Ο Μάνος Αντώναρος ξεφεύγει από την πεπατημένη και γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για τις καταστάσεις που επικρατούν στα νοσοκομεία της Ελλάδος και ασκεί κριτική στον Ανδρέα Λοβέρδο.
Κύριε Υπουργέ,
σας γράφω από τη διεύθυνση ενός μεγάλου site.
Πάρα πολλοί άνθρωποι (και επειδή αγαπάτε τη δημοσιότητα, σας πληροφορώ ότι είναι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες) διαβάζουν αυτό το site, επειδή αγαπούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τον αθλητισμό. Και ως γνωστόν ο αθλητισμός προϋποθέτει υγεία.Ο λαός μας λέει: «Την υγειά σου να ’χεις!»
Συγχωρέστε μου τα παραπάνω κλισέ –δεν τα συνηθίζω– αλλά εδώ που φτάσαμε δεν γίνεται διαφορετικά.
Δεν αγαπώ την πολιτική, αλλά νομίζω ότι είναι ώρα να κάνουμε πραγματική πολιτική. Και για να κάνουμε κάτι τέτοιο, βασικά πρέπει να έχουμε την υγεία μας. Θα μπορούσαμε –μια και υπήρξατε δάσκαλος– να κουβεντιάσουμε και περί Παιδείας, αλλά αυτό μπορεί να περιμένει (για λίγο).
Πάμε λοιπόν στην ανθυγιενή μας πραγματικότητα με δύο δικά μου περιστατικά. Δύο περιστατικά εντελώς ανώδυνα. Τα διάλεξα επίτηδες ανώδυνα, μικρά, καθώς είμαι της γνώμης ότι τα μικρά προβλήματα το ένα δίπλα στο άλλο γιγαντώνουν το πρόβλημα. Αφήνω λοιπόν τα σοβαρά προβλήματα να σας τα περιγράψουν οι αναγνώστες.
Στην πατρίδα της γυναίκας μου, Πολύγυρο Χαλκιδικής, όπου παραθερίζουμε οικογενειακώς κάθε καλοκαίρι, υπάρχει ένα υπέροχο (κτιριακά) νοσοκομείο. Το Γενικό Νοσοκομείο Πολυγύρου. Μακάρι όλες οι πόλεις στην Ελλάδα να είχαν παρόμοιο.
Πριν από κανέναν μήνα, λοιπόν, ζήτησα να κλείσω ένα ραντεβού με τον δερματολόγο, επειδή έβγαλα ένα μικρό έκζεμα στον αστράγαλό μου. Η απάντηση ήταν:
-Α, δεν έχουμε δερματολόγο! Απεβίωσε!
Θέλετε αλήθεια να το σχολιάσω;
Όχι! Δεν θα παίξω κρυφτό με το αυτονόητο.
Έχω όμως μια απορία: Στην αρχή του καλοκαιριού επισκεφθήκατε αιφνιδιαστικά το συγκεκριμένο νοσοκομείο.
Δεν σας έκανε εντύπωση που η θέση του δερματολόγου ήταν κενή;
Δεν σας απασχολεί που εκατοντάδες νεαροί γιατροί περιμένουν να εργαστούν; Δεν σας κάνει καμία εντύπωση που αντί να φροντίζουν την υγεία μας –ύστερα από τόσα χρόνια σπουδών και θυσιών– είναι στα χωριά τους και παίζουν πρέφα περιμένοντας;
Πέθανε ο δερματολόγος, κ. υπουργέ μου. Πέ-θα-νε. Πολύ λυπάμαι για τον άνθρωπο και όπως έμαθα ήταν και λαμπρός επιστήμονας… Όμως τι περιμένουμε για να τον αντικαταστήσουμε;
Θα μου πει κάποιος: «έλα μωρέ, δερματολόγος ήταν… Πέθανε κανείς από τη φαγούρα;» Εμ, δεν ξέρω, δεν είμαι γιατρός· δημοσιογράφος είμαι… Αλλά άντε να συμφωνήσω! Μια και αρχίσαμε όμως τα υποθετικά, υποθέτω ότι τα νοσοκομεία στην Ελλάδα –ειδικά στην περιφέρεια– έχουν πληρότητα σε καρδιολόγους, πνευμονολόγους, ορθοπεδικούς, χειρουργούς κ.λπ. Ή μήπως υποθέτω λάθος;
Την άνοιξη πήγα στο Ιπποκράτειο (Αθήνα) για το ετήσιο τσεκ-απ μου. Παρακαλώ σημειώστε ότι οι γιατροί του Ιπποκράτειου μού έσωσαν κάποτε τη ζωή. Τους αγαπώ και με αγαπάνε. Μου πήρανε λοιπόν λιγάκι αίμα για εξετάσεις. Το πρόβλημα εμφανίσθηκε όταν έπρεπε να βάλουμε το αίμα από τη σύριγγα στο ειδικό μπουκαλάκι.
Εδώ τα μπουκαλάκια!
Εκεί τα μπουκαλάκια!
Πού είναι τα μπουκαλάκια;
Δεν υπήρχαν μπουκαλάκια! Πού; Στο Ιπποκράτειο.
Ευτυχώς που όπως σας είπα με αγαπάνε και τους αγαπάω και με χίλια ζόρια βρήκαμε… δύο. Τα έβαλα στην τσέπη μπας και τα δει κανείς άλλος ασθενής και (με το δίκιο του) ζηλέψει.
Θα πει (ξανά) κάποιος:
Σιγά το πρόβλημα! Πετάξου στο απέναντι φαρμακείο και πάρε δύο.
Ελπίζω να μη χρειάζεται να σχολιάσω ούτε αυτό.
Σας βλέπω (σχεδόν) καθημερινά να βγαίνετε στα κανάλια και με συντετριμμένο ύφος να εξηγείτε πόσο υποχρεωμένοι είμαστε να κάνουμε αυτές τις θυσίες. Άλλοι σας βγάζουν σε παράθυρα, εγώ σας βγάζω στη σέντρα. Ελπίζω να μην έχετε προτιμήσεις.
Θαυμάζω τα ελληνικά σας. Αλίμονο! Εσείς οι πρώην συνταγματολόγοι-νυν πολιτικοί χειρίζεστε θαυμάσια την ελληνική γλώσσα.
Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο θα εκτιμούσα αν χειριζόσασταν εξίσου καλά και τα καθημερινά μας προβλήματα.
Ξέρετε κ. υπουργέ, ξέρω ότι τώρα που (αν) με διαβάζετε, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας είναι: «Ποιος τον «έβαλε» αυτόν τώρα να μου κάνει αντιπολίτευση; Και γιατί μου την κάνει σε ένα τόσης μεγάλης επισκεψιμότητας ΑΘΛΗΤΙΚΟ site; Πώς τον λένε; Αντώναρο; Α, ο αδελφός του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Καλάαααα τώρα!»
Με πετύχατε στη μέρα που αγαπώ τις υποθέσεις.
Ανάμεσα λοιπόν στις υποθέσεις είμαι εκ ιδιοσυγκρασίας πολύ ευαίσθητος με την υπόθεση «Υγεία».
Δεν σας κάνω αντιπολίτευση. Πολιτική σάς κάνω (αν υπάρχει η έκφραση) χωρίς αντι- μπροστά. Και ναι, έχετε δίκιο: Διαλέγω το μεγάλο αυτό αθλητικό site που είναι γεμάτο εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που άλλοι αγαπούν τον Ολυμπιακό (όπως εσείς), τον ΠΑΟ (όπως εγώ) , την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Άρη, τον Ηρακλή, τον Πανιώνιο, τα Τρίκαλα, την Ξάνθη, τον Εργοτέλη, τον ΟΦΗ, τον ΠΑΣ, τη Ρόδο, την Κέρκυρα, δηλαδή ΟΛΕΣ τις ποδοσφαιρικές ομάδες, το μπάσκετ, το κρίκετ, το βόλεϊ, την πυγμαχία, το γουότερ πόλο, την F1… Όλοι κι όλες εκτός από το κοινό τους γνώρισμα «αγαπώ τα σπορ» έχουν και ένα άλλο ακόμα πιο κοινό: Είναι άνθρωποι που αρρωσταίνουν οι ίδιοι και τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Από ό,τι ξέρω σας αρέσουν οι προκλήσεις. Θα μου επιτρέψετε να σας χαρίσω μία: Δεν έχετε να απαντήσετε σε μένα, αλλά σε όλους μας.
Όσο για τον αδελφό μου που μπερδεύτηκε με την πολιτική, όπως έχω πει και στον ίδιο: «Τώρα που μπήκες στον χορό, θα χορέψεις». Σημειώστε επίσης ότι κάθε φορά που γράφω για πολιτική αναφέρομαι στους 300 και όχι στους 299.
Όσο για το πού γράφω τα κόμματα, δυστυχώς δεν μπορώ να σας το συγκεκριμενοποιήσω, επειδή εδώ στο gazzetta δεν μας επιτρέπουν να βρίζουμε.
Ως πρώην συνταγματολόγος, γνωρίζετε καλύτερα από μένα ότι οι πολιτικοί είναι υπηρέτες του λαού. Μιλάμε για εντελώς υπηρέτες. Οι υπουργοί μάλιστα είναι δυο φορές υπηρέτες. Επιτρέψτε μου την έκφραση: Δούλοι του λαού.
Για να είμαι ειλικρινής, με διασκεδάζει που αγοράζουμε υποβρύχια που γέρνουν. Αφού κανείς δεν τιμωρείται σημαίνει αν μη τι άλλο ότι έχουμε χιούμορ. Με διασκεδάζει ακόμα ότι ένας ολόκληρος λαός πεινάει και πονάει γιατί κάποιοι του είπαν ότι χρωστάει, χωρίς να μπορούν να του διευκρινίσουν σε ποιον χρωστάει. Από παιδί αγαπούσα το χιούμορ του θεάτρου του παραλόγου.
Όμως το χιούμορ μου σταματά απότομα όταν το παιδί μου αρρωστήσει και ο παιδίατρος του κοντινού νοσοκομείου έχει πεθάνει και ουδείς έχει φροντίσει να τον αντικαταστήσει, επειδή έχει τη δικαιολογία ότι χρωστάμε σε κάποιους, χωρίς να μπορεί να μας διευκρινίσει ποιοι είναι αυτοί.
Θέλω μόνο μια χάρη: Την επόμενη φορά που θα εμφανιστείτε στην τηλεόραση προσπαθήστε να μην έχετε αυτό το συντετριμμένο ύφος, αλλά με αποφασιστικό ύφος δώστε οδηγία να πληρωθούν οι άδειες θέσεις γιατρών στα νοσοκομεία.
(Ημίχρονο)
Μάνος Αντώναρος
Πηγή: Gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου