ΟΧΙ ΣΕ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ
ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ
Αθανάσιος Τσαμουρτζής
Πληροφορηθήκαμε τελευταία από αναρτήσεις σε Ιστολόγια του τόπου μας, ότι ο Δήμος Πολυγύρου οφείλει – κατά μία άποψη - να προβεί τάχιστα και επιτακτικά, εν ανάγκη και με πολιτική απόφαση, σε μετονομασία δύο δευτερευουσών οδών του Πολυγύρου η μία σε «οδό Γεωργίου Κολοκοτρώνη, Ταγματάρχου» και η άλλη «2ας Νοεμβρίου 1912», διότι με απόφαση του Γεωρ. Κολοκοτρώνη «στις 2 Νοεμβρίου 1912 απελευθερώθηκε η Χαλκιδική μας και ενσωματώθηκε στη συνέχεια στο Ελληνικό Βασίλειο»
Εμείς χωρίς να αντιλαμβανόμεθα τους λόγους της βιασύνης αυτής και χωρίς να έχουμε οιαδήποτε αντίρρηση στην προτεινόμενη μετονομασία, αλλά για λόγους ιστορικούς θα θέλαμε να προσθέσουμε τ΄ακόλουθα:
Είναι γνωστό ότι η Χαλκιδική είχε απελευθερωθεί ουσιαστικά προ της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης. Σ΄όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις οι αντάρτικες ομάδες κάθε περιοχής είχαν εισέλθει σ΄όλα τα μεγαλοχώρια περί την 20 Οκτωβρίου. Ετσι με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης υπήρχε εδώ μία πανσπερμία διοίκησης, χωρίς η περιοχή μας να έχει περιέλθει τυπικά στην ελληνική κυριαρχία
Το θέμα είχε αποκτήσει επικαιρότητα αλλά με την εμπλοκή της βουλγαρικής πλευράς είχε λάβει και μεγάλη σπουδαιότητα. Με το θέμα ασχολήθηκε προσωπικά ο ίδιος ο Αρχιστράτηγος (διάδοχος Κωνσταντίνος), ο οποίος διέταξε με προσωπική έγγραφη διαταγή, του, σχεδόν την επαύριο της εισόδου του στη Θεσσαλονίκη (την 29 Οκτωβρίου), τον Σωματάρχη του VII Σώματος Στρατού να στείλει στη Χαλκιδική στρατιωτική μονάδα προς έναρξη εφαρμογής και εδώ των Ελληνικών Νόμων, παραθέτοντας στη διαταγή του αξιοσημείωτες λεπτομέρειες.
Είναι προφανές ότι το όλο θέμα θα το παρακολουθούσε με ιδιαίτερη προσοχή και το Πολιτικό Σκέλος του Επιτελείου δηλ. η ίδια η Κυβέρνηση που συνόδευε τη Στρατιά. Το πιθανότερο είναι να ασχολήθηκε προσωπικά και ο ίδιος ο μεγάλος Βενιζέλος. Ηταν τότε αδιανόητο ν΄ασχολείται ο Αρχιστράτηγος με ένα πολιτικό ζήτημα εν αγνοία του Πρωθυπουργού
Ο Σωματάρχης προς τον οποίον απευθύνθηκε ο Αρχιστράτηγος φρονίμως ποιών διέταξε να σταλεί στη Χαλκιδική ένα από τα εφεδρικά τμήματα του Σώματος του, το 1ο Τάγμα Κρητών με διοικητή τον Ταγματάρχη Κολοκοτρώνη Γεώργιο. Ετσι με τη σώφρονα αυτή ενέργεια του Σωματάρχη καλύφθηκε το τμήμα των εντυπώσεων, με το βαρύ όνομα του Διοικητή της Μονάδος, αλλά συγχρόνως απέφυγε να μειώσει και το αξιόμαχο του Σώματος του ενόψει μάλιστα της εμπλοκής μας με τη Βουλγαρική πλευρά
Ο Ταγματάρχης Γεωρ. Κολοκοτρώνης αναχώρησε αμέσως. Παντού γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό και μέχρι να φθάσει στο Πολύγυρο παρακολούθησε δύο ή τρείς δοξολογίες.
Ο Γεωρ. Κολοκοτρώνης μόλις έφθασε στο Πολύγυρο διένειμε τη γνωστή προκήρυξή. Τίποτε το ιδιαίτερο πλέον των καθιερωμένων
Το κείμενο της προκήρυξης αυτής μαρτυρεί, ότι ο συντάκτης της είχε βαθιά γνώση της πολεμικής πολιτικής φρασεολογίας. Τη φρασεολογία αυτή δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να γνωρίζει ο Κολοκοτρώνης. Δεν μπορεί ένας ταγματάρχης να ομιλεί εν ονόματι του «Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄». Ούτε να λέγει και να γράφει ότι θέλει. Εν καιρώ πολέμου όλοι είναι προσεκτικοί, ουδείς στρατιωτικός διανοείται να υπερβεί διαταγή των ανωτέρων του και δη έγγραφη διαταγή του Αρχιστρατήγου
Όλα λοιπόν δείχνουν, ότι ο Γεωρ. Κολοκοτρώνης απλά μοίρασε την προκήρυξη, που είχε εντολή να διανείμει, που στην ουσία με αυτήν εγκαθίσταντο στη Χαλκιδική οι πρώτες ελληνικές δημόσιες Υπηρεσίες
Ο Κολοκοτρώνης με τη Μονάδα του, αφού μοίρασε την προκήρυξη σχεδόν σ΄όλες τις πόλεις και τα χωριά της Χαλκιδικής, έλαβε μέρος στις σχετικές γιορτές και έκανε γνωστό σε κάθε χωριό, ότι όλα έχουν αλλάξει, τα πάντα και μονίμως και ύστερα από 1 με 1 ½ μήνα επέστρεψε αθορύβως στη Μονάδα του ενόψει και των μεγάλων πολεμικών εξελίξεων.
Με τα δεδομένα αυτά η έλευση του 1ου Τάγματος Κρητών στη Χαλκιδική δεν έχει οιαδήποτε ιστορική σημασία, ούτε ο Διοικητής του απελευθέρωσε τη Χαλκιδική με την υπογραφή του, όπως ισχυρίζονται εδώ μερικοί.
Η έλευση του 1ου Τάγματος Κρητών ίσως να ήταν ένα περιστατικό, με την πρωτιά του. Ηταν η πρώτη έλευση ελληνικού στρατού στη Χαλκιδική. Οπωσδήποτε όμως δεν ήταν ένα ιστορικό γεγονός του τόπου μας.
Ηταν ένα απλό λάκτισμα έναρξης λειτουργίας των δημοσίων Υπηρεσιών στη Χαλκιδική, χωρίς οιαδήποτε ιστορική σημασία. Ουδείς έχει ασχοληθεί και ουδείς γνωρίζει πότε και πως εγκατεστάθηκαν και άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτες ελληνικές δημόσιες Υπηρεσίες στη Θεσσαλονίκη ή αλλού
Το σίγουρο είναι ότι η απελευθέρωση μας δεν επιτεύχθηκε με υπογραφές και πανηγύρια, αλλά με πόλεμο και με αίμα. Η Χαλκιδική απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό και μόνο.
Παρ΄όλα αυτά μας λένε εδώ μερικοί, ότι ο Πολύγυρος και η Χαλκιδική έχουν δύο άλλους απελευθερωτές.
Ο Δήμος Πολυγύρου μας είπε το 2005 - και έκτοτε το επαναλαμβάνουν μερικοί - ότι τον Πολύγυρο τον απελευθέρωσε ο άλλοτε Μητροπολίτης Κασσανδρείας και Πολυγύρου Ειρηναίος, (βλ. έσω εξώφυλλο «Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ. του Παν. Στάμου, Εκδοση Τετάρτη, Θεσσαλονίκη 2005”
Τώρα μας λένε, ότι όλη η Χαλκιδική απελευθερώθηκε με μία υπογραφή ενός Ταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού στις 2 Νοεμβρίου, του Ταγματάρχη Γεωργίου Κολοκοτρώνη, Διοικητή μίας εφεδρικής στρατιωτικής Μονάδας, του Eφεδρικού 1ου Τάγματος Κρητών, δηλ. Διοικητή μιάς μικρής και άκαπνης στρατιωτικής Μονάδος.
Αυτά όμως τα περί απελευθέρωσης της Χαλκιδικής με υπογραφή κλπ δεν τα είπε ο Γεωρ. Κολοκοτρώνης. Ούτε αναφέρονται στην προκήρυξή του. Στη προκήρυξη αναγράφεται απλά, ότι όλοι «υπάγονται εφεξής υπό τους Ελληνικούς Νόμους» και τίποτε περισσότερο. Ο Γεώρ. Κολοκοτρώνης ήταν σοβαρός και από του άριστους του Ελληνικού Στρατού.
Ολα αυτά εμείς εδώ τα ανακαλύψαμε και τα προβάλλουμε.
Πρέπει να βλέπουμε τα ιστορικά γεγονότα, τουλάχιστο εκείνα, που έχουν ένα ιστορικό βάθος 100 και πλέον ετών, με νηφαλιότητα και σεβασμό προς την αλήθεια. Έξω από τις τρέχουσες σκοπιμότητες των ημερών μας
ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ
Αθανάσιος Τσαμουρτζής
Πληροφορηθήκαμε τελευταία από αναρτήσεις σε Ιστολόγια του τόπου μας, ότι ο Δήμος Πολυγύρου οφείλει – κατά μία άποψη - να προβεί τάχιστα και επιτακτικά, εν ανάγκη και με πολιτική απόφαση, σε μετονομασία δύο δευτερευουσών οδών του Πολυγύρου η μία σε «οδό Γεωργίου Κολοκοτρώνη, Ταγματάρχου» και η άλλη «2ας Νοεμβρίου 1912», διότι με απόφαση του Γεωρ. Κολοκοτρώνη «στις 2 Νοεμβρίου 1912 απελευθερώθηκε η Χαλκιδική μας και ενσωματώθηκε στη συνέχεια στο Ελληνικό Βασίλειο»
Εμείς χωρίς να αντιλαμβανόμεθα τους λόγους της βιασύνης αυτής και χωρίς να έχουμε οιαδήποτε αντίρρηση στην προτεινόμενη μετονομασία, αλλά για λόγους ιστορικούς θα θέλαμε να προσθέσουμε τ΄ακόλουθα:
Είναι γνωστό ότι η Χαλκιδική είχε απελευθερωθεί ουσιαστικά προ της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης. Σ΄όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις οι αντάρτικες ομάδες κάθε περιοχής είχαν εισέλθει σ΄όλα τα μεγαλοχώρια περί την 20 Οκτωβρίου. Ετσι με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης υπήρχε εδώ μία πανσπερμία διοίκησης, χωρίς η περιοχή μας να έχει περιέλθει τυπικά στην ελληνική κυριαρχία
Το θέμα είχε αποκτήσει επικαιρότητα αλλά με την εμπλοκή της βουλγαρικής πλευράς είχε λάβει και μεγάλη σπουδαιότητα. Με το θέμα ασχολήθηκε προσωπικά ο ίδιος ο Αρχιστράτηγος (διάδοχος Κωνσταντίνος), ο οποίος διέταξε με προσωπική έγγραφη διαταγή, του, σχεδόν την επαύριο της εισόδου του στη Θεσσαλονίκη (την 29 Οκτωβρίου), τον Σωματάρχη του VII Σώματος Στρατού να στείλει στη Χαλκιδική στρατιωτική μονάδα προς έναρξη εφαρμογής και εδώ των Ελληνικών Νόμων, παραθέτοντας στη διαταγή του αξιοσημείωτες λεπτομέρειες.
Είναι προφανές ότι το όλο θέμα θα το παρακολουθούσε με ιδιαίτερη προσοχή και το Πολιτικό Σκέλος του Επιτελείου δηλ. η ίδια η Κυβέρνηση που συνόδευε τη Στρατιά. Το πιθανότερο είναι να ασχολήθηκε προσωπικά και ο ίδιος ο μεγάλος Βενιζέλος. Ηταν τότε αδιανόητο ν΄ασχολείται ο Αρχιστράτηγος με ένα πολιτικό ζήτημα εν αγνοία του Πρωθυπουργού
Ο Σωματάρχης προς τον οποίον απευθύνθηκε ο Αρχιστράτηγος φρονίμως ποιών διέταξε να σταλεί στη Χαλκιδική ένα από τα εφεδρικά τμήματα του Σώματος του, το 1ο Τάγμα Κρητών με διοικητή τον Ταγματάρχη Κολοκοτρώνη Γεώργιο. Ετσι με τη σώφρονα αυτή ενέργεια του Σωματάρχη καλύφθηκε το τμήμα των εντυπώσεων, με το βαρύ όνομα του Διοικητή της Μονάδος, αλλά συγχρόνως απέφυγε να μειώσει και το αξιόμαχο του Σώματος του ενόψει μάλιστα της εμπλοκής μας με τη Βουλγαρική πλευρά
Ο Ταγματάρχης Γεωρ. Κολοκοτρώνης αναχώρησε αμέσως. Παντού γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό και μέχρι να φθάσει στο Πολύγυρο παρακολούθησε δύο ή τρείς δοξολογίες.
Ο Γεωρ. Κολοκοτρώνης μόλις έφθασε στο Πολύγυρο διένειμε τη γνωστή προκήρυξή. Τίποτε το ιδιαίτερο πλέον των καθιερωμένων
Το κείμενο της προκήρυξης αυτής μαρτυρεί, ότι ο συντάκτης της είχε βαθιά γνώση της πολεμικής πολιτικής φρασεολογίας. Τη φρασεολογία αυτή δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να γνωρίζει ο Κολοκοτρώνης. Δεν μπορεί ένας ταγματάρχης να ομιλεί εν ονόματι του «Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄». Ούτε να λέγει και να γράφει ότι θέλει. Εν καιρώ πολέμου όλοι είναι προσεκτικοί, ουδείς στρατιωτικός διανοείται να υπερβεί διαταγή των ανωτέρων του και δη έγγραφη διαταγή του Αρχιστρατήγου
Όλα λοιπόν δείχνουν, ότι ο Γεωρ. Κολοκοτρώνης απλά μοίρασε την προκήρυξη, που είχε εντολή να διανείμει, που στην ουσία με αυτήν εγκαθίσταντο στη Χαλκιδική οι πρώτες ελληνικές δημόσιες Υπηρεσίες
Ο Κολοκοτρώνης με τη Μονάδα του, αφού μοίρασε την προκήρυξη σχεδόν σ΄όλες τις πόλεις και τα χωριά της Χαλκιδικής, έλαβε μέρος στις σχετικές γιορτές και έκανε γνωστό σε κάθε χωριό, ότι όλα έχουν αλλάξει, τα πάντα και μονίμως και ύστερα από 1 με 1 ½ μήνα επέστρεψε αθορύβως στη Μονάδα του ενόψει και των μεγάλων πολεμικών εξελίξεων.
Με τα δεδομένα αυτά η έλευση του 1ου Τάγματος Κρητών στη Χαλκιδική δεν έχει οιαδήποτε ιστορική σημασία, ούτε ο Διοικητής του απελευθέρωσε τη Χαλκιδική με την υπογραφή του, όπως ισχυρίζονται εδώ μερικοί.
Η έλευση του 1ου Τάγματος Κρητών ίσως να ήταν ένα περιστατικό, με την πρωτιά του. Ηταν η πρώτη έλευση ελληνικού στρατού στη Χαλκιδική. Οπωσδήποτε όμως δεν ήταν ένα ιστορικό γεγονός του τόπου μας.
Ηταν ένα απλό λάκτισμα έναρξης λειτουργίας των δημοσίων Υπηρεσιών στη Χαλκιδική, χωρίς οιαδήποτε ιστορική σημασία. Ουδείς έχει ασχοληθεί και ουδείς γνωρίζει πότε και πως εγκατεστάθηκαν και άρχισαν να λειτουργούν οι πρώτες ελληνικές δημόσιες Υπηρεσίες στη Θεσσαλονίκη ή αλλού
Το σίγουρο είναι ότι η απελευθέρωση μας δεν επιτεύχθηκε με υπογραφές και πανηγύρια, αλλά με πόλεμο και με αίμα. Η Χαλκιδική απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό και μόνο.
Παρ΄όλα αυτά μας λένε εδώ μερικοί, ότι ο Πολύγυρος και η Χαλκιδική έχουν δύο άλλους απελευθερωτές.
Ο Δήμος Πολυγύρου μας είπε το 2005 - και έκτοτε το επαναλαμβάνουν μερικοί - ότι τον Πολύγυρο τον απελευθέρωσε ο άλλοτε Μητροπολίτης Κασσανδρείας και Πολυγύρου Ειρηναίος, (βλ. έσω εξώφυλλο «Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ. του Παν. Στάμου, Εκδοση Τετάρτη, Θεσσαλονίκη 2005”
Τώρα μας λένε, ότι όλη η Χαλκιδική απελευθερώθηκε με μία υπογραφή ενός Ταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού στις 2 Νοεμβρίου, του Ταγματάρχη Γεωργίου Κολοκοτρώνη, Διοικητή μίας εφεδρικής στρατιωτικής Μονάδας, του Eφεδρικού 1ου Τάγματος Κρητών, δηλ. Διοικητή μιάς μικρής και άκαπνης στρατιωτικής Μονάδος.
Αυτά όμως τα περί απελευθέρωσης της Χαλκιδικής με υπογραφή κλπ δεν τα είπε ο Γεωρ. Κολοκοτρώνης. Ούτε αναφέρονται στην προκήρυξή του. Στη προκήρυξη αναγράφεται απλά, ότι όλοι «υπάγονται εφεξής υπό τους Ελληνικούς Νόμους» και τίποτε περισσότερο. Ο Γεώρ. Κολοκοτρώνης ήταν σοβαρός και από του άριστους του Ελληνικού Στρατού.
Ολα αυτά εμείς εδώ τα ανακαλύψαμε και τα προβάλλουμε.
Πρέπει να βλέπουμε τα ιστορικά γεγονότα, τουλάχιστο εκείνα, που έχουν ένα ιστορικό βάθος 100 και πλέον ετών, με νηφαλιότητα και σεβασμό προς την αλήθεια. Έξω από τις τρέχουσες σκοπιμότητες των ημερών μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου