ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑ
δικηγόρου - συγγραφέα,
πρώην προέδρου του ΔΣΘ
Σύμφωνα με πληροφορίες από τα Σκόπια, στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Σκοπίων πέραν των άλλων έχουν ετοιμασθεί και θα εκτεθούν στο κοινό και κέρινα ομοιώματα του Μ. Αλεξάνδρου, του Φιλίππου, της Ολυμπιάδας, του Περσέα, του Ιουστινιανού κ.λπ., ενώ παράλληλα συνεχίζουν να γεμίζουν τις πλατείες με αγάλματα του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου. Κάποιοι στην Ελλάδα πιστεύουν ότι το κάνουν διαπραγματευτικά, για να τα αφαιρέσουν στο πλαίσιο κάποιας συμφωνίας. Η αλήθεια είναι, όμως, κι αυτό μου το επιβεβαίωσαν φίλοι από τον επιστημονικό χώρο των Σκοπίων, ότι η προσπάθεια γίνεται για να ενδυναμωθεί το αίσθημα «μακεδονοποίησης» της νεολαίας των Σκοπίων, για να θεωρούν ιστορική τους κληρονομιά όλα αυτά...
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να ξαναθυμίσουμε κάποια πράγματα, γιατί η χώρα μας κινούμενη με τη λογική του εκκρεμούς και στα εθνικά θέματα, δείχνει να μην έχει αντανακλαστικά και να αδιαφορεί. Με την ελπίδα ότι κάποιοι ακούν, επανερχόμαστε στο θέμα, για να υπενθυμίσουμε την αναγκαιότητα ύπαρξης εθνικής στρατηγικής και σε αυτό.
Υπενθυμίζω ότι το θέμα της ονομασίας της FYROM και του αλυτρωτισμού που καλλιεργεί το αντιμετωπίσαμε διαχρονικά με κυκλοθυμική συμπεριφορά κι έτσι μετά τον ελληνικό εμφύλιο υποτιμήσαμε το πρόβλημα, γιατί στις διεθνείς σχέσεις το κρατίδιο εκπροσωπούνταν από τη Γιουγκοσλαβία, ενώ σιωπηλά ανεχθήκαμε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ελληνικούς πληθυσμούς κι έτσι, π.χ., μετά από δήμευση κοπαδιών και υποχρεωτικές αλλαγές ονοματεπωνύμων την περίοδο 1944-1954 αναγκάσθηκαν να φύγουν την περίοδο 1955-1968, ως αναφομοίωτοι, φανατικοί Ελληνες Σαρακατσάνοι που ζούσαν στο κρατίδιο (περίπου 3.500 άτομα), που εγκαταστάθηκαν κυρίως στο Ν. Κορδελιό Θεσσαλονίκης.
Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του κρατιδίου, το 1991, είχαμε δύο επιλογές. Είτε να ασκήσουμε ισχυρή πίεση με «καρότο και μαστίγιο» ευαισθητοποιώντας ταυτόχρονα τη διεθνή κοινή γνώμη ή να κάνουμε επενδύσεις στο κρατίδιο επιδιώκοντας συνεργασία και έμμεσα κάποιας μορφής εξάρτηση από την Ελλάδα.
Πρόσκαιρα και χωρίς συνέπεια δοκιμάσαμε και τις δύο μεθόδους, και τη σκληρή (εμπάργκο) και την ήπια (ενδιάμεση συμφωνία), αλλά χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα, γιατί η καλλιέργεια επί δεκαετίες «μακεδονικής συνείδησης» στον πληθυσμό είχε χαρακτηριστικά πλύσης εγκεφάλου κι έτσι, για να υπάρξει εμφανής αλλαγή, πρέπει να αλλάξει η εκπαιδευτική πολιτική των Σκοπίων και να περάσουν δυο γενιές, αλλά και γιατί ισχυροί διεθνείς παράγοντες διατηρούν και χρησιμοποιούν το θέμα ως μοχλό πίεσης στην Ελλάδα.
Μου δόθηκε η δυνατότητα (και με θεσμική ιδιότητα) να επισκεφθώ αρκετές φορές τα Σκόπια και να συζητήσω για το θέμα με πνευματικούς ανθρώπους, διπλωμάτες και πολιτικούς από Βουλγαρία και Σκόπια. Με λύπη έβλεπα την έλλειψη στρατηγικής από τη χώρα μας, εν αντιθέσει με τη Βουλγαρία, που υλοποιεί μακρόχρονο σχέδιο «εκβουλγαρισμού» της ανατολικής FYROM (δίνει υποτροφίες σε νέους από Σκόπια για σπουδές σε βουλγαρικά ΑΕΙ, στηρίζει αδελφοποιήσεις βουλγαρικών πόλεων με πόλεις της ανατολικής FYROM, δίνει βουλγαρική υπηκοότητα σε όσους επικαλούνται βουλγαρική καταγωγή, έχοντας δώσει ήδη τη βουλγαρική υπηκοότητα σε 80.000 περίπου Σλάβους της FYROM κ.λπ). Ταυτόχρονα, η Ρουμανία, επιδιώκοντας οικειοποίηση των Βλαχοφώνων του κρατιδίου, δίνει πολλές υποτροφίες για σπουδές σε ρουμανικά ΑΕΙ (το 2005 η Ρουμανία έδινε 65 υποτροφίες και η Ελλάδα μόνο 3).
Δε θα επεκταθώ περισσότερο. Στη FYROM υπάρχουν διαλυτικές τάσεις που υποθάλπουν οι Αλβανοί των Σκοπίων (στο μέλλον πιθανόν και οι Βούλγαροι) και «αντέχει» γιατί στηρίζεται από ΗΠΑ, αλλά μόνο με ελληνική στήριξη μπορεί να μακροημερεύσει. Δεν μπορούμε να αφήσουμε στην τύχη και το χρόνο τη λύση του προβλήματος. Σταθμίζοντας τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά και τις αλβανικές και βουλγαρικές κινήσεις, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά θέλουμε και να χαράξουμε μακρόχρονη εθνική στρατηγική για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Κι επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι η οικονομική κρίση μάς καθιστά ευάλωτους σε πιέσεις, η ηγεσία του τόπου, με την ευρεία έννοια, πρέπει να στείλει σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων μπορεί να κατοικούν σε τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας, αλλά δεν μπορούν να έχουν ονομασία που θα οικειοποιείται το όλον, τη Μακεδονία, ούτε βέβαια μπορεί να αναγνωριστεί μακεδονική εθνότητα και γλώσσα, γιατί απλούστατα ιστορικά δεν υπήρξαν (ο Μ. Αλέξανδρος την ελληνική γλώσσα διέδωσε στα πέρατα της γης) κι ότι η επιχειρούμενη παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας από την ηγεσία των Σκοπίων αποτελεί έγκλημα κατά της ιστορίας της ανθρωπότητας και προσβάλλει κάθε πολιτισμένο άνθρωπο.
Πηγή: Αγγελιοφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου