Πείτε του Ηλιάδη, ότι αρκετά τον ανέχτηκα. Φιρί φιρί το πάει να του στείλω τους ερυθροχιτώνες του ΑΚΕΛ και του μελανοχιτώνες του ΦΑΣΙΚΚ, σπίτι του στις 6:30 το πρωί.
Δημοσιεύουμε το άρθρο του εκλεκτού συναγωνιστή και επιστήθιου φίλου του Προέδρου Παπαδόπουλου, Γιώργου Ηλιάδη, ο οποίος για ακόμη μία φορά, με την αιχμηρή γραφίδα του εκθέτει τον ενδοτισμό του Δημήτρη Χριστόφια (κ. Χριστόφια, ελπίζουμε πλέον ότι δε θα παριστάνετε και το θιγμένο όταν σας λέμε ενδοτικό, αφού πια το αποδείξατε πέραν κάθε αμφιβολίας).
«Χοίροι», προσέξατε, σας ναρκώνουν
του Γιώργου Ηλιάδη
«Στα δανέζικα εργοστάσια αλλαντικών εφαρμόζεται ένας πολύ… φιλεύσπλαχνος τρόπος θανατώσεως των χοίρων… Πριν σφαγούν τα ζώα, οδηγούνται σ’ ένα θάλαμο όπου ναρκώνονται με μονοξείδιο του άνθρακος».
Την τακτική των δανέζικων εργοστασίων αντιγράφει και ο Πρόεδρος Χριστόφιας.
Αφού αυτοπροβλήθηκε ως ο «Πρόεδρος της Λύσης», αφού έδωσε τα πάντα χωρίς να πάρει τίποτα απολύτως, αλλά επειδή είναι… «Πρόεδρος της Λύσης», και θέλει «λύση» κι ό,τι και νάναι, άρχισε να μας «ναρκώνει» προτού επέλθει το μοιραίο.
- «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση όπως είναι και όχι όπως ονειρευόμαστε να είναι. Έπρεπε τα όνειρα μας να τα προσέξουμε πολύ πριν το 1974 και να μου επιτρέψετε να πω και πριν το 1960. Δεν τα προσέξαμε, σφάλλαμε πάρα πολλές φορές και δυστυχώς πληρώνουμε τα τιμήματα».
Αυτά, μεταξύ άλλων, είπε ο κ. Χριστόφιας στους απόδημους. Δηλαδή, από τον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, από την αντιμετώπιση της Τουρκικής ανταρσίας του ’63-’64, μέχρι την, έστω, μάταιη αντίσταση του 1974, όλοι οι αγώνες των Ελλήνων της Κύπρου έβλαψαν την Κύπρο και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε.
- «Αν υπάρχει Κύπρος τότε η ιστορία θα δικαιώσει τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας»
- «Αν δεν υπάρξει λύση θα είναι η διχοτόμηση»
- «Αν στην Κύπρο θα συνεχίσουν να υπάρχουν Έλληνες…»
Όλα αυτά (και άλλα) δεν έρχονται από τα βάθη κάποιας κολάσεως· βγαίνουν από το στόμα του Προέδρου της Κύπρου, που μας απευθύνει πάντα λόγους «βαθυστόχαστους» από καθέδρας ωσάν να έχει απέναντι του μειωμένης αντίληψης μαθητές.
Αφού ξεκίνησε την θητεία του αισιόδοξος ότι με τον Ταλάτ θα τα βρουν και μάλιστα με «λύση κυπριακή», αφού έθαψε την συμφωνία της 8ης Ιουλίου, χωρίς ουσιαστική προετοιμασία, άρχισε ανετοίμως τις διαπραγματεύσεις τον Σεπτέμβριο του 2008, διακηρύσσοντας ανεντίμως και με αλαζονεία (1) ότι υπήρξε επαρκής προπαρασκευή τους.
Όταν εμείς μιλούσαμε ή γράφαμε «για διζωνική δικοινοτική Ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο», λυσσομανούσε και αυτός και οι κόλακες του εναντίον μας. Όταν έλεγε ο Ταλάτ «όταν οι Έλληνες μιλούν για διζωνική, εννοούν Ομοσπονδία, ενώ εμείς Συνομοσπονδία», βουβαμάρα από την πλευρά μας για να μην χαλάσει το «καλό κλίμα».
Με αυτά, λοιπόν, κι αυτά, αφού μας έμειναν «αγγονίν» τα δώρα του (εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφος… να μην τα επαναλαμβάνουμε γιατί και η στετέ μου τα έμαθε απέξω) και αφού το Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης δεν έκλεισε, άρχισαν τώρα να συζητούν το Περιουσιακό (2), όπου πρόοδος δεν σημειώνεται και ούτε πρόκειται να σημειωθεί.
Αυτό, θέλω να πιστεύω, ότι άρχισε να το καταλαβαίνει και ο ίδιος, όμως σαν «Πρόεδρος Λύσης», θέλει «λύση» (για να τον δικαιώσει η ιστορία) και άρχισε να μας «ναρκώνει», πετώντας κουβέντες όπως «λύση ή διχοτόμηση», «αν υπάρχει Κύπρος», «σφάλλαμε από το 1960 και πιο πριν ακόμα και πρέπει να πληρώσουμε τα τιμήματα», δηλαδή άρχισε η διοχέτευση μονοξειδίου του άνθρακος, για να μην αισθανόμαστε εμείς τα «ζώα» το μοιραίο που θα ακολουθήσει.
Και λέει διάφορα, ό,τι θέλει λέει, «αν στην Κύπρο θα συνεχίσουν να υπάρχουν Έλληνες», με λίγα λόγια τις φωτιές που άναψε με την ανεπάρκεια του τρέχει να τις σβήσει με… μπενζίνα, επαναλαμβάνοντας «αν υπάρχει Κύπρος, τότε η ιστορία θα δικαιώσει τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Η Ιστορία, Πρόεδρε, δεν ξεχνά, ούτε παραγράφεται, ούτε ξαναγράφεται· προπαντός δεν συγχωρεί. Και κάποιες φορές, καταριέται.
Υ.Γ.: (1) Ούτε την αλαζονεία συγχωρεί, Πρόεδρε. Να σου υπενθυμίσω λόγια δικά σου:
- «Τώρα που το κόμμα έχει ηγέτη άξιο και ικανό…»
- «Είναι γνωστή η απλότητα και η ανθρωπιά του Δημήτρη Χριστόφια»
- «Με όλη την ειλικρίνεια που διακατέχει τον Χριστόφια» (διακρίνει είναι το σωστό, αλλά δεν πειράζει).
Αυτή είναι η αισθητική του Προέδρου! Να μιλά για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο. Όπως έγραφε τις προάλλες στον «Φ» και η Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου, «η χρήση του τρίτου προσώπου συνηθίζεται στην παιδική ηλικία: «θέλει παγωτό (αντί θέλω παγωτό)».
(2) Τις προτάσεις για το περιουσιακό, που κατέθεσες κύριε Πρόεδρε, με τον οφειλόμενο σεβασμό, θα μπορούσαν να τις καταθέσουν και οι Τούρκοι. Και όποτε θέλεις, το συζητάμε.
Πηγή: Χριστόφιας - Watch
Δημοσιεύουμε το άρθρο του εκλεκτού συναγωνιστή και επιστήθιου φίλου του Προέδρου Παπαδόπουλου, Γιώργου Ηλιάδη, ο οποίος για ακόμη μία φορά, με την αιχμηρή γραφίδα του εκθέτει τον ενδοτισμό του Δημήτρη Χριστόφια (κ. Χριστόφια, ελπίζουμε πλέον ότι δε θα παριστάνετε και το θιγμένο όταν σας λέμε ενδοτικό, αφού πια το αποδείξατε πέραν κάθε αμφιβολίας).
«Χοίροι», προσέξατε, σας ναρκώνουν
του Γιώργου Ηλιάδη
«Στα δανέζικα εργοστάσια αλλαντικών εφαρμόζεται ένας πολύ… φιλεύσπλαχνος τρόπος θανατώσεως των χοίρων… Πριν σφαγούν τα ζώα, οδηγούνται σ’ ένα θάλαμο όπου ναρκώνονται με μονοξείδιο του άνθρακος».
Την τακτική των δανέζικων εργοστασίων αντιγράφει και ο Πρόεδρος Χριστόφιας.
Αφού αυτοπροβλήθηκε ως ο «Πρόεδρος της Λύσης», αφού έδωσε τα πάντα χωρίς να πάρει τίποτα απολύτως, αλλά επειδή είναι… «Πρόεδρος της Λύσης», και θέλει «λύση» κι ό,τι και νάναι, άρχισε να μας «ναρκώνει» προτού επέλθει το μοιραίο.
- «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση όπως είναι και όχι όπως ονειρευόμαστε να είναι. Έπρεπε τα όνειρα μας να τα προσέξουμε πολύ πριν το 1974 και να μου επιτρέψετε να πω και πριν το 1960. Δεν τα προσέξαμε, σφάλλαμε πάρα πολλές φορές και δυστυχώς πληρώνουμε τα τιμήματα».
Αυτά, μεταξύ άλλων, είπε ο κ. Χριστόφιας στους απόδημους. Δηλαδή, από τον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, από την αντιμετώπιση της Τουρκικής ανταρσίας του ’63-’64, μέχρι την, έστω, μάταιη αντίσταση του 1974, όλοι οι αγώνες των Ελλήνων της Κύπρου έβλαψαν την Κύπρο και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε.
- «Αν υπάρχει Κύπρος τότε η ιστορία θα δικαιώσει τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας»
- «Αν δεν υπάρξει λύση θα είναι η διχοτόμηση»
- «Αν στην Κύπρο θα συνεχίσουν να υπάρχουν Έλληνες…»
Όλα αυτά (και άλλα) δεν έρχονται από τα βάθη κάποιας κολάσεως· βγαίνουν από το στόμα του Προέδρου της Κύπρου, που μας απευθύνει πάντα λόγους «βαθυστόχαστους» από καθέδρας ωσάν να έχει απέναντι του μειωμένης αντίληψης μαθητές.
Αφού ξεκίνησε την θητεία του αισιόδοξος ότι με τον Ταλάτ θα τα βρουν και μάλιστα με «λύση κυπριακή», αφού έθαψε την συμφωνία της 8ης Ιουλίου, χωρίς ουσιαστική προετοιμασία, άρχισε ανετοίμως τις διαπραγματεύσεις τον Σεπτέμβριο του 2008, διακηρύσσοντας ανεντίμως και με αλαζονεία (1) ότι υπήρξε επαρκής προπαρασκευή τους.
Όταν εμείς μιλούσαμε ή γράφαμε «για διζωνική δικοινοτική Ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο», λυσσομανούσε και αυτός και οι κόλακες του εναντίον μας. Όταν έλεγε ο Ταλάτ «όταν οι Έλληνες μιλούν για διζωνική, εννοούν Ομοσπονδία, ενώ εμείς Συνομοσπονδία», βουβαμάρα από την πλευρά μας για να μην χαλάσει το «καλό κλίμα».
Με αυτά, λοιπόν, κι αυτά, αφού μας έμειναν «αγγονίν» τα δώρα του (εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφος… να μην τα επαναλαμβάνουμε γιατί και η στετέ μου τα έμαθε απέξω) και αφού το Κεφάλαιο της Διακυβέρνησης δεν έκλεισε, άρχισαν τώρα να συζητούν το Περιουσιακό (2), όπου πρόοδος δεν σημειώνεται και ούτε πρόκειται να σημειωθεί.
Αυτό, θέλω να πιστεύω, ότι άρχισε να το καταλαβαίνει και ο ίδιος, όμως σαν «Πρόεδρος Λύσης», θέλει «λύση» (για να τον δικαιώσει η ιστορία) και άρχισε να μας «ναρκώνει», πετώντας κουβέντες όπως «λύση ή διχοτόμηση», «αν υπάρχει Κύπρος», «σφάλλαμε από το 1960 και πιο πριν ακόμα και πρέπει να πληρώσουμε τα τιμήματα», δηλαδή άρχισε η διοχέτευση μονοξειδίου του άνθρακος, για να μην αισθανόμαστε εμείς τα «ζώα» το μοιραίο που θα ακολουθήσει.
Και λέει διάφορα, ό,τι θέλει λέει, «αν στην Κύπρο θα συνεχίσουν να υπάρχουν Έλληνες», με λίγα λόγια τις φωτιές που άναψε με την ανεπάρκεια του τρέχει να τις σβήσει με… μπενζίνα, επαναλαμβάνοντας «αν υπάρχει Κύπρος, τότε η ιστορία θα δικαιώσει τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Η Ιστορία, Πρόεδρε, δεν ξεχνά, ούτε παραγράφεται, ούτε ξαναγράφεται· προπαντός δεν συγχωρεί. Και κάποιες φορές, καταριέται.
Υ.Γ.: (1) Ούτε την αλαζονεία συγχωρεί, Πρόεδρε. Να σου υπενθυμίσω λόγια δικά σου:
- «Τώρα που το κόμμα έχει ηγέτη άξιο και ικανό…»
- «Είναι γνωστή η απλότητα και η ανθρωπιά του Δημήτρη Χριστόφια»
- «Με όλη την ειλικρίνεια που διακατέχει τον Χριστόφια» (διακρίνει είναι το σωστό, αλλά δεν πειράζει).
Αυτή είναι η αισθητική του Προέδρου! Να μιλά για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο. Όπως έγραφε τις προάλλες στον «Φ» και η Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου, «η χρήση του τρίτου προσώπου συνηθίζεται στην παιδική ηλικία: «θέλει παγωτό (αντί θέλω παγωτό)».
(2) Τις προτάσεις για το περιουσιακό, που κατέθεσες κύριε Πρόεδρε, με τον οφειλόμενο σεβασμό, θα μπορούσαν να τις καταθέσουν και οι Τούρκοι. Και όποτε θέλεις, το συζητάμε.
Πηγή: Χριστόφιας - Watch
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου