.jpg)
Ο Δρόμος δεν είχε τελικά τη δική του ιστορία, έχει πολλές και μάλλον όχι δικές του.
Εδώ και αρκετές ημέρες, με αφορμή την αποκάλυψη του Μαρμαρόστρωτου Δρόμου στο Σταθμό Βενιζέλου, όλοι όσοι εμπλεκόμαστε αμέσως ή εμμέσως με τις εργασίες κατασκευής του Μετρό Θεσσαλονίκης, έχουμε γίνει μάρτυρες ενός θέατρου του παραλόγου, όπου Σωματεία, Σύλλογοι, Θεσμικοί και μη φορείς της πόλης διαγκωνίζονται για το ποιος αγαπάει περισσότερο ή όχι την πολιτιστική μας κληρονομιά, ποιος «εμποδίζει» την ανάπτυξη και τελικά ποιος θέλει ή δεν θέλει να γίνει το έργο.
Παράλληλα, διατυπώνονται προτάσεις οι οποίες τελικά, δεν γνωρίζουμε ούτε το επίπεδο, ούτε το κόστος υλοποίησης τους. Πουθενά όμως δεν βρίσκουμε σε όλες αυτές τις σκέψεις και τις προτάσεις, έστω μία αναφορά, όχι μόνο για τις συνέπειες αυτών των προτάσεων σε επίπεδο μετώπου εργασίας, των περίπου 400 ατόμων
που εμπλέκονται στο αρχαιολογικό τμήμα του Μετρό Θεσσαλονίκης, αλλά κυρίως για τη θέση και την προσφορά που θα μπορούσαν να έχουν όλοι αυτοί, στη διάθεση ανάδειξης και αξιοποίησης των ευρημάτων των ανασκαφών. Την ίδια στιγμή, μας δημιουργούνται προβληματισμοί, έντονοι για την επιλογή του χρόνου διατύπωσης όλων αυτών των ζητημάτων καθώς:
Για αντίστοιχά ευρήματα, όπως η συνέχεια του Μαρμαρόστρωτου Δρόμου στο Σταθμό Αγίας Σοφίας, τα εντυπωσιακά κινητά ευρήματα, πχ τα εννέα χρυσά στεφάνια αλλά και τον Προκασσάνδρειο οικισμό που αποκαλύφθηκε στο αμαξοστάσιο της Πυλαίας, ουδείς από τους παραπάνω φορείς ασχολήθηκε ή ενδιαφέρθηκε για την τύχη τους. Ιδιαίτερα δε όταν η σχετική απόφαση του ΚΑΣ, για τον Μαρμαρόστρωτο Δρόμο του Σταθμού Αγίας Σοφίας, απαιτούσε μελέτη ανάδειξης, την οποία κανείς μέχρι σήμερα δεν την έχει δει.
Ενώ, ήταν γνωστό και βέβαιο πως θα αποκαλυφθεί το συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό εύρημα, καθώς είχε προηγηθεί το αντίστοιχο στο Σταθμό Αγίας Σοφίας, δεν είχε γίνει καμία πρόβλεψή αλλά όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς εκ των υστέρων μπήκαν στη διαδικασία να υποβάλλουν σκέψεις και προτάσεις.
Ενώ, το θέμα της διατήρησης ή μη του ευρήματος πήρε αρχικά αναβολή συζήτησης στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ουδείς από όλους όσους μιλούν τώρα για την ανάδειξη, δεν εκμεταλλεύτηκε το χρονικό εκείνο διάστημα, ώστε να διαμορφώσει μία τεκμηριωμένη και πλήρη πρόταση ανάδειξης. Φυσικά, είναι πιο εύκολο να κάνει κανείς ακίνδυνη κριτική εκ των υστέρων, γνωρίζοντας μάλιστα πως τα περιθώρια αλλαγής της είναι ελάχιστα.
Μέχρι στιγμής, ως εργαζόμενοι στο έργο, δεν έχουμε δει να γίνεται καμία κουβέντα για το προσωπικό, την οργάνωση και τη διαχείριση της έρευνας στις επεκτάσεις προς Καλαμαριά και Σταυρούπολη.
Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει καμία νύξη από όλους όσους μιλούν τώρα, για τη μελέτη και τη δημοσίευση όλου αυτού του τεράστιου όγκου αρχαιολογικής πληροφορίας που έχει ήδη αποκαλυφθεί και το οποίο ταυτόχρονα θα προσέφερε θέσεις εργασίας τόσο σε αρχαιολόγους όσο και σε εργάτες, τεχνίτες, συντηρητές κλπ.
Κανείς δεν αντιλαμβάνεται ή θέλει να αντιληφθεί πως όλη αυτή η κωλυσιεργία, δημιουργεί κενό εργασίας, το οποίο εξυπηρετεί όσους επιθυμούν να επικαλεστούν την έλλειψη αντικειμένου, προκειμένου να απολύσουν όλους όσους εργάζονται στο αρχαιολογικό τμήμα.
Κανείς δε φαίνεται να θέλει να αντιληφθεί τη σημαίνει αυτή η κωλυσιεργία, για την τύχη του ίδιου του έργου.
Το Σωματείο Εργαζομένων στο Μετρό Θεσσαλονίκης, ήδη από τον Σεπτέμβριο, μιλούσε για τη σημασία και τη σπουδαιότητα ανάδειξης όλου του αρχαιολογικού πλούτου από τις σωστικές ανασκαφές και διαθέτει πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη, την οποία και θα παρουσιάσουμε άμεσα σε σχετική Συνέντευξη Τύπου.
Παράλληλα, περιμένουμε και μάλιστα πλέον απαιτούμε από πλευράς των εμπλεκόμενων φορέων και ιδιαίτερα από όσους διαθέτουν συνδικαλιστικό ρόλο:
Να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους.
Να πάψουν να παίζουν περίεργα πολιτικά και μικροκομματικά παιχνίδια σε βάρος των εργαζομένων, με αφορμή την πολιτιστική μας κληρονομιά και να καθίσουν τώρα στο τραπέζι, προκειμένου να διαμορφωθεί μία άμεση, οικονομική και συνάμα αντίστοιχη της αρχαιολογικής αξίας του ευρήματος λύση.
Να αξιοποιήσουν το υπάρχον, έμπειρο και ικανό επιστημονικό και εργατικό προσωπικό, στην υλοποίηση της λύσης που θα επιλεγεί.
Διαφορετικά, θα είναι όλοι υπεύθυνοι και συνένοχοι, τόσο για την μέχρι τώρα διαμορφωθείσα τελματώδη κατάσταση όσο και για την τύχη των εργαζομένων.
Εδώ και αρκετές ημέρες, με αφορμή την αποκάλυψη του Μαρμαρόστρωτου Δρόμου στο Σταθμό Βενιζέλου, όλοι όσοι εμπλεκόμαστε αμέσως ή εμμέσως με τις εργασίες κατασκευής του Μετρό Θεσσαλονίκης, έχουμε γίνει μάρτυρες ενός θέατρου του παραλόγου, όπου Σωματεία, Σύλλογοι, Θεσμικοί και μη φορείς της πόλης διαγκωνίζονται για το ποιος αγαπάει περισσότερο ή όχι την πολιτιστική μας κληρονομιά, ποιος «εμποδίζει» την ανάπτυξη και τελικά ποιος θέλει ή δεν θέλει να γίνει το έργο.
Παράλληλα, διατυπώνονται προτάσεις οι οποίες τελικά, δεν γνωρίζουμε ούτε το επίπεδο, ούτε το κόστος υλοποίησης τους. Πουθενά όμως δεν βρίσκουμε σε όλες αυτές τις σκέψεις και τις προτάσεις, έστω μία αναφορά, όχι μόνο για τις συνέπειες αυτών των προτάσεων σε επίπεδο μετώπου εργασίας, των περίπου 400 ατόμων
που εμπλέκονται στο αρχαιολογικό τμήμα του Μετρό Θεσσαλονίκης, αλλά κυρίως για τη θέση και την προσφορά που θα μπορούσαν να έχουν όλοι αυτοί, στη διάθεση ανάδειξης και αξιοποίησης των ευρημάτων των ανασκαφών. Την ίδια στιγμή, μας δημιουργούνται προβληματισμοί, έντονοι για την επιλογή του χρόνου διατύπωσης όλων αυτών των ζητημάτων καθώς:
Για αντίστοιχά ευρήματα, όπως η συνέχεια του Μαρμαρόστρωτου Δρόμου στο Σταθμό Αγίας Σοφίας, τα εντυπωσιακά κινητά ευρήματα, πχ τα εννέα χρυσά στεφάνια αλλά και τον Προκασσάνδρειο οικισμό που αποκαλύφθηκε στο αμαξοστάσιο της Πυλαίας, ουδείς από τους παραπάνω φορείς ασχολήθηκε ή ενδιαφέρθηκε για την τύχη τους. Ιδιαίτερα δε όταν η σχετική απόφαση του ΚΑΣ, για τον Μαρμαρόστρωτο Δρόμο του Σταθμού Αγίας Σοφίας, απαιτούσε μελέτη ανάδειξης, την οποία κανείς μέχρι σήμερα δεν την έχει δει.
Ενώ, ήταν γνωστό και βέβαιο πως θα αποκαλυφθεί το συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό εύρημα, καθώς είχε προηγηθεί το αντίστοιχο στο Σταθμό Αγίας Σοφίας, δεν είχε γίνει καμία πρόβλεψή αλλά όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς εκ των υστέρων μπήκαν στη διαδικασία να υποβάλλουν σκέψεις και προτάσεις.
Ενώ, το θέμα της διατήρησης ή μη του ευρήματος πήρε αρχικά αναβολή συζήτησης στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, ουδείς από όλους όσους μιλούν τώρα για την ανάδειξη, δεν εκμεταλλεύτηκε το χρονικό εκείνο διάστημα, ώστε να διαμορφώσει μία τεκμηριωμένη και πλήρη πρόταση ανάδειξης. Φυσικά, είναι πιο εύκολο να κάνει κανείς ακίνδυνη κριτική εκ των υστέρων, γνωρίζοντας μάλιστα πως τα περιθώρια αλλαγής της είναι ελάχιστα.
Μέχρι στιγμής, ως εργαζόμενοι στο έργο, δεν έχουμε δει να γίνεται καμία κουβέντα για το προσωπικό, την οργάνωση και τη διαχείριση της έρευνας στις επεκτάσεις προς Καλαμαριά και Σταυρούπολη.
Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει καμία νύξη από όλους όσους μιλούν τώρα, για τη μελέτη και τη δημοσίευση όλου αυτού του τεράστιου όγκου αρχαιολογικής πληροφορίας που έχει ήδη αποκαλυφθεί και το οποίο ταυτόχρονα θα προσέφερε θέσεις εργασίας τόσο σε αρχαιολόγους όσο και σε εργάτες, τεχνίτες, συντηρητές κλπ.
Κανείς δεν αντιλαμβάνεται ή θέλει να αντιληφθεί πως όλη αυτή η κωλυσιεργία, δημιουργεί κενό εργασίας, το οποίο εξυπηρετεί όσους επιθυμούν να επικαλεστούν την έλλειψη αντικειμένου, προκειμένου να απολύσουν όλους όσους εργάζονται στο αρχαιολογικό τμήμα.
Κανείς δε φαίνεται να θέλει να αντιληφθεί τη σημαίνει αυτή η κωλυσιεργία, για την τύχη του ίδιου του έργου.
Το Σωματείο Εργαζομένων στο Μετρό Θεσσαλονίκης, ήδη από τον Σεπτέμβριο, μιλούσε για τη σημασία και τη σπουδαιότητα ανάδειξης όλου του αρχαιολογικού πλούτου από τις σωστικές ανασκαφές και διαθέτει πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη, την οποία και θα παρουσιάσουμε άμεσα σε σχετική Συνέντευξη Τύπου.
Παράλληλα, περιμένουμε και μάλιστα πλέον απαιτούμε από πλευράς των εμπλεκόμενων φορέων και ιδιαίτερα από όσους διαθέτουν συνδικαλιστικό ρόλο:
Να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους.
Να πάψουν να παίζουν περίεργα πολιτικά και μικροκομματικά παιχνίδια σε βάρος των εργαζομένων, με αφορμή την πολιτιστική μας κληρονομιά και να καθίσουν τώρα στο τραπέζι, προκειμένου να διαμορφωθεί μία άμεση, οικονομική και συνάμα αντίστοιχη της αρχαιολογικής αξίας του ευρήματος λύση.
Να αξιοποιήσουν το υπάρχον, έμπειρο και ικανό επιστημονικό και εργατικό προσωπικό, στην υλοποίηση της λύσης που θα επιλεγεί.
Διαφορετικά, θα είναι όλοι υπεύθυνοι και συνένοχοι, τόσο για την μέχρι τώρα διαμορφωθείσα τελματώδη κατάσταση όσο και για την τύχη των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου