Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Ανοιχτή πληγή οι Σαλονικιές Καρυάτιδες



ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ,
υπουργός Μακεδονίας -Θράκης

Η γνωριμία μου με τις “Μαγεμένες” της Θεσσαλονίκης με πάει χρόνια πίσω, την εποχή που ως δημοτικός σύμβουλος επιχείρησα να μάθω περισσότερα για ένα μνημείο που ως νέος είχα ακούσει να περιγράφουν οι μπαγιάτηδες της πόλης μας: Για τις δικές μας, τις Σαλονικιές Καρυάτιδες, που το 1864 “ξενιτεύτηκαν” νύχτα, ερήμην των Θεσσαλονικιών, ακριβώς όπως τα Μάρμαρα του Παρθενώνα από την Αθήνα.

Φυσική απόρροια της επαφής μου με την ιστορία τους αποτέλεσαν οι πρωτοβουλίες που ανέλαβα στη συνέχεια για την επανενεργοποίηση ενός αιτήματος επαναπατρισμού τους, που είχε ξεκινήσει αλλά χωρίς ανάλογη συνέχεια την περίοδο της διοργάνωσης της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας.

Για να τις συναντήσω, χρειάστηκε να μεσολαβήσουν αρκετές -και όχι μόνο δικές μου- προσπάθειες ανάσυρσης των “Μαγεμένων”, από τα βάθη της μνήμης της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης και η κατάθεση δύο σχετικών ερωτήσεών μου στη Βουλή, προς το υπουργείο Πολιτισμού, το 2005 και το 2007.

Τις συνάντησα πέρσι. Τον Ιούλιο του 2008, στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, σε μια επίσκεψη που πραγματοποίησα ιδιωτικά, παρέα με τη σύζυγό μου. Ήταν μια συνάντηση συγκινητική για μένα. Έβλεπα από κοντά, για πρώτη φορά, το αντικείμενο των προσπαθειών μου. Ήταν εκεί, εκτεθειμένα στο θαυμασμό των επισκεπτών, και τα οκτώ αγάλματα που εκτιμάται ότι κοσμούσαν την είσοδο της Ρωμαϊκής Αγοράς της Θεσσαλονίκης κατά τον 2ο ή 3ο μ.Χ. αιώνα: Ο Διόνυσος, η Μαινάδα, ο Γανυμήδης, η Αριάδνη, η Λήδα, η Νίκη, ο Διόσκουρος, η Αύρα. Τα αγάλματα της περίφημης Στοάς των Ειδώλων…

Οι “Μαγεμένες” ή Ιncantadas, όπως τις ονόμαζαν οι Σεφαραδίτες της Θεσσαλονίκης, αποτελούν για τη Θεσσαλονίκη μια ανοιχτή πληγή. Κάτι δικό μας, που μας το στέρησαν άδικα.

Διανύουμε ήδη το δεύτερο αιώνα αποχωρισμού της Θεσσαλονίκης από αυτό το μοναδικό ψηφιδωτό της κληρονομιάς της. Γνωρίζουμε τον χρόνο που έχει ήδη περάσει από την έναρξη της διεκδίκησης των -πολύ πιο “διαφημισμένων” διεθνώς- Μαρμάρων του Παρθενώνα (ο όρος “Ελγίνεια” με απωθεί, διότι δεν ήταν ποτέ του Έλγιν, ήταν πάντα της Ελλάδας). Ξέρουμε πως δεν είναι εύκολη υπόθεση ένας επαναπατρισμός. Συνειδητοποιούμε πως υπάρχουν κι άλλες παράμετροι που παίζουν ρόλο, πολιτικές, διεθνών σχέσεων, υποδομής κατάλληλης για την υποδοχή τους.

Ωστόσο, όσο ρεαλιστές κι αν είμαστε, μπορούμε να κάνουμε αρκετά περισσότερα από το να ονειρευόμαστε απλώς…

Το όνειρο χρειάζεται δράση.

Ως υπουργός Μακεδονίας - Θράκης θεωρώ χρέος μου να δράσω για τις “Μαγεμένες”. Πάντα σε αρμονική συνεργασία με το αρμόδιο υπουργείο Πολιτισμού και με στόχο οι Incantadas να “μαγέψουν” ξανά τη Θεσσαλονίκη.

Πηγή: Μακεδονία

Δεν υπάρχουν σχόλια: