κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση
Στα "Ελληνικά" του Στίλπωνα Κυριακίδη, το έτος 1953, έχει δημοσιευθεί μια μελέτη για τον Πολύγυρο.
Καταληκτικά ο συγγραφέας της μελέτης αυτής, γλωσσολόγος Γ. Τσοπανάκης, υποστηρίζει ότι η λέξη Πολύγυρος προέρχεται από τοπωνύμιο και είναι κυριωνυμικό από κάποιον αρχαίο ονόματι Πολύαρον υιό του Θρασυλάου, που έγινε γνωστός από μια επιγραφή του 2ου ή 1ου αι. π.Χ. που βρέθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Πολυγύρου και δημοσιεύθηκε από τον Robinson.
Σύμφωνα με την μελέτη αυτή, στο όνομα Πολύαρος, έγιναν εν συνεχεία φωνητικές μεταβολές σε Πολύερος, σε Πολύγερος, σε Πολύγιρος.
Στην μελέτη αυτή υποστηρίζεται ότι οι μεταβολές αυτές είναι σύμφωνες με την φωνητική εξέλιξη της Ελληνικής γλώσσας.
Η πρώτη έγγραφη αναφορά μέχρι τώρα, είναι από το 1079 όπου σε χρυσόβουλλο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαήλ του Βοτανειάτη, που δημοσιεύθηκε από τον καθηγητή Dolger, το τοπωνύμιο αυτό αναφέρεται σε γενική πτώση δηλαδή "του Πολυγήρου" και περιγράφεται ως προάστιο (μετόχιο) της Θεοτόκου των Χαουνίων.
Διευκρίνιση: Οι λέξεις "Πολύγιρος" και "Πολυγήρου" δεν είναι ανορθόγραφες, έτσι τις γράφει ο συγγραφέας. Σαν φυσική εξέλιξη μέχρι την κατάληξη σε "Πολύγυρος" όπως την ξέρουμε όλοι μας.
Καταληκτικά ο συγγραφέας της μελέτης αυτής, γλωσσολόγος Γ. Τσοπανάκης, υποστηρίζει ότι η λέξη Πολύγυρος προέρχεται από τοπωνύμιο και είναι κυριωνυμικό από κάποιον αρχαίο ονόματι Πολύαρον υιό του Θρασυλάου, που έγινε γνωστός από μια επιγραφή του 2ου ή 1ου αι. π.Χ. που βρέθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Πολυγύρου και δημοσιεύθηκε από τον Robinson.
Σύμφωνα με την μελέτη αυτή, στο όνομα Πολύαρος, έγιναν εν συνεχεία φωνητικές μεταβολές σε Πολύερος, σε Πολύγερος, σε Πολύγιρος.
Στην μελέτη αυτή υποστηρίζεται ότι οι μεταβολές αυτές είναι σύμφωνες με την φωνητική εξέλιξη της Ελληνικής γλώσσας.
Η πρώτη έγγραφη αναφορά μέχρι τώρα, είναι από το 1079 όπου σε χρυσόβουλλο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαήλ του Βοτανειάτη, που δημοσιεύθηκε από τον καθηγητή Dolger, το τοπωνύμιο αυτό αναφέρεται σε γενική πτώση δηλαδή "του Πολυγήρου" και περιγράφεται ως προάστιο (μετόχιο) της Θεοτόκου των Χαουνίων.
Διευκρίνιση: Οι λέξεις "Πολύγιρος" και "Πολυγήρου" δεν είναι ανορθόγραφες, έτσι τις γράφει ο συγγραφέας. Σαν φυσική εξέλιξη μέχρι την κατάληξη σε "Πολύγυρος" όπως την ξέρουμε όλοι μας.
2 σχόλια:
Ανοίξατε ωραίο θέμα συζήτησης. Στο περιοδικό ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ ο Μάκης Παπάγγελος έχει κάνει ένα ενδιαφέρον σημείωμα με όλες τις εκδοχές της προέλευσης του ονόματος.
Πάμε τώρα στα "δικά μας". Η χρήση των αναρτήσεων του ΧΟΛΟΜΩΝΤΑ είναι ελεύθερη για όλους. Για το άλλο θεματάκι δεν μπορούμε να σας πούμε πολλά. ...καταλαβαινόμαστε τώρα. Στείλτε στο e-mail του εντύπου την διεύθυνσή σας και υποθέτουμε πως θα το λαμβάνετε κάθε εβδομάδα.
Με εκτίμηση και φιλικά αισθήματα
Ο κύριος Γιάννης Κανατάς έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά με το περιοδικό Πολύγυρος.
Αν δεν κάνουμε λάθος, υπάρχει και μια μελέτη του κυρίου Κωνσταντίνου Σύγγελη για τον Βυζαντινό Πολύγυρο.
Υπάρχουν αρκετά στοιχεία και σε αυτή την εργασία. Έχουμε υπ' όψιν μας και εργασίες του κυρίου Ιωακείμ Παπάγγελου που έχεις αναφέρει.
Πράγματι είναι εξαιρετικές εργασίες, όμως δεν υπάρχει στο διαδίκτυο τίποτα σχετικό από τις εργασίες αυτές ή παρόμοιες. Με αποτέλεσμα μόνο "λίγοι" να γνωρίζουν την ιστορία του Πολυγύρου.
Έχουμε υπ' όψιν μας μια κυρία η οποία έχει αλλάξει τα φώτα στην ιστορία και γράφει μανιωδώς (καταλαβαινόμαστε).
Ίσως θα έπρεπε να γίνει κάποια προσπάθεια για να μαθευτεί και πέρα από εμάς, αυτή η άγνωστη ιστορία του Πολυγύρου και γενικότερα η ιστορία της Χαλκιδικής.
Εδώ φτάσανε να γράφουν ιστοσελίδες επίσημων φορέων του Πολυγύρου ότι η Απολλωνία ανήκε στην Ολυνθιακή ομοσπονδία, ε έλεος δηλαδή.
Είναι πασίγνωστο ότι η Απολλωνία και η Άκανθος ήταν σε συνεχείς τριβές και πολέμους προς την Όλυνθο.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για μια άλλη φορά.
Σε ευχαριστούμε πολύ που μας τιμάς με την φιλία σου.
Δημοσίευση σχολίου