του Πάνου ΘεοδωρίδηΑπό τότε που εκλέξαμε νέον αρχηγό, τον Γεωργά, πιστέψαμε πως θα μας σώσει από το οικονομικό χάος που παρέδωσε ο Καραμανάς. Η συνομοσπονδία μας, απλωμένη σε ολόκληρη τη Μάρε Νόστρουμ και ομώνυμος αυτής, δεν ήταν ακριβώς Αρες Μάρες Κουκουνάρες, και σύντομα κατάλαβε ότι κρύβαμε λάφυρα, ότι δε συμπεριλαμβάναμε στην ετήσια αναφορά μας προς τη Μαρεστάτ όλες τις τριήρεις και τετρήρεις που διαγουμίζαμε.
Μας έβαλαν αυστηρούς όρους και ζοριστήκαμε. Αλλά από την εορτή των Τρελαμένων Κοτσιδούδων και εφεξής, στις ταβέρνες μας άρχισαν τα καλά νέα. Οι διαδόσεις. Ο Γεωργάς έχει ζάρια πειραγμένα στο μανίκι του. Θα αμολήσει τις εξάρες σύντομα. Δεν είναι μόνον οι Μαρενόστριοι που έχουν τα γένια και τα χτένια - άσε που δεν αφήνουν γένια και μοιάζουν με αδελφές. Μια ακμάζουσα νέα δύναμη, το γένος των «Κιτρίνων κοντών φιδοφάγων» έχει τρομερή ανάπτυξη και δανείζει.
Εμείς, ως πειρατές ενταγμένοι στους Μαρενόστριους, αλλά και με άκρες στους Ατλαντες που τους εχθρεύονταν, νομίζαμε ότι το δίπορτο είναι το ατού μας. Κι έτσι, όταν ο Πομπήιος, ο λεγόμενος και Μάγνος, τρομάρα του, άρχισε να μας απειλεί, δώσαμε σήμα στους Ατλαντες: Βρείτε μας κορόιδα να δανειστούμε διότι αυτοί οι Μαρενόστριοι είναι φωτιά και λάβρα. Φαρμάκι τα πανωτόκια, που τα λένε μάλιστα Σπρεντ και νομίζαμε πως ήταν Σπρέι.
Οι Ατλαντες είχαν αρχηγό δισέγγονο δούλων, τον Ομπαματρίξ, και νομίζαμε πως θα ήταν αλληλέγγυος σε ανθρώπους σαν και μας, που ζούσαμε αμέριμνα εν μέσω της ξυπολυσιάς μας. Επί τρεις μήνες, όλοι ξέραμε την πιθανότητα να δανειστούμε από τους Κουκουφέδες, στους οποίους είχαμε δώσει και ένα λιμάνι μας. Για την ακρίβεια, το μισό του πιο μεγάλου.
Οι Ατλαντες πράγματι κινήθηκαν, έγιναν κάτι επαφές και κυκλοφόρησε στη Μαρενοστρία μια είδηση ότι οι Κουκουφέδες θα μας δανείσουν, αλλά θέλουν να έχουν λόγο στο μοίρασμα του λουφέ, συμμετέχοντας στην τράπεζα της Δήλου. Τότε, οι άλλοι πειρατές έγιναν Τρώες (δεν εφευρέθηκαν ακόμη οι Τούρκοι...) και έστειλαν ένα Σπρέι με Σπρεντ ψηλότερα κι από το βουνό του Αντιταύρου. Και το χειρότερο, μάθαμε ότι ο Πομπήιος φτιάχνει ένα στόλο, τώρα που νίκησε τον Μιθριδάτη και θα τον ξαμολήσει εναντίον μας, στους περήφανους Κίλικες πειρατές.
Θέλετε το πιστεύετε, θέλετε όχι, εμάς δε μας νοιάζει. Είμαστε μακάριοι. Οπως θα λένε οι μιμητές μας οι Γραικοί, πολλούς αιώνες αργότερα, εμείς «ένα χιλιάρικο βενζίνη βάζαμε πριν από τις αυξήσεις, ένα θα βάζουμε και τώρα».
Πηγή: Αγγελιοφόρος
Μας έβαλαν αυστηρούς όρους και ζοριστήκαμε. Αλλά από την εορτή των Τρελαμένων Κοτσιδούδων και εφεξής, στις ταβέρνες μας άρχισαν τα καλά νέα. Οι διαδόσεις. Ο Γεωργάς έχει ζάρια πειραγμένα στο μανίκι του. Θα αμολήσει τις εξάρες σύντομα. Δεν είναι μόνον οι Μαρενόστριοι που έχουν τα γένια και τα χτένια - άσε που δεν αφήνουν γένια και μοιάζουν με αδελφές. Μια ακμάζουσα νέα δύναμη, το γένος των «Κιτρίνων κοντών φιδοφάγων» έχει τρομερή ανάπτυξη και δανείζει.
Εμείς, ως πειρατές ενταγμένοι στους Μαρενόστριους, αλλά και με άκρες στους Ατλαντες που τους εχθρεύονταν, νομίζαμε ότι το δίπορτο είναι το ατού μας. Κι έτσι, όταν ο Πομπήιος, ο λεγόμενος και Μάγνος, τρομάρα του, άρχισε να μας απειλεί, δώσαμε σήμα στους Ατλαντες: Βρείτε μας κορόιδα να δανειστούμε διότι αυτοί οι Μαρενόστριοι είναι φωτιά και λάβρα. Φαρμάκι τα πανωτόκια, που τα λένε μάλιστα Σπρεντ και νομίζαμε πως ήταν Σπρέι.
Οι Ατλαντες είχαν αρχηγό δισέγγονο δούλων, τον Ομπαματρίξ, και νομίζαμε πως θα ήταν αλληλέγγυος σε ανθρώπους σαν και μας, που ζούσαμε αμέριμνα εν μέσω της ξυπολυσιάς μας. Επί τρεις μήνες, όλοι ξέραμε την πιθανότητα να δανειστούμε από τους Κουκουφέδες, στους οποίους είχαμε δώσει και ένα λιμάνι μας. Για την ακρίβεια, το μισό του πιο μεγάλου.
Οι Ατλαντες πράγματι κινήθηκαν, έγιναν κάτι επαφές και κυκλοφόρησε στη Μαρενοστρία μια είδηση ότι οι Κουκουφέδες θα μας δανείσουν, αλλά θέλουν να έχουν λόγο στο μοίρασμα του λουφέ, συμμετέχοντας στην τράπεζα της Δήλου. Τότε, οι άλλοι πειρατές έγιναν Τρώες (δεν εφευρέθηκαν ακόμη οι Τούρκοι...) και έστειλαν ένα Σπρέι με Σπρεντ ψηλότερα κι από το βουνό του Αντιταύρου. Και το χειρότερο, μάθαμε ότι ο Πομπήιος φτιάχνει ένα στόλο, τώρα που νίκησε τον Μιθριδάτη και θα τον ξαμολήσει εναντίον μας, στους περήφανους Κίλικες πειρατές.
Θέλετε το πιστεύετε, θέλετε όχι, εμάς δε μας νοιάζει. Είμαστε μακάριοι. Οπως θα λένε οι μιμητές μας οι Γραικοί, πολλούς αιώνες αργότερα, εμείς «ένα χιλιάρικο βενζίνη βάζαμε πριν από τις αυξήσεις, ένα θα βάζουμε και τώρα».
Πηγή: Αγγελιοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου