ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΑΜΟΥΡΤΖΗΣ
Από τον κ. Βασίλη Βασιλάκη, π. Δήμαρχο Πολυγύρου και π. Νομάρχη Χαλκιδικής, λάβαμε την παρακάτω, πολύ ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές, επιστολή του.
Με την επιστολή αυτή γίνεται αναμφίβολα σοβαρή προσπάθεια να διευκρινιστεί μία ενδιαφέρουσα πλευρά της υπόθεσης των διαθηκών του Στέφανου Κότσιανου, δηλ. πως και γιατί το ΚΟΤΣΙΑΝΑΔΙΚΟ περιήλθε στη δικαιοδοσία της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής, που διήρκησε τελικά 15 χρόνια, άσκοπα, με πολλές καταστροφές και με πολλά νέα προβλήματα στην υλοποίηση των ιδρυμάτων, που είχε οραματιστεί ο αείμνηστος Στέφανος Κότσιανος
Η επιστολή είναι η εξής:
Πόρτο Καρράς, 17 Μαρτίου 2012
Προς: τον κ. Τσαμουρτζή Αθανάσιο
Μητροπόλεως 73
54622 Θεσσαλονίκη
Θέμα: Αποκατάσταση αλήθειας στο βιβλίο σας για τον κ. «Κοτσιανάδικο »
Κε Τσαμουρτζή,
Με πολλή μεγάλη έκπληξη, αλλά και απορία, άκουσα τα όσα μου είπατε στις 15-3-2012 όταν μου τηλεφωνήσατε και μου αναφέρατε για τα όσα γράφετε για μένα στο βιβλίο σας, όσον αφορά την εμπλοκή μου στην περιπέτεια της εκτέλεσης της διαθήκης του Αείμνηστου και μεγάλου ανδρός Στεφάνου Κότσιανου.
Δεν ξέρω ποιες ήταν οι πηγές σας, αν ήταν ο κ. Σιώζος, η και άλλοι, πάντως τα όσα ισχυρίζεσθε στο βιβλίο σας και αφορούν εμένα προσωπικά είναι πέρα για πέρα αναληθή και τελείως διαστρεβλωμένα.
Επίσης, θα μου επιτρέψετε να εκφράσω και ένα προσωπικό παράπονο απέναντί σας, διότι αφού θέλετε να γράψετε κάτι που με αφορούσε προσωπικά και ήμουν εν τη ζωή θα έπρεπε αν μη τι άλλο να διασταυρώσετε την όποια πληροφορία είχατε για μένα και να με πάρετε ένα τηλέφωνο, όπως κάνατε προχθές, αφού όμως είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο.
Δεν πειράζει το κάνατε έστω και με καθυστέρηση.
Τέλος, αυτό που έχει σημασία δεν έχει να κάνει με την δική μου αποκατάσταση ή όχι, (εξάλλου ο καθένας που ενεργεί δημόσια γράφει ή όχι την ιστορία του και καταξιώνεται με τις πράξεις και τα αποτελέσματα των πράξεων του και όχι με τις διάφορες φήμες ή διαδώσεις), αλλά με την αποκατάσταση της αλήθειας γιατί τότε εγώ δεν λειτούργησα ως άτομο μεμονωμένα, αλλά ως εκπρόσωπος του ΔΗΜΟΥ Πολυγύρου και του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τα γεγονότα δε είχαν ως εξής.
Όταν απευθύνθηκε σε μένα η κ. Αικατερίνη Κοτσιάνου και συζητήσαμε το θέμα της εκτέλεσης της διαθήκης του αειμνήστου Σ, Κότσιανου, όσον αφορά το Κοτσινάδικο όχι μόνο δεν συνέβησαν τα όσα περιγράφεται στο βιβλίο σας στις σελίδες 35 και 36, αλλά συνέβησαν τελείως τα αντίθετα.
Αναλυτικότερα:
• Μεταβήκαμε στο Κοτσιανάδικο (παρουσία μαρτύρων, είμαστε αρκετοί) θυμάμαι χαρακτηριστικά την παρουσία του Σωκράτη Λιάγκου που ήταν τότε δημοτικός υπάλληλος και του είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη η κ. Καίτη, (αργότερα του έδωσε και τα κλειδιά της οικείας για να κάνουμε τις επισκευές) και συμφωνήσαμε ότι.
• Αφενός μεν θα έπρεπε να συλλεγεί, να καταγραφεί και να προστατευθεί το προσωπικό αρχείο του Αείμνηστου Στέφανου και ότι άλλο υλικό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κατά την δημιουργία του Μουσείου (βέβαια σύμφωνα με τις μαρτυρίες κάποιων πολλά είχαν χαθεί, εγώ δεν είχα προσωπική άποψη) και
• Αφετέρου να γίνουν παρεμβάσεις αναστύλωσης και προστασίας της οικείας διότι είχαν αρχίσει να φαίνονται πολλά ραγίσματα εσωτερικά και εξωτερικά.
Πράγματι με χρήματα του Δήμου Πολυγύρου μετά από δική μου εισήγηση και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πολυγύρου, με συγκεκριμένο και επώνυμο εργολάβο, έγιναν παρεμβάσεις αναστύλωσης και προστασίας του κτιρίου, χωρίς να μας απασχολήσει εκείνη τη στιγμή το τι θα γίνει με την παραχώρηση της οικείας στο ΔΗΜΟ.
Εγώ και το Δημοτικό Συμβούλιο εκείνη τη στιγμή ενεργήσαμε με γνώμονα να προστατεύσουμε την οικεία, το υλικό της και τα ο αρχείο του Στέφανου, (ότι είχε απομείνει και βρήκαμε) και δεν μας απασχόλησε καθόλου η παραχώρηση και η κυριότητα της οικείας.
Και ξέρετε γιατί.
Γιατί όποιου και να ήταν η οικεία, στον Πολύγυρο θα ήταν και Μουσείο θα γινόταν σύμφωνα με την βούληση του διαθέτη.
Έτσι ενεργήσαμε τότε εμείς, χωρίς προκαταλήψεις και σκοπιμότητες, η κάποια διάθεση προσωπικής προβολής, όπως ενδεχομένως έκαναν κάποιοι άλλοι και τότε και αργότερα.
Τα περί μη αποδοχής της παραχώρησης της οικείας στον ΔΗΜΟ και την επιβολή όρων από μέρους μου για προηγούμενη ολοκλήρωση εργασιών από τον Διαθέτη και μετά αποδοχή δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Τουναντίον όπως περιέγραψα παραπάνω, ο ΔΗΜΟΣ διέθεσε χρήματα για την αποκατάσταση και προστασία του κτιρίου, πριν το παραλάβει και χωρίς να βάλει κανένα όρο.
Εξάλλου υπάρχουν και τα σχετικά πρακτικά του τότε Δημοτικού Συμβουλίου.
Τώρα τι έγινε από εκεί και μετά, πως άλλαξε η κ. Καίτη γνώμη, πως βρήκε την Λαογραφική εταιρεία και έκανε εκεί την δωρεά της οικίας, εγώ δεν έχω ιδέα.
Απλά ξαφνιάστηκα και εγώ όπως και πολλοί άλλοι όταν έγιναν όλα αυτά. Πάντως εγώ δεν τα χάλασα ποτέ, ούτε τότε, ούτε αργότερα με την κ. Καίτη γιατί πέραν των άλλων ήμουν και μαθητής της και την χρωστούσα ευγνωμοσύνη και γιατί ήταν καθηγήτρια μου αλλά κυρίως γιατί ήταν σύζυγος του Αειμνήστου Στέφανου Κότσιανου!
Κλείνοντας θα παρακαλέσω αν μπορείτε να αποκαταστήσετε την αλήθεια της τότε ιστορίας.
Αν και πάλι αυτό είναι αδύνατο δεν πειράζει αρκεί που το μάθατε εσείς και θα το πείτε σε κάποιους και εγώ έχω ήσυχη την συνείδησή μου ότι έπραξα το καθήκον μου.
Σας ευχαριστώ για την ενημέρωση και το βιβλίο.
Βασίλης Βασιλάκης
Τηλ. 6944 24 01 0
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ
Α. Γενικά
Βασική αρχή και προσπάθεια μας κατά την συγγραφή του Βιβλίου «ΤΟ ΚΟΤΣΙΑΝΑΔΙΚΟ και το Ιστορικό του» ήταν να μη θιγεί κανείς προσωπικά για αποφάσεις που λάμβανε ένα συλλογικό όργανο. Εδώ δεν είχαμε προσωπικές αντιπαλότητες. Υπήρξαν πολλές αντιπαλότητες μεταξύ Δήμου, Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής, και εκτελεστή των διαθηκών του αείμνηστου Στέφ. Κότσιανου.
Σε ορισμένες περιπτώσεις και μέσα σε παρένθεση αναφέρονται στο Βιβλίο οι επικεφαλείς των ως άνω συλλογικών οργάνων, αλλά μόνο σε περιπτώσεις που τα περιγραφόμενα γεγονότα ήταν, κατά την εκτίμησή του συγγραφέα, κομβικά γεγονότα, που επηρέαζαν τις μετέπειτα εξελίξεις. Αυτό όμως δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο προσωπική μομφή για τους αναφερόμενους, έστω και για γεγονότα όχι ευχάριστα
Σε κανένα σημείο του Βιβλίου δεν επικρίνεται προσωπικά ο κ. Βασίλης Βασιλάκης για οποιοδήποτε θέμα. Τουναντίον μάλιστα. Πιθανόν να υπήρξε παρεξήγηση ή παρανόηση. Αναγκαίες είναι λοιπόν οι δέουσες αποσαφηνίσεις
Ο κ. Βασίλης Βασιλάκης, είναι αναμφίβολα μία προσωπικότητα του Πολυγύρου και της Χαλκιδικής. Υπήρξε κατ΄επανάληψη Δήμαρχος Πολυγύρου και Νομάρχης Χαλκιδικής. Σήμερα θεωρείται μία ξεχωριστή, σεβαστή προσωπικότητα και οι απόψεις του έχουν ιδιάζουσα βαρύτητα.
Θεωρώ δε την παρέμβαση του αυτή πολύ ενδιαφέρουσα από πολλές πλευράς, ώστε να αποτελεί συμπλήρωση του Βιβλίου και να καλύπτει κενά σε κρίσιμα σημεία.
Το θέμα τώρα πως και γιατί το Κοτσιανάδικο περιήλθε στη δικαιοδοσία της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής για 15 χρόνια απασχόλησε και εμάς πάρα πολύ
Δυστυχώς η κληρονόμος και εκτελεστής της διαθήκης του Στέφ. Κότσιανου ποτέ δεν μας είπε τίποτε. Τήρησε χαρακτηριστική σιωπή.
Οι διατυπούμενες απόψεις από τον κ. Βασίλη Βασιλάκη στην από 17-3-2012, ως άνω, πολυσέλιδη επιστολή του, την οποία είχε την καλοσύνη να μας απευθύνει, δεν είναι παρά μία περίληψη - με μερικά πρόσθετα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία - των όσων φέρεται να δήλωσε ο ίδιος στην εφημερίδα ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ στις 6-2-1999, ήτοι μετά 5-ετία από την πράξη της δωρεάς και 3-ετία από το θάνατο της εκτελέστριας της διαθήκης του Στέφ. Κότσιανου, δηλ. τότε που το όλο θέμα της τύχης των διαθηκών του Στέφανου Κότσιανου βρισκόταν στο επίκεντρο της τοπικής επικαιρότητας. Τη συνέντευξη αυτή θεωρήσαμε και εμείς πολύ ενδιαφέρουσα και την καταχωρήσαμε αυτούσια στο Βιβλίο, ως ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 6.
Β. Από την επιστολή ως και από τη συνέντευξη
του κ. Βασίλη Βασιλάκη
Συνεπώς για να είναι κατανοητή η απάντησή μας στην επιστολή του κ. Βασιλάκη θα πρέπει να υπενθυμίσουμε μερικά από αυτά, που κατέθεσε ο ίδιος πάνω στο θέμα με την ως άνω συνέντευξή του.
α. Με τη συνέντευξή του αυτή ο κ. Βασιλάκης μας είπε
ι «…Ηρθε(η Αικ. Κοτσιάνου), συντάξαμε μελέτη, πλήρωσε εκείνη όλα τα χρήματα και, με δικιά μας επίβλεψη περεμβήκαμε για σωστικές εργασίες στην οικία Κότσιανου ….»
ιι «..Αφού ολοκληρώθηκαν εκείνες οι σωστικές εργασίες …και αφού εν τω μεταξύ είχαμε μαζέψει (εγώ, οι εργάτες του εργολάβου, οι δημοτικοί υπάλληλλοι και η κ. Καίτη) χωρίς να ξέρουμε την αξία των αντικειμένων και του Αρχείου του Στ. Κότσιανου, τα μαζέψαμε, λοιπόν, αυτά σε ένα χώρο και τα σκεπάσαμε μ΄ένα νάυλον, για να μη σκονίζονται και βρέχονται και λερώνονται. Μετά τις εργασίες κλείσαμε το σπίτι εν αναμονή…»
ιιι «…ξαφνικά πληροφορούμαι ότι μία μέρα - για λόγους που ποτέ δεν πληροφορήθηκα, αλλά και ποτέ δεν κατάλαβα – ότι η κ. Καίτη το δωρίζει στην ΙΛΕΧ. Μάλιστα με τον Πρόεδρό της και νυν Βουλευτή κ. Πάππα, είχαμε και μία λίγο οξεία συζήτηση και έφτασα στο σημείο να του πώ ‘’Εάν έτσι είναι κ. Πάππα και τα πήρατε εσείς ή σας τα έδωσαν εσάς, όπως ισχυρίζεσθε, τότε κανονίστε και πως θα το φτιάξετε’’. Εγώ τουλάχιστο , ως Δήμαρχος της πόλεως για να παρέμβω και να ψηφίσω κονδύλια ήθελα αν όχι την κυριότητα τουλάχιστο τη χρήση. Τώρα δεν έχω τίποτα…»
β. Τώρα με την πρόσφατη επιστολή του ο κ. Βασιλάκης μας παρουσίαζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όταν για πρώτη φορά επισκέφτηκε ο ίδιος την οικία Κότσιανου και άρχισε να συνειδητοποιεί τα συναφή προβλήματα. Ο κ. Βασιλάκης λέγει στην επιστολή του, ότι «..σύμφωνα με τις μαρτυρίες κάποιων πολλά είχαν χαθεί (από τα αρχείο του Στέφ. Κότσιανου) εγώ δεν είχα προσωπική άποψη..»
Γ. Είναι αναγκαία μία αποσαφήνιση,
βασικής σημασίας
Ο κ. Βασιλάκης στη μεν συνέντευξη του έλεγε, ότι «..Ηρθε (η Αικ. Κοτσιάνου), συντάξαμε μελέτη, πλήρωσε εκείνη όλα τα χρήματα και, με δικιά μας επίβλεψη περεμβήκαμε για σωστικές εργασίες..», ενώ στη επιστολή του λέγει, ότι «…με χρήματα του Δήμου Πολυγύρου μετά από δική μου εισήγηση και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πολυγύρου, με συγκεκριμένο και επώνυμο εργολάβο, έγιναν παρεμβάσεις αναστύλωσης και προστασίας του κτιρίου…»
Είναι φανερό ότι στο θέμα αυτό, υπάρχει μία ασάφεια. Θα πρέπει να γίνει σαφές. Τι χρήματα έδωσε η Αικ. Κοτσιάνου και τι ο Δήμος Πολυγύρου και για ποιό σκοπό σε κάθε περίπτωση, η κάθε πλευρά
Εμείς θα θέλαμε να προσθέσουμε σ΄αυτά και εκείνα τα οποία εγραψε σε συναφές κείμενό του ο Γενικός Γραμματέας της Λαογραφικής Εταιρείας της περιόδου αυτής, ότι η Αικ. Κοτσιάνου δαπάνησε εξ ιδίων για τις σωστικές εργασίες του κτιρίου 13. 000.000 δρχ. ποσό σημαντικό για την εποχή.
Εμείς γνωρίζουμε επίσης, ότι τότε η Αικ. Κοτσιάνου πώλησε, εκ της περιουσίας του Στέφανου Κότσιανου, ένα μεγάλο γραφείο σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης, μεγάλης αξίας, που εξ αρχής ο Στέφ. Κότσιανος προόριζε μεταξύ άλλων για κάλυψη των εξόδων δημιουργίας του λαογραφικού μουσείου του
Αν λοιπόν στο ως άνω μεγάλο ποσό, που αναφέρει ο Γενικός Γραμματέας της Λαογραφικής Εταιρείας, προσθέσουμε και τις δαπάνες του Δήμου φθάνουμε σε ένα υπέρογκο ποσό για τις σωστικές εργασίες της οικίας, που δεν δικαιολογείται εκ των πραγμάτων. Οι εργασίες, που έγιναν τότε συνίσταντο στην ανακατασκευή του μισού εξωτερικού τοίχου της δυτικής πλευράς της οικίας Κότσιανου και στην επισκευή της στέγης.
Ετσι όμως δημιουργούνται άλλες σκέψεις. Επομένως είναι απαραίτητες διευκρινίσεις και πληροφορίες από κάθε πλευρά, που μπορεί να έχει γνώμη, προς διαλεύκανση του θέματος.
Δ. Αναγκαία και μία δικαστική έρευνα
Στην επιστολή του ο κ. Βασιλάκης λέγει, ότι προ της έναρξης των σωστικών εργασιών «..σύμφωνα με τις μαρτυρίες κάποιων πολλά είχαν χαθεί (από τα αρχείο του Στέφ. Κότσιανου) εγώ δεν είχα προσωπική άποψη..»
Ενώ στη συνέντευξη αλλά και στην επιστολή του λέγει, ότι κατά την διάρκεια των επισκευών της οικίας Κότσιανου υπήρχε επίβλεψη των εργασιών από το Δήμο και ότι ο ίδιος προσωπικά συμμετείχε αργότερα και στις εργασίες περισυλλογής και της επιμελημένης συγκέντρωσης και φύλαξης του αρχείου Στέφανου Κότσιανου.
Ο τότε όμως Γενικός Γραμματέας της Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής, καίτοι γνώριζε πολύ καλά την παραπάνω συνέντευξη του κ. Βασιλάκη, ισχυρίζεται εγγράφως το 2004 – δηλ. ύστερα από 5 χρόνια της συνέντευξης αυτής - ότι κατά τη διάρκεια των εργασιών συντήρησης της οικίας Κότσιανου ο καθένας μπορούσε να μπεί στην οικία και να πάρει ότι ήθελε κατά τα λεγόμενα κάποιων. Για την καταγγελία του αυτή χρησιμοποίησε στο κείμενό του έντονα στοιχεία προφανώς για να τονίσει το αληθές ή τη σοβαρότητα της καταγγελίας του.
Εδώ θα θέλαμε να υπομνήσουμε και μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, που μπορεί ν΄αποδειχθεί ενδεχομένως πολύ χρήσιμη στο μέλλον.
Τα κλειδιά της οικίας Στέφ. Κότσιανου, κατά τη μαρτυρία πολλών, τα είχε επί 10-ετία ανεξέλεγκτα στα χέρια του υπάλληλος του Δήμου Πολυγύρου. Πρό και μετά τη δωρεά. Για το ασύνηθες και περίεργο αυτό γεγονός έχω ασχοληθεί διεξοδικά στο Βιβλίο μου.
Τώρα ο κ. Βασιλακης λέγει στην επιστολή του, ότι «…θυμάμαι χαρακτηριστικά (κατά την επίσκεψή του στην οικία Στέφανου Κότσιανου) την παρουσία του Σωκράτη Λιάγκου που ήταν τότε δημοτικός υπάλληλος και του είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη η κ. Καίτη, (αργότερα του έδωσε και τα κλειδιά της οικείας για να κάνουμε τις επισκευές)…».
Ο υπάλληλος αυτός ήταν αργότερα, μετά τη δωρεά της οικίας Στέφ. Κότσιανου και αρμόδιος, πρόσωπο επιλογής του Προέδρου της Λαογραφικής Εταιρείας, κατά τον ως άνω Γενικό Γραμματέα της ΙΛΕΧ.
Από τα παραπάνω έχουμε
α. «λεγόμενα» περί κλοπής του αρχείου του Στέφ. Κότσιανου προ των σωστικών εργασιών της οικίας (από τον κ. Βασιλάκη)
β. άλλα «λεγόμενα» (από το Γενικό Γραμματέα της Λαογραφικής Εταιρείας) περί κλοπής κατά τη διάρκεια των σωστικών εργασιών, εργασίες όμως που έγιναν με την επίβλεψη του Δήμου Πολυγύρου.
γ. άλλα «λεγόμενα» και σοβαρότερα αυτή τη φορά (από τον ίδιο Γενικό Γραμματέα της Λαογραφικής Εταιρείας) περί κλοπής μετά τη δωρεά της οικίας προς τη Λαογραφική Εταιρεία
δ. επίσης εμφανίζεται ως «έμπιστος» της κληρονόμου και εκτελεστή της διαθήκης και ως μέγας κλειδοκράτορας της οικίας Στέφ. Κότσιανου και των λαογραφικών της ο κ. Σωκράτης Λιάγκος, δημοτικός τότε υπάλληλος.
Αν τώρα σ΄αυτά προσθέσουμε
α. τις συναφείς επισημάνσεις, που κάναμε στο Βιβλίο
β. την επιστολή του κ. Κων Παπαγγελόπουλου, του «δωρητή» του Λαογραφικού αρχείου του Στέφ. Κότσιανου προς το Δήμο Πολυγύρου και
γ. την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην κοινωνία του Πολυγύρου γύρω από τη λεηλασία της Κοτσιαναίικης κληρονομιάς
τότε έχουμε ένα σύνολο από επαρκείς ενδείξεις και πληροφορίες, γιά τις απαράδεκτες κλοπές από το πολύτιμο λαογραφικό αρχείο Στέφ. Κότσιανου, ενός αρχείου με γενικότερο τοπικό ή ευρύτερο ενδιαφέρον.
Τα στοιχεία αυτά σκιαγραφούν και εγγίζουν τους κλέφτες και τους υπεύθυνους της κατάντιας αυτής
Το όλο θέμα είναι πλέον ώριμο και θα πρέπει να καταγγελθεί αρμοδίως και να αποτελέσει αντικείμενο δικαστικής έρευνας.
Ο Δήμος Πολυγύρου να κατονομάσει τους επιβλέποντες των επισκευών της οικίας Στέφ. Κότσιανου προς συλλογή συγκεκριμένων πληροφοριών, ο ως άνω Γενικός Γραμματέας της Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής να συγκεκριμενοποιήσει και αυτός τα λεγόμενά του και να καταθέσει τις πληροφορίες, που φαίνεται να έχει, ενδεχομένως δε να εμφανισθούν και άλλοι με συναφείς πληροφορίες με την έναρξη της δικαστικής έρευνας.
Ε. Σχολιασμός της επιστολής
Εχοντας υπόψη τις παραπάνω μαρτυρίες και επί τη βάση αυτών θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε τώρα την επιστολή και γενικότερα τη συνέντευξη του κ. Βασιλάκη.
Από τα εκτεθέντα εύκολα συνάγουμε, ότι:
1. μετά τη πράξη της δωρεάς ο Πρόεδρος της Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής ζητούσε από το Δήμο Πολυγύρου ν΄αναλάβει αυτός, με δαπάνες του, την υλοποίηση του Λαογραφικού Μουσείου, αλλά ο Δήμος ήθελε απλά, αυτονόητα ανταλλάγματα, που δεν τα έδινε όμως η Λαογραφική Εταιρεία. Ισως η κίνηση αυτή της Λαογραφικής Εταιρείας να ήταν και ένα θέατρο.
2. η προτίμηση της (Αικατ. Κοτσιάνου) κληρονόμου και εκτελεστή της διαθήκης του Στέφ. Κότσιανου να δωρίσει – κατά παράβαση προφανώς των επιθυμιών του διαθέτη - την οικία Στέφ. Κότσιανου και τα λαογραφικά στην Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Χαλκιδικής, στη λεγόμενη ΙΛΕΧ, οφείλετο σε δύο ενδεχόμενα.
- Είτε η Αικ. Κοτσιάνου δεν ήταν ευχαριστημένη από την προηγούμενη συνεργασία, που είχε, με το Δήμο Πολυγύρου,
- είτε η Λαογραφική Εταιρεία της προσέφερε περισσότερα και αυτά ήταν ότι η Εταιρεία δεν ζήτησε οικονομικά ή άλλα ανταλλάγματα για την ολοκλήρωση των εργασιών του Λαογραφικού Μουσείου του συζύγου της προς όφελος προφανώς της ιδίας και των κληρονόμων της.
3. Σ΄όλα αυτά δεν μπορούμε βέβαια ν΄ αγνοήσουμε και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε κύκλους, με γνώση του θέματος, της κοινωνίας του Πολυγύρου
Με τα δεδομένα αυτά, με τις ψηφίδες αυτές, προσπαθήσαμε να σχηματίσουμε το ψηφιδωτό της δωρεάς, να δώσουμε μία πειστική περιγραφή, γιατί η Καίτη Κοτσιάνου προτίμησε και δώρισε τελικά την οικία Στέφανου Κότσιανου και τα λαογραφικά στη Λαογραφική Εταιρεία Χαλκιδικής.
Η πιθανότερη εξέλιξη πρέπει να ήταν, κατά τη γνώμη μας, αυτή που περιγράφεται στις σελ.35 και 36 του Βιβλίου μας, σαν μία λογική συνέχεια των πραγμάτων. Η περιγραφή αυτή, που δίδεται στο βιβλίο, δίνει απαντήσεις σ΄όλα τα συναφή θέματα. Οιαδήποτε άλλη εκδοχή αφήνει κενά και αναπάντητες απορίες.
ΣΤ. Οι συνέπειες από την επιστολή του κ. Βασιλάκη
Τώρα όμως έρχεται ο κ. Βασίλης Βασιλάκης με την παραπάνω επιστολή του - όπως και παλαιότερα με τη συνέντευξη του - επαναλαμβάνει και λέγει με αξιοσημείωτη εμμονή, ότι ποτέ δεν συνομίλησε με την κ. Καίτη (την Αικατ. Κοτσιάνου) για την παραχώρηση της οικίας Κότσιανου στο Δήμο Πολυγύρου
Τα λεγόμενα αυτά του κ. Βασιλάκη έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. «Ποτέ δεν πληροφορήθηκα, αλλά και ποτέ δεν κατάλαβα τους λόγους για τους οποίους η εκτελέστρια της διαθήκης δώρισε το Κοτσιανάδικο στην ΙΛΕΧ», λέγει.
Τα στοιχεία αυτά του κ. Βασίλη Βασιλάκη έχουν ιδιάζουσα σημασία. Δεν μπορεί ν΄αγνοηθούν.
Αν λάβουμε τα στοιχεία αυτά σαν βάση, σαν μία σταθερά του θέματος τότε θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το όλο θέμα δεν εξελίχθηκε με βάση τη λογική, αλλά με βάση τις αδυναμίες, την ηλικία, τον ανεξερεύνητο ψυχικό κόσμο της δωρήτριας ως και τις ανομολόγητες επιδιώξεις της Λαογραφικής Εταιρείας.
Εμείς έχουμε και άλλα στοιχεία, τα οποία έντονα μας είχαν προβληματίσει επί του προκειμένου. Μεταξύ άλλων
Πρώτο. Ο ως άνω Γενικός Γραμματέας της Λαογραφικής Εταιρείας, της περίοδου εκείνης της δωρεάς, ισχυρίζεται (το 2004) εγγράφως, ότι η Αικατερίνη Κοτσιάνου είχε πολλά προβλήματα υγείας. Προφανώς στη Λαογραφική Εταιρεία είχαν αντιληφθεί τότε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία της δωρήτριας, εξού η ανησυχία και η βιασύνη της Λαογραφικής Εταιρείας να διατυπώσει αργότερα (το 2008) σε ξεκομένη παράγραφο του γνωστού τευχιδίου της τήν άποψή της επί των δυνατοτήτων της δωρήτριας να υπογράψει ή όχι τη δωρεά
Δεύτερο. Το αξιοσημείωτο περιεχόμενο της ληξιαρχικής πράξης θανάτου της δωρήτριας – που συνέβη μόλις 2 χρόνια μετά τη δωρεά της - και την οποία επισυνάψαμε επίσης στο Βιβλίο μας
Τρίτο. Με τη συμβολαιογραφική πράξη της δωρεάς η κληρονόμος και εκτελεστής της διαθήκης δεν δώριζε απλά την οικία και το λαογραφικό μουσείο του συζύγου της στη Λαογραφική Εταιρεία Χαλκιδικής, αλλά άλλαζε και τη σχετική εκ της διαθήκης εντολή, που είχε, από τον αείμνηστο σύζυγό της. Αυθαιρετώντας συνολικά και ειδικότερα επέτρεπε, με την πράξη της δωρεάς της, η οικία Κότσιανου να μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο όλης της Χαλκιδικής με την ονομασία «Λαογραφικό Μουσείο της οικογενείας Στεφάνου Αθανασίου Κοτσιάνου». Αλλοπρόσαλλα πράγματα
Τέταρτο. Εμείς οι εξ αίματος συγγενείς του Στέφανου Κότσιανου έχουμε και ένα άλλο στοιχείο. Η δωρήτρια ποτέ δεν ενημέρωσε εμάς ή άλλους φίλους του Στέφανου Κότσιανου για τις προθέσεις και αποφάσεις της επί του προκειμένου καίτοι από τη διαθήκη είχε σχετική υποχρέωση
Τα παραπάνω αδύνατα σημεία της δωρήτριας δεν τα αποσιωπήσαμε, αλλά τα περιγράψαμε λεπτομερώς σε ιδιαίτερο κεφάλαιο του Βιβλίου μας.
Ισως άλλοι να έχουν άλλη πληροφόρηση και έτσι να έχουμε άλλη προσέγγιση του θέματος. Επι του παρόντος δεν υπάρχει τίποτε
Η. Συμπεράσματα
Όλα δείχνουν, ότι η κληρονόμος και εκτελεστής της διαθήκης του Στέφανου Κότσιανου δεν γνώριζε τις επιπτώσεις των πράξεων της. Αλλα υπέγραφε και άλλα αντιλαμβάνονταν.
Φαίνεται να είχε μία έμμονη ιδέα. Ν΄απαλλαγεί από το Κοτσιανάδικο, το ταχύτερο δυνατόν.
Όλα αυτά τα εκθέσαμε λεπτομερώς στο Βιβλίο.
Η εν γένει σιωπή της δωρήτριας πάνω στο θέμα δημιουργεί ασφαλώς σύγχυση, η οποία αναμφίβολα δεν βοηθάει την υστεροφημία της.
Πιθανόν όμως και να την αδικούμε. Ενδεχομένως η Λαογραφική Εταιρεία ή άλλοι να διαθέτουν και άλλα στοιχεία, που να δικαιολογούν τη στάση της δωρήτριας επί του θέματος.
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν ακούγαμε κάτι τέτοιο.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου