” Να λυπάστε το έθνος που είναι γεμάτο πίστη, μα άδειο από θρησκεία.
Να λυπάστε το έθνος που φορά ένα ρούχο που δεν το έχει υφάνει, που τρώει ψωμί που δεν το έχει θερίσει και πίνει κρασί που δεν έχει τρέξει από το πατητήρι του.
Να λυπάστε το έθνος που ονομάζει τον βίαιο άνθρωπο ήρωα και βλέπει τον λαμπροφορεμένο κατακτητή γενναιόδωρο.
Να λυπάστε το έθνος που δεν υψώνει τη φωνή του παρά μόνο σε κηδεία΄ δεν περηφανεύεται παρά μονάχα σα βρίσκεται στα αρχαία μνημεία του, και δεν ξεσηκώνεται παρά μονάχα όταν ο λαιμός του βρίσκεται ανάμεσα στο σπαθί και στην πέτρα.