ΣΤΟ ΣΙΓΡΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ «ΠΑΓΩΣΕ» Η ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ
Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ
Πάνε 20 εκατομμύρια χρόνια από τότε που η «κοσμογονία» της εποχής είχε αποτέλεσμα η μεγάλη λίμνη στη θέση της σημερινής βορειοδυτικής Λέσβου και το τριγύρω περιβάλλον της με το υποτροπικό κλίμα να καταχωθούν κάτω από στρώματα λάβας και στη συνέχεια να απολιθωθούν...
Οι σημερινοί επισκέπτες στο ήρεμο περιβάλλον της περιοχής του Σιγρίου αλλά και της Αντισσας και της Ερεσού απολαμβάνουν τη φύση και το μοναδικό γεωπάρκο της δυτικής Λέσβου με τα μοναδικά απολιθωμένα δέντρα. Τη φυσική ιστορία του τόπου, που είναι και η φυσική ιστορία του πλανήτη. Και κάποια στιγμή δικαιολογημένα αναρωτιούνται: Καλά, εκτός από δέντρα σε αυτό το μαγικό τοπίο, εδώ, στο ίδιο σημείο του πλανήτη, πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια δεν ζούσαν ζώα;
Η πανίδα
Στο ερώτημα απάντησε πριν από λίγα χρόνια η ανασκαφική σκαπάνη των επιστημόνων του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Σιγρίου Λέσβου. Το απολίθωμα μιας κάτω γνάθου ενός προδεινοθηρίου έδειξε την ύπαρξη ενός τεράστιου ζώου που έσβησε αποκλεισμένο στη άκρη της μεγάλης λίμνης που υπήρχε εκεί... Και μετά; Μετά τίποτα.
Εως ότου πριν από λίγες μέρες, η γεωλόγος-παλαιοντολόγος Κατερίνα Βασιλειάδου, ερευνήτρια του μουσείου, έδειξε έναν απίθανο κόσμο που ζούσε εκεί, ανάμεσα στα απολιθωμένα δέντρα που υψώνονται σήμερα στον ουρανό ή κείτονται στη γη. Σαλιγκάρια, λιμναία ψάρια, ερπετά, ακόμη και κροκόδειλοι της εποχής, αλλά και μικρά θηλαστικά. Οι πρόγονοι της ανθρώπινης παρουσίας σε τούτο το κομμάτι γης εκατομμύρια χρόνια πριν από την ύπαρξη του ανθρώπου. Εμβια όντα που επιμένουν να κραυγάζουν ως μικρά απολιθώματα για την ιστορία του πλανήτη και για την ανάγκη η Γη μας να ζήσει...
Οπως μας λέει η κ. Βασιλειάδου: «Η διαδικασία της ταυτοποίησης με ζώα ήταν χρονοβόρα, αλλά και δύσκολη. Τα ιζήματα που συλλέχτηκαν αρχικά, πλύθηκαν στη θάλασσα και μετά με γλυκό νερό και κοσκινίστηκαν ώστε να φύγουν από μέσα τους οι πολύ μικροί κόκκοι (με μέγεθος μικρότερο του μισού χιλιοστού).
Αλιγάτορες
Στη συνέχεια ακολούθησε πολύ προσεκτικό ψάξιμο του υπολείμματος κάτω από στερεοσκοπικό μικροσκόπιο, το οποίο και οδήγησε στην εύρεση απολιθωμάτων σαλιγκαριών, απομονωμένων δοντιών, ωτόλιθων, οστέινων τμημάτων πτερυγίων και σπονδύλων λιμναίων ψαριών, τμημάτων μασητικών συστημάτων μικρών ερπετών, δοντιών κροκόδειλων και δοντιών και οστών από μικρόσωμα θηλαστικά.
Τα φαρυγγικά δόντια, οι ωτόλιθοι και τα υπόλοιπα υπολείμματα ψαριών ανήκουν σε λιμναία μικρόσωμα ψάρια της οικογένειας Cyprinidae (κυπρίνοι - βάρβοι).
Τα δόντια κροκόδειλου ανήκουν σε ένα μικρόσωμο αλιγάτορα του γένους Diplocynodon. Ο αλιγάτορας αυτός είχε μήκος μέχρι δύο μέτρα, είχε οστέινα λέπια που κάλυπταν εξωτερικά το λαιμό, την πλάτη, την κοιλιά και την ουρά του. *
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ
Πάνε 20 εκατομμύρια χρόνια από τότε που η «κοσμογονία» της εποχής είχε αποτέλεσμα η μεγάλη λίμνη στη θέση της σημερινής βορειοδυτικής Λέσβου και το τριγύρω περιβάλλον της με το υποτροπικό κλίμα να καταχωθούν κάτω από στρώματα λάβας και στη συνέχεια να απολιθωθούν...
Οι σημερινοί επισκέπτες στο ήρεμο περιβάλλον της περιοχής του Σιγρίου αλλά και της Αντισσας και της Ερεσού απολαμβάνουν τη φύση και το μοναδικό γεωπάρκο της δυτικής Λέσβου με τα μοναδικά απολιθωμένα δέντρα. Τη φυσική ιστορία του τόπου, που είναι και η φυσική ιστορία του πλανήτη. Και κάποια στιγμή δικαιολογημένα αναρωτιούνται: Καλά, εκτός από δέντρα σε αυτό το μαγικό τοπίο, εδώ, στο ίδιο σημείο του πλανήτη, πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια δεν ζούσαν ζώα;
Η πανίδα
Στο ερώτημα απάντησε πριν από λίγα χρόνια η ανασκαφική σκαπάνη των επιστημόνων του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Σιγρίου Λέσβου. Το απολίθωμα μιας κάτω γνάθου ενός προδεινοθηρίου έδειξε την ύπαρξη ενός τεράστιου ζώου που έσβησε αποκλεισμένο στη άκρη της μεγάλης λίμνης που υπήρχε εκεί... Και μετά; Μετά τίποτα.
Εως ότου πριν από λίγες μέρες, η γεωλόγος-παλαιοντολόγος Κατερίνα Βασιλειάδου, ερευνήτρια του μουσείου, έδειξε έναν απίθανο κόσμο που ζούσε εκεί, ανάμεσα στα απολιθωμένα δέντρα που υψώνονται σήμερα στον ουρανό ή κείτονται στη γη. Σαλιγκάρια, λιμναία ψάρια, ερπετά, ακόμη και κροκόδειλοι της εποχής, αλλά και μικρά θηλαστικά. Οι πρόγονοι της ανθρώπινης παρουσίας σε τούτο το κομμάτι γης εκατομμύρια χρόνια πριν από την ύπαρξη του ανθρώπου. Εμβια όντα που επιμένουν να κραυγάζουν ως μικρά απολιθώματα για την ιστορία του πλανήτη και για την ανάγκη η Γη μας να ζήσει...
Οπως μας λέει η κ. Βασιλειάδου: «Η διαδικασία της ταυτοποίησης με ζώα ήταν χρονοβόρα, αλλά και δύσκολη. Τα ιζήματα που συλλέχτηκαν αρχικά, πλύθηκαν στη θάλασσα και μετά με γλυκό νερό και κοσκινίστηκαν ώστε να φύγουν από μέσα τους οι πολύ μικροί κόκκοι (με μέγεθος μικρότερο του μισού χιλιοστού).
Αλιγάτορες
Στη συνέχεια ακολούθησε πολύ προσεκτικό ψάξιμο του υπολείμματος κάτω από στερεοσκοπικό μικροσκόπιο, το οποίο και οδήγησε στην εύρεση απολιθωμάτων σαλιγκαριών, απομονωμένων δοντιών, ωτόλιθων, οστέινων τμημάτων πτερυγίων και σπονδύλων λιμναίων ψαριών, τμημάτων μασητικών συστημάτων μικρών ερπετών, δοντιών κροκόδειλων και δοντιών και οστών από μικρόσωμα θηλαστικά.
Τα φαρυγγικά δόντια, οι ωτόλιθοι και τα υπόλοιπα υπολείμματα ψαριών ανήκουν σε λιμναία μικρόσωμα ψάρια της οικογένειας Cyprinidae (κυπρίνοι - βάρβοι).
Τα δόντια κροκόδειλου ανήκουν σε ένα μικρόσωμο αλιγάτορα του γένους Diplocynodon. Ο αλιγάτορας αυτός είχε μήκος μέχρι δύο μέτρα, είχε οστέινα λέπια που κάλυπταν εξωτερικά το λαιμό, την πλάτη, την κοιλιά και την ουρά του. *
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου