Στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής παράγεται το 65% των φυσικών χριστουγεννιάτικων ελάτων
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Πέτρος Στεφανής
«Τις μέρες αυτές στο χωριό μας, τον Ταξιάρχη της Χαλκιδικής, έχει μείνει μόνο ο “άμαχος” πληθυσμός, τα γυναικόπαιδα. Σχεδόν όλοι οι άντρες έχουμε κατέβει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Για είκοσι μέρες, μέχρι και την παραμονή των Χριστουγέννων ξεσπιτωνόμαστε για να πουλήσουμε τα έλατά μας...».
Το ορεινό χωριό τους ερήμωσε, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, από τις αρχές του μήνα. Θα ξαναζωντανέψει και πάλι λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, τότε που όλοι μαζί οι κάτοικοί του θα το γλεντήσουν. Στις πλαγιές του Χολομώντα, σε 650 υψόμετρο, τρία τέταρτα δρόμο από τη Θεσσαλονίκη, ο Δεκέμβρης είναι παραδοσιακά ο μήνας της αγωνίας για τους 1.300 Ταξιαρχιώτες: 90% του μόνιμου πληθυσμού περιμένουν να κάνουν «ταμείο»- να ενισχύσουν το εισόδημά τους, ως ελατοπαραγωγοί.
«Ελπίζουμε και φέτος ο κόσμος να προτιμήσει το φυσικό έλατο, έναντι του πλαστικού. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε μιαν ανοδική πορεία, μικρή μεν αλλά σταθερή. Πάμε κάθε χρόνο και καλύτερα, πέρυσι όλοι μαζί πουλήσαμε γύρω στα 40.000 δέντρα, φέτος είναι δηλωμένα 62.000 στο Δασαρχείο για υλοτομία...» λέει στα «ΝΕΑ» ο 55χρονος Νίκος Παπακωνσταντίνου, πρόεδρος του τοπικού Αγροτικού Συνεταιρισμού και αντιδήμαρχος Πολυγύρου, όπου το χωριό υπάγεται.
Είναι ο άνθρωπος που πιστώνεται τον εύστοχο χαρακτηρισμό που συνοδεύει χρόνια τώρα τον Ταξιάρχη Χαλκιδικής, τον έχει κάνει γνωστό πανελλαδικά και ως «Το χωριό των Χριστουγέννων». «Θεωρώ πως τον αξίζουμε αυτόν τον τίτλο τιμής.
Κι αυτό, γιατί εδώ παράγεται το 65% των φυσικών χριστουγεννιάτικων δέντρων της ελληνικής αγοράς. Προσωπικά, για μένα και τα παιδιά μου, οι φυτείες ελάτης είναι πλέον όχι μόνο οικογενειακή αλλά και παραδοσιακή υπόθεση: ο πατέρας μου ήταν από τους ελάχιστους πρώτους ντόπιους ελατοπαραγωγούς που πείστηκαν, το 1960, από τις προτροπές του τότε δασάρχη του πανεπιστημιακού δάσους Ταξιάρχη- πειραματικού αγρού του ΑΠΘ, να καλλιεργήσουν έλατα, στα πρότυπα ανάλογων πετυχημένων καλλιεργειών του εξωτερικού.
Δεκαπέντε οικογένειες τον άκουσαν, είπαν να δοκιμάσουν την τύχη τους και πειραματίστηκαν. Ώσπου, τη δεκαετία του ΄70, όταν ευδοκίμησαν τα πρώτα αυτά δέντρα, το ενδιαφέρον αυξήθηκε κατακόρυφα. Σήμερα γύρω στις τριακόσιες πενήντα οικογένειεςοι δέκα αποκλειστικά- ασχολούνται με τα κωνοφόρα αυτά. Σε ιδιόκτητους αγρούς, σε 20.000 στρέμματα αγροτικής γης, έχουμε φυτεμένα γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια δενδρύλλια ελάτης...» σημειώνει.
«Ένα κόβουμε, δύο φυτεύουμε...»
«Καθένας μας πηγαίνει ο ίδιος και διαθέτει τα έλατά του, με αρκετά έξοδα: πληρώνουμε μεροκάματα σε εργάτες μας, συν 2.000
ευρώ ενοίκιο για να τα εκθέσουμε για ένα εικοσαήμερο σε μια δημοτική πλατεία ή πάρκο στην Αθήνα, άλλα 500 ευρώ για να νοικιάσουμε κι ένα τροχόσπιτο όπου θα μένουμε. Φροντίζουμε να τα δίνουμε σε σωστές τιμές, φέτος ίδιες με τις περσινές, για να μας επιλέγουν οι καταναλωτές. Στο τέλος πια μας απομένει καθαρό κέρδος γύρω στα 15 ευρώ για κάθε έλατο, 1.80-2.50μ. ύψος...», εξηγεί και ο 53χρονος παραγωγός Γιάννης Ξάκης, πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Ταξιάρχη.
«Ένα προς ένα, τα δέντρα μας κόβονται με την επίβλεψη του Δασαρχείου, φέρουν και μολυβδοσφραγίδα-πιστοποίηση. Ένα κόβουμε, δύο φυτεύουμε στα φυτώριά μας, κανένα δεν προέρχεται από το δάσος μας. Πενήντα χρόνια τώρα, φωτιά στον Ταξιάρχη δεν έχει πιάσει, γιατί προστατεύουμε εμείς οι ίδιοι την περιοχή και τις καλλιέργειές μας...».
ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Οι πωλήσεις ελάτων ανεβαίνουν σταθερά:
πέρυσι πούλησαν 40.000, ενώ φέτος είναι δηλωμένα στο Δασαρχείο για κόψιμο 62.000
Πηγή: Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου