ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΣΕ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΔ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΩΝ
Γράφει ο Θέμης Δαγκλής
Στην πολιτική μας ζωή η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έγινε δεκτή με μεγάλη δυσπιστία, ως προς τις πιθανές αντοχές της. Το απώτερο όριο για πολλούς ήταν να πάει αυτή η κυβέρνηση ως τις Ευρωεκλογές, ως πιθανό σημείο κατάρρευσης θεωρείτο το Φθινόπωρο, ο Οκτώβρης ή ο Νοέμβρης μετά τις γερμανικές εκλογές. Από το περασμένο Σάββατο και αυτό το όριο φαντάζει εξαιρετικά αισιόδοξο.
Το ότι κανείς στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ δεν ενθουσιάστηκε με την προοπτική μιας κυβέρνησης των δύο μεγάλων κομμάτων ήταν γνωστό. Το ότι όμως η υφιστάμενη αντιπαλότητα θα μετατρεπόταν σε ανοικτό πόλεμο εντός λίγων ωρών ήταν μια απροσδόκητη εξέλιξη που δεν υπακούει σε καμιά άλλη λογική, πλην της προσωπικής, δηλαδή της μικροκομματικής σκοπιμότητας.
Όλη η ιστορία ξεκίνησε από το Μάκη Βορίδη, ο οποίος, απαλλαγμένος από τα δεσμά του αυτοελέγχου που επιβάλλει η προσδοκία της υπουργοποίησης, θεώρησε καλό να ξεδιπλώσει μια σκληρή δεξιά πλατφόρμα, βάζοντας έτσι υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος. Για τον Βορίδη, η επίθεση στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι πιο πρόσφορο για να γράψει εσωκομματικούς πόντους, μετά και τη δυσθυμία που προκάλεσε στους γαλάζιους η σύσταση της δικομματικής κυβέρνησης.
Στη Χαριλάου Τρικούπη κατάλαβαν και το στόχο του Βορίδη και τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούσε να εμφανιστεί ως πόλος συσπείρωσης στη ΝΔ. Γι’ αυτό και η πρώτη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο ανεπίσημη, ώστε να υποβαθμίσει το θέμα – ένα τουϊτ του Δ. Καρύδη.
Στο ΠΑΣΟΚ ωστόσο είχαν λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο, την δυσφορία όσων διαφωνούν με την επιλογή του Βαγγέλη Βενιζέλου να συγκυβερνήσει με το Σαμαρά. Μέσα σε λίγες ώρες ο Καρχιμάκης, ο Σκανδαλίδης, ο Παπουτσής, ο ίδιος ο ΓΑΠ έκαναν σκληρές δηλώσεις. Ο στόχος δεν ήταν τόσο ο Βορίδης, ούτε μπορεί κανείς να πιστέψει ότι θίχτηκαν για λογαριασμό του Αντρέα. Κανείς άλλωστε δεν θίχτηκε από το Νικήτα, που ζήτησε εξεταστική για το μνημόνιο, ούτε καν ο ΓΑΠ. Ο στόχος άλλωστε δεν ήταν να πλυθεί η προσβολή στο πρόσωπο του Αντρέα, αλλά «κοντύνει» ο Βενιζέλος και να αποσταθεροποιηθεί η συμμαχία με το Σαμαρά.
Αυτό το στόχο τον πέτυχαν. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε να τοποθετηθεί επίσημα με την Φώφη, ο Βενιζέλος να τηλεφωνήσει στο Σαμαρά και να του ζητήσει να μαζέψει το κόμμα του. Το ΠΑΣΟΚ σύρθηκε σε σύγκρουση από τους αντιβενιζέλικούς, ο πρόεδρος του έδειξε πως δεν το ελέγχει, όπως και ο Σαμαράς δεν ελέγχει το Βορίδη. Ευοίωνες προοπτικές αυτές δεν είναι, μακροημέρευση της κυβέρνησης δεν δείχνουν.
Πηγή: NewPost
Γράφει ο Θέμης Δαγκλής
Στην πολιτική μας ζωή η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έγινε δεκτή με μεγάλη δυσπιστία, ως προς τις πιθανές αντοχές της. Το απώτερο όριο για πολλούς ήταν να πάει αυτή η κυβέρνηση ως τις Ευρωεκλογές, ως πιθανό σημείο κατάρρευσης θεωρείτο το Φθινόπωρο, ο Οκτώβρης ή ο Νοέμβρης μετά τις γερμανικές εκλογές. Από το περασμένο Σάββατο και αυτό το όριο φαντάζει εξαιρετικά αισιόδοξο.
Το ότι κανείς στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ δεν ενθουσιάστηκε με την προοπτική μιας κυβέρνησης των δύο μεγάλων κομμάτων ήταν γνωστό. Το ότι όμως η υφιστάμενη αντιπαλότητα θα μετατρεπόταν σε ανοικτό πόλεμο εντός λίγων ωρών ήταν μια απροσδόκητη εξέλιξη που δεν υπακούει σε καμιά άλλη λογική, πλην της προσωπικής, δηλαδή της μικροκομματικής σκοπιμότητας.
Όλη η ιστορία ξεκίνησε από το Μάκη Βορίδη, ο οποίος, απαλλαγμένος από τα δεσμά του αυτοελέγχου που επιβάλλει η προσδοκία της υπουργοποίησης, θεώρησε καλό να ξεδιπλώσει μια σκληρή δεξιά πλατφόρμα, βάζοντας έτσι υποψηφιότητα για την ηγεσία του κόμματος. Για τον Βορίδη, η επίθεση στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι πιο πρόσφορο για να γράψει εσωκομματικούς πόντους, μετά και τη δυσθυμία που προκάλεσε στους γαλάζιους η σύσταση της δικομματικής κυβέρνησης.
Στη Χαριλάου Τρικούπη κατάλαβαν και το στόχο του Βορίδη και τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούσε να εμφανιστεί ως πόλος συσπείρωσης στη ΝΔ. Γι’ αυτό και η πρώτη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο ανεπίσημη, ώστε να υποβαθμίσει το θέμα – ένα τουϊτ του Δ. Καρύδη.
Στο ΠΑΣΟΚ ωστόσο είχαν λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο, την δυσφορία όσων διαφωνούν με την επιλογή του Βαγγέλη Βενιζέλου να συγκυβερνήσει με το Σαμαρά. Μέσα σε λίγες ώρες ο Καρχιμάκης, ο Σκανδαλίδης, ο Παπουτσής, ο ίδιος ο ΓΑΠ έκαναν σκληρές δηλώσεις. Ο στόχος δεν ήταν τόσο ο Βορίδης, ούτε μπορεί κανείς να πιστέψει ότι θίχτηκαν για λογαριασμό του Αντρέα. Κανείς άλλωστε δεν θίχτηκε από το Νικήτα, που ζήτησε εξεταστική για το μνημόνιο, ούτε καν ο ΓΑΠ. Ο στόχος άλλωστε δεν ήταν να πλυθεί η προσβολή στο πρόσωπο του Αντρέα, αλλά «κοντύνει» ο Βενιζέλος και να αποσταθεροποιηθεί η συμμαχία με το Σαμαρά.
Αυτό το στόχο τον πέτυχαν. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε να τοποθετηθεί επίσημα με την Φώφη, ο Βενιζέλος να τηλεφωνήσει στο Σαμαρά και να του ζητήσει να μαζέψει το κόμμα του. Το ΠΑΣΟΚ σύρθηκε σε σύγκρουση από τους αντιβενιζέλικούς, ο πρόεδρος του έδειξε πως δεν το ελέγχει, όπως και ο Σαμαράς δεν ελέγχει το Βορίδη. Ευοίωνες προοπτικές αυτές δεν είναι, μακροημέρευση της κυβέρνησης δεν δείχνουν.
Πηγή: NewPost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου