Της Μαίρης Αδαμοπούλου
Ο κορμός μαρμάρινου κούρου του 6ου αι π.Χ. από το Δεσποτικό στην Αντίπαρο, ο οποίος είχε γίνει... σκαλοπάτι, «συνάντησε» προ ημερών το κάτω μέρος του. Αιτία του διαμελισμού η... ανακύκλωση
Χιλιάδες πόδια πέρασαν από πάνω του. Σφηνωμένος στο κατώφλι της πόρτας για αιώνες «ένιωθε» τα βήματα όσων έμπαιναν στο ναόσχημο οικοδόμημα - ένα από τα πολλά που συνθέτουν το ιερό του Απόλλωνα στη Μάντρα Δεσποτικού, στην Αντίπαρο - ένα από τα 22 κυκλαδίτικα ιερά που είναι αφιερωμένα στον θεό του Ηλιου και από τα σημαντικότερα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, καθώς θεωρούνταν ο ισχυρότερος αντίπαλος της Δήλου.
Χρειάστηκε να περάσουν όμως 26 αιώνες για να μπορέσει αυτός ο παριανός κούρος να βρει το άλλο του μισό.
Μόλις πριν από λίγες μέρες οι αρχαιολόγοι τον εντόπισαν ανάποδα στο έδαφος με δύο τρύπες ώστε να λειτουργεί ο στροφέας της πόρτας. Η πλάτη του είχε «φαγωθεί» ώστε να εφάπτεται με το κατώφλι. Και με το χέρι λυγισμένο στο στήθος - στάση συνηθισμένη για τις κόρες και όχι για τους κούρους - περίμενε να έρθει η στιγμή όπου θα τον έφερνε και πάλι κάτω από το έντονο κυκλαδίτικο φως η αρχαιολογική σκαπάνη.
«Πρόκειται για μια πολύ σημαντική ανακάλυψη, διότι είναι μόλις ο τρίτος κούρος που έχει ανακαλυφθεί να κάνει αυτή την κίνηση, η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των παριανών εργαστηρίων γλυπτικής του τέλους του 6ου αι. π.Χ.», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο ανασκαφέας του χώρου Γιάννος Κουράγιος.
Ο συγκεκριμένος κούρος βρέθηκε σε ναόσχημο οικοδομήμα στον τειχισμένο λατρευτικό περίβολο του πανελλήνιου ιερού με εμβέλεια που έφτανε ώς την Κρήτη, τη Συρία και την Παλαιστίνη. Το άλλο του μισό είχε αποκαλυφθεί σε άλλο σημείο του χώρου το 2005, ενώ οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο κούρος δεν θα παραμείνει ακέφαλος, καθώς δεν αποκλείεται το κεφάλι του να είναι εκείνο που εντοπίστηκε μόλις πέρυσι.
Για ποιον λόγο όμως ο φυσικού μεγέθους κούρος που κάποτε ήταν ανάθημα στον θεό - σε ένα ιερό με πλούσια αφιερώματα όπως δείχνουν τα ευρήματα ώς τώρα - βρέθηκε διαμελισμένος και σκορπισμένος σε διαφορετικά σημεία του χώρου που καλύπτει έκταση πάνω από 10.000 τ.μ.; «Διότι το ιερό που ίδρυσαν οι Παριανοί (σ.σ.: και άκμασε στα αρχαϊκά χρόνια) ώστε να ενισχύσουν την κυριαρχία τους στο Αιγαίο καταστράφηκε από τον Μιλτιάδη και τους Αθηναίους αμέσως μετά τους Περσικούς Πολέμους», λέει ο κ. Κουράγιος. «Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι οι Παριανοί είχαν "μηδίσει", είχαν ταχθεί υπέρ των Περσών δηλαδή, αλλά ουσιαστικά ήθελαν να τους πάρουν την κυριαρχία στο Αιγαίο.
Παρ' όλ' αυτά οι Παριανοί φαίνεται πως δεν το έβαλαν κάτω και μετά το 470 π.Χ. άρχισαν να ανοικοδομούν το ιερό αξιοποιώντας ως υλικά ό,τι οι Αθηναίοι είχαν καταστρέψει».
Μπορεί ο κούρος να έκλεψε την παράσταση της φετινής ανασκαφής στην οποία συμμετείχαν οι αρχαιολόγοι Κορνηλία Νταϊφά και Σπύρος Πετρόπουλος και οι αρχιτέκτονες Αν Ονεζμποργκ και Κατερίνα Παπαγιάννη, όμως δεν είναι και το μοναδικό εύρημα της φετινής ανασκαφικής σοδειάς. Η έρευνα αποκάλυψε πως η ιστορία του ιερού αρχίζει ήδη από τη γεωμετρική εποχή, ενώ πέντε μεγάλα κτίρια εντοπίστηκαν και στο γειτονικό ακατοίκητο νησάκι Τσιμηντήρι, το οποίο ήταν ενωμένο με το Δεσποτικό σχηματίζοντας έναν ισθμό.
Πηγή: Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου