(Στην Κένυα, 15-2-1999 παραδόθηκε στους Τούρκους ο Οτσαλάν)
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν βγάλουμε τα κομματικά γυαλιά που μας μάθανε να φοράμε, ξεπερνώντας πράσινο, μπλε, κόκκινο και τον αχταρμά χρωμάτων τότε μόνο θα ...ξυπνήσουμε, πριν πολύ είναι αργά!
Τη μοναδική ηλιαχτίδα φωτός στο φιάσκο Οτσαλάν θα τη βρούμε στις καρδιές όλων των Ελλήνων που και στις πιό δύσκολες στιγμές της ιστορικής μας πορείας στο χρόνο κρατάμε μέσα μας αιώνια-άσβεστη- τη σπίθα της λευτεριάς ...
Σήμερα κυβερνά μία γενιά που γαλουχήθηκε με την εντυπωσιακή αντίφαση όπου ο Μεταξάς, αρχηγός της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου χωρίς να είναι ο....” νόμιμος ηγέτης”, κατάφερε να συντάξει πίσω του ΟΛΕΣ τις πλατειές λαϊκές μάζες βροντοφωνάζοντας στον Ιταλό το ιστορικό ΟΧΙ!...
Αν πράγματι “ εμπειρίες δεν είναι αυτά που μας συμβαίνουν, αλλά αυτά που εμείς κάνουμε με όσα μας συμβαίνουν...” όπως έγραψε εύστοχα ο Αλντους Χάξλεη, τότε τι νόημα θα έχει εφεξής για τα παιδιά που εμείς φέραμε στον κόσμο το ρητό του Ουίνστον Τσώρτσιλ, του βρετανού πολιτικού που περιποιήθηκε τιμή στον ελληνικό λαό δηλώνοντας μετά το έπος του 1940 ότι από εδώ και εμπρός ”...δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν...Έλληνες!”
Λόγια ιστορικής σημασίας και διαχρονικής συνέπειας, ή φτηνά λογοπαίγνια χαμηλού επιπέδου διπλωματικών δημοσίων σχέσεων για να απαλύνουν τον θάνατο και τις κακουχίες του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ λαού που είπε ΟΧΙ στον Άξονα ενώ οι Γάλλοι ρώταγαν «πουρκουά», οι Εγγλέζοι έτρεχαν στα καταφύγια του Λονδίνου και οι ΤΟΥΡΚΟΙ σήκωναν τις μπάρες των συνόρων λέγοντας «Χός γκελντίν Αφέντημ…περάστε!»
Άπο είναι το ψευδώνυμο του λησμονημένου στη φυλακή Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, που σε ανύποπτη στιγμή είχε δηλώσει, ελληνοπρεπώς, «Είτε αγωνίζεσαι, και νικάς και έτσι επιβιώνεις, είτε χάνεις και τότε πεθαίνεις έντιμα...»
Να του είχαμε συμπαρασταθεί ΕΠΡΕΠΕ στις δύσκολες στιγμές του ΟΛΟΙ οι Έλληνες δικαιώνοντας τη δικιά μας θέση στο πανανθρώπινο Πάνθεο Ηρώων που ακόμη και σήμερα, εποχή του άκρατου κυνισμού, θα επιλέγαμε να πέφταμε για τη Λευτεριά κόντρα στον κ Πάγκαλο, τον κ Σημίτη και άλλους πολιτικούς άνδρες εκείνης της εποχής ....
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν βγάλουμε τα κομματικά γυαλιά που μας μάθανε να φοράμε, ξεπερνώντας πράσινο, μπλε, κόκκινο και τον αχταρμά χρωμάτων τότε μόνο θα ...ξυπνήσουμε, πριν πολύ είναι αργά!
Τη μοναδική ηλιαχτίδα φωτός στο φιάσκο Οτσαλάν θα τη βρούμε στις καρδιές όλων των Ελλήνων που και στις πιό δύσκολες στιγμές της ιστορικής μας πορείας στο χρόνο κρατάμε μέσα μας αιώνια-άσβεστη- τη σπίθα της λευτεριάς ...
Σήμερα κυβερνά μία γενιά που γαλουχήθηκε με την εντυπωσιακή αντίφαση όπου ο Μεταξάς, αρχηγός της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου χωρίς να είναι ο....” νόμιμος ηγέτης”, κατάφερε να συντάξει πίσω του ΟΛΕΣ τις πλατειές λαϊκές μάζες βροντοφωνάζοντας στον Ιταλό το ιστορικό ΟΧΙ!...
Αν πράγματι “ εμπειρίες δεν είναι αυτά που μας συμβαίνουν, αλλά αυτά που εμείς κάνουμε με όσα μας συμβαίνουν...” όπως έγραψε εύστοχα ο Αλντους Χάξλεη, τότε τι νόημα θα έχει εφεξής για τα παιδιά που εμείς φέραμε στον κόσμο το ρητό του Ουίνστον Τσώρτσιλ, του βρετανού πολιτικού που περιποιήθηκε τιμή στον ελληνικό λαό δηλώνοντας μετά το έπος του 1940 ότι από εδώ και εμπρός ”...δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν...Έλληνες!”
Λόγια ιστορικής σημασίας και διαχρονικής συνέπειας, ή φτηνά λογοπαίγνια χαμηλού επιπέδου διπλωματικών δημοσίων σχέσεων για να απαλύνουν τον θάνατο και τις κακουχίες του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ λαού που είπε ΟΧΙ στον Άξονα ενώ οι Γάλλοι ρώταγαν «πουρκουά», οι Εγγλέζοι έτρεχαν στα καταφύγια του Λονδίνου και οι ΤΟΥΡΚΟΙ σήκωναν τις μπάρες των συνόρων λέγοντας «Χός γκελντίν Αφέντημ…περάστε!»
Άπο είναι το ψευδώνυμο του λησμονημένου στη φυλακή Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν, που σε ανύποπτη στιγμή είχε δηλώσει, ελληνοπρεπώς, «Είτε αγωνίζεσαι, και νικάς και έτσι επιβιώνεις, είτε χάνεις και τότε πεθαίνεις έντιμα...»
Να του είχαμε συμπαρασταθεί ΕΠΡΕΠΕ στις δύσκολες στιγμές του ΟΛΟΙ οι Έλληνες δικαιώνοντας τη δικιά μας θέση στο πανανθρώπινο Πάνθεο Ηρώων που ακόμη και σήμερα, εποχή του άκρατου κυνισμού, θα επιλέγαμε να πέφταμε για τη Λευτεριά κόντρα στον κ Πάγκαλο, τον κ Σημίτη και άλλους πολιτικούς άνδρες εκείνης της εποχής ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου