Πριν λίγα χρόνια λοιπόν, το Βρετανικό μουσείο του Λονδίνου ενοικίαζε μέχρι και πενήντα φορές το χρόνο σε "φιλότεχνους" λεφτάδες την αίθουσα των Μαρμάρων του Παρθενώνα, για επίσημα δείπνα, προς 35 χιλιάδες βρετανικές λίρες τη βραδιά. Στα εν λόγω δείπνα, τους καλεσμένους σέρβιραν γκαρσόνια με αρχαία ελληνικά και αιγυπτιακά κοστούμια υπό τον ήχο της άρπας. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους του μουσείου, οι ενοικιάσεις αυτές γίνονταν λόγω κατηραμένης φτώχιας, γιατί τα έξοδα ήταν πολλά. Τι μου λέτε ρε σεις...;
Επιπροσθέτως οι ...ενοικιαστές, πλήρωναν μια εγγύηση δύο εκατομμυρίων λιρών, για την περίπτωση που κάποιοι εκ των καλεσμένων, φτάνοντας στο τσακίρ κέφι που λέμε, πιθανόν να εκσφενδόνιζαν κανένα μπουκάλι καμπανίτη οίνου πάνω στα ταλαίπωρα αγάλματα.
Δεν απαιτεί και μεγάλη προσπάθεια, για να φανταστεί κανείς κάποιο απ' αυτά τα δείπνα. Ψαγμένοι, τάχα μου, λεφτάδες, φλεγματικοί λόρδοι, γκαρσόνια με μανδύες και δερμάτινες σαγιονάρες να πηγαινοέρχονται σερβίροντας φασιανούς, αγριογούρουνα, σαμπάνιες και χαβιάρια, μια γεροντοκόρη να χαϊδεύει τις χορδές της άρπας και να οραματίζεται μεσογειακούς εραστές...
Α ρε κατσικοκλέφτη λόρδε Έλγιν, που πήγες και ξήλωσες τον μισό Παρθενώνα, για να τον πάρεις στον πολιτισμό! Ακόμη κι εσύ δεν θα είχε φανταστεί τέτοια μεγαλεία... Α ρε κλεφταρά Έλγιν, εσύ που τόσο υποτιμούσες τους βάρβαρους φουστανελάδες με τα γουρουνοτσάρουχα, που δεν σέβονταν τα μάρμαρα. Εκείνοι τουλάχιστον σκόπευαν να χαθούν μαζί τους. Έτσι όπως έγραφε σε επιστολή του στον Γκούρα ο Μακρυγιάννης κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τον Κιουταχή το 1827: "Κι όταν έρθουν οι Τούρκοι και δεν μπορούμεν να ανθέξωμεν βάνομεν φωτιά και τον Σερπετζέ (το παρατείχισμα από το θέατρο του Διονύσου ως το θέατρο του Ηρώδου), στέλνομεν εις τον αγέρα και τους Τούρκους που θα 'ναι εκεί. Και μ' αυτόν τον τρόπον πηγαίνομεν πολεμώντας ως μέσα εις τον ναόν (Παρθενώνα) και εκεί κάνομεν γενικόν λαγούμι και πάμε στον αέρα κι εμείς και οι Τούρκοι και ο ναός".
Δεν απαιτεί και μεγάλη προσπάθεια η λογική, για να καταλήξει πως με την ανέγερση, έστω και αργοπορημένα, του νέου μουσείου της Ακρόπολης, οι δικαιολογίες των Άγγλων για τη μη επιστροφή των κλαπέντων Μαρμάρων του Παρθενώνα, στερούνται οποιασδήποτε σοβαρότητας. Δεν μιλάμε για κάποια αγάλματα ή αγγεία, που βρέθηκαν άλλο εδώ και άλλο εκεί και μεταφέρθηκαν στα μουσεία του εξωτερικού. Μιλάμε για μέρος ενός μοναδικού μνημείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που αποσπάστηκε και μάλιστα βάρβαρα, διασώθηκε έστω, σε καιρούς χαλεπούς για την Ελλάδα. Καιρός λοιπόν να επιστραφούν και να πάρουν τη θέση των γύψινων ομοιωμάτων.
Φανταστείτε σε κάποια δύσκολη στιγμή της Ιστορίας της Βρετανίας να πήγαιναν οι Γάλλοι στο Στόουνχετζ και να σήκωναν κάνα δύο από τους τεράστιους οριζόντιους μονόλιθους και να τους έστηναν στο Λούβρο και μάλιστα κάθε τόσο να τους ενοικίαζαν σε κάποιους Παριζιάνους καλοφαγάδες που θα τους χρησιμοποιούσαν σαν χασαποτράπεζα.
Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να πάρουν και το Μπιγκ Μπεν, αφήνοντας στη θέση του τέσσερις ολοστρόγγυλες τρύπες, μία σε κάθε πλευρά του πύργου. Αυτό θα το κρεμούσαν κάτω από τον Πύργο του Άιφελ. Κάτι σαν αχαμνά, που λέμε. Από την άλλη, ο δήμαρχος του Λονδίνου, για να γεμίσει τις τρύπες, θα τοποθετούσε ένα ρολόι-μαϊμού, με κούκο, made in Taiwan. Διότι όπως έλεγε και ο εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου προχθές, τα πολιτιστικά μνημεία είναι παγκόσμια και όταν δεν είναι μαζεμένα σε ένα μέρος προβάλλονται καλύτερα...
Πηγή: Πολίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου