Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Έρευνα για άρση της ασυλίας του Προέδρου Χριστόφια


ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΝΟΜΙΚΩΝ


Το καίριο ερώτημα του κατά πόσον μπορεί να αρθεί η ασυλία του Προέδρου της Δημοκρατίας σε σχέση με αδικήματα τα οποία προκύπτουν από ενέργειες ή παραλείψεις, αλλά κυρίως το αποτέλεσμα της διαχείρισης του κατασχεθέντος φορτίου, καλείται να απαντήσει ομάδα δικηγόρων της Δημοκρατίας. Η εργασία τούς ανατέθηκε από τον ίδιο τον γενικό εισαγγελέα, Πέτρο Κληρίδη, αμέσως μετά την πρώτη ανάγνωση του πορίσματος της ερευνητικής επιτροπής του κ. Πόλυ Πολυβίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», ο κ. Κληρίδης ζήτησε από την εν λόγω ομάδα λειτουργών της Νομικής υπηρεσίας να του ετοιμάσει το συντομότερο μια εμπεριστατωμένη γνωμάτευση η οποία να απαντά στο ερώτημα εάν η ασυλία του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι δυνατόν να αρθεί στην περίπτωση διερεύνησης αδικημάτων που αφορούν βασικά στα άρθρα 205 και 210 του Ποινικού Κώδικα, ήτοι ανθρωποκτονία και πρόκληση θανάτου εξ αμελείας.

Στο πλαίσιο της γνωμοδότησης, η ομάδα των δικηγόρων της Δημοκρατίας που ανέλαβε τη μελέτη του θέματος καλείται να απαντήσει και στο ερώτημα κατά πόσο, για τα εν λόγω αδικήματα, είναι δυνατόν να διωχθεί ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας είτε διαρκούσης της θητείας του, είτε μετά τη λήξη της.

Η γκρίζα ζώνη

Στο Σύνταγμα, επί του προκειμένου, υπάρχει μόνο μία γκρίζα ζώνη, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην ασυλία του Προέδρου διαρκούσης της θητείας του.

Σύμφωνα με το άρθρο 45 (2) του Συντάγματος, ο Πρόεδρος μπορεί να διωχθεί για εσχάτη προδοσία. Η περίπτωση της τραγωδίας της 11ης Ιουλίου είναι προφανές πως δεν είναι τέτοια.

Σύμφωνα με το άρθρο 45 (3), ο Πρόεδρος δύναται να διωχθεί, διαρκούσης της θητείας του, για αδίκημα «ατιμωτικό» ή «ηθικής αισχρότητας». Σε περίπτωση τέτοιας δίωξης απαιτείται ομόφωνη απόφαση του γενικού εισαγγελέα και του βοηθού γενικού εισαγγελέα, εν προκειμένω του κ. Πέτρου Κληρίδη και του κ. Άκη Παπασάββα.

Η ουσία του νομικού ερωτήματος για το οποίο καλείται να γνωματεύσει η ομάδα νομικών είναι εάν τα αδικήματα τα οποία προκύπτουν από την τραγωδία στο Μαρί μπορούν να θεωρηθούν ότι εμπίπτουν στην κατηγορία των «ατιμωτικών αδικημάτων», καθώς οι άλλες δύο κατηγορίες, δηλαδή της «εσχάτης προδοσίας» και της «ηθικής αισχρότητας», θεωρείται εκ προοιμίου ότι αποκλείονται.

Η απάντηση στο ερώτημα, και κυρίως η νομική τεκμηρίωση, δεν είναι βεβαίως καθόλου εύκολη υπόθεση, αφού θα πρέπει να αναζητηθεί ερμηνεία του όρου «ατιμωτικό αδίκημα» σε δικαστικές αποφάσεις, εάν υπάρχουν, του Ανωτάτου Δικαστηρίου και, αν όχι, σε αποφάσεις ξένων δικαστηρίων ή σε νομικά συγγράμματα.

Μηδενός εξαιρουμένου

Φαίνεται ότι ο γενικός εισαγγελέας της Δημοκρατίας ζήτησε την ετοιμασία της γνωμάτευσης ανταποκρινόμενος ουσιαστικά στο κάλεσμα που υπάρχει, με ξεκάθαρο τρόπο, στο πόρισμα του κ. Πόλυ Πολυβίου, στο κεφάλαιο «ποινικές ευθύνες».

Υπενθυμίζεται ότι στο πόρισμα, αφού γίνεται ανάλυση της νομική πτυχής των αδικημάτων της ανθρωποκτονίας και της πρόκλησης θανάτου εξ αμελείας, ο κ. Πολυβίου τονίζει τα εξής: «Πιστεύω ότι είναι ο γενικός εισαγγελέας που θα πρέπει να εφαρμόσει τα πιο πάνω στοιχεία και κριτήρια στον κάθε ένα των εμπλεκομένων χωριστά, ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ (σ.σ. τα κεφαλαία δικά μας), για να διαπιστώσει αν θα πρέπει να προσαφθεί η ανάλογη κατηγορία εναντίον του. Κρίνω ότι η εξέταση του θέματος από τον γενικό εισαγγελέα δεν θα πρέπει να περιορισθεί χρονικά σε οποιοδήποτε συγκεκριμένο στάδιο, αλλά να βασιστεί στα στοιχεία της ’γνώσης του κινδύνου’ αφενός και στην ’αλόγιστη και/ή απερίσκεπτη’ παραγνώρισή του αφετέρου».

Στο ίδιο μέρος του πορίσματος σημειώνει επίσης ότι: «Κρίνω ότι με δεδομένη την εκ φύσεως επικινδυνότητα του φορτίου, όλοι όσοι, ενώ είχαν την ευθύνη ή τον έλεγχό του, δεν το χειρίστηκαν κατά τρόπο ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος για τη ζωή/ασφάλεια/υγεία ανθρώπων, ’προκάλεσαν’ τους θανάτους και τραυματισμούς που προέκυψαν από την έκρηξη της 11ης Ιουλίου 2011.

Ως εκ τούτου, ένα θέμα που θα πρέπει να απασχολήσει τις ανακριτικές αρχές και τον Γενικό Εισαγγελέα, είναι το κατά πόσον ’οι προκαλέσαντες’ τους θανάτους της 11ης Ιουλίου 2011 επέδειξαν ’υπαίτια αμέλεια’ που απαιτείται από το άρθρο 205 του Ποινικού Κώδικα (ανθρωποκτονία), ή, τουλάχιστον, την ’αλόγιστη/επικίνδυνη/απερίσκεπτη’ συμπεριφορά που απαιτείται από το άρθρο 210 του Ποινικού Κώδικα (πρόκληση θανάτου εξ αμελείας)».

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΡΟΥΤΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ

Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»

Δεν υπάρχουν σχόλια: