Ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα κατοίκων Ουρανούπολης για την πρόσφατη δικαστική απόφαση και τα σχετικά δημοσιεύματα!
Αναρτήθηκε στο διαδίκτυο σχόλιο με τίτλο «δικαιώθηκε χθες η Ι.Μ. Βατοπαιδίου στο πρώτο δικαστήριο που έγινε μετά από μήνυση που έκανε ο πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος Ουρανούπολης, αλλά και ο Δήμος Τρίγλιας για παράνομη ανταλλαγή».
Μάλιστα αυτός που έγραψε το σχόλιο προχώρησε ακόμη περισσότερο και πρόσθεσε με βεβαιότητα ότι: «το δικαστήριο δικαίωσε την Ι. Μονή Βατοπαιδίου με χθεσινή απόφαση λέγοντας ότι η Βιστωνίδα δεν είναι λιμνοθάλασσα αλλά λίμνη, και ακόμη και αν είναι κοινόχρηστη λίμνη ορθώς η Ι. Μ. μεταβίβασε την λίμνη στο δημόσιο, γιατί έτσι προστατεύετε (ορθό – ται) και η κοινοχρησία αν αυτή υπάρχει.
Το συμβόλαιο δεν είναι άκυρο και η λίμνη ανήκε στην Ι.Μ. Βατοπαιδίου, που σωστά τη μεταβίβασε. Ενώ για την έκταση στην Ουρανούπολη το δικαστήριο είπε … ότι ορθώς έγινε η μεταβίβαση, και τυγχάνει της προστασίας του συντάγματος και των νόμων μετά από αυτή».
Η δικαστική απόφαση που εκδόθηκε δεν είναι «χρυσόβουλο» για να φαγωθεί από το σκόρο, ώστε τα «τρωκτικά» να διαβάζουν όσα αποσπάσματα τους συμφέρουν. Η απόφαση βγήκε από ελληνικό δικαστήριο και μπορεί και πρέπει να διαβαστεί ολόκληρη. Αν κανείς κάνει τον κόπο να διαβάσει την απόφαση τότε θα διαπιστώσει ότι:
1. Δεν μπήκε το δικαστήριο στην ουσία της υπόθεσης, δηλαδή δεν ασχολήθηκε με την κυριότητα της λίμνης Βιστωνίδας, ούτε έκρινε εάν ανήκε στο Δημόσιο ή στη Μονή.
2. Δεν έκρινε το δικαστήριο εάν η Βιστωνίδα είναι λίμνη ή λιμνοθάλασσα, αφού δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Απλώς την ανέφερε ως «λίμνη» γιατί έτσι περιγραφόταν στο επίμαχο συμβόλαιο.
3. Για το δάσος της Ουρανούπολης το δικαστήριο λέει ότι: «… αληθή υποτιθεμένου του ισχυρισμού ότι το ανταλλασόσόμενο ακίνητο έχει την ιδιότητα του κοινόχρηστου δάσους και όχι της δασικής έκτασης η μεταβίβαση της κυριότητας αυτών, δεν είναι κατά νόμο απαγορευμένη και συνεπώς άκυρη κατά τα άρθρα 174 και 175 ΑΚ, αφού προς την έννοια αυτή των εκτός συναλλαγής πραγμάτων, δεν είναι συμβίβαστη η δημιουργία εννόμων σχέσεων ιδιωτικού δικαίου και η αποκτηθείσα επ’ αυτού κυριότητα της Ιεράς Μονής είτε έχει το χαρακτήρα του δάσους είτε της δασικής έκτασης καθιστά αυτό οιονεί κοινόχρηστο πράγμα λόγω των εκτεταμένων και σημαντικών περιορισμών που υπαγορεύονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος, που απαγορεύει τη μεταβολή του προορισμού των δασών και του δασικού οικοσυστήματος, συνεπεία των οποίων διαμορφώνεται εμμέσως, αντίστοιχη σφαίρα εξουσίας όλων των κοινωνών του δικαίου, μέσω της οποίας εξασφαλίζεται η κοινή ωφέλεια και απόλαυση, δηλαδή η οιονεί κοινοχρησία».
Επομένως: είτε δάσος το πούμε είτε δασική έκταση, τα 8.608 στρέμματα της Ουρανούπολης, προστατεύονται από το Σύνταγμα και δεν μπορούν να αλλάξουν προορισμό, σύμφωνα με το δικαστήριο γιατί ανήκουν στη σφαίρα εξουσίας όλων των πολιτών και είναι οιονεί κοινόχρηστα. Όμως στο άκυρο συμβόλαιο τα 8.608 στρέμματα της Ουρανούπολης, μεταβιβάστηκαν ως άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο, και μάλιστα το δημόσιο έδωσε στη Μονή το δικαίωμα να αλλάξει τη χρήση τους και να οικοδομήσει σ’ αυτά!!!
Αρα ποιος δικαιώθηκε; Η Μονή που πήρε τα χιλιάδες στρέμματα με το συμβόλαιο ως άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο ή οι κάτοικοι της Ουρανούπολης που επέμειναν να μην αλλάξει χρήση το ακίνητο και να παραμείνει δάσος προς ωφέλεια όλων των ελλήνων πολιτών;
Το συμπέρασμα για το ποιος δικαιώθηκε ανήκει σε κάθε σκεπτόμενο έλληνα πολίτη. Όταν τα «τρωκτικά» διαβάζουν μισές τις σελίδες, τότε καταλήγουν σε μισά και παραπλανητικά συμπεράσματα.
4. Για την ακυρότητα του συμβολαίου το δικαστήριο ανέφερε κατά λέξη: «…η αγωγή είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη ελλείψει εννόμου συμφέροντος των εναγόντων… αφού δεν γίνεται επίκληση συγκεκριμένων επεμβάσεων που αλλοιώνουν το χαρακτήρα ή παρεμποδίζουν τη χρήση και την απόλαυση των στοιχείων του περιβάλλοντος… μόνο δε η σύνταξη του συμβολαίου, δεν θίγει το περιβάλλον ούτε άλλο ιδιωτικό δικαίωμα των εναγόντων, ασχέτως του αν υπό τα περιστατικά που επικαλείται (εννοεί: η αγωγή) υφίσταται ακυρότητα που μπορούν να επικαλεστούν οι ενάγοντες, ως τρίτοι μη μετέχοντες στην κατάρτιση της επίμαχης δικαιοπραξίας». Όποιος καταλαβαίνει καλά ελληνικά, αντιλαμβάνεται ότι το δικαστήριο κρίνει πως από τα περιστατικά που επικαλείται η αγωγή υπάρχει ακυρότητα του συμβολαίου, απλώς θεωρεί ότι είναι άσχετη η ακυρότητα με το έννομο συμφέρον των κατοίκων της Ουρανούπολης.
Αρα ποιος δικαιώθηκε: η Μονή που επιμένει ότι το συμβόλαιο ήταν νόμιμο, ή οι κάτοικοι της Ουρανούπολης που καταγγέλουν και παραδέχεται το δικαστήριο, το συμβόλαιο ήταν άκυρο, αλλά απλώς αυτό ήταν άσχετο με το έννομο συμφέρον μας .
Πολιτικά αν το δεί κανείς, το δικαστήριο μας λέει ότι εάν ο έλληνας Υπουργός Οικονομικών πουλήσει με συμβόλαιο την Ακρόπολη σε μια πολυεθνική εταιρία, εμείς οι έλληνες πολίτες δεν έχουμε έννομο συμφέρον να ζητήσουμε να ακυρωθεί το συμβόλαιο, αν η πολυεθνική εταιρία δεν θα μας παρεμποδίζει να ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη!!!! Μόνη η σύνταξη του συμβολαίου πώλησης της Ακρόπολης στην πολυεθνική εταιρία δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα έλληνα πολίτη να ζητήσει την ακύρωσή του από τα ελληνικά δικαστήρια, γιατί είναι άσχετο με το έννομο συμφέρον του εάν το συμβόλαιο είναι άκυρο.
5. Πιο κάτω λέει το δικαστήριο ότι: «…οι ενάγοντες ως δημότες του Δήμου Σταγείρων – Ακάνθου Χαλκιδικής, δεν έχουν τοπική σχέση με τη λίμνη που να τους επιτρέπει να απολαμβάνουν αυτή ως κοινόχρηστο περιβαλλοντικό αγαθό, αφού η λίμνη βρίσκεται στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης…».Το δικαστήριο μας λέει οτι η λίμνη Βιστωνίδα δεν αποτελεί κοινωνικό και περιβαλλοντικό αγαθό για όλους τους έλληνες πολίτες που κατοικούν εξω από τους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Για το λόγο αυτό φαίνεται, τα ακίνητα που έδωσε το ελληνικό κράτος σαν ανταλλάγματα στη Μονή, βρισκόταν εκτός των νομών Ξάνθης και Ροδόπης. Ακόμη περισσότερο, μ’ αυτά που δέχεται το δικαστήριο, τα παιδιά των σχολείων εκτός νομών Ξάνθης και Ροδόπης δεν μπορούν να επισκέπτονται τη λίμνη Βιστωνίδα για περιβαλλοντική εκπαίδευση.
Σύμφωνα με την λογική του δικαστηρίου, οι κάτοικοι της Ουρανούπολης αν μια ξένη δύναμη εισβάλλει στη Θράκη, το Ελληνικό κράτος ας μην αναζητήσει στρατιώτες από την Ουρανούπολη για να την υπερασπίσουν, γιατί σύμφωνα με το δικαστήριο η Θράκη δεν αποτελεί γι’ αυτούς κοινωνικό και περιβαλλοντικό αγαθό: είναι πολύ μακριά οι κάτοικοι της Χαλκιδικής και δεν μπορούν να πολεμήσουν έξω από τα όρια του νομού τους!!!
Αυτά τα ολίγα για μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Τα συμπεράσματα δεν θα τα σερβίρουν στον ελληνικό λαό τα «τρωκτικά» όπως τους βολεύει και μάλιστα με βάση αποσπασματική ανάγνωση. Να μάθουν να τα γράφουν όλα, και ο κάθε πολίτης να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.
Πάντως αυτό που εμείς καταλάβαμε, εκτός των άλλων, είναι ότι τα ελληνικά δικαστήρια διδάσκουν μια καινούρια «πατριδογνωσία»: με όρια, νομούς, αποστάσεις και διαχωρισμούς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ελληνα πολίτη κάτσε φρόνιμα, « συμορφώσου προς τας υποδείξεις», μην ασχολείσαι με τίποτα έξω από το σπίτι σου. Ασε τον καθένα να υπογράφει συμβόλαια, να αγοράζει δάση, να ξεπουλάει δημόσια περιουσία, να χτίζει, να τρώει και να πίνει ανενόχλητος. Και προπαντός ησυχία μη φωνάζεις σσσσσσσσς… σ’ αυτό το «κράτος» κοιμούνται όλοι, σιγά… σιγά… μη φωνάζεις μην τυχόν και τους ξυπνήσεις.
Πηγή: Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων Ουρανούπολης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου