Η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Βόννη

Εξοχότατες/οι κυρίες και κύριοι,

Κύριε Πρόεδρε,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να διακηρύξουμε την κοινή μας πίστη στις θεμελιώδεις αρχές της Κοινωνικής Οικονομίας της Αγοράς, να ενισχύσουμε την εμπιστοσύνη μας στο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το ΕΛΚ για την έξοδο της Ευρώπης από την διεθνή Οικονομική κρίση και για να ενισχύσουμε τις πολιτικές μας που οδηγούν σε περισσότερη Ολοκλήρωση.

Πιστεύουμε ότι οι αποκεντρωμένες αγορές μπορούν να παράγουν περισσότερη ευημερία απ’ οποιοδήποτε άλλο σύστημα.

Αλλά οι ελεύθερες αγορές δεν μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα.

Δεν λειτουργούν πάντα υπό ιδανικές συνθήκες. Υπάρχουν συχνές περιπτώσεις όπου η αγορά αποτυγχάνει στον οικονομικό της ρόλο.

Έτσι, για να μεγιστοποιήσουμε την ευημερία και την ανάπτυξη, χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω από ελεύθερες αγορές: χρειαζόμαστε ανταγωνιστικές αγορές.

Αυτή η «απαίτηση ανταγωνιστικότητας» δεν επιτυγχάνεται αυτόματα από μόνες τις δυνάμεις της αγοράς. Χρειάζεται ένα εξωτερικό παράγοντα που ρυθμίζει την οικονομία, εξαλείφει τις στρεβλώσεις των αγορών, αποθαρρύνει αθέμιτες πρακτικές και επιβάλλει κοινά αποδεκτούς κανόνες. Αυτό το ρόλο μπορεί να τον διαδραματίσει μόνο το κράτος.

Ωστόσο δεν θέλουμε ένα κράτος - επιχειρηματία, όπως οι Σοσιαλιστές.

Ούτε θέλουμε ένα κράτος που δεν κάνει απολύτως τίποτε, όπως κάποιοι ακραίοι φιλελεύθεροι.

Θέλουμε το κράτος να αναμιγνύεται συνετά, αλλά και αποφασιστικά, με τη ρύθμιση της οικονομικής δραστηριότητας, την παρακολούθηση των αγορών και την εφαρμογή των κανόνων, με σαφή στόχο να αποκαθιστά τους κανόνες ανταγωνισμού. Αλλά και της συμπαράσταση στους πιο αδύναμούς συμπολίτες μας, αποκαθιστώντας, έτσι, την κοινωνική συνοχή.

Γιατί καμία αγορά δεν μπορεί να λειτουργήσει σε συνθήκες κοινωνικών αναστατώσεων και πολιτικής αναταραχής

Για πολλά χρόνια οι Σοσιαλιστές υποστήριξαν το πρόταγμα της «αναδιανομής». Η αναδιανομή που έγινε με γραφειοκρατικό τρόπο παρήγε τόσο μεγάλες και τόσο οξυμένες στρεβλώσεις των αγορών, που τελικά δεν υπήρχε «πλεόνασμα» προς αναδιανομή.

Τώρα πρέπει να μετακινήσουμε την έμφαση από την «αναδιανομή στην «διάχυση» ευκαιριών και ευημερίας.

Αυτό το χαρακτηριστικό «διάχυσης» της Κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, παράγει τα «δευτερογενή αποτελέσματα ανάπτυξης»: Όπου όσο γίνεται περισσότεροι συμμετέχουν στην άνοδο της οικονομικής δραστηριότητας και επωφελούνται απ’ αυτήν, ενώ όσο γίνεται λιγότεροι καταστρέφονται σε περίπτωση οικονομικής κρίσης.

Απ’ αυτή την άποψη το ρυθμιστικό μας σύστημα στις αγορές δεν τα πήγε καλά τα τελευταία δύο χρόνια. Έτσι, η διεθνής κρίση, αν και ξεκίνησε από τις ΗΠΑ είχε οδυνηρές επιπτώσεις σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Κι αν και ξεκίνησε στο χρηματοπιστωτικό τομέα χτύπησε σκληρά όλους τους τομείς της πραγματικής οικονομίας.

Οπότε χρειάζεται να κάνουμε πλέον εκτενείς «επιδιορθώσεις» στο οικονομικό μας μοντέλο και στους ρυθμιστικούς μας μηχανισμούς. Ιδιαίτερα στο τραπεζικό σύστημα και στις αγορές περιουσιακών στοιχείων.

Οι μεσαίες τάξεις των κοινωνιών μας χτυπήθηκαν άσχημα. Αλλά γνωρίζουμε ήδη από την εποχή του Αριστοτέλη, ως την εποχή του Ντιντερό, ως την εποχή του Μάξ Βέμπερ, ότι μια δυναμική και ακμαία μεσαία τάξη προσδιορίζει την κοινωνική συνοχή και τη δημοκρατική σταθερότητα.

Όταν οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης χάνουν τις επιχειρήσεις τους και σημαντικό μέρος των περιουσιών τους επέρχεται σοβαρή κοινωνική αναταραχή.

Αυτό ακριβώς το φάσμα αντιμετωπίζουν κάποιες ευρωπαϊκές κοινωνίες σήμερα. Και πρέπει να αντιδράσουμε γρήγορα: στηρίζοντας τις μεσαίες τάξεις των κοινωνιών μας. Και βοηθώντας της μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις μας να αναδιοργανωθούν και να ανακάμψουν.

Να τις ενθαρρύνουμε να αξιοποιήσουμε τις νέες ευκαιρίες που παρουσιάζονται, να γίνουν ανταγωνιστικές, να επιβιώσουν και να επιτύχουν.

Το πώς θα το καταφέρουν, ασφαλώς είναι δική τους δουλειά. Το πώς θα τους εξασφαλίσουμε ένα υγιές περιβάλλον, ώστε να επιτύχουν, είναι η δική μας δουλειά.

Εξ άλλου οι μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις εξασφαλίζουν τα δύο τρίτα των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα των οικονομιών μας. Είναι αυτές που «διαχέουν» ευκαιρίες στην υπόλοιπη οικονομία. Είναι αυτές που παράγουν φορολογικά έσοδα για το κράτος. Είναι αυτές που παράγουν τα «δευτερογενή αναπτυξιακά αποτελέσματα» της οικονομικής δραστηριότητας και οδηγούν σε διατηρήσιμη ανάπτυξη και ευημερία.

Πρέπει να εξασφαλίσουν ότι αυτή η «διάχυση» της ανάπτυξη είναι φιλική προς το περιβάλλον και διατηρήσιμη με περισσότερους από ένα τρόπους. Η κοινωνική οικονομία της αγοράς (αυτό που εμείς ονομάζουμε κοινωνικό φιλελευθερισμό) δεν παράγει ευημερία σήμερα σε βάρος των επομένων γενεών. Κι αυτό περιλαμβάνει προϋποθέσεις «διατηρησιμότητας» τόσο περιβαλλοντικές όσο και δημοσιονομικές.

Η καλύτερη εγγύηση ευημερίας είναι η Ελευθερία

Η καλύτερη εγγύηση Ελευθερίας είναι η Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Η καλύτερη εγγύηση Κοινωνικής Δικαιοσύνης είναι η δημοκρατία.

Και η η καλύτερη εγγύηση δημοκρατίας είναι ένα μη γραφειοκρατικό εθνικό κράτος δικαίου, στα πλαίσια μας μη γραφειοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σας ευχαριστώ πολύ


Τα Ανήλια:

Λαϊκό Κόμμα! Δεν είναι και άσχημη ονομασία. Αν ποτέ το σκεφτούν σοβαρά μπορούν να αλλάξουν το όνομα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας σε Λαϊκό Κόμμα.

1ον. Είναι ιστορικός τίτλος της Παράταξης. Υπήρχε στο παρελθόν Λαϊκό Κόμμα. Αρχηγός του ήταν ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης.

2ον. Ταιριάζει πολύ με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.

3ον. Υπάρχουν άνθρωποι που για συνειδησιακούς λόγους (Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά) δεν μπορούν να ψηφίσουν κόμμα που ονομάζεται Νέα Δημοκρατία.

4ον. Ενόψει Συνεδρίου όλες οι προτάσεις που ακούγονται καλές είναι.