Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σας συγχαίρω όλους και ειδικά καλωσορίζω τους καινούργιους συναδέρφους ανάμεσά μας.
Έχουμε, σήμερα, 108 βουλευτές. Απ’ αυτούς 53 είναι από την προηγούμενη κοινοβουλευτική θητεία που επανεξελέγησαν, ενώ βγήκαν και 55 καινούργιοι συνάδελφοι. 37 ανάμεσά μας εκλέγονται στη Βουλή για πρώτη φορά.
Παρά το γεγονός ότι είμαστε το πρώτο κόμμα, το εκλογικό αποτέλεσμα προφανώς δεν μας ικανοποιεί. Και, ως κόμμα, θα το συζητήσουμε αναλυτικά.
-- Το ΠΑΣΟΚ, κύριος υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, γνώρισε αληθινή συντριβή.
-- Κάποια κόμματα, προερχόμενα χώρο της Κεντροδεξιάς δεν κατάφεραν να μπουν στη Βουλή.
-- Αλλά το νεοναζιστικό κόμμα έβγαλε υψηλά ποσοστά και μπήκε στο Βουλή.
-- Ενώ το νεοπαγές κόμμα, που πούλησε τυφλό λαϊκισμό, επίσης μπήκε στη Βουλή.
Και το γενικό μετεκλογικό τοπίο, όπως εμφανίζεται με τους σημερινούς συσχετισμούς των κομμάτων, δυσκολεύει πολύ το σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης, που θα εγγυάται την πολιτική σταθερότητα. Παρ’ όλα αυτά, εμείς το παλεύουμε να υπάρξει κυβέρνηση. Κι ακόμα υπάρχουν ελπίδες γι’ αυτό…
Βέβαια, είχαμε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο ακυβερνησίας. Ζητούσαμε ισχυρή λαϊκή εντολή, ώστε να μπορεί η χώρα να κυβερνηθεί.
Και μας απαντούσαν ότι η χώρα χρειάζεται «κυβερνήσεις συνεργασίας»!
Τώρα, βιώνουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι να προκύψουν οι στοιχειώδεις συνεργασίες.
Όχι γιατί δεν υπάρχει «παράδοση» ή «νοοτροπία συνεργασίας» στην Ελλάδα, όπως λένε κάποιοι. Ή όχι μόνο γι’ αυτό. Αλλά, κυρίως, γιατί εκτός από τη Νέα Δημοκρατία, κανείς άλλος δεν είχε Σχέδιο για την Ελλάδα. Ούτε για την Οικονομική Πολιτική. Ούτε για τη Διακυβέρνηση της χώρας. Ούτε για τη Δημόσια Ασφάλεια.
Τα περισσότερα άλλα κόμματα προσπαθούν να επωφεληθούν από την κρίση. Ενώ το ΠΑΣΟΚ αγωνιζόταν να επιβιώσει μέσα στην κρίση.
Φίλες και φίλοι,
Επί δυόμιση χρόνια, η δική μας παράταξη χάλασε τα σχέδια πολλών και χτυπήθηκε από πολλές πλευρές.
Όταν είπαμε “όχι” στο Μνημόνιο, το Μάιο του 2010, μας χτύπησαν ως τάχα «ανεύθυνους». Ανεύθυνους εμάς που το διαβάσαμε και προβλέψαμε μία-μία τις συνέπειές του. Και υπεύθυνους εκείνους που δεν το είχαν καν διαβάσει και έφτασαν τη χώρα στο χείλος της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.
Τότε, πια δεν υπήρχε επιλογή. Η απίστευτη ζημιά του Μνημονίου είχε συντελεστεί. Και στηρίξαμε μεταβατική κυβέρνηση για να κοπεί το χρέος, να μειωθούν τα επιτόκια και να μεταφερθεί η αποπληρωμή του υπολοίπου χρέους για 30 χρόνια. Η Ελλάδα απέφυγε προς στιγμήν τα χειρότερα και κέρδισε χρόνο.
Μετά απ’ αυτό, διάφοροι παράγοντες που προηγουμένως μας αποκαλούσαν «ανεύθυνους» γιατί δεν αποδεχόμασταν το Μνημόνιο, το γύρισαν, λέγοντας ότι… τραυματίσαμε την παράταξη αποδεχόμενοι τη δανειακή σύμβαση!
Και τις παραμονές των εκλογών ζητούσαν από τον κόσμο να ψηφίσει μικρά κόμματα, για να «τιμωρήσει» τα μεγάλα!
Όλοι αυτοί που, επί δύο χρόνια, ζητούσαν δήθεν «υπευθυνότητα», τώρα ζητούσαν ψήφο στα μικρά κόμματα, από τα οποία τα περισσότερα είχαν θέσεις απόλυτης ανευθυνότητας. Που οδηγούν μόνο στη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.
Από άλλη πλευρά, εμείς επιδιώξαμε, εδώ και δύο χρόνια, επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Μας απαντούσαν κάποιοι, ότι τάχα, «δεν μπορεί να γίνει αυτό».
Ύστερα ζητήσαμε, όχι απλά διαπραγμάτευση, αλλά συγκεκριμένες τροποποιήσεις και αλλαγές σε οικονομικές πολιτικές, που επιβλήθηκαν με το Μνημόνιο και προκαλούν μεγαλύτερη ύφεση.
Κάποιοι και πάλι μας έλεγαν ότι «κάτι τέτοιο δεν γίνεται»…
Σήμερα, έρχονται ο ένας μετά τον άλλο οι ευρωπαίοι ηγέτες και ζητούν τροποποιήσεις και αλλαγές στην πολιτική της ύφεσης!
Αυτό που διατυμπανίσαμε εμείς εξ αρχής – πρώτοι και μόνοι τότε – σήμερα το αποδέχονται όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη, ενώ το ζητούν οι πάντες στην Ελλάδα.
Προσέξτε το θέατρο του παραλόγου που παίχθηκε το τελευταίο διάστημα:
Από την μια ήταν το ΠΑΣΟΚ, που έλεγε ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει στην πολιτική του Μνημονίου.
Από την άλλη ήταν οι λαϊκιστές της Δεξιάς και της Αριστεράς, που έλεγαν ότι πρέπει να καταγγείλουμε το Μνημόνιο μονομερώς.
Άλλοι υποστήριζαν στα σοβαρά, ότι αυτό δεν θα θέσει σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, κι άλλοι - πιο ειλικρινείς - έλεγαν ότι δεν τους νοιάζει αν θα μείνει η χώρα στο ευρώ…
Εμείς, βρισκόμαστε στη μέση των δύο αυτών ακραίων λογικών. Στο δρόμο του ρεαλισμού! Γιατί, όταν υπάρχει τόσο σοβαρή κρίση, κι όλοι σκαρφαλώνουν στα κάγκελα, κάποιος πρέπει να μείνει και στο δρόμο της λογικής. Της εθνικής λογικής.
Τους είπαμε ότι μπορεί να τροποποιηθούν και να αλλάξουν πολιτικές του Μνημονίου. Είπαμε και ποιες, είπαμε και πώς, είπαμε και πόσο θα στοιχίσει, είπαμε και με ποια ισοδύναμα μέτρα θα καλύψουμε το κόστος.
Είπαμε για άμεσες βελτιώσεις για τους χαμηλόμισθους, για τους πολύτεκνους, για τα ειδικά μισθολόγια, για τους δανειολήπτες. Και φυσικά σταδιακή μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και αντικατάσταση του χαρατσιού.
Όλα αυτά, μαζί με τα μέτρα Ανάκαμψης και αποκατάστασης της ρευστότητας που προτείναμε, μπορούν και την παράλυση της οικονομίας να σταματήσουν και την κοινωνία να ανακουφίσουν. Και – το κυριότερο – μπορούν να γίνουν!
Θυμίζω, για να συνέλθουν και ορισμένοι που μας κουνάνε σήμερα το δάκτυλο: Για πρώτη φορά έθεσα το θέμα αλλαγής στις πολιτικές του Μνημονίου με τις επιστολές που έστειλα στους δανειστές μας. Οι τροποποιήσεις που τους δήλωσα ότι είναι απαραίτητες, αποτέλεσαν ένα «μεγάλο κεκτημένο» για τη χώρα. Το μόνο!
Πολλοί είπαν τότε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για τροποποιήσεις. Μέχρι που βγήκαν οι ίδιοι οι δανειστές μας και δήλωσαν ότι μπορούν να υπάρξουν τροποποιήσεις αν βρεθούν τα κατάλληλα ισοδύναμα μέτρα. Οπότε άνοιξε ο δρόμος της επαναδιαπραγμάτευσης…
Και τις τέσσερις λέξεις που ορίζουν σήμερα τη συζήτηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη - Ευρώ-ομόλογο – Ανάπτυξη - Επαναδιαπραγμάτευση και Ισοδύναμα μέτρα – και τις τέσσερις, τις έχουμε εισαγάγει εμείς!
Φίλες και φίλοι,
Μπαίνουμε πια σε μια νέα εποχή. Στην οποία έχουν θέση και ρόλο μόνο όσοι ξεπερνούν το χθες.
* Εμείς την πρώτη μεγάλη τομή με το χθες την κάναμε ήδη: είπαμε την αλήθεια στον κόσμο και χαράξαμε πολιτική διεξόδου. Ρεαλιστική!
Αρνηθήκαμε το λαϊκισμό…
* Κάναμε και τη δεύτερη μεγάλη τομή με το χθες: Βάλαμε στην ημερήσια διάταξη όλες εκείνες τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εξής: Ανάπτυξη με ανταγωνιστικότητα, χτύπημα της δημόσιας σπατάλης, κατοχύρωση της δημόσιας ασφάλειας, αποφασιστική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, ανακήρυξη της ΑΟΖ, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, του υποθαλάσσιου πλούτου και της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου.
Θέματα που, ως τώρα, ήταν απαγορευμένα - λέξεις που, ως τώρα, ήταν απαγορευμένες - όχι μόνο μπήκαν στην ατζέντα, αλλά σήμερα κυριαρχούν. Και μαζί οι προτάσεις μας γίνονται αποδεκτές απ’ όλο και περισσότερους…
* Κάναμε και την τρίτη μεγάλη τομή: Προτείναμε μεγάλη Συνταγματική Αναθεώρηση. Που με την ολοκλήρωσή της θα έχουμε μεταβεί σε μια σύγχρονη δημοκρατία, χωρίς προνόμια και χωρίς στρεβλώσεις, χωρίς ατιμωρησία υπευθύνων, χωρίς άσυλα παρανομίας, χωρίς μηχανισμούς χειραγώγησης της πολιτικής, χωρίς διλήμματα ακυβερνησίας. Με πλήρη διάκριση των εξουσιών.
-- Σήμερα, ακόμα και ο κ. Βενιζέλος, δέχεται ότι πρέπει να γίνουν τροποποιήσεις στο Μνημόνιο. Πριν λίγες μέρες δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
-- Πρόσφατα ακόμα και το ΠΑΣΟΚ ψήφισε την κατάργηση του ασύλου παρανομίας στα Πανεπιστήμια. Πριν ένα χρόνο δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
-- Σήμερα, ακόμα και τμήματα της Αριστεράς ορκίζονται ότι θέλουν να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Αλλά η πολιτική τους οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο.
Κι αυτό μας φέρνει στην επόμενη μέρα των εκλογών. Στο σήμερα.
Από την περασμένη Κυριακή προέκυψε δυσκολία σχηματισμού κυβέρνησης.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τη δεύτερη θέση, αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί την ευθύνη.
Από την επομένη των εκλογών ομολόγησε ότι δεν είχε πρόγραμμα.
Ακούστε: διακήρυσσε προεκλογικά ότι κατέθετε «πρόταση εξουσίας», φιλοδοξούσε να γίνει «κόμμα εξουσίας», και μόλις βρέθηκε στη δεύτερη θέση ομολόγησε ότι δεν ήταν έτοιμο για τις ευθύνες της εξουσίας!
Κι αυτό το είδαμε, με τον πιο δραματικό τρόπο. Όταν βγήκαν στελέχη του κι έκαναν ατυχέστατες δηλώσεις για τις καταθέσεις του κοινού στις τράπεζες. Με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια επικίνδυνη ψυχολογία.
Και πότε; Την ώρα που κλείνουν επιχειρήσεις από έλλειψη ρευστότητας!
Οι άνθρωποι δεν κατανοούν πως λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα, ούτε πόσο σημαντική είναι η ρευστότητα για να λειτουργήσει ξανά η Οικονομία.
Μαθαίνουν ως «μαθητευόμενοι μάγοι» στου «κασίδη το κεφάλι»!
Ύστερα, βγήκαν και κατέθεσαν μια σειρά από προτάσεις για τη συγκρότηση «συμμαχικής κυβέρνησης», προτάσεις που όλες τους σχεδόν ισοδυναμούν με μονομερή καταγγελία της νέας δανειακής σύμβασης, άμεση χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ.
Αυτός ο κίνδυνος είχε αποσοβηθεί, προσωρινά τουλάχιστον, με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Τον κίνδυνο αυτό τον επανέφεραν με τις τάχα «κυβερνητικές» προτάσεις τους.
Ενώ ενίσχυσαν κι εκείνους, εκτός Ελλάδας, που εξακολουθούν να επιδιώκουν την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ.
Προκάλεσαν μεγάλη ανησυχία μέσα στην Ελλάδα και συσπείρωσαν τους εχθρούς μας στο εξωτερικό! Αυτά κατάφεραν, μόνο με τις προτάσεις τους…
Σκεφτείτε και να κυβερνούσαν κιόλας!
Εμείς, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υπάρξει κυβέρνηση. Πρέπει να υπάρξει Κυβέρνηση. Και ανθεκτική κυβέρνηση.
Και να συμμετέχει - ή τουλάχιστον να αποδέχεται με ψήφο ανοχής - και ο ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί άλλο «αναλαμβάνω πολιτικές ευθύνες» και άλλο «διαμαρτύρομαι ανέξοδα».
Στο χέρι του είναι να αποφασίσει τι θέλει. Αλλά κόμμα εξουσίας, χωρίς ευθύνες εξουσίας, δεν έχει υπάρξει ποτέ ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ…
Από την επομένη των εκλογών, που πήραμε τη πρώτη διερευνητική εντολή, δώσαμε δύο εναλλακτικές λύσεις:
-- Πρώτον, αφού δεν βγαίνει κυβέρνηση από κανένα κόμμα κι από κανένα συνδυασμό δύο κομμάτων, τότε μπορεί να προκύψει μόνο Οικουμενική Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Όπου εμείς συμμετέχουμε και τη στηρίζουμε θέτοντας δύο μόνο προϋποθέσεις:
Να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Δηλαδή να αποκλειστούν κάθε είδους πρωτοβουλίες που ισοδυναμούν με άμεση απομόνωση της χώρας και εξαναγκασμό της σε έξοδο από το ευρώ. Τώρα που αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, είναι «αυτοκτονία» να απομονωθούμε στην Ευρώπη.
Δεύτερον, να προχωρήσουμε σε επαναδιαπραγμάτευση για τροποποιήσεις του Μνημονίου. Ώστε να σταματήσει η ύφεση και να αρχίσει η Ανάκαμψη και η Ανάπτυξη. Μόνο έτσι θα πιάσουμε τους στόχους του Προγράμματος.
Αυτή η πρόταση είναι ακόμα στο τραπέζι και μπορεί να γίνει αποδεκτή:
Τον όρο παραμονής στο ευρώ τον αποδέχονται, υποτίθεται, τέσσερα κόμματα. Ενώ τον όρο της επαναδιαπραγμάτευσης για τροποποίηση της Οικονομικής πολιτικής, το συζητάνε πλέον πολλοί πέρα από μας.
-- Αν, παρ’ όλα αυτά, η πρότασή μας δεν γίνει δεκτή, τότε προτείναμε και εναλλακτική πρόταση: Να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση μειοψηφίας από τα άλλα κόμματα, στην οποία εμείς δεν θα συμμετέχουμε, αλλά θα της δώσουμε την «ανοχή» μας. Δηλαδή, θα απόσχουμε από την ψηφοφορία για την έγκριση των προγραμματικών δηλώσεών της, ώστε να μπορέσουν να περάσουν, εφ’ όσον βέβαια συγκεντρωθούν οι 120 ψήφοι των παρόντων που απαιτεί το Σύνταγμα.
Ο μόνος όρος που θέτουμε εδώ, είναι να διασφαλιστεί η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.
Αυτές τις δύο προτάσεις επανέλαβα και σήμερα στον κ. Βενιζέλο. Και προφανώς η πρόταση Κουβέλη αγγίζει τη δική μας βασική πρόταση και στα τρία σκέλη: και διότι δέχεται κι εκείνος τον όρο διασφάλισης της ευρωπαϊκής πορείας, και διότι προτάσσει, όπως κι εμείς την επαναδιαπραγμάτευση, αλλά και διότι επιμένει να αναλάβει τις ευθύνες του και ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς σε αυτό υπάρχει ήδη μια βασική συμφωνία .
Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορεί για τα προβλήματα της χώρας και αρνείται να αναλάβει αντίστοιχες ευθύνες.
Αντίθετα, προετοιμάζεται για εκλογές που θα προκαλέσει ο ίδιος.
Και όταν, βέβαια, πήρε τη διερευνητική εντολή ο κ. Τσίπρας ξόδεψε περισσότερο χρόνο να συνομιλεί με ομάδες της… εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και με συνδικαλιστικές οργανώσεις, παρά να αναζητά λύσεις με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς!
Τον ενδιάφερε πολύ περισσότερο να ψάξει για εκλογικούς «πελάτες» εν όψει εκλογών που θα προκαλέσει, παρά να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.
Να θυμάται, ωστόσο, ότι για κάθε καινούργιο ψηφοφόρο που κερδίζει θα χάνει δύο! Γιατί τέτοιες ώρες, τόση αλαζονεία και τέτοιος καιροσκοπισμός τελικά απωθούν τους πάντες.
Η χαλαρή ψήφος στρέφεται στα μικρά κόμματα, όταν είναι ακριβώς αυτό: μικρά! Όταν κανείς δεν φοβάται ότι μπορούν να κυβερνήσουν…
Όταν πάψουν να είναι «μικρά» κι αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες διακυβέρνησης, τόσο μπαίνουν στο μικροσκόπιο όλες οι θέσεις τους. Κι αν δει κανείς τι «μπουμπούκια» υπάρχουν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, σας βεβαιώνω ότι πολλοί που τον ψήφισαν θα φύγουν τρέχοντας. Και να είστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός θα πληροφορηθεί όλες αυτές τις περίεργες θέσεις στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ…
Αν μετά απ’ όλα αυτά που έγιναν προκύψουν επαναληπτικές εκλογές, τότε η ψήφος δεν θα είναι πια «χαλαρή». Και πολλά από τα εκλογικά κέρδη τους θα εξανεμιστούν.
Βέβαιο, πάντως, είναι ότι ετοιμάζουν εκλογικό μέτωπο αυτή τη στιγμή: Ένα αριστερό-αντί-ευρωπαϊκό εκλογικό μέτωπο.
Να ξέρουν, όμως, ότι θα πέσουν πάνω σε ένα πολύ μεγαλύτερο και ισχυρότερο μέτωπο: Το Ευρωπαϊκό μέτωπο στην Ελλάδα! Που περιλαμβάνει όσους θέλουν να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη, αλλά όχι ως «πειραματόζωο» της ατέλειωτης ύφεσης - ανεργίας, λουκέτων και παράλυσης - αλλά ως χώρα που θα βγει από τα προβλήματά της με Ανάπτυξη.
Το μέτωπο αυτό θα συγκροτηθεί γύρω μας από απλούς ψηφοφόρους, που είτε δεν ψήφισαν, είτε πήγαν και ψήφισαν χαλαρά μικρότερα κόμματα, είτε ψήφισαν ακόμα και ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα μικρότερα κόμματα, αριστερά και μη.
Αλλά που σήμερα αντιλαμβάνονται ότι οι επόμενες εκλογές, αν γίνουν, θα είναι για να κυβερνηθεί ο τόπος! Και να αποφευχθούν τα χειρότερα. Που δυστυχώς πλησιάζουν…
Το Ευρωπαϊκό μέτωπο θα συγκροτηθεί ακόμα από προσκλητήριο, που κάνουμε και από πρωτοβουλίες που θα πάρουμε για να υπάρξει και ενότητα σε όλη την κεντροδεξιά κλίμακα: Στη βάση, στα μεσαία κλιμάκια και στην κορυφή!
Δεν μπαίνω σε ονοματολογία ακόμα. Εδώ χρειάζεται προσοχή, σύνεση και σοβαρότητα.
Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής έστειλαν πολλαπλά μηνύματα σε όλους. Και θεωρούμε ότι η εντολή που πήραμε ως πρώτο κόμμα μας κάνει θεματοφύλακα της σταθερότητας και της διασφάλισης των ευρωπαϊκών κατακτήσεων. Στις οποίες η Παράταξή μας προσέφερε τα πάντα!
Αλλά και τα χαμηλά ποσοστά δείχνουν την ανάγκη της ενότητας. Ιδιαίτερα τώρα, που δεν έχουμε μόνο να διεκδικήσουμε τη διακυβέρνηση του τόπου. Αλλά να διασώσουμε τη χώρα από τη νέα έξαρση του λαϊκισμού. Όχι του ΠΑΣΟΚ πια, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ δεν διαφέρει σε τίποτε από το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Και το «λεφτά υπάρχουν» του ΠΑΣΟΚ το 2009, δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτό που μας λέει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ: ότι θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση και θα παγώσει τις υποχρεώσεις μας, αλλά οι δανειστές μας θα εξακολουθήσουν να μας χρηματοδοτούν! Εδώ είναι το «λεφτά υπάρχουν» νούμερο δύο!
Ας πάει ο κ. Τσίπρας στο εξωτερικό να το διαπραγματευθεί. Να καταλάβει ότι το «δεν πληρώνω» δεν είναι «μαγκιά». Είναι ανάθεμα! Κι ότι άλλο πράγμα «διαπραγματεύομαι δρόμο ανάπτυξης για τη χώρα μου», όπως κάνουμε εμείς. Και τελείως διαφορετικό «ζητώ να μην αλλάξει τίποτε σε μια χώρα που όλα πρέπει να αλλάξουν», όπως λέει εκείνος.
Να του θυμίσω ποιοι ματαίωναν επενδύσεις κι έκλειναν επιχειρήσεις για χρόνια. Και μας έφεραν στο σημερινό χάλι.
Να του θυμίσω ακόμα, ότι τελικά το αμαρτωλό χθες δεν το εκπροσωπούμε εμείς, που έχουμε κάνει πολύ τολμηρές τομές σε σχέση με το χθες. Το εκπροσωπούν κόμματα που θέλουν να διασώσουν όλο το αντιπαραγωγικό μοντέλο που μας έφερε στο σημερινό χάλι.
Κομμάτι του χθες είναι ο κ. Τσίπρας! Τελευταίο προπύργιο του χθες, που αντιστέκεται, όταν κατέρρευσε το ΠΑΣΟΚ!
Αν συνεχίσει ο κ. Τσίπρας έτσι, σύντομα του όνομά του θα μπει στο μνημείο του λαϊκισμού, δίπλα στο όνομα του Γιώργου Παπανδρέου!
Για το λαϊκισμό του τιμωρήθηκε το ΠΑΣΟΚ, όπως του άξιζε. Αλλά χρειάστηκε να περάσουν δυόμιση δραματικά χρόνια. Στη διάρκεια των οποίων η Ελλάδα υπέστη αληθινή καθίζηση.
Δεν αντέχουμε να περάσουν άλλα δυόμιση χρόνια για να τιμωρηθεί και ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κόσμος, ήδη, αντιλαμβάνεται και την ανευθυνότητα και την αλαζονεία. Εμείς, παρ’ όλα αυτά, παλεύουμε για να τους πείσουμε να αναλάβουν ευθύνες από τώρα, ώστε να μην χρειαστεί να μπούμε στην περιπέτεια νέων εκλογών. Ούτε να δοκιμάσει ο λαός την φοβερή περιπέτεια των πειραματισμών τους.
Αλλά ο καλύτερος τρόπος να αποφύγεις τις εκλογές είναι να δείξεις ότι δεν τις φοβάσαι.
Κι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε να τις αποτρέψουμε, γιατί δεν θέλουμε ο λαϊκισμός να βλάψει άλλο τη χώρα.
Ψάχνουμε λύση. Θα στηρίξουμε την καλύτερη λύση.
Αλλά ετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο.
Αν γίνουν εκλογές, το δίλημμα θα είναι καθαρό:
Ανάμεσα στο Αντί-ευρωπαϊκό μέτωπο της Αριστεράς, που βγάζει την Ελλάδα από την Ευρώπη, τη θέλει ξέφραγο αμπέλι στους λαθρομετανάστες και της επιφυλάσσει μοίρα διεθνούς απομόνωσης.
Κι από την άλλη πλευρά, το μεγάλο Ευρωπαϊκό μέτωπο, που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, αλλά και παλεύει για μιαν Ευρώπη της Ανάπτυξης, με ισχυρές συμμαχίες και με μεγάλες πρωτοβουλίες προάσπισης των εθνικών συμφερόντων.
Και κάτι τελευταίο: το Ευρωπαϊκό μέτωπο έχει στο επίκεντρο τα εθνικά συμφέροντα και την υπεράσπισή τους. Κι εκεί έχουμε τεράστια απόσταση από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που πότε θέλει να αγκαλιάσει και να δώσει άσυλο σε 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, αγνοώντας την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη, πότε διακηρύσσει ότι… «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», πότε ότι τα Σκόπια πρέπει να πάρουν το όνομα της Μακεδονίας μας.
Και το λέω αυτό γιατί το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο, πολύ κρίσιμο σε όλα τα εθνικά μας θέματα.
Φίλες και φίλοι,
Η Νέα Δημοκρατία είναι ήδη ο μοναδικός πυλώνας σταθερότητας. Σε μια συγκυρία που και εντός και εκτός Ελλάδος, όλοι συνειδητοποιούν πια ότι η χώρα έχει ανάγκη από σταθερότητα.
Κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν ευθύνες για εδώ που φτάσαμε. Αλλά κι αυτοί άρχισαν και συνειδητοποιούν τα σφάλματα που έγιναν.
Όχι μόνο γιατί μας επέβαλαν μια πολιτική που παραλύει την Οικονομία και διαλύει την Κοινωνία. Αλλά και γιατί, στο μεταξύ, πριμοδότησαν την άνοδο των άκρων και των ακραίων στην Ελλάδα.
Τους είχα προειδοποιήσει για όλα αυτά! Και για το ότι η ύφεση που προκαλούσε το Μνημόνιο θα ήταν πολύ μεγαλύτερη – και πολύ πιο παραλυτική – απ’ όσο υπολόγιζαν. Και για το ενδεχόμενο να ενισχυθούν τα άκρα.
Τώρα βλέπουν ότι είχαμε δίκιο…
Τώρα βλέπουν ακόμα, ότι εμείς επιμένουμε στη μείωση του ελλείμματος, στη μείωση του χρέους και στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών.
Αλλά ότι χρειάζεται άλλη οικονομική πολιτική! Κι αν δεν υπάρξουν τέτοιες τροποποιήσεις, τότε η ζημιά στην Ελλάδα θα είναι σύντομα πολύ μεγαλύτερη. Και οι επιπτώσεις στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης ανυπολόγιστες.
Τώρα, λοιπόν, αυτό που σας είπα, ότι είμαστε ο μοναδικός πυλώνας σταθερότητας, μεγιστοποιεί το ρόλο και τις ευθύνες μας.
Δεν κερδίσαμε την ισχυρή εντολή που επιδιώκαμε. Αλλά κερδίσαμε πολύ ενισχυμένο ρόλο για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της χώρας.
Ποιος είναι σήμερα ο εγγυητής της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας;
Ποιος είναι σήμερα ο εγγυητής της παραμονής μας στο ευρώ;
Ποιος είναι σήμερα αυτός που μπορεί καλύτερα να πάει και να επαναδιαπραγματευθεί τροποποιήσεις που θα επιτρέψουν άμεση ανάκαμψη της Οικονομίας και ανακούφιση της Κοινωνίας;
Η Νέα Δημοκρατία!
Ποιος θα δώσει τη μάχη στην Ευρώπη μαζί με όλους τους άλλους, πο
υ απομακρύνονται από τη μονομερή λιτότητα;
Η Νέα Δημοκρατία, που πρώτη και μόνη για μεγάλο διάστημα σήκωσε τη σημαία αυτή.
Και ποιος μπορεί σήμερα να ενώσει τον Ελληνικό λαό, απέναντι στην ανευθυνότητα μιας Αριστεράς που λαϊκίζει αφόρητα, υπονομεύει κατάφωρα αυτά που υποτίθεται ότι διεκδικεί και καταστρέφει αυτά που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται;
Η Παράταξή μας, η μεγάλη Κεντροδεξιά Παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή!
Και ποια στιγμή να γίνουμε πόλος συσπείρωσης είναι καλύτερη από σήμερα, που όλοι οι Έλληνες νιώθουν ανασφάλεια και κίνδυνο;
Και ποιος τρόπος είναι καλύτερος για να ενώσουμε τον Ελληνικό λαό γύρω μας, από το να ενώσουμε εμείς οι ίδιοι τις δυνάμεις μας;
Η συσπείρωση, βέβαια, της Κεντροδεξιάς δεν θα γίνει χωρίς αρχές.
Δεν θα είναι «συγκόλληση».
Θα είναι ενότητα για να παίξουμε το ρόλο μας ως εγγυητές σταθερότητας και ευρωπαϊκής πορείας του τόπου.
Θα είναι ενότητα για να νικήσουμε οριστικά το λαϊκισμό και να ανοίξουμε το δρόμο μιας νέας Μεταπολίτευσης.
Η Παράταξή μας δεν θα ενωθεί με «φέουδα», ούτε θα υπάρξει ως ομοσπονδία από φέουδα. Θα ξεπεράσει το παρελθόν της και θα υπάρξει ως η μεγάλη Κεντροδεξιά, που διευρύνει τα όριά της προς όλες τις κατευθύνσεις, απευθύνεται σε όλους, αξιοποιεί όλους, συνθέτει απόψεις, αθροίζει δυνάμεις, πολλαπλασιάζει επιρροή.
Με βάση τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό. Και με στόχο να τελειώσει η ηγεμονία των Αριστερών ιδεών στην Ελλάδα, ώστε να βρει ξανά η χώρα μας και ο λαός μας τις ιδέες που του ταιριάζουν καλύτερα. Τις ιδέες και τις αξίες που μπορούν να απελευθερώσουν τις αστείρευτες δυνάμεις που κρύβει ο Έλληνας μέσα του.
Οι Αριστερές ιδέες δοκιμάστηκαν διεθνώς. Παντού κατέρρευσαν! Στην Ελλάδα επικράτησαν και οδήγησαν στο σημείο μηδέν.
Και τώρα, όχι μόνο δεν δίνουν διέξοδο στην κρίση, αλλά οδηγούν σε εθνική απομόνωση, ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδο από την Ευρώπη.
Καιρός να δοκιμαστούν τα φιλελεύθερα ιδανικά, της ανταγωνιστικότητας, της αξιοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της κοινωνικής συνοχής, της Πατρίδας και της Δημοκρατίας που δίνει ευκαιρίας σε όλους.
Η Ελληνική κοινωνία αυτό έχει ανάγκη από μας.
Ο Ελληνικός λαός αυτό περιμένει από μας.
Κι εσείς θα είστε η Κοινοβουλευτική Ομάδα που θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις.
Να είστε υπερήφανοι και για την εκλογή σας στις δύσκολες αυτές ώρες και για τις μάχες που κερδίσατε, και για τις μάχες που θα κερδίσουμε στο μέλλον.
Με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε.
Η Ελλάδα θα τα καταφέρει! Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε!
Καλή αρχή και καλή δύναμη σε όλους μας.
Σας συγχαίρω όλους και ειδικά καλωσορίζω τους καινούργιους συναδέρφους ανάμεσά μας.
Έχουμε, σήμερα, 108 βουλευτές. Απ’ αυτούς 53 είναι από την προηγούμενη κοινοβουλευτική θητεία που επανεξελέγησαν, ενώ βγήκαν και 55 καινούργιοι συνάδελφοι. 37 ανάμεσά μας εκλέγονται στη Βουλή για πρώτη φορά.
Παρά το γεγονός ότι είμαστε το πρώτο κόμμα, το εκλογικό αποτέλεσμα προφανώς δεν μας ικανοποιεί. Και, ως κόμμα, θα το συζητήσουμε αναλυτικά.
-- Το ΠΑΣΟΚ, κύριος υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, γνώρισε αληθινή συντριβή.
-- Κάποια κόμματα, προερχόμενα χώρο της Κεντροδεξιάς δεν κατάφεραν να μπουν στη Βουλή.
-- Αλλά το νεοναζιστικό κόμμα έβγαλε υψηλά ποσοστά και μπήκε στο Βουλή.
-- Ενώ το νεοπαγές κόμμα, που πούλησε τυφλό λαϊκισμό, επίσης μπήκε στη Βουλή.
Και το γενικό μετεκλογικό τοπίο, όπως εμφανίζεται με τους σημερινούς συσχετισμούς των κομμάτων, δυσκολεύει πολύ το σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης, που θα εγγυάται την πολιτική σταθερότητα. Παρ’ όλα αυτά, εμείς το παλεύουμε να υπάρξει κυβέρνηση. Κι ακόμα υπάρχουν ελπίδες γι’ αυτό…
Βέβαια, είχαμε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο ακυβερνησίας. Ζητούσαμε ισχυρή λαϊκή εντολή, ώστε να μπορεί η χώρα να κυβερνηθεί.
Και μας απαντούσαν ότι η χώρα χρειάζεται «κυβερνήσεις συνεργασίας»!
Τώρα, βιώνουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι να προκύψουν οι στοιχειώδεις συνεργασίες.
Όχι γιατί δεν υπάρχει «παράδοση» ή «νοοτροπία συνεργασίας» στην Ελλάδα, όπως λένε κάποιοι. Ή όχι μόνο γι’ αυτό. Αλλά, κυρίως, γιατί εκτός από τη Νέα Δημοκρατία, κανείς άλλος δεν είχε Σχέδιο για την Ελλάδα. Ούτε για την Οικονομική Πολιτική. Ούτε για τη Διακυβέρνηση της χώρας. Ούτε για τη Δημόσια Ασφάλεια.
Τα περισσότερα άλλα κόμματα προσπαθούν να επωφεληθούν από την κρίση. Ενώ το ΠΑΣΟΚ αγωνιζόταν να επιβιώσει μέσα στην κρίση.
Φίλες και φίλοι,
Επί δυόμιση χρόνια, η δική μας παράταξη χάλασε τα σχέδια πολλών και χτυπήθηκε από πολλές πλευρές.
Όταν είπαμε “όχι” στο Μνημόνιο, το Μάιο του 2010, μας χτύπησαν ως τάχα «ανεύθυνους». Ανεύθυνους εμάς που το διαβάσαμε και προβλέψαμε μία-μία τις συνέπειές του. Και υπεύθυνους εκείνους που δεν το είχαν καν διαβάσει και έφτασαν τη χώρα στο χείλος της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.
Τότε, πια δεν υπήρχε επιλογή. Η απίστευτη ζημιά του Μνημονίου είχε συντελεστεί. Και στηρίξαμε μεταβατική κυβέρνηση για να κοπεί το χρέος, να μειωθούν τα επιτόκια και να μεταφερθεί η αποπληρωμή του υπολοίπου χρέους για 30 χρόνια. Η Ελλάδα απέφυγε προς στιγμήν τα χειρότερα και κέρδισε χρόνο.
Μετά απ’ αυτό, διάφοροι παράγοντες που προηγουμένως μας αποκαλούσαν «ανεύθυνους» γιατί δεν αποδεχόμασταν το Μνημόνιο, το γύρισαν, λέγοντας ότι… τραυματίσαμε την παράταξη αποδεχόμενοι τη δανειακή σύμβαση!
Και τις παραμονές των εκλογών ζητούσαν από τον κόσμο να ψηφίσει μικρά κόμματα, για να «τιμωρήσει» τα μεγάλα!
Όλοι αυτοί που, επί δύο χρόνια, ζητούσαν δήθεν «υπευθυνότητα», τώρα ζητούσαν ψήφο στα μικρά κόμματα, από τα οποία τα περισσότερα είχαν θέσεις απόλυτης ανευθυνότητας. Που οδηγούν μόνο στη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.
Από άλλη πλευρά, εμείς επιδιώξαμε, εδώ και δύο χρόνια, επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Μας απαντούσαν κάποιοι, ότι τάχα, «δεν μπορεί να γίνει αυτό».
Ύστερα ζητήσαμε, όχι απλά διαπραγμάτευση, αλλά συγκεκριμένες τροποποιήσεις και αλλαγές σε οικονομικές πολιτικές, που επιβλήθηκαν με το Μνημόνιο και προκαλούν μεγαλύτερη ύφεση.
Κάποιοι και πάλι μας έλεγαν ότι «κάτι τέτοιο δεν γίνεται»…
Σήμερα, έρχονται ο ένας μετά τον άλλο οι ευρωπαίοι ηγέτες και ζητούν τροποποιήσεις και αλλαγές στην πολιτική της ύφεσης!
Αυτό που διατυμπανίσαμε εμείς εξ αρχής – πρώτοι και μόνοι τότε – σήμερα το αποδέχονται όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη, ενώ το ζητούν οι πάντες στην Ελλάδα.
Προσέξτε το θέατρο του παραλόγου που παίχθηκε το τελευταίο διάστημα:
Από την μια ήταν το ΠΑΣΟΚ, που έλεγε ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει στην πολιτική του Μνημονίου.
Από την άλλη ήταν οι λαϊκιστές της Δεξιάς και της Αριστεράς, που έλεγαν ότι πρέπει να καταγγείλουμε το Μνημόνιο μονομερώς.
Άλλοι υποστήριζαν στα σοβαρά, ότι αυτό δεν θα θέσει σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, κι άλλοι - πιο ειλικρινείς - έλεγαν ότι δεν τους νοιάζει αν θα μείνει η χώρα στο ευρώ…
Εμείς, βρισκόμαστε στη μέση των δύο αυτών ακραίων λογικών. Στο δρόμο του ρεαλισμού! Γιατί, όταν υπάρχει τόσο σοβαρή κρίση, κι όλοι σκαρφαλώνουν στα κάγκελα, κάποιος πρέπει να μείνει και στο δρόμο της λογικής. Της εθνικής λογικής.
Τους είπαμε ότι μπορεί να τροποποιηθούν και να αλλάξουν πολιτικές του Μνημονίου. Είπαμε και ποιες, είπαμε και πώς, είπαμε και πόσο θα στοιχίσει, είπαμε και με ποια ισοδύναμα μέτρα θα καλύψουμε το κόστος.
Είπαμε για άμεσες βελτιώσεις για τους χαμηλόμισθους, για τους πολύτεκνους, για τα ειδικά μισθολόγια, για τους δανειολήπτες. Και φυσικά σταδιακή μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και αντικατάσταση του χαρατσιού.
Όλα αυτά, μαζί με τα μέτρα Ανάκαμψης και αποκατάστασης της ρευστότητας που προτείναμε, μπορούν και την παράλυση της οικονομίας να σταματήσουν και την κοινωνία να ανακουφίσουν. Και – το κυριότερο – μπορούν να γίνουν!
Θυμίζω, για να συνέλθουν και ορισμένοι που μας κουνάνε σήμερα το δάκτυλο: Για πρώτη φορά έθεσα το θέμα αλλαγής στις πολιτικές του Μνημονίου με τις επιστολές που έστειλα στους δανειστές μας. Οι τροποποιήσεις που τους δήλωσα ότι είναι απαραίτητες, αποτέλεσαν ένα «μεγάλο κεκτημένο» για τη χώρα. Το μόνο!
Πολλοί είπαν τότε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για τροποποιήσεις. Μέχρι που βγήκαν οι ίδιοι οι δανειστές μας και δήλωσαν ότι μπορούν να υπάρξουν τροποποιήσεις αν βρεθούν τα κατάλληλα ισοδύναμα μέτρα. Οπότε άνοιξε ο δρόμος της επαναδιαπραγμάτευσης…
Και τις τέσσερις λέξεις που ορίζουν σήμερα τη συζήτηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη - Ευρώ-ομόλογο – Ανάπτυξη - Επαναδιαπραγμάτευση και Ισοδύναμα μέτρα – και τις τέσσερις, τις έχουμε εισαγάγει εμείς!
Φίλες και φίλοι,
Μπαίνουμε πια σε μια νέα εποχή. Στην οποία έχουν θέση και ρόλο μόνο όσοι ξεπερνούν το χθες.
* Εμείς την πρώτη μεγάλη τομή με το χθες την κάναμε ήδη: είπαμε την αλήθεια στον κόσμο και χαράξαμε πολιτική διεξόδου. Ρεαλιστική!
Αρνηθήκαμε το λαϊκισμό…
* Κάναμε και τη δεύτερη μεγάλη τομή με το χθες: Βάλαμε στην ημερήσια διάταξη όλες εκείνες τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εξής: Ανάπτυξη με ανταγωνιστικότητα, χτύπημα της δημόσιας σπατάλης, κατοχύρωση της δημόσιας ασφάλειας, αποφασιστική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, ανακήρυξη της ΑΟΖ, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, του υποθαλάσσιου πλούτου και της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου.
Θέματα που, ως τώρα, ήταν απαγορευμένα - λέξεις που, ως τώρα, ήταν απαγορευμένες - όχι μόνο μπήκαν στην ατζέντα, αλλά σήμερα κυριαρχούν. Και μαζί οι προτάσεις μας γίνονται αποδεκτές απ’ όλο και περισσότερους…
* Κάναμε και την τρίτη μεγάλη τομή: Προτείναμε μεγάλη Συνταγματική Αναθεώρηση. Που με την ολοκλήρωσή της θα έχουμε μεταβεί σε μια σύγχρονη δημοκρατία, χωρίς προνόμια και χωρίς στρεβλώσεις, χωρίς ατιμωρησία υπευθύνων, χωρίς άσυλα παρανομίας, χωρίς μηχανισμούς χειραγώγησης της πολιτικής, χωρίς διλήμματα ακυβερνησίας. Με πλήρη διάκριση των εξουσιών.
-- Σήμερα, ακόμα και ο κ. Βενιζέλος, δέχεται ότι πρέπει να γίνουν τροποποιήσεις στο Μνημόνιο. Πριν λίγες μέρες δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
-- Πρόσφατα ακόμα και το ΠΑΣΟΚ ψήφισε την κατάργηση του ασύλου παρανομίας στα Πανεπιστήμια. Πριν ένα χρόνο δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
-- Σήμερα, ακόμα και τμήματα της Αριστεράς ορκίζονται ότι θέλουν να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Αλλά η πολιτική τους οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο.
Κι αυτό μας φέρνει στην επόμενη μέρα των εκλογών. Στο σήμερα.
Από την περασμένη Κυριακή προέκυψε δυσκολία σχηματισμού κυβέρνησης.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τη δεύτερη θέση, αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί την ευθύνη.
Από την επομένη των εκλογών ομολόγησε ότι δεν είχε πρόγραμμα.
Ακούστε: διακήρυσσε προεκλογικά ότι κατέθετε «πρόταση εξουσίας», φιλοδοξούσε να γίνει «κόμμα εξουσίας», και μόλις βρέθηκε στη δεύτερη θέση ομολόγησε ότι δεν ήταν έτοιμο για τις ευθύνες της εξουσίας!
Κι αυτό το είδαμε, με τον πιο δραματικό τρόπο. Όταν βγήκαν στελέχη του κι έκαναν ατυχέστατες δηλώσεις για τις καταθέσεις του κοινού στις τράπεζες. Με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια επικίνδυνη ψυχολογία.
Και πότε; Την ώρα που κλείνουν επιχειρήσεις από έλλειψη ρευστότητας!
Οι άνθρωποι δεν κατανοούν πως λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα, ούτε πόσο σημαντική είναι η ρευστότητα για να λειτουργήσει ξανά η Οικονομία.
Μαθαίνουν ως «μαθητευόμενοι μάγοι» στου «κασίδη το κεφάλι»!
Ύστερα, βγήκαν και κατέθεσαν μια σειρά από προτάσεις για τη συγκρότηση «συμμαχικής κυβέρνησης», προτάσεις που όλες τους σχεδόν ισοδυναμούν με μονομερή καταγγελία της νέας δανειακής σύμβασης, άμεση χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ.
Αυτός ο κίνδυνος είχε αποσοβηθεί, προσωρινά τουλάχιστον, με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Τον κίνδυνο αυτό τον επανέφεραν με τις τάχα «κυβερνητικές» προτάσεις τους.
Ενώ ενίσχυσαν κι εκείνους, εκτός Ελλάδας, που εξακολουθούν να επιδιώκουν την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ.
Προκάλεσαν μεγάλη ανησυχία μέσα στην Ελλάδα και συσπείρωσαν τους εχθρούς μας στο εξωτερικό! Αυτά κατάφεραν, μόνο με τις προτάσεις τους…
Σκεφτείτε και να κυβερνούσαν κιόλας!
Εμείς, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υπάρξει κυβέρνηση. Πρέπει να υπάρξει Κυβέρνηση. Και ανθεκτική κυβέρνηση.
Και να συμμετέχει - ή τουλάχιστον να αποδέχεται με ψήφο ανοχής - και ο ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί άλλο «αναλαμβάνω πολιτικές ευθύνες» και άλλο «διαμαρτύρομαι ανέξοδα».
Στο χέρι του είναι να αποφασίσει τι θέλει. Αλλά κόμμα εξουσίας, χωρίς ευθύνες εξουσίας, δεν έχει υπάρξει ποτέ ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ…
Από την επομένη των εκλογών, που πήραμε τη πρώτη διερευνητική εντολή, δώσαμε δύο εναλλακτικές λύσεις:
-- Πρώτον, αφού δεν βγαίνει κυβέρνηση από κανένα κόμμα κι από κανένα συνδυασμό δύο κομμάτων, τότε μπορεί να προκύψει μόνο Οικουμενική Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Όπου εμείς συμμετέχουμε και τη στηρίζουμε θέτοντας δύο μόνο προϋποθέσεις:
Να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Δηλαδή να αποκλειστούν κάθε είδους πρωτοβουλίες που ισοδυναμούν με άμεση απομόνωση της χώρας και εξαναγκασμό της σε έξοδο από το ευρώ. Τώρα που αλλάζουν τα πράγματα στην Ευρώπη, είναι «αυτοκτονία» να απομονωθούμε στην Ευρώπη.
Δεύτερον, να προχωρήσουμε σε επαναδιαπραγμάτευση για τροποποιήσεις του Μνημονίου. Ώστε να σταματήσει η ύφεση και να αρχίσει η Ανάκαμψη και η Ανάπτυξη. Μόνο έτσι θα πιάσουμε τους στόχους του Προγράμματος.
Αυτή η πρόταση είναι ακόμα στο τραπέζι και μπορεί να γίνει αποδεκτή:
Τον όρο παραμονής στο ευρώ τον αποδέχονται, υποτίθεται, τέσσερα κόμματα. Ενώ τον όρο της επαναδιαπραγμάτευσης για τροποποίηση της Οικονομικής πολιτικής, το συζητάνε πλέον πολλοί πέρα από μας.
-- Αν, παρ’ όλα αυτά, η πρότασή μας δεν γίνει δεκτή, τότε προτείναμε και εναλλακτική πρόταση: Να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση μειοψηφίας από τα άλλα κόμματα, στην οποία εμείς δεν θα συμμετέχουμε, αλλά θα της δώσουμε την «ανοχή» μας. Δηλαδή, θα απόσχουμε από την ψηφοφορία για την έγκριση των προγραμματικών δηλώσεών της, ώστε να μπορέσουν να περάσουν, εφ’ όσον βέβαια συγκεντρωθούν οι 120 ψήφοι των παρόντων που απαιτεί το Σύνταγμα.
Ο μόνος όρος που θέτουμε εδώ, είναι να διασφαλιστεί η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.
Αυτές τις δύο προτάσεις επανέλαβα και σήμερα στον κ. Βενιζέλο. Και προφανώς η πρόταση Κουβέλη αγγίζει τη δική μας βασική πρόταση και στα τρία σκέλη: και διότι δέχεται κι εκείνος τον όρο διασφάλισης της ευρωπαϊκής πορείας, και διότι προτάσσει, όπως κι εμείς την επαναδιαπραγμάτευση, αλλά και διότι επιμένει να αναλάβει τις ευθύνες του και ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς σε αυτό υπάρχει ήδη μια βασική συμφωνία .
Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορεί για τα προβλήματα της χώρας και αρνείται να αναλάβει αντίστοιχες ευθύνες.
Αντίθετα, προετοιμάζεται για εκλογές που θα προκαλέσει ο ίδιος.
Και όταν, βέβαια, πήρε τη διερευνητική εντολή ο κ. Τσίπρας ξόδεψε περισσότερο χρόνο να συνομιλεί με ομάδες της… εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και με συνδικαλιστικές οργανώσεις, παρά να αναζητά λύσεις με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς!
Τον ενδιάφερε πολύ περισσότερο να ψάξει για εκλογικούς «πελάτες» εν όψει εκλογών που θα προκαλέσει, παρά να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.
Να θυμάται, ωστόσο, ότι για κάθε καινούργιο ψηφοφόρο που κερδίζει θα χάνει δύο! Γιατί τέτοιες ώρες, τόση αλαζονεία και τέτοιος καιροσκοπισμός τελικά απωθούν τους πάντες.
Η χαλαρή ψήφος στρέφεται στα μικρά κόμματα, όταν είναι ακριβώς αυτό: μικρά! Όταν κανείς δεν φοβάται ότι μπορούν να κυβερνήσουν…
Όταν πάψουν να είναι «μικρά» κι αρνούνται να αναλάβουν ευθύνες διακυβέρνησης, τόσο μπαίνουν στο μικροσκόπιο όλες οι θέσεις τους. Κι αν δει κανείς τι «μπουμπούκια» υπάρχουν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, σας βεβαιώνω ότι πολλοί που τον ψήφισαν θα φύγουν τρέχοντας. Και να είστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός θα πληροφορηθεί όλες αυτές τις περίεργες θέσεις στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ…
Αν μετά απ’ όλα αυτά που έγιναν προκύψουν επαναληπτικές εκλογές, τότε η ψήφος δεν θα είναι πια «χαλαρή». Και πολλά από τα εκλογικά κέρδη τους θα εξανεμιστούν.
Βέβαιο, πάντως, είναι ότι ετοιμάζουν εκλογικό μέτωπο αυτή τη στιγμή: Ένα αριστερό-αντί-ευρωπαϊκό εκλογικό μέτωπο.
Να ξέρουν, όμως, ότι θα πέσουν πάνω σε ένα πολύ μεγαλύτερο και ισχυρότερο μέτωπο: Το Ευρωπαϊκό μέτωπο στην Ελλάδα! Που περιλαμβάνει όσους θέλουν να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη, αλλά όχι ως «πειραματόζωο» της ατέλειωτης ύφεσης - ανεργίας, λουκέτων και παράλυσης - αλλά ως χώρα που θα βγει από τα προβλήματά της με Ανάπτυξη.
Το μέτωπο αυτό θα συγκροτηθεί γύρω μας από απλούς ψηφοφόρους, που είτε δεν ψήφισαν, είτε πήγαν και ψήφισαν χαλαρά μικρότερα κόμματα, είτε ψήφισαν ακόμα και ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα μικρότερα κόμματα, αριστερά και μη.
Αλλά που σήμερα αντιλαμβάνονται ότι οι επόμενες εκλογές, αν γίνουν, θα είναι για να κυβερνηθεί ο τόπος! Και να αποφευχθούν τα χειρότερα. Που δυστυχώς πλησιάζουν…
Το Ευρωπαϊκό μέτωπο θα συγκροτηθεί ακόμα από προσκλητήριο, που κάνουμε και από πρωτοβουλίες που θα πάρουμε για να υπάρξει και ενότητα σε όλη την κεντροδεξιά κλίμακα: Στη βάση, στα μεσαία κλιμάκια και στην κορυφή!
Δεν μπαίνω σε ονοματολογία ακόμα. Εδώ χρειάζεται προσοχή, σύνεση και σοβαρότητα.
Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής έστειλαν πολλαπλά μηνύματα σε όλους. Και θεωρούμε ότι η εντολή που πήραμε ως πρώτο κόμμα μας κάνει θεματοφύλακα της σταθερότητας και της διασφάλισης των ευρωπαϊκών κατακτήσεων. Στις οποίες η Παράταξή μας προσέφερε τα πάντα!
Αλλά και τα χαμηλά ποσοστά δείχνουν την ανάγκη της ενότητας. Ιδιαίτερα τώρα, που δεν έχουμε μόνο να διεκδικήσουμε τη διακυβέρνηση του τόπου. Αλλά να διασώσουμε τη χώρα από τη νέα έξαρση του λαϊκισμού. Όχι του ΠΑΣΟΚ πια, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ δεν διαφέρει σε τίποτε από το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Και το «λεφτά υπάρχουν» του ΠΑΣΟΚ το 2009, δεν διαφέρει σε τίποτε από αυτό που μας λέει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ: ότι θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση και θα παγώσει τις υποχρεώσεις μας, αλλά οι δανειστές μας θα εξακολουθήσουν να μας χρηματοδοτούν! Εδώ είναι το «λεφτά υπάρχουν» νούμερο δύο!
Ας πάει ο κ. Τσίπρας στο εξωτερικό να το διαπραγματευθεί. Να καταλάβει ότι το «δεν πληρώνω» δεν είναι «μαγκιά». Είναι ανάθεμα! Κι ότι άλλο πράγμα «διαπραγματεύομαι δρόμο ανάπτυξης για τη χώρα μου», όπως κάνουμε εμείς. Και τελείως διαφορετικό «ζητώ να μην αλλάξει τίποτε σε μια χώρα που όλα πρέπει να αλλάξουν», όπως λέει εκείνος.
Να του θυμίσω ποιοι ματαίωναν επενδύσεις κι έκλειναν επιχειρήσεις για χρόνια. Και μας έφεραν στο σημερινό χάλι.
Να του θυμίσω ακόμα, ότι τελικά το αμαρτωλό χθες δεν το εκπροσωπούμε εμείς, που έχουμε κάνει πολύ τολμηρές τομές σε σχέση με το χθες. Το εκπροσωπούν κόμματα που θέλουν να διασώσουν όλο το αντιπαραγωγικό μοντέλο που μας έφερε στο σημερινό χάλι.
Κομμάτι του χθες είναι ο κ. Τσίπρας! Τελευταίο προπύργιο του χθες, που αντιστέκεται, όταν κατέρρευσε το ΠΑΣΟΚ!
Αν συνεχίσει ο κ. Τσίπρας έτσι, σύντομα του όνομά του θα μπει στο μνημείο του λαϊκισμού, δίπλα στο όνομα του Γιώργου Παπανδρέου!
Για το λαϊκισμό του τιμωρήθηκε το ΠΑΣΟΚ, όπως του άξιζε. Αλλά χρειάστηκε να περάσουν δυόμιση δραματικά χρόνια. Στη διάρκεια των οποίων η Ελλάδα υπέστη αληθινή καθίζηση.
Δεν αντέχουμε να περάσουν άλλα δυόμιση χρόνια για να τιμωρηθεί και ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κόσμος, ήδη, αντιλαμβάνεται και την ανευθυνότητα και την αλαζονεία. Εμείς, παρ’ όλα αυτά, παλεύουμε για να τους πείσουμε να αναλάβουν ευθύνες από τώρα, ώστε να μην χρειαστεί να μπούμε στην περιπέτεια νέων εκλογών. Ούτε να δοκιμάσει ο λαός την φοβερή περιπέτεια των πειραματισμών τους.
Αλλά ο καλύτερος τρόπος να αποφύγεις τις εκλογές είναι να δείξεις ότι δεν τις φοβάσαι.
Κι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε να τις αποτρέψουμε, γιατί δεν θέλουμε ο λαϊκισμός να βλάψει άλλο τη χώρα.
Ψάχνουμε λύση. Θα στηρίξουμε την καλύτερη λύση.
Αλλά ετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο.
Αν γίνουν εκλογές, το δίλημμα θα είναι καθαρό:
Ανάμεσα στο Αντί-ευρωπαϊκό μέτωπο της Αριστεράς, που βγάζει την Ελλάδα από την Ευρώπη, τη θέλει ξέφραγο αμπέλι στους λαθρομετανάστες και της επιφυλάσσει μοίρα διεθνούς απομόνωσης.
Κι από την άλλη πλευρά, το μεγάλο Ευρωπαϊκό μέτωπο, που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, αλλά και παλεύει για μιαν Ευρώπη της Ανάπτυξης, με ισχυρές συμμαχίες και με μεγάλες πρωτοβουλίες προάσπισης των εθνικών συμφερόντων.
Και κάτι τελευταίο: το Ευρωπαϊκό μέτωπο έχει στο επίκεντρο τα εθνικά συμφέροντα και την υπεράσπισή τους. Κι εκεί έχουμε τεράστια απόσταση από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που πότε θέλει να αγκαλιάσει και να δώσει άσυλο σε 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, αγνοώντας την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη, πότε διακηρύσσει ότι… «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», πότε ότι τα Σκόπια πρέπει να πάρουν το όνομα της Μακεδονίας μας.
Και το λέω αυτό γιατί το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο, πολύ κρίσιμο σε όλα τα εθνικά μας θέματα.
Φίλες και φίλοι,
Η Νέα Δημοκρατία είναι ήδη ο μοναδικός πυλώνας σταθερότητας. Σε μια συγκυρία που και εντός και εκτός Ελλάδος, όλοι συνειδητοποιούν πια ότι η χώρα έχει ανάγκη από σταθερότητα.
Κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν ευθύνες για εδώ που φτάσαμε. Αλλά κι αυτοί άρχισαν και συνειδητοποιούν τα σφάλματα που έγιναν.
Όχι μόνο γιατί μας επέβαλαν μια πολιτική που παραλύει την Οικονομία και διαλύει την Κοινωνία. Αλλά και γιατί, στο μεταξύ, πριμοδότησαν την άνοδο των άκρων και των ακραίων στην Ελλάδα.
Τους είχα προειδοποιήσει για όλα αυτά! Και για το ότι η ύφεση που προκαλούσε το Μνημόνιο θα ήταν πολύ μεγαλύτερη – και πολύ πιο παραλυτική – απ’ όσο υπολόγιζαν. Και για το ενδεχόμενο να ενισχυθούν τα άκρα.
Τώρα βλέπουν ότι είχαμε δίκιο…
Τώρα βλέπουν ακόμα, ότι εμείς επιμένουμε στη μείωση του ελλείμματος, στη μείωση του χρέους και στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών.
Αλλά ότι χρειάζεται άλλη οικονομική πολιτική! Κι αν δεν υπάρξουν τέτοιες τροποποιήσεις, τότε η ζημιά στην Ελλάδα θα είναι σύντομα πολύ μεγαλύτερη. Και οι επιπτώσεις στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης ανυπολόγιστες.
Τώρα, λοιπόν, αυτό που σας είπα, ότι είμαστε ο μοναδικός πυλώνας σταθερότητας, μεγιστοποιεί το ρόλο και τις ευθύνες μας.
Δεν κερδίσαμε την ισχυρή εντολή που επιδιώκαμε. Αλλά κερδίσαμε πολύ ενισχυμένο ρόλο για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της χώρας.
Ποιος είναι σήμερα ο εγγυητής της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας;
Ποιος είναι σήμερα ο εγγυητής της παραμονής μας στο ευρώ;
Ποιος είναι σήμερα αυτός που μπορεί καλύτερα να πάει και να επαναδιαπραγματευθεί τροποποιήσεις που θα επιτρέψουν άμεση ανάκαμψη της Οικονομίας και ανακούφιση της Κοινωνίας;
Η Νέα Δημοκρατία!
Ποιος θα δώσει τη μάχη στην Ευρώπη μαζί με όλους τους άλλους, πο
υ απομακρύνονται από τη μονομερή λιτότητα;
Η Νέα Δημοκρατία, που πρώτη και μόνη για μεγάλο διάστημα σήκωσε τη σημαία αυτή.
Και ποιος μπορεί σήμερα να ενώσει τον Ελληνικό λαό, απέναντι στην ανευθυνότητα μιας Αριστεράς που λαϊκίζει αφόρητα, υπονομεύει κατάφωρα αυτά που υποτίθεται ότι διεκδικεί και καταστρέφει αυτά που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται;
Η Παράταξή μας, η μεγάλη Κεντροδεξιά Παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή!
Και ποια στιγμή να γίνουμε πόλος συσπείρωσης είναι καλύτερη από σήμερα, που όλοι οι Έλληνες νιώθουν ανασφάλεια και κίνδυνο;
Και ποιος τρόπος είναι καλύτερος για να ενώσουμε τον Ελληνικό λαό γύρω μας, από το να ενώσουμε εμείς οι ίδιοι τις δυνάμεις μας;
Η συσπείρωση, βέβαια, της Κεντροδεξιάς δεν θα γίνει χωρίς αρχές.
Δεν θα είναι «συγκόλληση».
Θα είναι ενότητα για να παίξουμε το ρόλο μας ως εγγυητές σταθερότητας και ευρωπαϊκής πορείας του τόπου.
Θα είναι ενότητα για να νικήσουμε οριστικά το λαϊκισμό και να ανοίξουμε το δρόμο μιας νέας Μεταπολίτευσης.
Η Παράταξή μας δεν θα ενωθεί με «φέουδα», ούτε θα υπάρξει ως ομοσπονδία από φέουδα. Θα ξεπεράσει το παρελθόν της και θα υπάρξει ως η μεγάλη Κεντροδεξιά, που διευρύνει τα όριά της προς όλες τις κατευθύνσεις, απευθύνεται σε όλους, αξιοποιεί όλους, συνθέτει απόψεις, αθροίζει δυνάμεις, πολλαπλασιάζει επιρροή.
Με βάση τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό. Και με στόχο να τελειώσει η ηγεμονία των Αριστερών ιδεών στην Ελλάδα, ώστε να βρει ξανά η χώρα μας και ο λαός μας τις ιδέες που του ταιριάζουν καλύτερα. Τις ιδέες και τις αξίες που μπορούν να απελευθερώσουν τις αστείρευτες δυνάμεις που κρύβει ο Έλληνας μέσα του.
Οι Αριστερές ιδέες δοκιμάστηκαν διεθνώς. Παντού κατέρρευσαν! Στην Ελλάδα επικράτησαν και οδήγησαν στο σημείο μηδέν.
Και τώρα, όχι μόνο δεν δίνουν διέξοδο στην κρίση, αλλά οδηγούν σε εθνική απομόνωση, ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και έξοδο από την Ευρώπη.
Καιρός να δοκιμαστούν τα φιλελεύθερα ιδανικά, της ανταγωνιστικότητας, της αξιοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της κοινωνικής συνοχής, της Πατρίδας και της Δημοκρατίας που δίνει ευκαιρίας σε όλους.
Η Ελληνική κοινωνία αυτό έχει ανάγκη από μας.
Ο Ελληνικός λαός αυτό περιμένει από μας.
Κι εσείς θα είστε η Κοινοβουλευτική Ομάδα που θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις.
Να είστε υπερήφανοι και για την εκλογή σας στις δύσκολες αυτές ώρες και για τις μάχες που κερδίσατε, και για τις μάχες που θα κερδίσουμε στο μέλλον.
Με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε.
Η Ελλάδα θα τα καταφέρει! Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε!
Καλή αρχή και καλή δύναμη σε όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου