Σάλο έχει προκαλέσει στην Αμερική ένα βιβλίο για τον Ιησού Χριστό, γραμμένο από τον Μουσουλμάνο ακαδημαϊκό Reza Aslan.
Το βιβλίο, με τίτλο «Zealot: The Life and Times of Jesus of Nazareth», έχει γίνει ήδη best seller, ενώ μια συνέντευξη του συγγραφέα στο Fox News έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή βίντεο στο Internet. Και αυτό, εξαιτίας της κόντρας με τη δημοσιογράφο, η οποία επέμενε να τον ρωτά γιατί ένας μουσουλμάνος να γράψει ένα βιβλίο για τον Χριστό.
Όπως επισημαίνει ο Aslan, δεν είναι ένας απλός μουσουλμάνος που γράφει για τον Χριστό, αλλά ένας ακαδημαϊκός με PhD στην ιστορία της θρησκείας.
Ιδού οι πιο αμφιλεγόμενοι ισχυρισμοί του βιβλίου:
Ο Ιησούς δεν γεννήθηκε στη Βηθλεέμ
Ο Aslan γράφει ότι η ιστορία με την γέννηση του Ιησού στη Βηθλεέμ είναι απλά μια μαγική ιστορία. Φαίνεται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά, αλλά δεν αναφέρεται από κανέναν από τους άλλους αποστόλους. («Το όνομα Βηθλεέμ δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού σε ολόκληρο Καινή Διαθήκη, εκτός από ένα στίχο στο ευαγγέλιο του Ιωάννη»).
Ο Ιησούς, η ιστορική φυσιογνωμία, το πιο πιθανό είναι ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ναζαρέτ στο χωριό off-the-χάρτη στη Γαλιλαία, στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τον Aslan. «Το ότι προέρχεται από ένα περιορισμένο χωριό με μερικές εκατοντάδες φτωχούς Εβραίους μπορεί να είναι το μόνο στοιχείο όσον αφορά την παιδική ηλικία του Ιησού για το οποίο μπορούμε να είμαστε αρκετά σίγουροι», γράφει ο Aslan. Ο συγγραφέας Christopher Hitchens και άλλοι έχουν επισημάνει ότι ο Ματθαίος και ο Λουκάς διαφωνούν όσον αφορά την γενεαλογία του Ιησού και τον τόπο γέννησης.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν κάποτε σπουδαιότερος από τον Ιησού
Οι απόστολοι επανερμήνευσαν την σημασία του Ιωάννη του Βαπτιστή στα ευαγγέλια για να κάνουν τον Ιησού να φαίνεται σαν ο ένας και μοναδικός μεσσίας, σύμφωνα με τον Aslan. Ο λόγιος Ιώσηπος, ο οποίος υπήρξε μάρτυρας της καταστροφής της Ιερουσαλήμ, γράφει στην Ιουδαϊκή Αρχαιολογία ότι ο Ιωάννης θανατώθηκε από τον Αντύπα, έναν ηγεμόνα του πρώτου αιώνα της Γαλιλαίας και Περαίας, γιατί είχε αρχίσει να γίνεται πολύ δημοφιλής λόγω των υποσχέσεών του για μια νέα παγκόσμια τάξη, την Βασιλεία του Θεού. «Πολλοί υπέθεσαν ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας», γράφει ο Aslan, αν και ποτέ δεν θα το μάθουμε από την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Το Βάπτισμα του Ιωάννη, σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ήταν «όχι για την άφεση των αμαρτιών, αλλά και για τον εξαγνισμό του σώματος». Αλλά το Ευαγγέλιο του Μάρκου λέει ότι ήταν για την «συγχώρεση των αμαρτιών» και ότι ο Ιωάννης αναγνώρισε ότι «υπάρχει κάποιος που θα έρθει μετά από μένα, που είναι ισχυρότερος από ό,τι είμαι, κάποιος είμαι ανάξιος να λύσω ακόμα και τα σανδάλια του». Ο υπαινιγμός αφήνει να εννοηθεί ότι ο Ιησούς ήταν αυτός ο «κάποιος», παρότι ο Μάρκος δεν το δηλώνει ρητά ποτέ. Ο Ματθαίος θα πει αργότερα μια ελαφρώς διαφορετική ιστορία του Ιωάννη του Βαπτιστή και του Ιησού, στην οποία ο Ιωάννης είναι αυτός που ζητά να βαπτιστεί.
Τι αντιπροσωπεύουν αυτές οι διαφορετικές αποκλίσεις;
Σύμφωνα με τον Aslan: «Το πρόβλημα για τους πρώτους Χριστιανούς ήταν ότι οποιαδήποτε αποδοχή των βασικών στοιχείων της αλληλεπίδρασης του Ιωάννη με τον Ιησού θα ήταν μια σιωπηρή παραδοχή ότι ο Ιωάννης ήταν, τουλάχιστον αρχικά, μια ανώτερη προσωπικότητα …Τελικά, ποιος βάφτισε ποιον;»
Ο Ιησούς ήταν ένας επαναστάτης ζηλωτής
Ο πραγματικός Ιησούς ήταν περισσότερο σαν τον Τσε Γκεβάρα και άλλους διάσημους της ιστορίας που ξεσήκωναν τα πλήθη, παρά μια παθητική προσωπικότητα που διακήρυττε να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως παρουσιάζεται στη Χριστιανική Βίβλο. Δεν είναι σαφές γιατί ο Ιησούς έφυγε από τη Ναζαρέτ για την Ιουδαία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, αλλά όταν επέστρεψε, η μετατροπή του από τεχνίτη σε αυτοκηρυσσόμενο προφήτη δεν έγινε πλήρως αποδεκτή. Έτσι, ίδρυσε το ιερατείο του στην Καπερναούμ, ένα κοντινό ψαράδικο χωριό, η οποία, όπως η Ναζαρέτ, ήταν χωρισμένο στους έχοντες και τους μη έχοντες. Οι μη έχοντες της Καπερναούμ δεν γνώριζαν το παρελθόν της ζωής του Ιησού ως τεχνίτη και ήθελαν απεγνωσμένα μια καλύτερη ζωή.
Ο Aslan γράφει ότι ο Ιησούς στόχευε «όσους βρέθηκαν πεταμένοι στο περιθώριο της κοινωνίας, οι ζωές των οποίων είχαν διαταραχτεί από τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που συνέβησαν σε όλη τη Γαλιλαία». Επέλεξε κάποιους από τη μάζα για να είναι μαθητές του (το Ευαγγέλιο του Λουκά λέει ότι είχε 72 συνολικά, αν και υπήρχαν μόνο 12 στο στενό κύκλο του). Όπως και πολλοί άλλοι επαναστάτες και θρησκευτικές προσωπικότητες, δεν ήταν αγαπητός μόνο για τη διδασκαλία του, αλλά και για τον χαρισματικό ζήλο με τον οποίο την έκανε» -«σαν κάποιος με εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς», σύμφωνα με τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Σε αντίθεση με τους πλούσιους ιερείς, φαινόταν σαν ένας άνθρωπος του λαού, ένα δώρο από τον Θεό.
Σταυρώθηκε για διάπραξη κακουργήματος
Όταν ο Ιησούς πήγε στην Ιερουσαλήμ περίπου στο 30 μ.Χ, πλαισιωμένος από μια χορωδία οπαδών του που τραγουδούσαν «Ευλογημένο να είναι το επόμενο βασίλειο του πατέρα μας Δαβίδ!», ανακοίνωσε τον εαυτό του στην πόλη ως Μεσσία και απόγονος του Δαβίδ, του βασιλιά των Ιουδαίων. Στη συνέχεια, σαν ένας πραγματικός επαναστάτης, έδιωξε τους πωλητές της πόλης από τη δημόσια αυλή ενός ναού –«μια κραυγαλέα εγκληματική πράξη», γράφει ο Aslan. «Εξάλλου, μια επίθεση στην επιχείρηση του ναού είναι παρόμοια με μια επίθεση στην ιερατική αριστοκρατία, η οποία, λαμβάνοντας υπόψη τη σχέση του ναού με τη Ρώμη, ισοδυναμεί με επίθεση στην ίδια τη Ρώμη».
Με αυτή την σαρωτική κίνηση, το μήνυμα του Ιησού ήταν απλό: η γη δεν ανήκει στη Ρώμη, αλλά στο Θεό και ήρθε η ώρα για τον Καίσαρα να παραχωρήσει την εξουσία στον Ωσαννά, τον πραγματικό βασιλιά των Εβραίων. Αυτή ήταν μία στάση και η τιμωρία ήταν η σταύρωση.
Ο Ιησούς δεν ανεχόταν τη βία, αλλά ούτε και την απέφυγε με κάθε κόστος
Η επιθετική «κάθαρση» του Ιησού στον ναό της Ιερουσαλήμ έρχεται σε αντίθεση με τον ειρηνιστή Χριστό που γνωρίζουμε από την Αγία Γραφή, αυτόν που αγαπούσε πάντα τους γείτονές του και «γύριζε και το άλλο μάγουλο» στο πρόσωπο της βίας. Για αρχή, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτές οι αναφορές είναι συμβολικές για όλη την ανθρωπότητα, αλλά μάλλον ότι μιλούσε μόνο για τους Εβραίους γείτονες και τους εχθρούς του.
Αν προσθέσετε σε αυτό και το ότι ολόκληρος ο κλήρος του κατασκευάστηκε γύρω από μία συγκεκριμένη υπόσχεση, την υπόσχεση της κυριαρχίας του Θεού επί της γης, μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι ο Ιησούς περίμενε αιματοχυσία πριν από τη θεμελίωση της νέας παγκόσμιας τάξης που διακήρυττε, γράφει ο Aslan. Αλλιώς γιατί να προειδοποίησε τους μαθητές του ότι, επίσης, θα «σηκώσουν το σταυρό του», αν επέλεγαν να τον ακολουθήσουν; Όπως επισημαίνει ο Aslan, η προσπάθειά του να κρύψει το «μεσσιανικό μυστικό» του για τη Βασιλεία του Θεού από όλους εκτός από τους μαθητές του δείχνει ότι ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί –ότι αυτό που οραματίστηκε ήταν «τόσο ριζοσπαστικό, τόσο επικίνδυνο, τόσο επαναστατικό, που η μόνη πιθανή απάντηση της Ρώμης θα ήταν να τους συλλάβουν και να τους εκτελέσουν όλους για την εξέγερση».
Έχουμε πολλές ιστορικές αφηγήσεις των θαυμάτων του Ιησού
Ο Ιησούς βοήθησε έναν τυφλό να ξαναδεί, θεράπευσε άρρωστους και έκανε εξορκισμούς. Ή τουλάχιστον, υπάρχουν περισσότερα ιστορικά έγγραφα που ισχυρίζονται ότι έκανε αυτά τα πράγματα από όσα υπάρχουν σχετικά με τη γέννηση ή τον θάνατό του. Αλλά αυτό μαρτυρά περισσότερα για την εποχή παρά για τον συγκεκριμένο θαυματουργό. Τότε, ήταν ένας από τους πολλούς μάγους που περιφέρονταν στην περιοχή.
Όπως το θέτει ο Aslan: «Το πώς κάποιος στον σύγχρονο κόσμο βλέπει τις θαυματουργές ενέργειες του Ιησού είναι άνευ σημασίας. Το μόνο που μπορεί να γνωρίζουμε είναι το πώς τις έβλεπαν οι άνθρωποι της εποχής του. Και εκεί βρίσκονται τα ιστορικά στοιχεία». Ένα πράγμα πάντως ισχύει τόσο για τον Ιησού του Aslan όσο και για τον Χριστό: κανείς τους δεν πήρε χρήματα για ένα θαύμα.
http://www.thedailybeast.com/articles/2013/07/30/speed-read-the-six-most-controversial-reza-aslan-claims-about-jesus.html
Πηγή: Antinews
Το βιβλίο, με τίτλο «Zealot: The Life and Times of Jesus of Nazareth», έχει γίνει ήδη best seller, ενώ μια συνέντευξη του συγγραφέα στο Fox News έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή βίντεο στο Internet. Και αυτό, εξαιτίας της κόντρας με τη δημοσιογράφο, η οποία επέμενε να τον ρωτά γιατί ένας μουσουλμάνος να γράψει ένα βιβλίο για τον Χριστό.
Όπως επισημαίνει ο Aslan, δεν είναι ένας απλός μουσουλμάνος που γράφει για τον Χριστό, αλλά ένας ακαδημαϊκός με PhD στην ιστορία της θρησκείας.
Ιδού οι πιο αμφιλεγόμενοι ισχυρισμοί του βιβλίου:
Ο Ιησούς δεν γεννήθηκε στη Βηθλεέμ
Ο Aslan γράφει ότι η ιστορία με την γέννηση του Ιησού στη Βηθλεέμ είναι απλά μια μαγική ιστορία. Φαίνεται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά, αλλά δεν αναφέρεται από κανέναν από τους άλλους αποστόλους. («Το όνομα Βηθλεέμ δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού σε ολόκληρο Καινή Διαθήκη, εκτός από ένα στίχο στο ευαγγέλιο του Ιωάννη»).
Ο Ιησούς, η ιστορική φυσιογνωμία, το πιο πιθανό είναι ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ναζαρέτ στο χωριό off-the-χάρτη στη Γαλιλαία, στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τον Aslan. «Το ότι προέρχεται από ένα περιορισμένο χωριό με μερικές εκατοντάδες φτωχούς Εβραίους μπορεί να είναι το μόνο στοιχείο όσον αφορά την παιδική ηλικία του Ιησού για το οποίο μπορούμε να είμαστε αρκετά σίγουροι», γράφει ο Aslan. Ο συγγραφέας Christopher Hitchens και άλλοι έχουν επισημάνει ότι ο Ματθαίος και ο Λουκάς διαφωνούν όσον αφορά την γενεαλογία του Ιησού και τον τόπο γέννησης.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν κάποτε σπουδαιότερος από τον Ιησού
Οι απόστολοι επανερμήνευσαν την σημασία του Ιωάννη του Βαπτιστή στα ευαγγέλια για να κάνουν τον Ιησού να φαίνεται σαν ο ένας και μοναδικός μεσσίας, σύμφωνα με τον Aslan. Ο λόγιος Ιώσηπος, ο οποίος υπήρξε μάρτυρας της καταστροφής της Ιερουσαλήμ, γράφει στην Ιουδαϊκή Αρχαιολογία ότι ο Ιωάννης θανατώθηκε από τον Αντύπα, έναν ηγεμόνα του πρώτου αιώνα της Γαλιλαίας και Περαίας, γιατί είχε αρχίσει να γίνεται πολύ δημοφιλής λόγω των υποσχέσεών του για μια νέα παγκόσμια τάξη, την Βασιλεία του Θεού. «Πολλοί υπέθεσαν ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας», γράφει ο Aslan, αν και ποτέ δεν θα το μάθουμε από την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Το Βάπτισμα του Ιωάννη, σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ήταν «όχι για την άφεση των αμαρτιών, αλλά και για τον εξαγνισμό του σώματος». Αλλά το Ευαγγέλιο του Μάρκου λέει ότι ήταν για την «συγχώρεση των αμαρτιών» και ότι ο Ιωάννης αναγνώρισε ότι «υπάρχει κάποιος που θα έρθει μετά από μένα, που είναι ισχυρότερος από ό,τι είμαι, κάποιος είμαι ανάξιος να λύσω ακόμα και τα σανδάλια του». Ο υπαινιγμός αφήνει να εννοηθεί ότι ο Ιησούς ήταν αυτός ο «κάποιος», παρότι ο Μάρκος δεν το δηλώνει ρητά ποτέ. Ο Ματθαίος θα πει αργότερα μια ελαφρώς διαφορετική ιστορία του Ιωάννη του Βαπτιστή και του Ιησού, στην οποία ο Ιωάννης είναι αυτός που ζητά να βαπτιστεί.
Τι αντιπροσωπεύουν αυτές οι διαφορετικές αποκλίσεις;
Σύμφωνα με τον Aslan: «Το πρόβλημα για τους πρώτους Χριστιανούς ήταν ότι οποιαδήποτε αποδοχή των βασικών στοιχείων της αλληλεπίδρασης του Ιωάννη με τον Ιησού θα ήταν μια σιωπηρή παραδοχή ότι ο Ιωάννης ήταν, τουλάχιστον αρχικά, μια ανώτερη προσωπικότητα …Τελικά, ποιος βάφτισε ποιον;»
Ο Ιησούς ήταν ένας επαναστάτης ζηλωτής
Ο πραγματικός Ιησούς ήταν περισσότερο σαν τον Τσε Γκεβάρα και άλλους διάσημους της ιστορίας που ξεσήκωναν τα πλήθη, παρά μια παθητική προσωπικότητα που διακήρυττε να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως παρουσιάζεται στη Χριστιανική Βίβλο. Δεν είναι σαφές γιατί ο Ιησούς έφυγε από τη Ναζαρέτ για την Ιουδαία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, αλλά όταν επέστρεψε, η μετατροπή του από τεχνίτη σε αυτοκηρυσσόμενο προφήτη δεν έγινε πλήρως αποδεκτή. Έτσι, ίδρυσε το ιερατείο του στην Καπερναούμ, ένα κοντινό ψαράδικο χωριό, η οποία, όπως η Ναζαρέτ, ήταν χωρισμένο στους έχοντες και τους μη έχοντες. Οι μη έχοντες της Καπερναούμ δεν γνώριζαν το παρελθόν της ζωής του Ιησού ως τεχνίτη και ήθελαν απεγνωσμένα μια καλύτερη ζωή.
Ο Aslan γράφει ότι ο Ιησούς στόχευε «όσους βρέθηκαν πεταμένοι στο περιθώριο της κοινωνίας, οι ζωές των οποίων είχαν διαταραχτεί από τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που συνέβησαν σε όλη τη Γαλιλαία». Επέλεξε κάποιους από τη μάζα για να είναι μαθητές του (το Ευαγγέλιο του Λουκά λέει ότι είχε 72 συνολικά, αν και υπήρχαν μόνο 12 στο στενό κύκλο του). Όπως και πολλοί άλλοι επαναστάτες και θρησκευτικές προσωπικότητες, δεν ήταν αγαπητός μόνο για τη διδασκαλία του, αλλά και για τον χαρισματικό ζήλο με τον οποίο την έκανε» -«σαν κάποιος με εξουσία και όχι όπως οι γραμματείς», σύμφωνα με τα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. Σε αντίθεση με τους πλούσιους ιερείς, φαινόταν σαν ένας άνθρωπος του λαού, ένα δώρο από τον Θεό.
Σταυρώθηκε για διάπραξη κακουργήματος
Όταν ο Ιησούς πήγε στην Ιερουσαλήμ περίπου στο 30 μ.Χ, πλαισιωμένος από μια χορωδία οπαδών του που τραγουδούσαν «Ευλογημένο να είναι το επόμενο βασίλειο του πατέρα μας Δαβίδ!», ανακοίνωσε τον εαυτό του στην πόλη ως Μεσσία και απόγονος του Δαβίδ, του βασιλιά των Ιουδαίων. Στη συνέχεια, σαν ένας πραγματικός επαναστάτης, έδιωξε τους πωλητές της πόλης από τη δημόσια αυλή ενός ναού –«μια κραυγαλέα εγκληματική πράξη», γράφει ο Aslan. «Εξάλλου, μια επίθεση στην επιχείρηση του ναού είναι παρόμοια με μια επίθεση στην ιερατική αριστοκρατία, η οποία, λαμβάνοντας υπόψη τη σχέση του ναού με τη Ρώμη, ισοδυναμεί με επίθεση στην ίδια τη Ρώμη».
Με αυτή την σαρωτική κίνηση, το μήνυμα του Ιησού ήταν απλό: η γη δεν ανήκει στη Ρώμη, αλλά στο Θεό και ήρθε η ώρα για τον Καίσαρα να παραχωρήσει την εξουσία στον Ωσαννά, τον πραγματικό βασιλιά των Εβραίων. Αυτή ήταν μία στάση και η τιμωρία ήταν η σταύρωση.
Ο Ιησούς δεν ανεχόταν τη βία, αλλά ούτε και την απέφυγε με κάθε κόστος
Η επιθετική «κάθαρση» του Ιησού στον ναό της Ιερουσαλήμ έρχεται σε αντίθεση με τον ειρηνιστή Χριστό που γνωρίζουμε από την Αγία Γραφή, αυτόν που αγαπούσε πάντα τους γείτονές του και «γύριζε και το άλλο μάγουλο» στο πρόσωπο της βίας. Για αρχή, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτές οι αναφορές είναι συμβολικές για όλη την ανθρωπότητα, αλλά μάλλον ότι μιλούσε μόνο για τους Εβραίους γείτονες και τους εχθρούς του.
Αν προσθέσετε σε αυτό και το ότι ολόκληρος ο κλήρος του κατασκευάστηκε γύρω από μία συγκεκριμένη υπόσχεση, την υπόσχεση της κυριαρχίας του Θεού επί της γης, μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι ο Ιησούς περίμενε αιματοχυσία πριν από τη θεμελίωση της νέας παγκόσμιας τάξης που διακήρυττε, γράφει ο Aslan. Αλλιώς γιατί να προειδοποίησε τους μαθητές του ότι, επίσης, θα «σηκώσουν το σταυρό του», αν επέλεγαν να τον ακολουθήσουν; Όπως επισημαίνει ο Aslan, η προσπάθειά του να κρύψει το «μεσσιανικό μυστικό» του για τη Βασιλεία του Θεού από όλους εκτός από τους μαθητές του δείχνει ότι ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί –ότι αυτό που οραματίστηκε ήταν «τόσο ριζοσπαστικό, τόσο επικίνδυνο, τόσο επαναστατικό, που η μόνη πιθανή απάντηση της Ρώμης θα ήταν να τους συλλάβουν και να τους εκτελέσουν όλους για την εξέγερση».
Έχουμε πολλές ιστορικές αφηγήσεις των θαυμάτων του Ιησού
Ο Ιησούς βοήθησε έναν τυφλό να ξαναδεί, θεράπευσε άρρωστους και έκανε εξορκισμούς. Ή τουλάχιστον, υπάρχουν περισσότερα ιστορικά έγγραφα που ισχυρίζονται ότι έκανε αυτά τα πράγματα από όσα υπάρχουν σχετικά με τη γέννηση ή τον θάνατό του. Αλλά αυτό μαρτυρά περισσότερα για την εποχή παρά για τον συγκεκριμένο θαυματουργό. Τότε, ήταν ένας από τους πολλούς μάγους που περιφέρονταν στην περιοχή.
Όπως το θέτει ο Aslan: «Το πώς κάποιος στον σύγχρονο κόσμο βλέπει τις θαυματουργές ενέργειες του Ιησού είναι άνευ σημασίας. Το μόνο που μπορεί να γνωρίζουμε είναι το πώς τις έβλεπαν οι άνθρωποι της εποχής του. Και εκεί βρίσκονται τα ιστορικά στοιχεία». Ένα πράγμα πάντως ισχύει τόσο για τον Ιησού του Aslan όσο και για τον Χριστό: κανείς τους δεν πήρε χρήματα για ένα θαύμα.
http://www.thedailybeast.com/articles/2013/07/30/speed-read-the-six-most-controversial-reza-aslan-claims-about-jesus.html
Πηγή: Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου