Στερεύει ο Πηνειός

Ανάγκη άμεσης αλλαγής της υδατικής πολιτικής στην περιοχή

Προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στους κατοίκους της περιοχή, ο Πηνειός αρχίζει να στερεύει στα περισσότερα σημεία του.

Ο τρίτος σε μήκος ποταμός της χώρας, διαρρέει τη θεσσαλική πεδιάδα και τροφοδοτείται από τα νερά αρκετών παραποτάμων. Με τα νερά του υδρεύονται 80.000 στρέμματα καλλιεργειών και παράλληλα υδροδοτούνται οικισμοί της Θεσσαλίας.

Σήμερα, ο Πηνειός -και ειδικότερα στη γέφυρα του Βαλομανδρίου- έχει μετατραπεί, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, σε ένα μικρό ποτάμι ή ακόμα σε άλλα σημεία σε ρυάκι! Και όλα αυτά ενώ βρισκόμαστε στην αρχή του καλοκαιριού.

Πρόκειται για μια εξέλιξη, που έχει προκαλέσει ανησυχία στους κατοίκους της περιοχής, καθώς βλέπουν πως θα κληθούν να αντεπεξέλθουν με μεγαλύτερη δυσκολία, σε σχέση με την περσινή χρονιά, στις φετινές αρδευτικές ανάγκες, σε ότι αφορά κυρίως τα επιφανειακά νερά.

Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτας Μυλόπουλος, κάθε χρόνο, εκτός από τα ανανεώσιμα υδατικά αποθέματα -που με τη μορφή της βροχής και του χιονιού εισρέουν στη Θεσσαλία, τροφοδοτώντας τα επιφανειακά υδατορεύματα και τους υπόγειους υδροφορείς- εξαντλούνται και τα μόνιμα υδατικά αποθέματα, που αποτελούν τη φυσική κληρονομιά της περιοχής.

Η μείωση της παροχής του Πηνειού ποταμού- διευκρινίζει ο καθηγητής- και η δραματική πτώση της στάθμης του υπόγειου ορίζοντα αποτελούν κορυφαίες εκδηλώσεις του γεγονότος ότι, κάθε χρόνο, ένα σημαντικό τμήμα του μόνιμου φυσικού κεφαλαίου της Θεσσαλίας, που χρειάστηκε εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθεί, εξαντλείται λόγω των αυξημένων -αγροτικών κυρίως- δραστηριοτήτων.

Όσον αφορά στο αν υπάρχουν λύσεις στον ορίζοντα, ο κ. Μυλόπουλος σημειώνει πως με δεδομένη λοιπόν αυτή τη δραματική εικόνα των υδατικών πόρων της Θεσσαλίας, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά, το ζητούμενο σήμερα είναι ή άμεση αλλαγή της υδατικής πολιτικής στην περιοχή.

Οι νέες δράσεις που πρέπει να αναδειχθούν θα πρέπει να κινούνται- σύμφωνα πάντα με τον καθηγητή- πάνω σε τέσσερις βασικούς άξονες: την εξοικονόμηση του χρησιμοποιούμενου νερού (ειδικότερα στον αγροτικό τομέα), τη βιώσιμη αξιοποίηση των αποθεμάτων, την αύξηση της αποδοτικότητας των υδραυλικών έργων και την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς που έχει υποστεί το υδατικό σύστημα.