Ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής του Ηρακλή δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Ο λόγος για τον θρυλικό, Σωτήρη Ζακαπίδα, ο οποίος σε ηλικία 97 ετών απεβίωσε και η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στον "κυανόλευκο" χώρο. Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε χτες από τον Ναό Τριών Ιεραρχών στη Βούλγαρη στις 16:00, με τα θερμά συλλυπητήρια της BLUEARENA να συνοδεύουν όλους τους οικείους του.
Γεννημένος τον Μάιο του 1914, ο Σωτήρης Ζακαπίδας έπαιξε για πρώτη φορά ποδόσφαιρο στον Μέγα Αλέξανδρο Καμινικίων. Από μικρός ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα για τις ποδοσφαιρικές του αρετές. Τηλεοράσεις και εφημερίδες δεν υπήρχαν όμως τότε για να γίνουν γνωστά τα κατορθώματά του, ούτε φυσικά... ατζέντηδες για να τον προτείνουν σε μεγαλύτερους συλλόγους. Ο 16χρονος -τότε- Ζακαπίδας στάθηκε τυχερός, καθώς παρακολούθησε τυχαία ένα παιχνίδι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Μαργαρόπουλος, ο οποίος εκείνη την εποχή αγωνιζόταν στον Ηρακλή.
Τον πρότεινε στους ανθρώπους της ομάδας και εκείνοι τον κάλεσαν να αγωνιστεί στον Ηρακλή. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν τον άφηνε να φύγει, αλλά ο Ζακαπίδας κατάφερε να φορέσει τη φανέλα του Ηρακλή. "Υπήρχε τότε ένας κανονισμός που επέτρεπε στους ποδοσφαιριστές να αλλάζουν ομάδα, χωρίς να είναι απαραίτητη η έγκριση του συλλόγου που ανήκαν. Ως τιμωρία όμως τους επιβαλλόταν απαγόρευση συμμετοχής στα παιχνίδια για ένα χρόνο. Ήθελα τόσο πολύ να παίξω στον Ηρακλή, τη μεγαλύτερη ομάδα της Θεσσαλονίκης, που δέχτηκα για ένα ολόκληρο χρόνο να κάνω μόνο προπονήσεις και να παρακολουθώ τα παιχνίδια ως θεατής. Ήταν όμως μεγάλη τιμή για οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή να παίξει με την ομάδα του Ηρακλή" δήλωσε ο Ζακαπίδας στις 15/6/2008, στην εφημερίδα "Μακεδονία". Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη...
Πόσα χρόνια παίξατε συνολικά στον Ηρακλή;
Περίπου είκοσι. Η πρώτη μου χρονιά ήταν το 1931. Δεν άλλαξα ποτέ ομάδα, με μοναδική εξαίρεση μία περίοδο που πήγα δανεικός στον Παναιγιάλειο. Εκεί έκανα τον παίκτη-προπονητή. Δεν μου άρεσε όμως και την επόμενη χρονιά επέστρεψα και πάλι στον Ηρακλή που αγαπούσα τόσο.
Έχετε υπολογίσει πόσα γκολ πετύχατε συνολικά;
Πρέπει να ήταν κοντά στα 180. Αν υπολογίσεις ότι κάθε χρόνο πετύχαινα τουλάχιστον 15 γκολ, τότε κάπου τόσα πρέπει να σημείωσα με τον Ηρακλή. Τότε δεν είχαμε ανθρώπους που να κρατάνε στατιστικά στοιχεία και να μας ενημερώνουν για τις επιδόσεις μας. Δε νομίζω όμως να είναι λιγότερα.
Γεννημένος τον Μάιο του 1914, ο Σωτήρης Ζακαπίδας έπαιξε για πρώτη φορά ποδόσφαιρο στον Μέγα Αλέξανδρο Καμινικίων. Από μικρός ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα για τις ποδοσφαιρικές του αρετές. Τηλεοράσεις και εφημερίδες δεν υπήρχαν όμως τότε για να γίνουν γνωστά τα κατορθώματά του, ούτε φυσικά... ατζέντηδες για να τον προτείνουν σε μεγαλύτερους συλλόγους. Ο 16χρονος -τότε- Ζακαπίδας στάθηκε τυχερός, καθώς παρακολούθησε τυχαία ένα παιχνίδι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Μαργαρόπουλος, ο οποίος εκείνη την εποχή αγωνιζόταν στον Ηρακλή.
Τον πρότεινε στους ανθρώπους της ομάδας και εκείνοι τον κάλεσαν να αγωνιστεί στον Ηρακλή. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν τον άφηνε να φύγει, αλλά ο Ζακαπίδας κατάφερε να φορέσει τη φανέλα του Ηρακλή. "Υπήρχε τότε ένας κανονισμός που επέτρεπε στους ποδοσφαιριστές να αλλάζουν ομάδα, χωρίς να είναι απαραίτητη η έγκριση του συλλόγου που ανήκαν. Ως τιμωρία όμως τους επιβαλλόταν απαγόρευση συμμετοχής στα παιχνίδια για ένα χρόνο. Ήθελα τόσο πολύ να παίξω στον Ηρακλή, τη μεγαλύτερη ομάδα της Θεσσαλονίκης, που δέχτηκα για ένα ολόκληρο χρόνο να κάνω μόνο προπονήσεις και να παρακολουθώ τα παιχνίδια ως θεατής. Ήταν όμως μεγάλη τιμή για οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή να παίξει με την ομάδα του Ηρακλή" δήλωσε ο Ζακαπίδας στις 15/6/2008, στην εφημερίδα "Μακεδονία". Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη...
Πόσα χρόνια παίξατε συνολικά στον Ηρακλή;
Περίπου είκοσι. Η πρώτη μου χρονιά ήταν το 1931. Δεν άλλαξα ποτέ ομάδα, με μοναδική εξαίρεση μία περίοδο που πήγα δανεικός στον Παναιγιάλειο. Εκεί έκανα τον παίκτη-προπονητή. Δεν μου άρεσε όμως και την επόμενη χρονιά επέστρεψα και πάλι στον Ηρακλή που αγαπούσα τόσο.
Έχετε υπολογίσει πόσα γκολ πετύχατε συνολικά;
Πρέπει να ήταν κοντά στα 180. Αν υπολογίσεις ότι κάθε χρόνο πετύχαινα τουλάχιστον 15 γκολ, τότε κάπου τόσα πρέπει να σημείωσα με τον Ηρακλή. Τότε δεν είχαμε ανθρώπους που να κρατάνε στατιστικά στοιχεία και να μας ενημερώνουν για τις επιδόσεις μας. Δε νομίζω όμως να είναι λιγότερα.
Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;
Αγωνιζόμασταν στο παλιό γήπεδο που ήταν στο Σιντριβάνι, κοντά στα Πανεπιστήμια. Ο Ηρακλής ήταν η καλύτερη ομάδα της Θεσσαλονίκης. Εκτός από μένα, είχαμε και άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ο Νίκος Τσαγανιάς ήταν φοβερός εξτρέμ και ο Ανδρέας Τσαρδάρης εξαιρετικός μέσος. Γενικά όμως είχαμε μία σπουδαία ομάδα. Την καλύτερη στη Θεσσαλονίκη, κατά γενική ομολογία.
Ποιους άλλους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής ξεχωρίζετε;
Τον Κλεάνθη Βικελίδη του Άρη. Αυτόν και μένα μας αποκαλούσαν τα "μακεδονικά τανκς". Ήμασταν δύο πολύ δυνατοί επιθετικοί, που δύσκολα οι αντίπαλοι αμυντικοί μπορούσαν να μαρκάρουν.
Πολλά έχουν γραφτεί για τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε στο χώρο του ποδοσφαίρου. Τι απ' όλα αυτά είναι αλήθεια;
Τα πράγματα τότε ήταν πολύ ερασιτεχνικά. Κάθε ομάδα στηριζόταν στην αγάπη τού κάθε παίκτη για το ποδόσφαιρο και μόνο αυτή. Ούτε συμβόλαια υπήρχαν φυσικά, ούτε χρήματα παίρναμε από τους παράγοντες για να υπάρχει κάποιο κίνητρο. Το μόνο που προσέφερε ο σύλλογος στους ποδοσφαιριστές ήταν ένα ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια και μία φανέλα. Με αυτά έπρεπε να περάσει όλη τη χρονιά. Είχαμε όμως και τα... τυχερά μας.
Όπως;
Οι παράγοντες της ομάδας κανόνιζαν και μας έβαζαν σε κάποια δημόσια υπηρεσία για να έχουμε ένα εξασφαλισμένο εισόδημα. Εγώ προσωπικά μπήκα στον ΟΣΕ ως ελεγκτής. Κάποιοι άλλοι έμπαιναν στην αστυνομία, στην πυροσβεστική. Τουλάχιστον παίρναμε κάποια χρήματα σε μία πολύ δύσκολη εποχή για όλο τον κόσμο. Εκτός από τη δουλειά, είχαμε και κάποια δωράκια από τον κόσμο. Όποτε περνούσα από μαγαζιά, οι ιδιοκτήτες που παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο και ειδικά τον Ηρακλή, μου έκαναν δώρα. Είτε αυτό ήταν πουκάμισο, είτε παντελόνι, είτε γραβάτα. Αυτά ήταν τα τυχερά μας.
Αγωνιζόμασταν στο παλιό γήπεδο που ήταν στο Σιντριβάνι, κοντά στα Πανεπιστήμια. Ο Ηρακλής ήταν η καλύτερη ομάδα της Θεσσαλονίκης. Εκτός από μένα, είχαμε και άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ο Νίκος Τσαγανιάς ήταν φοβερός εξτρέμ και ο Ανδρέας Τσαρδάρης εξαιρετικός μέσος. Γενικά όμως είχαμε μία σπουδαία ομάδα. Την καλύτερη στη Θεσσαλονίκη, κατά γενική ομολογία.
Ποιους άλλους ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής ξεχωρίζετε;
Τον Κλεάνθη Βικελίδη του Άρη. Αυτόν και μένα μας αποκαλούσαν τα "μακεδονικά τανκς". Ήμασταν δύο πολύ δυνατοί επιθετικοί, που δύσκολα οι αντίπαλοι αμυντικοί μπορούσαν να μαρκάρουν.
Πολλά έχουν γραφτεί για τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε στο χώρο του ποδοσφαίρου. Τι απ' όλα αυτά είναι αλήθεια;
Τα πράγματα τότε ήταν πολύ ερασιτεχνικά. Κάθε ομάδα στηριζόταν στην αγάπη τού κάθε παίκτη για το ποδόσφαιρο και μόνο αυτή. Ούτε συμβόλαια υπήρχαν φυσικά, ούτε χρήματα παίρναμε από τους παράγοντες για να υπάρχει κάποιο κίνητρο. Το μόνο που προσέφερε ο σύλλογος στους ποδοσφαιριστές ήταν ένα ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια και μία φανέλα. Με αυτά έπρεπε να περάσει όλη τη χρονιά. Είχαμε όμως και τα... τυχερά μας.
Όπως;
Οι παράγοντες της ομάδας κανόνιζαν και μας έβαζαν σε κάποια δημόσια υπηρεσία για να έχουμε ένα εξασφαλισμένο εισόδημα. Εγώ προσωπικά μπήκα στον ΟΣΕ ως ελεγκτής. Κάποιοι άλλοι έμπαιναν στην αστυνομία, στην πυροσβεστική. Τουλάχιστον παίρναμε κάποια χρήματα σε μία πολύ δύσκολη εποχή για όλο τον κόσμο. Εκτός από τη δουλειά, είχαμε και κάποια δωράκια από τον κόσμο. Όποτε περνούσα από μαγαζιά, οι ιδιοκτήτες που παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο και ειδικά τον Ηρακλή, μου έκαναν δώρα. Είτε αυτό ήταν πουκάμισο, είτε παντελόνι, είτε γραβάτα. Αυτά ήταν τα τυχερά μας.
Ποιος από τους παράγοντες που συνεργαστήκατε στον Ηρακλή, σας έκανε την καλύτερη εντύπωση;
Ο Απόστολος Κοσμόπουλος. Ο πατέρας του Ντίνου, που ήταν δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Πολύ καλός άνθρωπος. Μας είχε όλους τους παίκτες σαν παιδιά του και προσπαθούσε καθημερινά να μη μας λείψει τίποτα. Όλοι οι παίκτες τον αγαπούσαμε και θα κάναμε τα πάντα γι' αυτόν.
Από τους προπονητές, ποιον ξεχωρίζετε;
Δεν είχαμε τότε προπονητές. Ήμασταν ένδεκα παίκτες, ο καθένας ήξερε τη θέση του και παίζαμε. Ούτε αλλαγές υπήρχαν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Αν έλειπε κάποιος παίκτης, αποφάσιζε ένας άνθρωπος από τη διοίκηση ποιος θα παίξει. Άλλα χρόνια τότε, καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα.
Έχετε συνεργαστεί με τον θρυλικό φροντιστή, Οδυσσέα Τσιτάνα. Ποια είναι η γνώμη σας;
"Καταπληκτικός άνθρωπος. Το έλεγαν όλοι, όχι μόνο εγώ. Από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν δίπλα στην ομάδα και έκανε τα πάντα σε πολύ δύσκολες εποχές για να μη μας λείπει το παραμικρό. Με είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Με αποκαλούσε 'καμινίκι', γιατί γεννήθηκα στην περιοχή των Καμινικίων. Όλα τα παιδιά τον λάτρευαν και έμεινε κοντά στον Ηρακλή σε όλη του τη ζωή”.
Συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε η ΠΑΕ Ηρακλής... "Ολος ο ποδοσφαιρικός ΗΡΑΚΛΗΣ εκφράζει την βαθιά οδύνη του για την απώλεια του ποδοσφαιριστή - θρύλου του Συλλόγου μας, Σωτήρη Ζακαπίδα, ο οποίος έγραψε με υπέρλαμπρο και ανεξίτηλο τρόπο την ιστορία του στον 'κυανόλευκο' και στον ευρύτερο αθλητικό χώρο" και ο Γυμναστικός Σύλλογος... "Σύσσωμη η οικογένεια του Ηρακλή εκφράζει τη βαθιά θλίψη της για το χαμό του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της, Σωτήρη Ζακαπίδα ο οποίος αποτέλεσε ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του Συλλόγου. Ο ΓΣ Ηρακλής εύχεται συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.
Πηγή: Blue Arena
Ο Απόστολος Κοσμόπουλος. Ο πατέρας του Ντίνου, που ήταν δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Πολύ καλός άνθρωπος. Μας είχε όλους τους παίκτες σαν παιδιά του και προσπαθούσε καθημερινά να μη μας λείψει τίποτα. Όλοι οι παίκτες τον αγαπούσαμε και θα κάναμε τα πάντα γι' αυτόν.
Από τους προπονητές, ποιον ξεχωρίζετε;
Δεν είχαμε τότε προπονητές. Ήμασταν ένδεκα παίκτες, ο καθένας ήξερε τη θέση του και παίζαμε. Ούτε αλλαγές υπήρχαν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Αν έλειπε κάποιος παίκτης, αποφάσιζε ένας άνθρωπος από τη διοίκηση ποιος θα παίξει. Άλλα χρόνια τότε, καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα.
Έχετε συνεργαστεί με τον θρυλικό φροντιστή, Οδυσσέα Τσιτάνα. Ποια είναι η γνώμη σας;
"Καταπληκτικός άνθρωπος. Το έλεγαν όλοι, όχι μόνο εγώ. Από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν δίπλα στην ομάδα και έκανε τα πάντα σε πολύ δύσκολες εποχές για να μη μας λείπει το παραμικρό. Με είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Με αποκαλούσε 'καμινίκι', γιατί γεννήθηκα στην περιοχή των Καμινικίων. Όλα τα παιδιά τον λάτρευαν και έμεινε κοντά στον Ηρακλή σε όλη του τη ζωή”.
Συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε η ΠΑΕ Ηρακλής... "Ολος ο ποδοσφαιρικός ΗΡΑΚΛΗΣ εκφράζει την βαθιά οδύνη του για την απώλεια του ποδοσφαιριστή - θρύλου του Συλλόγου μας, Σωτήρη Ζακαπίδα, ο οποίος έγραψε με υπέρλαμπρο και ανεξίτηλο τρόπο την ιστορία του στον 'κυανόλευκο' και στον ευρύτερο αθλητικό χώρο" και ο Γυμναστικός Σύλλογος... "Σύσσωμη η οικογένεια του Ηρακλή εκφράζει τη βαθιά θλίψη της για το χαμό του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της, Σωτήρη Ζακαπίδα ο οποίος αποτέλεσε ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του Συλλόγου. Ο ΓΣ Ηρακλής εύχεται συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.
Πηγή: Blue Arena
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου