δεν έφευγε πριν αγιαστούν τα νερά. Αλλά κι οι Καλικάντζαροι αντί να γυρίσουν στο δέντρο τους την παραμονή των Θεοφανίων, γύρισαν μια μέρα νωρίτερα. Όταν ο αρχηγός τους είδε ότι έλειπε ο μύλος τους, έγινε κατακόκκινος από το θυμό του! Διέταξε να σκορπιστούν σε όλα τα γύρω χωριά και να βρουν τον κλέφτη.

Ωστόσο, ένα μικρό καλικαντζαράκι είχε σκαρφαλώσει στο τζάκι το βράδυ που συνομιλούσαν τα δυο αδέρφια και άκουσε όλα όσα είπαν. 'Έτρεξε στον Αρχικαλικάντζαρο και του τα είπε χαρτί και καλαμάρι:

«Απόψε φεύγει ο κλέφτης του μύλου, αφεντικό! Κατέβηκε χτες στο γιαλό να βρει καΐκι, μα δεν τα κατάφερε».

«Μπράβο, καλικαντζαράκι μου! Άκουσε τώρα πώς θα τον παγιδέψουμε. Εγώ θα κατέβω στο λιμάνι του Κάστρου και θα περιμένω μέσα σε μια βάρκα. Εσύ θα πας στον κλέφτη του μύλου μας μεταμφιεσμένος σε ναύτη και θα του πεις ότι πρέπει να κατέβει αμέσως στο λιμάνι με τα πράγματά του, γιατί θα σαλπάρουμε νωρίς, για να φτάσουμε στη Σαμοθράκη πριν αγιαστούν τα νερά», πρόσταξε ο Αρχικαλικάντζαρος.

'Έτσι κι έγινε. Σε λίγο έφτασε στο λιμάνι ο πλούσιος αδερφός με τη γυναίκα του και με ένα καλάθι που είχε μέσα το μύλο. Μπήκε στο καΐκι μαζί με το καλικαντζαράκι, που ήταν μεταμφιεσμένο σε ναύτη. Ο Αρχικαλικάντζαρος που παρίστανε τον καπετάνιο σήκωσε αμέσως άγκυρα για Σαμοθράκη. Σε όλο το ταξίδι ο πλούσιος αδερφός και η γυναίκα του παρακαλούσαν να ξημερώσει γρήγορα και να αγιαστούν τα νερά, για να πάψουν να κινδυνεύουν από τους καλικάντζαρους. Οι καλικάντζαροι, πάλι, συλλογίζονταν με τι τρόπο θα άρπαζαν το μύλο από το καλάθι του. 'Ήταν, βλέπετε, σκεπασμένος με ένα πετσετάκι, που είχε επάνω του κεντημένο ένα σταυρό! Πού να πλησιάσουν οι καλικάντζαροι!

Γύρω στα μεσάνυχτα, είπε ο καπετάνιος στο ναύτη του:

«Βάλε να βράσει λίγο ρύζι, να κάνεις σούπα να φάμε, γιατί πείνασα».

«Στις προσταγές σου, καπετάνιε μου», είπε το ναυτάκι-καλικκαντζαράκι κι άναψε την πυροστιά στην πλώρη, για να φτιάξει τη σούπα.

Μετά από λίγο, φώναξε:

«Καπετάνιε, ξεχάσαμε να πάρουμε αλάτι και θα φας τη σούπα σου ανάλατη».

«Δεν τρώγεται ανάλατη αυτή η σούπα, βρε ναυτόπουλο! 'Έχασες τα μυαλά σου; Μήπως τυχόν έχετε μαζί σας λίγο αλάτι;» ρώτησε τον πλούσιο αδερφό και τη γυναίκα του ο καπετάνιος.


«Εμείς έχουμε ότι θελήσουμε, μόνο σίμωσε να πάρεις το αλάτι που ζήτησες», είπε ο πλούσιος αδερφός με έπαρση κι έβγαλε το μύλο απ' το καλάθι του. Τον κράτησε μπροστά του με τα χέρια τεντωμένα και είπε δυνατά:


«Μύλε μου, αφέντη μύλε μου,

βγάλε ψιλό αλάτι,

να νοστιμίσει η σούπα μας,

σύμφωνα με τα γούστα μας!»


Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του κι ο μύλος άρχισε να βγάζει αλάτι. Άλλο που δεν ήθελαν κι οι καλικάντζαροι κι όρμησαν να τον αρπάξουν! Όσο πάλευανμε τον πλούσιο αδερφό και τη γυναίκα του, ο μύλος έβγαζε αλάτι ασταμάτητα και το καΐκι άρχισε να γεμίζει και να βουλιάζει από το παραπανίσιο βάρος. 'Έτσι τους βρήκε το ξημέρωμα.

Ξαφνικά, από την αντικρινή στεριά της Σαμοθράκης ακούστηκαν ψαλμωδίες, το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε!...» Τότε οι καλικάντζαροι εξαφανίστηκαν στη στιγμή, το καΐκι βούλιαξε κι ο πλούσιος αδερφός με τη γυναίκα του βρέθηκαν στη θάλασσα. Καθώς πάλευαν με τα κύματα να σωθούν, ο μύλος τούς ξέφυγε από τα χέρια και πήγε στον πάτο της θάλασσας. Με τα χίλια ζόρια κατάφεραν να βγουν στην ακτή της Σαμοθράκης κολυμπώντας και κατάλαβαν ότι όλα τα πλούτη του κόσμου δεν άξιζαν όσο η ζωή τους...

Ο μύλος βρίσκεται ακόμη βυθισμένος στο θαλάσσιο πέρασμα ανάμεσα στην Ίμβρο και τη Σαμοθράκη, που είναι από τα βαθύτερα σημεία του Αιγαίου και συνεχίζει να βγάζει αλάτι. Γι' αυτό η θάλασσα είναι πολύ αλμυρή, όσες βροχές και να κάνει, όσα ποτάμια με γλυκό νερό και να χυθούν μέσα της. Κάθε χρόνο, κάποιοι από αυτούς που ταξιδεύουν νύχτα το Δωδεκαήμερο σ' εκείνη την περιοχή ισχυρίζονται ότι διακρίνουν βάρκες γεμάτες μαυριδερούς ναύτες που ολοένα βουτούν στη θάλασσα, σαν να γυρεύουν κάτι. Είναι οι καλικάντζαροι που ψάχνουν να βρουν το μύλο τους, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Έτσι, η θάλασσα ανάμεσα στην Ίμβρο και τη Σαμοθράκη παραμένει αλμυρή!

Από τους ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΕΣ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

Πηγή: Μπόρα είναι θα περάσει

Χαλκιδική: Σύλληψη διαρρηκτών τη στιγμή που φόρτωναν τα κλοπιμαία


Στη σύλληψη δύο διαρρηκτών, τη στιγμή που ετοιμάζονταν να φορτώσουν σε φορτηγό κλοπιμαία από σπίτι στη Νικήτη Σιθωνίας, προχώρησαν αστυνομικοί του τμήματος Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής.

Το περιστατικό σημειώθηκε στις 22:30’ ανήμερα των Χριστουγέννων. Οι συλληφθέντες, οι οποίοι με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος τους θα οδηγηθούν στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Χαλκιδικής, είναι δύο αλλοδαποί, ηλικίας 42 και 45 ετών.

Από το σπίτι που διέρρηξαν, το οποίο ανήκει σε 66χρονο ημεδαπό, είχαν αφαιρέσει είδη ρουχισμού, σκεπάσματα και ένα ψυγείο, τα οποία στη συνέχεια μετέφεραν σε παρακείμενο ελαιώνα, προκειμένου να τα φορτώσουν σε φορτηγό ιδιοκτησίας του 42χρονου.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

«Ιός γρίπης και…καχυποψίας!»


Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

**********************************

(Κλείνοντας το 2009 η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κοινότητα μετρά περίπου 12,200 νεκρούς από τον ιό Η1Ν1 ενώ ο αριθμός θυμάτων από κλασική γρίπη είναι περίπου τριπλάσιος. Καθώς ανακοινώθηκε ότι η φοβερή ΠΑΝΔΗΜΙΑ εισήλθε σε φάση ΥΦΕΣΗΣ, αναδημοσιεύω το άρθρο μου που δημοσίευσαν τα blogs – ΟΧΙ οι εφημερίδες – πριν μερικούς μήνες… Πάντως εγώ εμβόλιο… ΔΕΝ έκανα!)

**********************************

Την εντυπωσιακή αύξηση των γνώσεών μας στην ιατρική επιστήμη τη βιώνουμε σε καθημερινή βάση καθώς αυτό που ήταν χτες το...”θαύμα” μοιάζει να έγινε σχεδόν καθημερινή ...ρουτίνα!

Την εντυπωσιακή δύναμη των ΜΜΕ αλλά και την «κατάχρησή» τους από ιδιώτες και θεσμικά κέντρα λήψης και εφαρμογής αποφάσεων τη βιώνουμε από λεπτό σε λεπτό καθώς οι ειδήσεις σε ατέρμονα ροή μας ενημερώνουν και συχνά μας….αναστατώνουν.

Η «είδηση» της νέας, θανατηφόρας και απειλητικής επιδημίας του H1N1 ενός μεταλλαγμένου ιού γρίπης (όπου εμπλέκονται χοίροι, πτηνά και…άνθρωποι) μας προέκυψε από την πρωτεύουσα του Μεξικού, διέσχισε την Υφήλιο, και ενημερώνοντας αναστάτωσε την παγκόσμια κοινή γνώμη με την πιθανότητα «να εξελιχθεί σε πανδημία επειδή μεταδίδεται μεταξύ ανθρώπων» όπως είχε δηλώσει η Γενική Διευθύντρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Μάργκαρετ Τσαν, η οποία ανεβάζοντας το επίπεδο ALARM στο ύψιστο 5 είχε συνήγορο τον ΠΟΥ (Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας) ο οποίος δια του υπευθύνου εκπροσώπου του είχε επίσης δηλώσει στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι «Ο ιός δεν έχει γίνει καλά κατανοητός και η κατάσταση εξελίσσεται ταχύτατα…».

Στην Ελλάδα είδαν το φως της δημοσιότητας πριν μερικούς μήνες επί θητείας Δημήτρη Αβραμόπουλου και με Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή σχέδια διαχείρισης της «επερχόμενης κρίσης» (που μάλλον σχέδια ….πανικού θύμιζαν) με τα σχολεία να ΜΗΝ ανοίγουν τον Σεπτέμβριο, με ομαδικούς εμβολιασμούς στο ΟΑΚΑ και το γήπεδο Καραϊσκάκη, με πιθανότητα να νοσήσουν οι μισοί Έλληνες και ίσως να δημιουργούταν και η ανάγκη κρατικά κτίρια να σφραγιστούν, οι δημόσιες συγκεντρώσεις να απαγορευθούν και οι πολίτες – όπως μας έδειχναν συνεχώς τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης θυμίζοντάς μας ταινίες τρόμου – να κυκλοφορούν προληπτικά με μάσκες στην προσπάθεια περιορισμού του νέου ιού γρίπης που είχε στην αρχή «σκοτώσει» έναν μικρό αριθμό ατόμων σε παγκόσμιο επίπεδο ( η Ισπανική γρίπη σκότωσε 30 με 50 εκατομμύρια το 1918, η Ασιατική 2 εκατ. Το 1957 και η γρίπη του Χόνγκ Κόνγκ 1 εκατομμύριο το 1968).

Σίγουρα κάτι τρέχει με τον μεταλλαγμένο νέο φονικό ιό, αλλά ΔΕΝ μπορώ να διώξω από τη μνήμη μου το 2003 και εκείνη την ιστορία του SARS (σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο) απότοκο του ιού της γρίπης των πτηνών που αφού σκότωσε περίπου 700 συνανθρώπους μας και αναστάτωσε την Υφήλιο οδήγησε τελικά στην πλήρη κατανάλωση όλων των αποθεμάτων αντιγριπικών εμβολίων κάνοντας πιο πλούσιες μια –δυο φαρμακοβιομηχανίες και μετά…ξεχαστήκαμε!

Ο υπέρτατος βαθμός της καχυποψίας συνιστά παράνοια δηλαδή σαφή περίπτωση ψυχοπαθολογίας.

Υπήρχε και μια χρονική «σύμπτωση» της παγκόσμιας υστερίας με το SARS και τις επιχειρήσεις ανατροπής του Σαντάμ Χουσεϊν αλλά αυτό το αφήνω στην άκρη.

Στην προκείμενη περίπτωση υπάρχει μια άλλη «σύμπτωση» που μας μετέδωσαν τα ΜΜΕ με κοινωνικές εκρήξεις, μαζικές διαδηλώσεις και καταστροφικές επιθέσεις εργαζομένων που χάνουν τις δουλειές τους ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Οι «απαιτήσεις» ελέγχου της μετάδοσης της φονικής γρίπης, σύμφωνα με όσα ακούμε στα Διεθνή ΜΜΕ, περιέχουν και την αποφυγή συμμετοχής σε μαζικές συγκεντρώσεις όπως σε γήπεδα αλλά και …διαδηλώσεις(;) ενώ η προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου εμβολίου…ξεκίνησε.

Και αυτές τις «συμπτώσεις» τις αφήνω στην άκρη.

Απεύχομαι όπως κάθε εχέφρων άνθρωπος την περίπτωση πανδημίας, αλλά διατηρώ και την καχυποψία μου σε μια εποχή όπου η ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και μαζί της η γενικευμένη παράνοια απέναντι στους κατέχοντες την εξουσία βρίσκεται στο ζενίθ όχι μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στην Πατρίδα μας Ελλάδα…

Εδώ που φτάσαμε ακόμη και τα πλέον αυτοελεγχόμενα άτομα οδηγούνται σε καχυποψία και παράνοια. Σίγουρα οι Υγειονομικές αρχές της χώρας μας της ΕΕ και άλλων χωρών οφείλουν να σκύψουν με περισσή προσοχή και σε αυτήν την νέα απειλή για την παγκόσμια υγεία και να δημιουργηθούν τα σχετικά σχέδια διαχείρισης μιας πιθανής τεράστιας κρίσης…

Βέβαια το να αγοράσουμε και να κάνουμε το «νέο εμβόλιο» πριν υπάρξει πλήρης διασφάλισης αποφυγής ΟΛΩΝ των πιθανών επιπλοκών φέρνει στο νου μου την περίπτωση θανάτου κάποιων νεοσύλλεκτων σε στρατόπεδο των ΗΠΑ που οδήγησε τον τότε Πρόεδρο Gerald Ford να διατάξει γενικό εμβολιασμό τον οποίο διέκοψαν ΑΜΕΣΑ όταν διαπιστώθηκε ότι πεθαίνανε πολλά περισσότερα άτομα από τις νευρολογικές επιπλοκές του εμβολίου από όσα πεθαίνανε από τη γρίπη!!!

Κλείνοντας θα έλεγα, ότι όπως έχουν ήδη προβλέψει πολλοί Πατέρες όπως και ο Ιωάννης και ο Κοσμάς ο Αιτωλός κάποια στιγμή η ανθρωπότητα θα ΠΛΗΡΩΣΕΙ τις αμετροέπειές της!..

H κεντρική πλατεία του Πύργου Ηλείας Χριστουγεννιάτικα στολισμένη...

Καλά Χριστούγεννα από τον Πύργο Ηλείας σε όλο τον κόσμο


Πηγή: Πύργος News