Τα Δεκεμβριανά - 1944

Η αυγή της 4ης Δεκεμβρίου 1944 αποτέλεσε το έναυσμα του δεύτερου γύρου της ερυθράς τρομοκρατίας την δεκαετία του 40.

Αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια του κομμουνισμού να αρπάξει με τη βία την εξουσία και να εγκαταστήσει και στη χώρα μας την τυραννία που εγκατέστησε στις χώρες του ανατολικού μπλόκ.

Πως φτάσαμε στην 4 Δεκεμβρίου ;

Με τις υπαναχωρήσεις του ΕΑΜ στο θέμα του αφοπλισμού των αντάρτικων οργανώσεων και τη δημιουργία εθνοφυλακής,και φυσικά,έπειτα από το απαγορευμένο από την κυβέρνηση συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου.


Την 27η Νοεμβρίου οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ προτείνουν την δημιουργία Εθνικού Στρατού αποτελούμενο από την Ορεινή Ταξιαρχία,τον Ιερό Λόχο και ένα τμήμα του ΕΔΕΣ,και από μία μονάδα του ΕΛΑΣ έχουσα ίση δύναμη σε προσωπικό και οπλισμό με το άθροισμα των τριών πρώτων δυνάμεων.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου αποδέχεται το σχέδιο αλλά την επομένη οι κομμουνιστές υπαναχωρούν από την ίδια τους την πρόταση και αξιώνουν τη διάλυση όλων των οργανώσεων αλλά και της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου.

Ο σκοπός προφανής.

Να μην υπάρχουν πιστές στην κυβέρνηση δυνάμεις και παράλληλα να πάψουν να υφίστανται τα δύο πιο αξιόμαχα σώματα του Στρατού.

Φυσικά η υπαναχώρηση και ο καταφανέστατος εμπαιγμός δεν έγιναν δεκτοί από την κυβέρνηση.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η παραίτηση των κομμουνιστών υπουργών και το κάλεσμα σε συλλαλητήριο την 3 Δεκεμβρίου.

Ο ΕΛΑΣ ήδη από την 1η Δεκεμβρίου αποστέλλει διαταγές στις μονάδες του για ανάληψη στρατιωτικών ενεργειών.

Σημειώνονται οι στόχοι και οι αντικειμενικοί σκοποί των σωμάτων του εντός Αττικής.

Το πρωί του συλλαλητηρίου (3/12/1944) ο ριζοσπάστης κυκλοφορεί με τίτλο : “τώρα τον λόγο έχουν οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ”.

Τα πάντα είναι δρομολογημένα και απομένει μονο η αφορμή…

Η επίσημη Αριστερή εκδοχή αναφέρει ότι το συλλαλητήριο χτυπήθηκε αναίτια και απρόκλητα από τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Η κρατική εκδοχή αναφέρει ότι το συλλαλητήριο είχε απαγορευθεί αλλά έγινε ώστε να υποκινηθεί εξέγερση.Αναφέρεται επίσης και επίθεση στο σπίτι του πρωθυπουργού με χειροβομβίδες.

Ας δούμε όμως τι λέει το No 2 του ΚΚΕ εκείνη την εποχή,Γιάννης Ιωαννίδης :

“Μέχρι τότε έμενα με την εντύπωση ότι όλο αυτό το πράγμα έγινε με το χτύπημα που μας έδωσαν αυτοί στις 3 του Δεκέμβρη.Όταν έμαθα ότι η Κ.Ε του ΕΛΑΣ έγινε από την 1η του Δεκέμβρη ,αυτό σημαίνει ότι και μεις προμελετημένα πηγαίναμε να δώσουμε αφορμή για να αρχίσει ο πόλεμος.Δεν έχει άλλο…Παίρνεις απόφαση για γενική απεργία…”

Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους…

Ποιά είναι η κατάσταση όμως στην Αθήνα την 4η Δεκεμβρίου ;

Στα προάστια κυριαρχεί ο ΕΛΑΣ.

Τα αστυνομικά τμήματα καταλαμβάνονται δίχως προβλήματα και οι αστυφύλακες κατακρεουργούνται αφού πρώτα υποστούν μεσαιωνικά βασανιστήρια.

Η εγκληματική ΟΠΛΑ φροντίζει να εξαφανίσει όσους πολίτες έχουν φακελωθεί ως “αντιδραστικοί”.
Ο τρόμος βασιλεύει.

Κανεις δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη ζωή του αφού αρκεί ακόμα και μια ψευδής καταγγελία για να σε αναλάβει η ΟΠΛΑ και τα λοιπά αγγελούδια του κομμουνισμού.

Οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν περιοριστεί σε λίγα τετραγωνικά μέτρα στο κέντρο των Αθηνών.

Η αυγή της 4ης Δεκεμβρίου θα τις βρει αμυνόμενες έναντι πολυπληθέστερων αντιπάλων.

Σε κάθε περίπτωση η αντίσταση είναι γενναία και με πάθος.

Οι ηρωικοί Χίτες στο Θησείο είναι ένας από τους πρώτους στόχους.

Μάχονται παθιασμένα έναντι πολλαπλάσιων αντιπάλων αλλά στο τέλος το Θησείο πέφτει.

Ενας άλλος στόχος είναι το Αρχηγείο της Χωροφυλακής στην οδό Ιουλιανού.

Πέφτει και αυτό ύστερα από 3 ημέρες λυσσαλέας αντίστασης των υπερασπιστών του οι οποίοι αφού προξένησαν μεγάλες απώλειες στους επιτιθέμενους απέδρασαν από μία καταπακτή.

Ο Αρχηγός της Χωροφυλακής γράφει σχετικά :

“Από της πρώτης στιγμής της επιθέσεως ετόνισα εις όλους ότι είναι ανάγκη,χάριν της Ιστορίας της Χωροφυλακής,το Αρχηγείον να μη παραδοθεί επ ουδενί λόγω εις τους κομμουνιστάς,αλλά να πολεμήσωμεν μέχρις εξαντλήσεως του τελευταίου φυσιγγίου και να πέσωμεν μέχρι ενός προς παραδειγματισμόν των επερχομένων…

Ο αγών διεξήγετο εκατέρωθεν μετά λύσσης.

Οι άνδρες χωρίς ανάπαυσιν εμάχοντο από του μεσονυχτίου,αδιαφορούντες διά τους ριπτομένους όλμους,τας χειροβομβίδας,τας δυναμίτιδας και τα καταρρέονταν επ αυτών τμήματα της οικοδομής.
Εις τας προσκλήσεις των κομμουνιστών διά του τηλεβόα όπως παραδοθώμεν απήντων δι’ ομοβροντιών.

Ο κονιορτός των ασβεστωμάτων και τα καπνογόνα τους έπνιγον.

Τα πεπυρακτωμένα όπλα των τους κατέκαιαν τας χείρας,αλλα επ ουδενί λόγω εγκατέλειπον τον αγώνα…”.

Τέτοιες σκηνές εξελίσσοντο σε όλη την περίμετρο της αντιστάσεως των Εθνικών δυνάμεων.

Η μάχη όμως που χαρακτήρισε τον αγώνα του Δεκέμβρη ήταν αυτή του συντάγματος Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη.

Εκεί,από την 6η Δεκεμβρίου,λίγες εκατοντάδες χωροφυλάκων αντιμετώπισαν και πάλι πολλαπλάσιους αντιπάλους σε έναν πολυήμερο αγώνα και νίκησαν !

Παρότι υπήρξαν αρκετές στιγμές που το τέλος έφτασε κοντά,οι ηρωικοί υπερασπιστές κατάφεραν και βγήκαν νικητές.

Από την κατάληψη των εξωτερικών φυλακίων (θανάτου όπως χαρακτηρίστηκαν γιατί ήταν αποκομμένα από το χώρο του συντάγματος) που επήλθε τις πρώτες ώρες (με επακόλουθη τη σφαγή μετά από βασανιστήρια των υπερσπιστών τους ) έως την μάχη επί του ανατιναγμένου τείχους,οι σελίδες ηρωισμού που εγράφησαν από τους Ελληνες πατριώτες είναι αμέτρητες.

Μετά από 5 ημερες άμυνας,οι κομμουνιστές κατάλαβαν ότι το πραγματικό NO ΠΑΣΑΡΑΝ πραγματοποιήθηκε στου Μακρυγιάννη.

Επί πλέον,από πολιορκητές κατέληξαν καταδιωκούμενοι αφού έπειτα από την αποβίβαση βρετανικών δυνάμεων στο Φάληρο,οι υπερασπιστές του Μακρυγιάννη μαζί με πολλούς εθελοντές,άρχισαν την εκκαθάριση της μέχρι τότε πολιορκούμενης περιοχής.

Η αποβίβαση βρετανικών ενισχύσεων στο Φάληρο,άλλαξε την εικόνα του αγώνα.
Οι Ελληνες πατριώτες αφού με την αντίσταση τους κέρδισαν τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να φθάσουν οι ενισχύσεις,πέρασαν στην αντεπίθεση.

Το τέλος της κομμουνιστικής θηριωδίας του Δεκέμβρη έφτασε μετά από 33 ημέρες μαχών.

Η κομμουνιστική λαίλαπα αποχωρούσε από την Αθήνα αφήνοντας πίσω της χιλιάδες σφαγμένους πολίτες αλλά παίρνοντας μαζί της και χιλιάδες ομήρους !

Πολλοί εξ αυτών εκτελέστηκαν ή πέθαναν κατά τη διάρκεια της ομηρίας τους.

Στις γειτονιές των Αθηνών έρχονταν στο φως οι ομαδικοί τάφοι των χιλιάδων θυμάτων του Κομμουνισμού.

Επιφανείς Αθηναίοι (όπως η πασίγνωστη ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη) βρήκαν φρικτό θάνατο στα χέρια των βασανιστών του ΕΛΑΣ.

Τέτοιες σκηνές έμειναν στην μνήμη των Ελλήνων μέχρις ότου η μεταπολιτευτική πολιτικάντικη αλητεία αποφάσισε να δώσει άφεση αμαρτιών στους δολοφόνους και να διαστρεβλώσει πλήρως την ιστορική πραγματικότητα.

Στη μνήμη των πεσόντων των Εθνικών δυνάμεων,των ηρωικών Χίτών και Χωροφυλάκων,των μελών των ταγμάτων Εθνοφυλακής,του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας αφιερώνουμε τον χαιρετισμό του αντισυνταγματάρχη Κωστόπουλου προς τους υπερασπιστές του Μακρυγιάννη:

“Αξιωματικοί,υπαξιωματικοί και χωροφύλακες,σας συγχαίρω διά την απαράμιλλον ατομική σας ανδρείαν.Εσώσατε την ελευθερία της Πατρίδος μας διά μίαν ακόμη φορά”.

Πηγή: Πατριωτισμός