Είναι η ιδέα μου ή μήπως και σε σας δημιουργείται σιγά σιγά η εντύπωση πως ο Άρης δεν θέλει να κατέβει για υποψήφιος στο Δήμο Αθηναίων; Τη στιγμή που η Άννα Διαμαντοπούλου έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια της στην κόντρα της με τον Χρυσοχοίδη για το χρίσμα της Αθήνας, οι εβδομάδες περνούν χωρίς να βλέπουμε καμία κίνηση από πλευράς Σπηλιωτόπουλου.
Ίσως θα μου πείτε, ‘είναι νωρίς ακόμα’, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν συγκεκριμένα αίτια που απομακρύνουν τον Άρη από μια τέτοια επιλογή. Ο λόγος είναι πως όλοι οι πρώην Δήμαρχοι Αθηναίων της Νέας Δημοκρατίας που προσπάθησαν να φτάσουν μέχρι τον πρωθυπουργικό θώκο εν τέλει απέτυχαν.
Μπορούμε άραγε να μιλήσουμε για γκαντεμιά που περιβάλει το κτίριο της Κοντζιά; Δεν γνωρίζω, καθώς οι συνθήκες που συντέλεσαν σε όλες τις παραπάνω αποτυχίες ήταν διαφορετικές σε κάθε περίπτωση. Πάντως αξίζει να τις δούμε μια μια, για να εξετάσουμε τους λόγους που ίσως αποθαρύνουν τον Άρη από το να επιδιώξει το χρίσμα για το μεγαλύτερο Δήμο της χώρας.
Μιλτ. Έβερτ: Δήμαρχος από το 1987 εώς το 1989. Η σύντομη θητεία του χαρακτηρίστηκε από τη δημιουργία του 9,84, του πρώτου δημοτικού ραδιοσταθμού στην Ελλάδα. Στη συνέχεια διετέλεσε Υπουργός Προεδρίας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και εκλέχθηκε Αρχηγός της ΝΔ το 1993, απέτυχε όμως να κερδίσει τις εκλογές του 1996 ενάντια στον Κων. Σημίτη και το 1997 έχασε και την Προεδρία στις εσωκομματικές εκλογές από τον Κων. Καραμανλή.
Δημ. Αβραμόπουλος: 1995 εώς 2002. Θεωρείται ένας από τους πιο πετυχημένους Δημάρχους Αθηναίων των τελευταίων ετών. Στίς δύο θητείες του αναμόρφωσε και εκσυγχρόνησε την εικόνα της πόλης των Αθηνών, και κέρδισε πολλές διακρίσεις. Το 2001 ίδρυσε το δικό του κόμμα, το οποίο έπαψε ήδη το 2002, όταν και επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία. Στη συνέχεια έγινε Υπουργός Τουρισμού και Υγείας, εωσότου επεδίωξε ανεπιτυχώς να γίνει αρχηγός της ΝΔ. Ο ίδιος απέσυρε την υποψηφιότητά του πριν τις εσωκομματικές εκλογές.
Ντ. Μπακογίαννη: 2003 εως 2006. Η θητεία της δεν άφησε χαρακτηριστικό έργο, αλλά σφραγγίστηκε από την περίοδο προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Οι ψυχρές σχέσεις της με την τότε πρόεδρο της επιτροπής για την προετοιμασία των αγώνων, Γιάννα Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου της στέρησαν την προβολή που ενδεχομένως της αναλογούσε ως Δήμαρχος της οργανώτριας πόλης. Η συνέχεια της πορείας της είναι πρόσφατη και γνωστή. Αμετακίνητη Υπουργός Εξωτερικών για κάποια χρόνια στην κυβέρνηση Καραμανλη, θεωρήτω φυσική διάδοχός του στην Προεδρία του κόμματος. Τελικώς, η Ντ. Μπακογίαννη έχασε από τον πρώτο γύρο τις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού από τη βάση του κόμματος.
Νικ. Κακλαμάνης: Εν ενεργεία Δήμαρχος. Είναι ίσως ο μόνος από τους προαναφερθέντες που δεν έχει κάτι το ουσιαστικό να επιδείξει ως τώρα. Έχει δηλώσει οτί επιθυμεί να είναι εκ νέου Δήμαρχος και πιθανόν στο μέλλον να κοιτάζει την Προεδρία της Δημοκρατίας (καθώς για την Πρωθυπουργία ούτε γι αστείο). Οι επίμονες προσπάθειές του να μας θυμίζει το συσσίτιο που οργανώνει καθημερινά στο Δήμο – και απευθήνεται στο περίπου 1% των κατοίκων της Αθήνας – ίσως του χαρίσουν μεταθάνατον μια θέση στον Παράδεισο, αλλά πολιτικά δεν πρόκειται να του χαρίσουν καμία θέση μετά τη Δημαρχεία των Αθηνών.
Αν καταφέρει να πείσει τον νέο Αρχηγό της ΝΔ ότι μπορεί να ξανακερδίσει το Δήμο, θα παρατείνει την πολιτικής ζωή του κατά άλλα τέσσερα χρόνια. Δεν το επιθυμώ, αλλά του το εύχομαι, εάν και εφόσον αποδειχθεί κατάλληλος να πιάσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό στις εκλογες και δείξει επιτέλους τη διάθεση ν’αφήσει έργο.
Η παραπάνω ανάλυση φυσικά δεν συμπεριέλαβε τον Λεων. Κουρή, ο οποίος μετά τη Δημαρχεία ακολούθησε το δρόμο του Νομάρχη Αντολικής Αττικής, καθώς και τον αείμνηστο Αντ. Τρίτση, του οποίος ο θάνατος από ασθένεια το 1992 κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Δήμαρχος Αθηναίων διέκοψε απότομα την πορεία του μεγάλου αυτού ανδρός.
Με τα πολλά πάντως, ο Άρης ίσως να κρίνει πως η Δημαρχία, παρ’ολα τα καλά της, δεν είναι η κατάληλη κίνηση για να του εγγυηθεί αυτό που ονειρέυεται, δηλαδή την Αρχηγία του κόμματος και την μελλοντική Πρωθυπουργία της χώρας. Αφενός, θα του δώσει το πρεστιζ του ρυθμιστή της Πρωτεύουσας, αφετέρου είναι όντως αυτή η θέση που του ταιριάζει; Και αν ναι, πώς θα του χρησιμεύσει στην μελλοντική του πορεία; Είδαμε ότι οι δύο τελευταίοι αρχηγοί της ΝΔ, Καραμανλής και Σαμαράς, εκλέχτηκαν στη θέση αυτή σε μια στιγμή που ήταν αρκετά απομακρυσμένοι ιεραρχικά από την Προεδρία, και ίσως τον Άρη να τον συμφέρει να μείνει απομακρυσμένος από το μηχανισμό της ΝΔ ή από άλλες βαρύγδουπες θέσεις εάν στο μέλλον θελήσει να φτάσει ψηλά.
Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι υπάρχει κάποια ασυμβατότητα ανάμεσα στη Δημαρχία και την Πρωθυπουργία της χώρας. Πάντος παρατηρούμε ότι το να έχει περάσει κάποιος από Δήμαρχος Αθηναίων ενδεχομένως να μην είναι το καλύτερο δυνατό χαρτί για να επιδιώξει την αυριανή Πρωθυπουργία. Σαν ψηφοφόροι της ΝΔ, θα τον υποστηρίξουμε σε κάθε του επιλογή, του ευχόμαστε μόνο να μην καεί στην πορεία.
Ευχαριστώ
Ο γνώριμός σας Unionist
Πηγή: Κωμικοτραγικά Δρώμενα
Εδώ που τα λέμε, τον πάρει δεν τον πάρει
το Πατρινό το παλικάρι......
Αν ήταν παπάς ο Άρης πως θα τον λέγανε;
Ίσως θα μου πείτε, ‘είναι νωρίς ακόμα’, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν συγκεκριμένα αίτια που απομακρύνουν τον Άρη από μια τέτοια επιλογή. Ο λόγος είναι πως όλοι οι πρώην Δήμαρχοι Αθηναίων της Νέας Δημοκρατίας που προσπάθησαν να φτάσουν μέχρι τον πρωθυπουργικό θώκο εν τέλει απέτυχαν.
Μπορούμε άραγε να μιλήσουμε για γκαντεμιά που περιβάλει το κτίριο της Κοντζιά; Δεν γνωρίζω, καθώς οι συνθήκες που συντέλεσαν σε όλες τις παραπάνω αποτυχίες ήταν διαφορετικές σε κάθε περίπτωση. Πάντως αξίζει να τις δούμε μια μια, για να εξετάσουμε τους λόγους που ίσως αποθαρύνουν τον Άρη από το να επιδιώξει το χρίσμα για το μεγαλύτερο Δήμο της χώρας.
Μιλτ. Έβερτ: Δήμαρχος από το 1987 εώς το 1989. Η σύντομη θητεία του χαρακτηρίστηκε από τη δημιουργία του 9,84, του πρώτου δημοτικού ραδιοσταθμού στην Ελλάδα. Στη συνέχεια διετέλεσε Υπουργός Προεδρίας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και εκλέχθηκε Αρχηγός της ΝΔ το 1993, απέτυχε όμως να κερδίσει τις εκλογές του 1996 ενάντια στον Κων. Σημίτη και το 1997 έχασε και την Προεδρία στις εσωκομματικές εκλογές από τον Κων. Καραμανλή.
Δημ. Αβραμόπουλος: 1995 εώς 2002. Θεωρείται ένας από τους πιο πετυχημένους Δημάρχους Αθηναίων των τελευταίων ετών. Στίς δύο θητείες του αναμόρφωσε και εκσυγχρόνησε την εικόνα της πόλης των Αθηνών, και κέρδισε πολλές διακρίσεις. Το 2001 ίδρυσε το δικό του κόμμα, το οποίο έπαψε ήδη το 2002, όταν και επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία. Στη συνέχεια έγινε Υπουργός Τουρισμού και Υγείας, εωσότου επεδίωξε ανεπιτυχώς να γίνει αρχηγός της ΝΔ. Ο ίδιος απέσυρε την υποψηφιότητά του πριν τις εσωκομματικές εκλογές.
Ντ. Μπακογίαννη: 2003 εως 2006. Η θητεία της δεν άφησε χαρακτηριστικό έργο, αλλά σφραγγίστηκε από την περίοδο προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Οι ψυχρές σχέσεις της με την τότε πρόεδρο της επιτροπής για την προετοιμασία των αγώνων, Γιάννα Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου της στέρησαν την προβολή που ενδεχομένως της αναλογούσε ως Δήμαρχος της οργανώτριας πόλης. Η συνέχεια της πορείας της είναι πρόσφατη και γνωστή. Αμετακίνητη Υπουργός Εξωτερικών για κάποια χρόνια στην κυβέρνηση Καραμανλη, θεωρήτω φυσική διάδοχός του στην Προεδρία του κόμματος. Τελικώς, η Ντ. Μπακογίαννη έχασε από τον πρώτο γύρο τις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού από τη βάση του κόμματος.
Νικ. Κακλαμάνης: Εν ενεργεία Δήμαρχος. Είναι ίσως ο μόνος από τους προαναφερθέντες που δεν έχει κάτι το ουσιαστικό να επιδείξει ως τώρα. Έχει δηλώσει οτί επιθυμεί να είναι εκ νέου Δήμαρχος και πιθανόν στο μέλλον να κοιτάζει την Προεδρία της Δημοκρατίας (καθώς για την Πρωθυπουργία ούτε γι αστείο). Οι επίμονες προσπάθειές του να μας θυμίζει το συσσίτιο που οργανώνει καθημερινά στο Δήμο – και απευθήνεται στο περίπου 1% των κατοίκων της Αθήνας – ίσως του χαρίσουν μεταθάνατον μια θέση στον Παράδεισο, αλλά πολιτικά δεν πρόκειται να του χαρίσουν καμία θέση μετά τη Δημαρχεία των Αθηνών.
Αν καταφέρει να πείσει τον νέο Αρχηγό της ΝΔ ότι μπορεί να ξανακερδίσει το Δήμο, θα παρατείνει την πολιτικής ζωή του κατά άλλα τέσσερα χρόνια. Δεν το επιθυμώ, αλλά του το εύχομαι, εάν και εφόσον αποδειχθεί κατάλληλος να πιάσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό στις εκλογες και δείξει επιτέλους τη διάθεση ν’αφήσει έργο.
Η παραπάνω ανάλυση φυσικά δεν συμπεριέλαβε τον Λεων. Κουρή, ο οποίος μετά τη Δημαρχεία ακολούθησε το δρόμο του Νομάρχη Αντολικής Αττικής, καθώς και τον αείμνηστο Αντ. Τρίτση, του οποίος ο θάνατος από ασθένεια το 1992 κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Δήμαρχος Αθηναίων διέκοψε απότομα την πορεία του μεγάλου αυτού ανδρός.
Με τα πολλά πάντως, ο Άρης ίσως να κρίνει πως η Δημαρχία, παρ’ολα τα καλά της, δεν είναι η κατάληλη κίνηση για να του εγγυηθεί αυτό που ονειρέυεται, δηλαδή την Αρχηγία του κόμματος και την μελλοντική Πρωθυπουργία της χώρας. Αφενός, θα του δώσει το πρεστιζ του ρυθμιστή της Πρωτεύουσας, αφετέρου είναι όντως αυτή η θέση που του ταιριάζει; Και αν ναι, πώς θα του χρησιμεύσει στην μελλοντική του πορεία; Είδαμε ότι οι δύο τελευταίοι αρχηγοί της ΝΔ, Καραμανλής και Σαμαράς, εκλέχτηκαν στη θέση αυτή σε μια στιγμή που ήταν αρκετά απομακρυσμένοι ιεραρχικά από την Προεδρία, και ίσως τον Άρη να τον συμφέρει να μείνει απομακρυσμένος από το μηχανισμό της ΝΔ ή από άλλες βαρύγδουπες θέσεις εάν στο μέλλον θελήσει να φτάσει ψηλά.
Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι υπάρχει κάποια ασυμβατότητα ανάμεσα στη Δημαρχία και την Πρωθυπουργία της χώρας. Πάντος παρατηρούμε ότι το να έχει περάσει κάποιος από Δήμαρχος Αθηναίων ενδεχομένως να μην είναι το καλύτερο δυνατό χαρτί για να επιδιώξει την αυριανή Πρωθυπουργία. Σαν ψηφοφόροι της ΝΔ, θα τον υποστηρίξουμε σε κάθε του επιλογή, του ευχόμαστε μόνο να μην καεί στην πορεία.
Ευχαριστώ
Ο γνώριμός σας Unionist
Πηγή: Κωμικοτραγικά Δρώμενα
Εδώ που τα λέμε, τον πάρει δεν τον πάρει
το Πατρινό το παλικάρι......
Αν ήταν παπάς ο Άρης πως θα τον λέγανε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου