Μανώλαρος

Ο Μανωλιός ξεκίνησε, με τ'άλλα τα βαπόρια
σκέφτεται την γυναίκα του, που θα κοιμάται χώρια

Μανώλαρε, Μανώλαρε
πήρε ο βοριάς και μόλαρε

Ώρα καλή σου, Μανωλιό, κι η Παναγιά κοντά σου
μέλι και γάλα να γενεί, η θάλασσα μπροστά σου

Μανώλαρε, βρε Μανωλιό
πρίμα τον έχεις τον καιρό

Γίνου πουλί μου θάλασσα, κι εγώ το ακρογυάλι
τα κύματα σου να πνιγούν, στην εδική μου αγκάλη

Ορτσάρισε, ορτσάρισε
έλα γυαλό, φουντάρισε

Κρύος αέρας με βαρεί, στεριάς και της θαλάσσης
τα λόγια που μιλήσαμε, ποτέ σου μην ξεχάσεις

Αν καταφέρουν και πέσουν από μόνοι τους θα είναι για το ρεκόρ γκίνες.