Που είναι η Χαλκιδική που αγαπήσαμε μικροί;

Ως γνωστόν, σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. Τώρα βέβαια, ποια Χαλκιδική θα με πεις. Και δίκιο θα έχεις.

Για να πάρουμε μια ιδέα για το πως πάνε τα πράγματα φέτος, στείλαμε αυτή την Κυριακή (της μεγάλης φυγής), τον εξωτερικό ανταποκριτή μας Michael, σε γνωστή παραλία του πρώτο ποδαριού, ανάμεσα σε Καψόχωρα και Παλιούρι. Ο Michael επέλεξε στην τύχη γνωστό μπίτσι μπάρι της περιοχής, το "Ν#%^&ο". Γιατί, σύμφωνα με τα νέα ελληνικά έθιμα, παραλία χωρίς μπιτς μπαρ δεν υφίσταται.

Έχουμε και λέμε:

- Στο πάρκινγκ τουλάχιστον το 50% των αυτοκινήτων ήταν SUV, με τα Porsche Cayenne να κερδίζουν την παράσταση. Τύφλα να 'χουν το Μονακό και το Ντουμπάι.

- Για να φτάσεις στην παραλία και να ακουμπήσεις τη θάλασσα, πρέπει όπως και δήποτε, να έχεις κάνει κράτηση σε μια από τις εκατοντάδες ξαπλώστρες που καταλαμβάνουν την άμμο και μοιάζουν με ναρκοπέδιο. Αι ξαπλώστραι είναι καπαρωμένες με φιάλες ουσκίου ή βότκας, όπως στα μπουζούκια.

- Το 95% των ανδρών εμφανίζεται στην παραλία, μόνο μετά από φωτόλυση, χαλάουα ή έστω ξύρισμα. Στήθος, υποχρεωτικό. Χέρια και πόδια, προαιρετικά.

- Απαγορεύεται να εμφανίζεσαι στην παραλία, με τσάντα φθηνότερη από 500 ευρώ (για τις κυρίες), μαγιό φθηνότερο από 100 ευρώ, γυαλιά ηλίου φθηνότερα από 150 ευρώ και πετσέτα φθηνότερη από 50 ευρώ. Οι κυρίες, απαγορεύεται αυστηρά να εμφανίζονται με το ίδιο μαγιό, back to back ΣουΚου. Οι κύριοι, απαγορεύεται αυστηρότητα, να φοράνε τα πόλο τους χωρίς σηκωμένους τους γιακάδες.

- Αι τιμαί είναι καταπληκτικαί και πολύ φιλικαί! Καφές με το 6, σοκολάτα με το 7, μπύρα με το 8, κοκτέηλε με το 10 ευρώ!!!

- Κουτσοί, στραβοί, τυφλοί, μουγγοί, και αυτό το καλοκαίρι, πίνουν μοχίτο. Η δε ποιότητα του μοχίτου, φέρνει πιο πολύ σε φρικασέ -με ρούμι αγνώστου ταυτότητας. Το πιο πιθανό είναι να ετοιμάζεται αποβραδίς σε καζάνια (όπως στο στρατό), και το μεσημέρι να σερβίρεται στους τρέντυ θαμώνες.

Οι οποίοι (θαμώνες) και το απολαμβάνουν, λικνιζόμενοι στους ήχους της Αννούλας της Βίσσης, του μεγάλου ρόκερ Χατζηγιάννη και σε ποτ-μπουρί προκάτ επιτυχιών του ανάπηρου ραδιοφώνου της πόλεως.

- Λιγότερο από το 20% των παριστάμενων στην παραλία μπαίνει στη θάλασσα. Κι από αυτούς το 90% μπαίνει και βγαίνει μέσα σε χρόνο dt. Το επίλοιπο της ώρας, οι κυρίες ή βάφονται ή κουτσομπολεύουν, οι δε κύριοι διαβάζουν αθλητικές εφημερίδες ή πασπατεύουν τη βουβωνική τους χώρα. Το κινητό (κατά προτίμηση iphone, ή έστω με touch screen) δεν το αποχωριζόμαστε, ούτε μέσα στη θάλασσα.

Όλες οι δραστηριότητες περιστρέφονται γύρω από την βασική αρχή:
Κοίτα με να σε κοιτώ, μέχρι να φύγουμε από εδώ.

- Η καταπληκτική συνήθεια να μιλάνε όλοι με τέτοια ένταση ώστε να ακούγονται μέχρι την την Αγία Παρασκευή τα κατορθώματά τους το προηγούμενο βράδυ, το πόσο καλά περνάνε στην παραλία και το που θα πάνε το βράδυ, συνεχίζεται απτόητη.

- Απαγορεύεται να εμφανίζεσαι στην παραλία χωρίς να φέρεις, έστω και ένα, αξεσουάρ Μπέρμπερυ.

Ηθικό δίδαγμα: Η λιγούρα και η φιγούρα, ζουν και βασιλεύουν. Κάθε χρόνο και χειρότερα.
Που είναι η Χαλκιδική που αγαπήσαμε μικροί;

Πηγή: Λευτεριά