Κρίτων Αρσένης, πιτσιρικάς, ευρωβουλευτής. Μπήκε σε μια επιτροπή στο Ευρωκοινοβούλιο και έστειλε το πρώτο του δελτίο Τύπου. Με θέμα τις «7 πληγές της Θεσσαλονίκης». Οι οποίες, κατά Αρσένη, είναι (1) η ρύπανση του Θερμαϊκού, (2) το νέφος, (3) οι απειλές για το Σέιχ Σου, (4) η καταστροφή της Κορώνειας, (5) απειλές για το Δέλτα Αξιού, (6) η χαμηλή αναλογία πρασίνου ανά πολίτη στη Θεσσαλονίκη και ότι δεν αξιοποιούνται για πάρκα τα στρατόπεδα και (7) τα τοξικά στο υπέδαφος δυτικά.
Η Ευρώπη, κύριε Αρσένη, πλήρωσε για το Θερμαϊκό, για το νέφος, για την Κορώνεια αυτά που της ζητήσαμε. Καλώς της ξαναβάζετε το ζήτημα. Επίσης, αν «απειλείται»το Σέιχ Σου και το Δέλτα (ποιο δέλτα;) του Αξιού, είναι δικό μας ζήτημα, εσωτερικό. Οτι η Σαλονίκη έχει λίγο πράσινο, το έχει λίγο εδώ και πενήντα χρόνια. Για την ακρίβεια, εδώ και εκατό, αλλά μην το κάνουμε ζήτημα. Οσο για τα τοξικά, αυτό κι αν είναι. Ξέρετε, για να βγαίνουν όμορφα τα ροδάκινα, κάποιων πρέπει να σαπίζει το αίμα, και το ίδιο ισχύει για όλη την αγροτική παραγωγή, αλλά και για μια βιομηχανική ζώνη που εγκαταστάθηκε δέκα χιλιόμετρα από την πόλη. Περί το 1962, 63.
Αυτές οι επτά πληγές, κύριε Αρσένη, είναι μερικές μόνον από τις 777 πληγές που συσσώρευσε η παράταξή σας, και η απέναντι, γαλάζια παράταξη, και η κόκκινη παράταξη, και η ροζέ και η πράσινη, ου μην αλλά και η φαιά, και η μη παραταξιακή Θεσσαλονίκη, και η ανένταχτη, και η μπαχάλω, και η «πνευματική» Θεσσαλονίκη και εγώ προσωπικά, και η Σαλονίκη των αποθαμένων, και η Σαλονίκη των αγέννητων.
Το πρώτο σας δελτίο Τύπου, θέλω να πω, είναι απείρως πιο βιαστικό, άτεχνο και επιπόλαιο, κι από τα πιο άχαρα δελτία τριακονταετίας και βάλε. Με τέτοια οργάνωση διαχείρισης προβλημάτων (εννοώ ότι σε επτά πληγές του φαραώ, φροντίσατε να χώσατε και καμιά δεκαριά ανερμάτιστους αστικούς μύθους), η Θεσσαλονίκη μάλλον πρέπει να περιμένει τα χειρότερα, ή, για να το θέσω αλλιώς, καλώς ορίσαμε στην προεκλογική αυτοδιοικητική περίοδο του 2010.
Οι πολίτες, εμείς δηλαδή, οι δημότες, οι επιλογές μας, ο τρόπος της ζωής μας, οι φοβίες μας, η σαχλαμπίχλα μας, έφεραν τη Θεσσαλονίκη στην απόγνωση. Φυσικά, κανένας δεν τολμάει να τα βάλει μαζί μας, επειδή είμαστε ο πανίσχυρος και αθώος λαός. Που βάζουμε κάθε τετραετία ή τετραετίες τον κατάλληλο νομάρχη, τους δημάρχους και τα στελέχη που δέχονται να γίνουν στόχος, να δέχονται τα βελάκια μας για να γίνεται τζερτζελές.
Και σκεφτείτε πως σας συμπαθώ κιόλας...
Από την στήλη του Αγγελιοφόρου Καναβάτσο του Πάνου Θεοδωρίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου