ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΨΗΦΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ
Ξαναχτύπησε με ιντερνετική ανακοίνωση στα ελληνικά η «Τουρκική μειονοτική κίνηση», μια οργάνωση φάντασμα
Ποιος βγήκε να χειροκροτήσει πρώτος και καλύτερος την άρνηση ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση του βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης Τσετίν Μάντατζη; Μα φυσικά μια οργάνωση φάντασμα που εμφανίζεται το χρόνο μια φορά, η “τουρκική μειονοτική κίνηση”, όπως αποκαλείται που πλέκει ένα ολόκληρο γαϊτάνακι για να δικαιολογήσει με βάση τη δημοκρατική επίφαση των γεγονότων παραποιημένων τα περισσότερα, τη στάση του βουλευτή που νομίζει ότι βρίσκεται σε κάποιο άλλο κοινοβούλιο με όσα λέει και πράττει πολλές φορές.
Στα ελληνικά το κείμενο καταγγέλλει την Ντεγκωλική δεξιά, το ΛΑΟΣ και διασπείρει εκ του μη όντως φοβικά σύνδρομα για την αντιμετώπιση της μειονότητας λες και είναι ένα άλλο κομμάτι του πληθυσμού. Κάτι τέτοιες οργανώσεις εκτραχύνουν δίχως λόγο τα πράγματα, προσπαθούν να ασκήσουν επιρροή και κυρίως να ερμηνεύσουν και να ποδηγετήσουν καταστάσεις.
Αξίζει να υπάρχει καταγεγραμμένη η ανακοίνωση:
«Η Τουρκική Μειονοτική Κίνηση για Ανθρώπινα και Μειονοτικά Δικαιώματα, ενώνοντας τη φωνή της με όλους τους εγχώριους και διεθνείς υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, καταγγέλλει τη συμμετοχή στη νέα κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου του εθνικιστικού κόμματος ΛΑΟΣ, που έχει δικαίως επικριθεί για την ξενοφοβική του στάση ακόμη και από την πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενάντια στο Ρατσισμό και στη Μισαλλοδοξία, (ECRI), αλλά και της Ν.Δ. του κ. Αντώνη Σαμαρά, που έχει εκφραστεί κατά το παρελθόν με σκληρό τρόπο ενάντια σε πάγιες θέσεις και διεκδικήσεις δικαιωμάτων της μειονότητας της Θράκης.
Η Τουρκική Κίνηση σημειώνει με θλίψη ότι είναι η πρώτη φορά μετά τη δικτατορία του Μεταξά, η οποία μεταξύ άλλων είχε πολεμήσει λυσσαλέα πολλές μειονοτικές ομάδες της χώρας με απηνείς διωγμούς, που καταλαμβάνουν υπουργικούς θώκους πολιτικά στελέχη κόμματος (ΛΑΟΣ) που ανήκει στο χώρο της σκληρής ρατσιστικής Δεξιάς, ή της «άκρας Δεξιάς», πολιτικό χαρακτηρισμό που δημοσίως είχε προσδώσει ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας και αρχηγός της Ν.Δ. κ. Κώστας Καραμανλής. Ούτε οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, και πολύ περισσότερο οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, δεν είχαν τολμήσει να συμπεριλάβουν στους κόλπους τους στελέχη προερχόμενα από τέτοιο πολιτικό χώρο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε σε χώρες με μακρά παράδοση πολιτικής απομόνωσης της Άκρας Δεξιάς από το επίσημο πολιτικό σύστημα, όπως η Γαλλία, όπου θα ήταν αδιανόητο να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι πολιτικής διαπραγμάτευσης, πολλώ δε μάλλον εξουσίας, υπουργοί της παραδοσιακής γκωλικής Δεξιάς με στελέχη του κόμματος του Λεπέν, θα υπήρχε μεγάλος ξεσηκωμός, όχι μόνο από το αριστερό φάσμα της πολιτικής σκηνής αλλά και από τίμιους φιλελεύθερους και συντηρητικούς δημοκράτες, που δεν θα ανέχονταν οποιαδήποτε πολιτική συνδιαλλαγή με στοιχεία εθνικιστικά, ξενόφοβα και ρατσιστικά.
Η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση προκαλεί εύλογους φόβους στη μειονότητα ότι από τη στιγμή που ξεπλένεται πολιτικά ένας τέτοιος ακραίος εθνικιστικός πολιτικός χώρος και άρα νομιμοποιείται έμμεσα στη συνείδηση του μέσου πολίτη, υπάρχει κίνδυνος να κληθεί να συμμετάσχει μελλοντικά ακόμη και σε κανονική διακυβέρνηση της χώρας, γεγονός που θα έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις σε θέματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξαιτίας της μισαλλοδοξίας με την οποία αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο κόμμα κάθε εθνική μειονότητα αλλά κι εξαιτίας της πρόσδεσης του με τους πιο αντιδραστικούς και σκοταδιστικούς κύκλους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τα στελέχη του ΛΑΟΣ έχουν προβεί σε πολλές ισλαμοφοβικές και αντισημιτικές δηλώσεις και ο προβιβασμός τους σε υπουργούς αποτελεί μέγιστη προσβολή για το δημοκρατικό και φιλελεύθερο χαρακτήρα του Πολιτεύματος της Ελλάδας.
Αντίστοιχα, η μειονότητα δυσκολεύεται να ξεχάσει ότι στις 29 Γενάρη 1990 επί υπουργού Εξωτερικών Σαμαρά είχε γίνει μεγάλο πογκρόμ ενάντια στην τουρκική μειονότητα, με αμέτρητες καταστροφές περιουσιακών στοιχείων μειονοτικών πολιτών (σε καταστήματα), ενώ κύκλοι προσκείμενοι στον Αντώνη Σαμαρά είχαν μια διαχρονική αντιμουσουλμανική στάση.
Ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς είχε κάποτε υπερηφανευτεί ότι στο προηγούμενο κόμμα του, την Πολιτική Άνοιξη, δεν συμπεριέλαβε κανένα μειονοτικό υποψήφιο, αποδεικνύοντας έτσι την έλλειψη ανοχής και στοιχειώδους δημοκρατικού ήθους από έναν πολιτικό που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός. Αντίστοιχα αρνητική ήταν και η πολεμική του θέση ενάντια στη φιλελευθεροποίηση του Δικαίου της ιθαγένειας, το οποίο μάλιστα υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει, προκειμένου η Ελλάδα να επανέλθει θεσμικά στο αναχρονιστικό Δίκαιο του Αίματος.
Τέλος, η Τουρκική Κίνηση χαιρετίζει τη θαρραλέα στάση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Τσετίν Μάντατζι, που έθεσε τα ιδεώδη του αντιεθνικισμού και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πάνω από το στενό κομματικό συμφέρον και αρνήθηκε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση που περιλαμβάνει στους κόλπους της μισαλλόδοξους πολιτικούς.
Με την ψήφο του αυτή έδειξε και ότι τιμάει το κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται στην ελευθερία της συνείδησης του κάθε βουλευτή, αλλά δυστυχώς στις μέρες μας έχει πλήρως διαστρεβλωθεί από την υποταγή του στους κομματικούς στρατούς των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Η ψήφος του βουλευτή Ξάνθης ήταν ψήφος ευθύνης, εντιμότητας και δημοκρατικού ήθους».
Αξίζει να υπάρχει καταγεγραμμένη η ανακοίνωση:
«Η Τουρκική Μειονοτική Κίνηση για Ανθρώπινα και Μειονοτικά Δικαιώματα, ενώνοντας τη φωνή της με όλους τους εγχώριους και διεθνείς υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, καταγγέλλει τη συμμετοχή στη νέα κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου του εθνικιστικού κόμματος ΛΑΟΣ, που έχει δικαίως επικριθεί για την ξενοφοβική του στάση ακόμη και από την πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενάντια στο Ρατσισμό και στη Μισαλλοδοξία, (ECRI), αλλά και της Ν.Δ. του κ. Αντώνη Σαμαρά, που έχει εκφραστεί κατά το παρελθόν με σκληρό τρόπο ενάντια σε πάγιες θέσεις και διεκδικήσεις δικαιωμάτων της μειονότητας της Θράκης.
Η Τουρκική Κίνηση σημειώνει με θλίψη ότι είναι η πρώτη φορά μετά τη δικτατορία του Μεταξά, η οποία μεταξύ άλλων είχε πολεμήσει λυσσαλέα πολλές μειονοτικές ομάδες της χώρας με απηνείς διωγμούς, που καταλαμβάνουν υπουργικούς θώκους πολιτικά στελέχη κόμματος (ΛΑΟΣ) που ανήκει στο χώρο της σκληρής ρατσιστικής Δεξιάς, ή της «άκρας Δεξιάς», πολιτικό χαρακτηρισμό που δημοσίως είχε προσδώσει ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας και αρχηγός της Ν.Δ. κ. Κώστας Καραμανλής. Ούτε οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, και πολύ περισσότερο οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, δεν είχαν τολμήσει να συμπεριλάβουν στους κόλπους τους στελέχη προερχόμενα από τέτοιο πολιτικό χώρο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε σε χώρες με μακρά παράδοση πολιτικής απομόνωσης της Άκρας Δεξιάς από το επίσημο πολιτικό σύστημα, όπως η Γαλλία, όπου θα ήταν αδιανόητο να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι πολιτικής διαπραγμάτευσης, πολλώ δε μάλλον εξουσίας, υπουργοί της παραδοσιακής γκωλικής Δεξιάς με στελέχη του κόμματος του Λεπέν, θα υπήρχε μεγάλος ξεσηκωμός, όχι μόνο από το αριστερό φάσμα της πολιτικής σκηνής αλλά και από τίμιους φιλελεύθερους και συντηρητικούς δημοκράτες, που δεν θα ανέχονταν οποιαδήποτε πολιτική συνδιαλλαγή με στοιχεία εθνικιστικά, ξενόφοβα και ρατσιστικά.
Η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση προκαλεί εύλογους φόβους στη μειονότητα ότι από τη στιγμή που ξεπλένεται πολιτικά ένας τέτοιος ακραίος εθνικιστικός πολιτικός χώρος και άρα νομιμοποιείται έμμεσα στη συνείδηση του μέσου πολίτη, υπάρχει κίνδυνος να κληθεί να συμμετάσχει μελλοντικά ακόμη και σε κανονική διακυβέρνηση της χώρας, γεγονός που θα έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις σε θέματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξαιτίας της μισαλλοδοξίας με την οποία αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο κόμμα κάθε εθνική μειονότητα αλλά κι εξαιτίας της πρόσδεσης του με τους πιο αντιδραστικούς και σκοταδιστικούς κύκλους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τα στελέχη του ΛΑΟΣ έχουν προβεί σε πολλές ισλαμοφοβικές και αντισημιτικές δηλώσεις και ο προβιβασμός τους σε υπουργούς αποτελεί μέγιστη προσβολή για το δημοκρατικό και φιλελεύθερο χαρακτήρα του Πολιτεύματος της Ελλάδας.
Αντίστοιχα, η μειονότητα δυσκολεύεται να ξεχάσει ότι στις 29 Γενάρη 1990 επί υπουργού Εξωτερικών Σαμαρά είχε γίνει μεγάλο πογκρόμ ενάντια στην τουρκική μειονότητα, με αμέτρητες καταστροφές περιουσιακών στοιχείων μειονοτικών πολιτών (σε καταστήματα), ενώ κύκλοι προσκείμενοι στον Αντώνη Σαμαρά είχαν μια διαχρονική αντιμουσουλμανική στάση.
Ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς είχε κάποτε υπερηφανευτεί ότι στο προηγούμενο κόμμα του, την Πολιτική Άνοιξη, δεν συμπεριέλαβε κανένα μειονοτικό υποψήφιο, αποδεικνύοντας έτσι την έλλειψη ανοχής και στοιχειώδους δημοκρατικού ήθους από έναν πολιτικό που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός. Αντίστοιχα αρνητική ήταν και η πολεμική του θέση ενάντια στη φιλελευθεροποίηση του Δικαίου της ιθαγένειας, το οποίο μάλιστα υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει, προκειμένου η Ελλάδα να επανέλθει θεσμικά στο αναχρονιστικό Δίκαιο του Αίματος.
Τέλος, η Τουρκική Κίνηση χαιρετίζει τη θαρραλέα στάση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Τσετίν Μάντατζι, που έθεσε τα ιδεώδη του αντιεθνικισμού και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πάνω από το στενό κομματικό συμφέρον και αρνήθηκε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση που περιλαμβάνει στους κόλπους της μισαλλόδοξους πολιτικούς.
Με την ψήφο του αυτή έδειξε και ότι τιμάει το κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται στην ελευθερία της συνείδησης του κάθε βουλευτή, αλλά δυστυχώς στις μέρες μας έχει πλήρως διαστρεβλωθεί από την υποταγή του στους κομματικούς στρατούς των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Η ψήφος του βουλευτή Ξάνθης ήταν ψήφος ευθύνης, εντιμότητας και δημοκρατικού ήθους».
Πηγή: Χρόνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου