Χρωστάω μερικά σαφέστερα λογάκια για το περιεχόμενο του χτεσινού μου κειμένου για την εξωτερική περιφερειακή της Θεσσαλονίκης. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από τις αντιδράσεις αρκετών αναγνωστών που ζήτησαν παραπάνω «πληροφορίες και υλικό», πριν διαμορφώσουν γνώμη. Για τους νέους αναγνώστες, υποστήριξα χτες ότι το πιο χρήσιμο τμήμα μιας εξωτερικής περιφερειακής της πόλης είναι το νότιο, αυτό που γεφυρώνει την Παλιομάνα του Αξιού με το Αγγελοχώρι. Κι ότι η υπόλοιπη «εξωτερική περιφερειακή» πολύ εσωτερική μου φαίνεται.
Για το σχεδιασμό αυτό δε φταίει καμία υπηρεσία και καμία «κακούργα» εταιρία. Φταίει η αντίληψη που έχουμε για την πόλη μας. Οτι, δηλαδή, είναι σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει, και γίνεται «σύγχρονη» και αναβαθμίζεται κατά φιλέτα, τα οποία πρώτα περνούν το στάδιο να είναι τσαΐρια, μετά είναι αυθαίρετα και κάποια στιγμή «μπαίνουν στο σχέδιο», συνήθως με προίκα έναν έως τέσσερις ορόφους. Μόλις αυτή η «επέκταση» ολοκληρωθεί, παίρνει αμέσως σειρά η επόμενη, με τον ίδιο τρόπο. Αν δεν κάνω λάθος, η Τριανδρία ήταν η τελευταία μεσοπολεμική οργανωμένη περιοχή και γύρω στο '60 ο Φοίνικας. Δηλαδή, δυο περιοχές που απέκτησαν σχέδιο πριν αποκτήσουν κατοίκους.
Αυτό που λέω είναι πολύ απλό. Αφού τη Σαλονίκη την έχουν ρημάξει η εκτός σχεδίου δόμηση και η αυθαιρεσία, να φτιάξουμε ένα μεγάλο δακτύλιο, που να περιλαμβάνει (ναι, ναι, ναι, όπως το ακούτε) ολόκληρο σχεδόν το Χορτιάτη, αλλά και την πεδιάδα των Βασιλικών, ακόμη και τα βουναλάκια της «Ραικήλου» από Μηχανιώνα σε Τρίλοφο. Και την απέναντι ακτή, ανατολικά της ΠΑΘΕ. Μέσα σε αυτόν το δακτύλιο, που ορίζεται με έναν περιφερειακό δρόμο υπερταχείας κυκλοφορίας, ό,τι υπάρχει είναι προσχεδιασμένο. Ακολουθεί ένα γενικό ρυθμιστικο σχέδιο, που έχει στόχο την ανάπτυξη της μητροπολιτικής Θεσσαλονίκης. Μέσα στο δακτύλιο, η μόνη δόμηση που επιτρέπεται είναι η οργανωμένη, σε ποσοστό 15% ή 20% του συνόλου. Και όλη η άλλη έκταση δε χτίζεται. Είναι άλση, δρόμοι και πλατείες, δάση οργανωμένα, θεματικά πάρκα, δημόσια κτίρια, εκπαίδευση, υγεία, πρόνοια, αγορές και τα συναφή. Οποιος θέλει να χτίσει, πηγαίνει κι αγοράζει οικόπεδο από τους επιμέρους πολεοδομημένους οικισμούς, το Τριάδι, τη Λακκιά, τον Τρίλοφο, το Αρδαμέρι, τον Αγιο Βασίλειο. Και χτίζει. Δεν ισχύουν μήτε τα τέσσερα στρέμματα μήτε κατατμήσεις μήτε δήθεν ελαιώνες μήτε ευαγείς συνεταιρισμοί.
Αλλιώς, αν δεν ισχύσει αυτό, έως το τέλος του αιώνα η Θεσσαλονίκη, έρμαιο των 67 δημάρχων της, θα έχει αποκτήσει ίσαμε πέντε ακόμη εξωτερικές περιφερειακές λεωφόρους για να προλάβει τα απρόβλεπτα.
Θα μου πείτε πως δε θα έχουμε τζερτζελέ με τους οικολόγους. Αυτό, όντως, είναι σοβαρό...
Του Πάνου Θεοδωρίδη από την στήλη Καναβάτσο του Αγγελιοφόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου