Ο Τσάμης Δημήτριος Καρατάσος γεννήθηκε στο Διχαλεύρι το 1798 και πέθανε στο Βελιγράδι το 1861. Ήταν ένας από τους γιούς του Γέρο - Καρατάσου· διακρίθηκε για τους αγώνες του κατά την Επανάσταση και για την εθνική του δράση μετά την απελευθέρωση. Πήρε μέρος στην πολιορκία της Νάουσας το 1822 μαζί με τον πατέρα του και, όταν η επανάσταση στη Μακεδονία καταπνίγηκε από τους Τούρκους, έφυγε στη Νότια Ελλάδα.
Συνέχισε τους αγώνες του εκεί και φυλακίστηκε στο Ναύπλιο μαζί με το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Το 1835 αποφυλακίστηκε και το 1839 έλαβε μέρος στους αγώνες της Θεσσαλίας. Το 1854 ξαναγύρισε στη Μακεδονία και κήρυξε την έναρξη του αγώνα στη Χαλκιδική. Η αδιαφορία όμως των μοναχών του Αγίου Όρους τον απογοήτευσε και γύρισε πάλι στην Αθήνα.
Διατέλεσε υπασπιστής του βασιλιά Όθωνα. Το 1859 βρέθηκε στην Ιταλία, όπου πήρε μέρος στους εκεί απελευθερωτικούς αγώνες. Από την Ιταλία πέρασε στις περιοχές της Κεντρικής και Νότιας Σερβίας, με σκοπό να οργανώσει, μαζί μ` άλλους βαλκανικούς λαούς, νέα επανάσταση στη σκλαβωμένη ακόμα Μακεδονία. Δεν πρόλαβε όμως, γιατί πέθανε στο Βελιγράδι.
Τάφηκε στο παλαιό νεκροταφείο του Βελιγραδίου. Στην επιτύμβια στήλη χαράχθηκε στην Ελληνική και Σέρβικη γλώσσα το κατωτέρω επίγραμμα:
«Ταξιδιώτη, όταν περάσεις από αυτόν τον τόπο, τον τάφο αυτόν προσκύνησε, γιατί εδώ βρίσκεται ήρωας, ήρωας μεγάλης μάχης και ιερής, στην οποία κάθε ευτυχία της Ελλάδας έχει θεμελιωθεί και αν ποτέ πάς και σε εκείνες τις χώρες, όπου ζουν οι αδελφοί Έλληνες, εκεί μακριά, πες τους ότι ξέρουμε να εκτιμούμε τις λαβωματιές των ηρώων, γιατί και η γη αυτή έχει ποτισθεί από αίμα.»
Την πλάκα αυτή με τα οστά του ήρωα μας, έφερε από το Βελιγράδι το 1927 ο Τζων Περδικάρης, τότε δήμαρχος με μεγάλες τιμές. Δυστυχώς όμως αγνοήθηκε και παραπετάχτηκε η ταφόπλακα του Τσάμη Καρατάσου από το Κιόσκι στην Αγία Τριάδα, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα μουτζουρωμένη με σπρέϊ. Τα οστά του Καρατάσου ακούστηκε ότι πετάχτηκαν στο κοιμητήριο του Αγίου Αθανασίου.
Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα σήμερα; Ελλάς το μεγαλείο σου...
Πηγή: Θωμάς Μπλιάτκας
Πηγή: Θωμάς Μπλιάτκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου