...
Κυρίες και κύριοι,
Ειδικώς για την Τουρκία η προσδοκία μας είναι μεγάλη, αλλά απολύτως ξεκάθαρη: οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε και εδώ, στη γειτονιά μας, ό,τι με τόση επιτυχία κατάφεραν η Γερμανία και η Γαλλία.
Να αφήσουμε πίσω μας τις παλαιές αντιπαλότητες, τη λογική των «νικητών» και «ηττημένων» και, όχι απλώς να ζήσουμε εν ειρήνη και φιλία, αλλά συνεργαζόμενοι να επιφέρουμε ένα ευεργετικό, σωρευτικό, όπως είπα, αποτέλεσμα σταθερότητας και ανάπτυξης, για ολόκληρη την περιοχή μας. Όταν μιλάμε, άλλωστε, για την Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να θυμόμαστε ότι πρόκειται για ένα εγχείρημα μοναδικό, χωρίς προηγούμενο στην Ιστορία. Η Ευρώπη είχε πολλές πικρές εμπειρίες. Μέσα σε λίγα χρόνια βίωσε τους πιο καταστροφικούς πόλεμους που έγιναν ποτέ στο έδαφός της.
Διδάχθηκε όμως. Όχι μόνο από τα αποτελέσματα του πολέμου, αλλά και από το τι έγινε προς και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Διδάχθηκε ότι η ταπείνωση του ενός, ακόμα και η απόλυτη νίκη του άλλου, δεν εξασφαλίζουν μακροπρόθεσμα την ειρήνη.
Διδάχθηκε ότι η δίωξη των μειονοτήτων έχει αποκρουστικές συνέπειες για την ανθρωπότητα και γι’ αυτό σέβεται σήμερα όλες τις μειονότητες, τις θρησκείες και κάθε διαφορά ανθρώπου από άνθρωπο – και απαιτεί και από τους άλλους τον ίδιο σεβασμό. Διδάχθηκε, τέλος, ότι η συνεννόηση και η συνεργασία είναι μια κατάσταση αμοιβαίου οφέλους για όλους τους συμμετέχοντες. Παράδειγμα αποτελούν οι οικονομικές μας σχέσεις που γίνονται ολοένα και πιο στενές.Αυτό ακριβώς είναι που αποκαλείται «win-win situation».
Κυρίες και κύριοι,
Ως σταθερή φίλη του τουρκικού λαού παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον διάλογο που γίνεται στο εσωτερικό της γειτονικής και φίλης χώρας. Γνωρίζω ότι υπάρχουν αμφιβολίες σε ορισμένους κύκλους για το αν η Τουρκία πρέπει να ακολουθήσει τελικά τον δρόμο της Ευρώπης και, βεβαίως, αν η Ευρώπη θα θελήσει τελικά να κάνει αποδεκτή στους κόλπους της την Τουρκία.
Σε όλους τους Τούρκους φίλους μας θέλω λοιπόν να πω τα εξής:
Πρώτον, οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που ζητά η Ευρωπαϊκή Ένωση από την Τουρκία είναι μεταρρυθμίσεις που έτσι κι αλλιώς πιστεύω ότι θα τις ήθελε ο τουρκικός λαός για την Τουρκία. Η Τουρκία είναι μια περήφανη χώρα και ο λαός της δεν θέλει να υπολείπεται σε τίποτα από άλλες, ακόμα και τις πιο προηγμένες. Πέρα λοιπόν από την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει η ίδια η Τουρκία και οι υψηλές και απόλυτα δικαιολογημένες φιλοδοξίες του λαού της για το μέλλον του.
Δεύτερον, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι από την Τουρκία δεν ζητείται τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ ό,τι ζητήθηκε απ’ την Ελλάδα και απ’ όλες τις άλλες χώρες που έγιναν κατά καιρούς μέλη της Ένωσης.
Τρίτον, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά να επιλυθούν όλες οι διαφορές με τους γείτονες της Τουρκίας δεν προβάλλει ειδικές απαιτήσεις από την Τουρκία. Ζητά απλώς το αυτονόητο. Άλλωστε η Τουρκία έχει, με τη δική της βούληση και υπογραφή, δεσμευτεί να πληροί όλες τις υποχρεώσεις των μελών. Ουδείς την ανάγκασε να το πράξει.
Τέταρτον, οι δισταγμοί και οι αμφιβολίες που εκφράζονται από πολλούς κύκλους στην Ευρώπη για την τουρκική ένταξη προέρχονται από αποτίμηση του σήμερα. Σας υπενθυμίζω ότι το 1977 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωμοδότησε αρνητικά για την Ελλάδα. Τέσσερα χρόνια μετά όμως, η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Το ίδιο, θέλω να πιστεύω, θα γίνει και με την Τουρκία.
Ολόκληρη η ομιλία της εδώ: http://www.dorabak.gr/default.asp?pid=10&rID=815&la=1
Η ομιλία της είναι από το 2006, αλλά αξίζει της προσοχής μας γιατί αυτές τις απόψεις έχει και σήμερα.
Αυτά και πολλά άλλα λέει η φιλότουρκος Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη Μητσοτάκη Κούβελου.
Δεν μας ενδιαφέρει πόσο μεγάλη είναι η προσδοκία της για την Τουρκία όπως λέει. Μας ενδιαφέρει όμως ότι αυτή που τα λέει όλα αυτά είναι Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας.
Πάντως δεν νομίζουμε ότι έχει ξαναγίνει τέτοιο λιβάνισμα στην Τουρκία από Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου