Καιρός να παραδεχθούμε και να διαβάσουμε την ιστορία Στουγιαννάκη.
Σελίς 17. Εν τω δεύτερω μέρει θα διαλάβωμεν…. Τον εκτοπισμόν των επαναστατών εκ των οχυρών θέσεων ας κατείχον, και την υποχώρησιν αυτών εκτός της πόλεως, οφειλόμενα εις καταχθονίους ενεργείας αντιπολιτευομένων, την πολιαρκίαν της πόλεως, την δια προδοσίας είσοδον των Τούρκων εις την πόλιν.
Σελίς 120. Εν τη κατά της πατρίδος του εξτρατεία, του Αμπουλουμπούτ παρηκολούθησεν αυτόν και παρέστη θεατής, των δραματικωτάτων και αποτροπαιωτάτων σκηνών της κατακρεουργήσεως και τον εξανδραποδισμόν των συμπολιτών του. Τούτο συνετέλεσε εις το να πιστευθεί υπό πλείστων ότι υπήρξε προδότης εάν επίδωμεν είτα εν κεφ ΝΓ (σελ.180) και ΣΑ 195 και ΞΒ 199 ιστορούμενα, ανάγκη να παραδεχθώ μεν ότι δεν είναι απηλαγμένος της ευθύνης επι τη καταστροφή της πόλεως.
Σελίδες 180,181,182 (υποσημείωσις 3) Μη ευρίσκοντας διέξοδον εν ταις συζητησεσιν οι Τούρκοι προσεκάλεσαν τον παρακολουθούντα το στρατόπεδόν των Μαμάντην, προς ον εν συνόψει διεκείνωσαν την θέσιν του στρατού. Ούτος και τι άμοιρος στρατηγικών γνώσεων εννόησε το άσκεπτον και πλημελές των κινήσεων του αυτοκρατορικού στρατού, συνεβούλευσεν όθεν να καταλάβωσιν τον Βάδον την Παναγιοπούλαν και τους τροχούς…. ίνα ευρεθώσιν εις τα νώτα των επαναστατών και διακόψωσιν ούτω την μετά της πόλεως συγκοινωνίας αυτών…ούτω αποκλείομένων εκτός της πόλεως των ισχυροτέρων σώματων των επαναστατων η πόλις εκούσα άκουσα θέλει παραδοθεί.
Στην υποσημείωση 3 αναφέρει : Η διαγωγή αυτή του Μάμαντη, σφοδρού και πεισμόνος αντιπάλον του Ζαφειράκη του οργανωτού και ηγέτου της επαναστατικής και μείζονος μερίδος της πόλεως, μαρτυρεί εις ποίον σημείον ήδη είχον φθάσει τα πολιτικά πάθη, το κομματικό πείσμα εν Ναούση τότε. Μόνον δε τούτο το ελατήριον ταύτην την βάσιν αν δεχθεί τις δύναται να εξηγήσει την τόσο αντιπατριωτική πράξιν του ηγέτου της αντιπολιτευομένης τον Ζαφειράκην μερίδος.
Σελίδες 196, 197, 198. Περί το μεσονύκτιον της Τετάρτης προς την Πέμπτην της Διακαινησίμου εβδομάδος (το πιθανότερον την 9ην προς την 10ην Απριλίου 1822), τέσσαρες οπλίται γνωστοί εις τους φρουρούς, ήλθον εις το περίπτερον το μεταξύ της πύλης και του Πύργου του Αγ. Γεωργίου… εις τους 50 οπλίτας συγκαταλέγησαν και οι νεωστί ελθόντες οπλίται.
Σελίς 199. Η πύλη του Αγίου Γεωργίου ευρέθη ανοικτή εκ προθέσεως…διότι οι τέσσαρες εκείνοι άνδρες οι δια νυχτός επισκεφθέντες τους της πύλης φρουρούς άνοιξαν αυτήν.
Υποσημείωση 1. Υπό τινών περισοθέντων μετά την καταστροφήν ελέγετο ότι ο εις των τεσσάρων ήτο αδελφός του Μάμαντη… τον οποίο εσεβάσθη ο Ζαφειράκης και δεν εφυλάκισεν….. οι δε λοιποί εκ της μερίδος των αντιπολιτευομένων.
Σελίς 133. Κατά την έκρηξιν της επαναστάσεως ευρισκόμενος εν Θεσσαλονίκη είτε ως φυγάς είτε και δι’ ατομικάς του υποθέσεις, διετάχθη ως λέγουν τινές, υπό τον Αβδουλουμπούτ να ακολουθήσει τον κατά της πατρίδος επερχομένον στρατόν και ως ήτο επόμενον ηναγκάσθει να παραστεί θεατής της σφαγής και του εξανδραπονδισμού των συμπολιτών του, τη λεηλασία και καταστροφή της πατρίδος του. Ο Μάμαντης ως εξορισθείς υπό τον Ζαφειράκη έπνεε μίσος κατ’ αυτού… έπειτα το πολιτικόν του συμφέρον το επέβαλλε να καλλιεργεί σχέσεις προς τους Τούρκους ώστε μάλλον αφθορμήτως ηκολούθησε τα στρατεύματα του Πασά….. Η συμβολή ην παρέσχεν εις τον Τούρκον στρατάρχην ….εξασφαλίσασα εις τους Τούρκους την προς την πόλιν προελασίν τον, υπήρξεν πράξις επιβαρύνουσα την θέσιν του απέναντι της πατρίδος του….
Έπειτα δεν φαίνεται ότι είναι αμέτοχος εις τον τρόπον καθ’ ον εισήλθον εις την πόλις δια της υπό των τεσσάρων εκείνων υπόπτων ανδρών διανοίξεως εν καιρώ νυκτός της πύλης του Αγ. Γεωργίου. Τα δύο αυτά περιστατικά είναι ισχυροί λόγοι εις χείρας εκείνων οίτινες κατηγορούσιν αυτόν και τους φίλους του ότι συνετέλεσαν εις τον όλεθρον της πατρίδος των.
Σελίς 234. Μάμαντης λοιπόν και οι οπαδοί του και απωτέρω τα κομματικά πάθη (υποσημείωση 1 Leak και Cousinery, την διχόνοιαν και τας εσωτερικάς τα ραχάς και τον εμπαθή φατριασμόν, θεωρούν ως παραίτια μεγάλων συμφορών πάντοτε εις Νάουσαν Σ.Ε)
Σελίς 220 υποσημείωση 1. Εν μνημείον αξιοπρεπές δια τους εθνομάρτυρας τούτους, όπως υπέδειξα τω 1913 (25η Μαρτίου), στέφον τους υπέρ Ελευθερίας εκεί πεσόντας, νομίζω θα ήτο στοιχειώδες καθήκον σεβασμούπρος αυτούς.
Έπειτα και η ευλαβής περισυλλογή των οστών και η απόθεσις εις ίδιον κοιμητήριον Σ.Ε.) Μακάρι να γίνουν αυτά έστω και τώρα το 2009. Οι Μεσολογγίτες λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση τους κάλεσαν το Βασιλέα Όθωνα με την Βασίλισσα Αμαλία και σε επίσημη τελετή ενταφίασαν τα οστά των ηρώων τους. Πάντως είναι γεγονός η προσπάθεια συγκάλυψης της πραγματικότητας από το 1822 μέχρι σήμερα για να μη φανεί το ύψος της ζημιάς που έγινε τότε. Δεν συνέφερε στην αντίπαλη μερίδα του Ζαφειράκη. Έβλαψε από τότε μέχρι τώρα και βλάπτει τρομερά ακόμη τη Νάουσα χαντακόνωντας τη μεγάλη προσφορά της στο Πανελλήνιο.
1. Οι χίλιοι διακόσιοι σαράντα ένας σφαγμένοι και αγνοούμενοι μέχρι σήμερα, εθνομάρτυρες και οι απογονοί τους ζητούν αναγνώριση.
2. Τα αγνοημένα και ξαναπαραχωμένα τρεις φορές κόκαλα τους τρίζουν ακόμη κι ας λέει ο Εθνικός ποιητής «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων…»
3. Τα δέκα χιλιάδες θύματα συνολικά του Ολοκαυτώματος κατά τον Κ. Κούλη σε σκοτωμένους, σφαγμένους και πουλημένους εκτός από τους κυνηγημένους που πολλοί για να επιβιώσουν αναγκάστηκαν να τρώνε φλούδες οξειάς και χόρτα.
4. Τα σπίτια της Νάουσας και των σαράντα και πάνω χωριών τριγύρω από αυτήν πόσον κόπο, μόχθο και έξοδα χρειάστηκαν για να ξαναγίνουν.
5. Η δήμευση, το κάψιμο και η καταστροφή των μοναστηριών και εκκλησιών που τα ιερά τους κειμήλια και σκεύη διασκορπίστηκαν κακείν κακώς.
6. Η εξόντωση, ο χλευασμός η κατά τυράννισης ο συρμός τους στη Θεσσαλονίκη και ο τραγικός θάνατος τους με φρικτά βασανιστήρια, της Ζαφειράκαινας Καρατάσαινας Γάτσαινας και των γυναικών των Μαλάμου, Καμπίτη και άλλων δεν έχει προηγούμενο.
7. Η απόκρυψη της πραγματικής κυράς μεγάλης της Ζαφειράκαινας του τραγουδιού της Μακρυνίτσας (το Ζαφειράκη πήραν μέσα απ’ την αγκαλιά της και το κεφάλι του το πήγαν στο Λουμπούτ) αντί της ανύπαρκτης της κόρης του Ζαφειράκη Κρινιώς.
Ο Στουγιαννάκης στη σελ.121 λέει ότι η κόρη του Ζαφειράκη ήταν η Ευθυμία. Αυτή σύμφωνα με τα γραφόμενα του Κ. Χατζημαλούση έπαθε ευλογιά και τη χώρισε ο αρραβωνιαστικός της γιος του Περδικάρη τον οποίο διαπόμπευσε ο Ζαφειράκης.
8. Η αγνόηση και το παραπέταμα της ταφόπλακας του Τσάμη Καρατάσιου από το Κιόσκι στην Αγία Τριάδα , από τη χούντα, επειδή έγραφε Σέρβικα, την έφερε ο Τζων Περδικάρης με τα οστά του το 1927 με μεγάλες τιμές.
9. Η τηλεφωνική απειλή με θάνατο πριν 4-5 χρόνια όπως λέει ο Στέργιος Αποστόλου του γιου ή της κόρης του Στουγιαννάκη (ο οποίος άφησε στους απόγονους του ένα δεύτερο βιβλίο για εκτύπωση που αφορούσε συμπληρωματικά στοιχεία της ιστορίας της Νάουσας)επειδή σ’ αυτό αναφέροταν ονόματα φιλότουρκων που ωφελήθηκαν της εποχής εκείνης. Πριν δύο χρόνια συνάντησα τυχαία στη γειτονιά μου της Θεσσαλονίκης στην οδό Στίλπωνος Κυριακίδου 3 στο ισόγειο (έχω διαμέρισμα Στίλπωνος Κυριακίδου 1), την κόρη του Στουγιαννάκη στο οδοντοτεχνουργείο τους μαζί με τον άνδρα της και τη ζήτησα με πληρωμή τις σημειώσεις αυτές για το σύλλογο Αριστοτέλη. Μου είπε ότι τις είχε και να περάσω σε μια εβδομάδα. Πέρασα δυο τρεις φορές αλλά αρνήθηκαν και αυτή και ο σύζυγός της από φόβο προφανώς.
10. Αγνοημένη είναι και στο μεγαλύτερο μέρος της η τεράστια συμβολή του ολοκαυτώματος στη Νάουσα στην εδραίωση της επανάστασης της Ελλάδας στα 1821 και της μεγάλης προσφοράς της συμμετοχής των 1200-1300 Ναουσαίων με τους Καρατασαίους, το Γάτσο και άλλων στο Πέτα, το Μεσολόγγι, την Εύβοια, το Τρικέρι, τη Σκιάθο, την Πελοπόννησο, τα Ψαρά και σε τόσα άλλα μέρη για αρκετά χρόνια μετά το 1822.
Εδώ στη Νάουσα αγνοούμε άθελα ή ηθελημένα τα περισσότερα από τα παρά πάνω γεγονότα ενώ θα πρέπει να τα προβάλλουμε για το καλό της πόλης και της ιστορίας της, όπως έγινε στο Μεσολόγγι. Δεν συμφέρει τώρα σε κανέναν η απόκρυψη τους, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Ας δικαιώσουμε τις τόσες θυσίες και το αίμα που χύθηκε από τη Νάουσα και την περιοχή της. Ας σταματήσει η αντιπαλότητα του παρελθόντος. Ας ενώσουμε ομόφωνα όλοι τις δυνάμεις μας για μια αναγνώριση που μας την οφείλει η πολιτεία. Να συμπληρωθεί όπως πρέπει η Νεοελληνική ιστορία. Ας ζητήσουμε το σωστό μερίδιο που μας ανήκει.
Η αντιπαλότητα του 1822 δεν πρέπει να υπάρξει πλέον. Όλοι οι Ναουσαίοι στα 1903-1908 στο Μακεδονικό αγώνα ήταν ένα σώμα μια ψυχή, βοήθησαν και με το παραπάνω όπως αφηγείται η Θάλεια Σαμαρά στου Βερμίου την αντάρα και βεβαιώνουν τα ΑΡΧΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΒΕΡΜΙΟΥ.
Κι όταν ήρθε το Ελληνικό το 1912 όλη η Νάουσα στο πόδι, για τη βοήθεια του ελληνικού στρατού. Επιστρατεύτηκαν όλα τα βαρέλια των κελαριών και οι μαστόροι για να γίνουν γέφυρα στον αξιό για το πέρασμα του στρατού προς την Θεσσαλονίκη το γρηγορότερο λόγω επιβουλής της Βουλγαρίας. Το βασιλιά Κων/νο υποδέχτηκε η μισή Νάουσα στο Σταθμό που κατέβηκαν καβάλα στα άλογα. Ο πατέρας μου με δύο άλογα μας και άλλοι Ναουσαίοι ακολούθησαν το στρατό σαν εθελοντές για δύο τρία χρόνια στους πολέμους του 1912-1914 με χίλιες δύο ταλαιπωρίες, προπάντος από τα χιόνια του οχυρού στο Μπιζάνι. Έφθασαν και μέχρι το Λεσκοβίκι της Αλβανίας και τι να πούμε για τον πόλεμο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Όλη η Νάουσα στο πόδι σαν χτύπησαν οι καμπάνες η ώρα έξι το πρωί με το γενικό σύνθημα πόλεμος με την Ιταλία επιστράτευση. Με το χαμόγελο στα χείλη, φεύγαν οι επίστρατοι άλλοι με τα πόδια, με φορτηγά, κάρα, το τρένο για τις μονάδες τους, σωστό πανηγύρι.
Και μετά το 1941-44 με τους γερμανούς σχεδόν το 90 ή και το 100 % των Ναουσαίων βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις το διώξιμο των Γερμανών μέσα στο ΕΑΜ. Άρα δεν είναι δυνατόν με ένα τέτοιο κόσμο να υπάρχουν άνθρωποι Ναουσαίοι που να μην θέλουν τη
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΕ ΟΜΟΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΨΥΧΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΙΚΗΜΕΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ.
ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΤΗΝ (ΕΛΛΑΔΑ) ΤΗ ΝΑΟΥΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.
Πηγή: Λαός Βέροιας
Σελίς 17. Εν τω δεύτερω μέρει θα διαλάβωμεν…. Τον εκτοπισμόν των επαναστατών εκ των οχυρών θέσεων ας κατείχον, και την υποχώρησιν αυτών εκτός της πόλεως, οφειλόμενα εις καταχθονίους ενεργείας αντιπολιτευομένων, την πολιαρκίαν της πόλεως, την δια προδοσίας είσοδον των Τούρκων εις την πόλιν.
Σελίς 120. Εν τη κατά της πατρίδος του εξτρατεία, του Αμπουλουμπούτ παρηκολούθησεν αυτόν και παρέστη θεατής, των δραματικωτάτων και αποτροπαιωτάτων σκηνών της κατακρεουργήσεως και τον εξανδραποδισμόν των συμπολιτών του. Τούτο συνετέλεσε εις το να πιστευθεί υπό πλείστων ότι υπήρξε προδότης εάν επίδωμεν είτα εν κεφ ΝΓ (σελ.180) και ΣΑ 195 και ΞΒ 199 ιστορούμενα, ανάγκη να παραδεχθώ μεν ότι δεν είναι απηλαγμένος της ευθύνης επι τη καταστροφή της πόλεως.
Σελίδες 180,181,182 (υποσημείωσις 3) Μη ευρίσκοντας διέξοδον εν ταις συζητησεσιν οι Τούρκοι προσεκάλεσαν τον παρακολουθούντα το στρατόπεδόν των Μαμάντην, προς ον εν συνόψει διεκείνωσαν την θέσιν του στρατού. Ούτος και τι άμοιρος στρατηγικών γνώσεων εννόησε το άσκεπτον και πλημελές των κινήσεων του αυτοκρατορικού στρατού, συνεβούλευσεν όθεν να καταλάβωσιν τον Βάδον την Παναγιοπούλαν και τους τροχούς…. ίνα ευρεθώσιν εις τα νώτα των επαναστατών και διακόψωσιν ούτω την μετά της πόλεως συγκοινωνίας αυτών…ούτω αποκλείομένων εκτός της πόλεως των ισχυροτέρων σώματων των επαναστατων η πόλις εκούσα άκουσα θέλει παραδοθεί.
Στην υποσημείωση 3 αναφέρει : Η διαγωγή αυτή του Μάμαντη, σφοδρού και πεισμόνος αντιπάλον του Ζαφειράκη του οργανωτού και ηγέτου της επαναστατικής και μείζονος μερίδος της πόλεως, μαρτυρεί εις ποίον σημείον ήδη είχον φθάσει τα πολιτικά πάθη, το κομματικό πείσμα εν Ναούση τότε. Μόνον δε τούτο το ελατήριον ταύτην την βάσιν αν δεχθεί τις δύναται να εξηγήσει την τόσο αντιπατριωτική πράξιν του ηγέτου της αντιπολιτευομένης τον Ζαφειράκην μερίδος.
Σελίδες 196, 197, 198. Περί το μεσονύκτιον της Τετάρτης προς την Πέμπτην της Διακαινησίμου εβδομάδος (το πιθανότερον την 9ην προς την 10ην Απριλίου 1822), τέσσαρες οπλίται γνωστοί εις τους φρουρούς, ήλθον εις το περίπτερον το μεταξύ της πύλης και του Πύργου του Αγ. Γεωργίου… εις τους 50 οπλίτας συγκαταλέγησαν και οι νεωστί ελθόντες οπλίται.
Σελίς 199. Η πύλη του Αγίου Γεωργίου ευρέθη ανοικτή εκ προθέσεως…διότι οι τέσσαρες εκείνοι άνδρες οι δια νυχτός επισκεφθέντες τους της πύλης φρουρούς άνοιξαν αυτήν.
Υποσημείωση 1. Υπό τινών περισοθέντων μετά την καταστροφήν ελέγετο ότι ο εις των τεσσάρων ήτο αδελφός του Μάμαντη… τον οποίο εσεβάσθη ο Ζαφειράκης και δεν εφυλάκισεν….. οι δε λοιποί εκ της μερίδος των αντιπολιτευομένων.
Σελίς 133. Κατά την έκρηξιν της επαναστάσεως ευρισκόμενος εν Θεσσαλονίκη είτε ως φυγάς είτε και δι’ ατομικάς του υποθέσεις, διετάχθη ως λέγουν τινές, υπό τον Αβδουλουμπούτ να ακολουθήσει τον κατά της πατρίδος επερχομένον στρατόν και ως ήτο επόμενον ηναγκάσθει να παραστεί θεατής της σφαγής και του εξανδραπονδισμού των συμπολιτών του, τη λεηλασία και καταστροφή της πατρίδος του. Ο Μάμαντης ως εξορισθείς υπό τον Ζαφειράκη έπνεε μίσος κατ’ αυτού… έπειτα το πολιτικόν του συμφέρον το επέβαλλε να καλλιεργεί σχέσεις προς τους Τούρκους ώστε μάλλον αφθορμήτως ηκολούθησε τα στρατεύματα του Πασά….. Η συμβολή ην παρέσχεν εις τον Τούρκον στρατάρχην ….εξασφαλίσασα εις τους Τούρκους την προς την πόλιν προελασίν τον, υπήρξεν πράξις επιβαρύνουσα την θέσιν του απέναντι της πατρίδος του….
Έπειτα δεν φαίνεται ότι είναι αμέτοχος εις τον τρόπον καθ’ ον εισήλθον εις την πόλις δια της υπό των τεσσάρων εκείνων υπόπτων ανδρών διανοίξεως εν καιρώ νυκτός της πύλης του Αγ. Γεωργίου. Τα δύο αυτά περιστατικά είναι ισχυροί λόγοι εις χείρας εκείνων οίτινες κατηγορούσιν αυτόν και τους φίλους του ότι συνετέλεσαν εις τον όλεθρον της πατρίδος των.
Σελίς 234. Μάμαντης λοιπόν και οι οπαδοί του και απωτέρω τα κομματικά πάθη (υποσημείωση 1 Leak και Cousinery, την διχόνοιαν και τας εσωτερικάς τα ραχάς και τον εμπαθή φατριασμόν, θεωρούν ως παραίτια μεγάλων συμφορών πάντοτε εις Νάουσαν Σ.Ε)
Σελίς 220 υποσημείωση 1. Εν μνημείον αξιοπρεπές δια τους εθνομάρτυρας τούτους, όπως υπέδειξα τω 1913 (25η Μαρτίου), στέφον τους υπέρ Ελευθερίας εκεί πεσόντας, νομίζω θα ήτο στοιχειώδες καθήκον σεβασμούπρος αυτούς.
Έπειτα και η ευλαβής περισυλλογή των οστών και η απόθεσις εις ίδιον κοιμητήριον Σ.Ε.) Μακάρι να γίνουν αυτά έστω και τώρα το 2009. Οι Μεσολογγίτες λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση τους κάλεσαν το Βασιλέα Όθωνα με την Βασίλισσα Αμαλία και σε επίσημη τελετή ενταφίασαν τα οστά των ηρώων τους. Πάντως είναι γεγονός η προσπάθεια συγκάλυψης της πραγματικότητας από το 1822 μέχρι σήμερα για να μη φανεί το ύψος της ζημιάς που έγινε τότε. Δεν συνέφερε στην αντίπαλη μερίδα του Ζαφειράκη. Έβλαψε από τότε μέχρι τώρα και βλάπτει τρομερά ακόμη τη Νάουσα χαντακόνωντας τη μεγάλη προσφορά της στο Πανελλήνιο.
1. Οι χίλιοι διακόσιοι σαράντα ένας σφαγμένοι και αγνοούμενοι μέχρι σήμερα, εθνομάρτυρες και οι απογονοί τους ζητούν αναγνώριση.
2. Τα αγνοημένα και ξαναπαραχωμένα τρεις φορές κόκαλα τους τρίζουν ακόμη κι ας λέει ο Εθνικός ποιητής «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων…»
3. Τα δέκα χιλιάδες θύματα συνολικά του Ολοκαυτώματος κατά τον Κ. Κούλη σε σκοτωμένους, σφαγμένους και πουλημένους εκτός από τους κυνηγημένους που πολλοί για να επιβιώσουν αναγκάστηκαν να τρώνε φλούδες οξειάς και χόρτα.
4. Τα σπίτια της Νάουσας και των σαράντα και πάνω χωριών τριγύρω από αυτήν πόσον κόπο, μόχθο και έξοδα χρειάστηκαν για να ξαναγίνουν.
5. Η δήμευση, το κάψιμο και η καταστροφή των μοναστηριών και εκκλησιών που τα ιερά τους κειμήλια και σκεύη διασκορπίστηκαν κακείν κακώς.
6. Η εξόντωση, ο χλευασμός η κατά τυράννισης ο συρμός τους στη Θεσσαλονίκη και ο τραγικός θάνατος τους με φρικτά βασανιστήρια, της Ζαφειράκαινας Καρατάσαινας Γάτσαινας και των γυναικών των Μαλάμου, Καμπίτη και άλλων δεν έχει προηγούμενο.
7. Η απόκρυψη της πραγματικής κυράς μεγάλης της Ζαφειράκαινας του τραγουδιού της Μακρυνίτσας (το Ζαφειράκη πήραν μέσα απ’ την αγκαλιά της και το κεφάλι του το πήγαν στο Λουμπούτ) αντί της ανύπαρκτης της κόρης του Ζαφειράκη Κρινιώς.
Ο Στουγιαννάκης στη σελ.121 λέει ότι η κόρη του Ζαφειράκη ήταν η Ευθυμία. Αυτή σύμφωνα με τα γραφόμενα του Κ. Χατζημαλούση έπαθε ευλογιά και τη χώρισε ο αρραβωνιαστικός της γιος του Περδικάρη τον οποίο διαπόμπευσε ο Ζαφειράκης.
8. Η αγνόηση και το παραπέταμα της ταφόπλακας του Τσάμη Καρατάσιου από το Κιόσκι στην Αγία Τριάδα , από τη χούντα, επειδή έγραφε Σέρβικα, την έφερε ο Τζων Περδικάρης με τα οστά του το 1927 με μεγάλες τιμές.
9. Η τηλεφωνική απειλή με θάνατο πριν 4-5 χρόνια όπως λέει ο Στέργιος Αποστόλου του γιου ή της κόρης του Στουγιαννάκη (ο οποίος άφησε στους απόγονους του ένα δεύτερο βιβλίο για εκτύπωση που αφορούσε συμπληρωματικά στοιχεία της ιστορίας της Νάουσας)επειδή σ’ αυτό αναφέροταν ονόματα φιλότουρκων που ωφελήθηκαν της εποχής εκείνης. Πριν δύο χρόνια συνάντησα τυχαία στη γειτονιά μου της Θεσσαλονίκης στην οδό Στίλπωνος Κυριακίδου 3 στο ισόγειο (έχω διαμέρισμα Στίλπωνος Κυριακίδου 1), την κόρη του Στουγιαννάκη στο οδοντοτεχνουργείο τους μαζί με τον άνδρα της και τη ζήτησα με πληρωμή τις σημειώσεις αυτές για το σύλλογο Αριστοτέλη. Μου είπε ότι τις είχε και να περάσω σε μια εβδομάδα. Πέρασα δυο τρεις φορές αλλά αρνήθηκαν και αυτή και ο σύζυγός της από φόβο προφανώς.
10. Αγνοημένη είναι και στο μεγαλύτερο μέρος της η τεράστια συμβολή του ολοκαυτώματος στη Νάουσα στην εδραίωση της επανάστασης της Ελλάδας στα 1821 και της μεγάλης προσφοράς της συμμετοχής των 1200-1300 Ναουσαίων με τους Καρατασαίους, το Γάτσο και άλλων στο Πέτα, το Μεσολόγγι, την Εύβοια, το Τρικέρι, τη Σκιάθο, την Πελοπόννησο, τα Ψαρά και σε τόσα άλλα μέρη για αρκετά χρόνια μετά το 1822.
Εδώ στη Νάουσα αγνοούμε άθελα ή ηθελημένα τα περισσότερα από τα παρά πάνω γεγονότα ενώ θα πρέπει να τα προβάλλουμε για το καλό της πόλης και της ιστορίας της, όπως έγινε στο Μεσολόγγι. Δεν συμφέρει τώρα σε κανέναν η απόκρυψη τους, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Ας δικαιώσουμε τις τόσες θυσίες και το αίμα που χύθηκε από τη Νάουσα και την περιοχή της. Ας σταματήσει η αντιπαλότητα του παρελθόντος. Ας ενώσουμε ομόφωνα όλοι τις δυνάμεις μας για μια αναγνώριση που μας την οφείλει η πολιτεία. Να συμπληρωθεί όπως πρέπει η Νεοελληνική ιστορία. Ας ζητήσουμε το σωστό μερίδιο που μας ανήκει.
Η αντιπαλότητα του 1822 δεν πρέπει να υπάρξει πλέον. Όλοι οι Ναουσαίοι στα 1903-1908 στο Μακεδονικό αγώνα ήταν ένα σώμα μια ψυχή, βοήθησαν και με το παραπάνω όπως αφηγείται η Θάλεια Σαμαρά στου Βερμίου την αντάρα και βεβαιώνουν τα ΑΡΧΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΒΕΡΜΙΟΥ.
Κι όταν ήρθε το Ελληνικό το 1912 όλη η Νάουσα στο πόδι, για τη βοήθεια του ελληνικού στρατού. Επιστρατεύτηκαν όλα τα βαρέλια των κελαριών και οι μαστόροι για να γίνουν γέφυρα στον αξιό για το πέρασμα του στρατού προς την Θεσσαλονίκη το γρηγορότερο λόγω επιβουλής της Βουλγαρίας. Το βασιλιά Κων/νο υποδέχτηκε η μισή Νάουσα στο Σταθμό που κατέβηκαν καβάλα στα άλογα. Ο πατέρας μου με δύο άλογα μας και άλλοι Ναουσαίοι ακολούθησαν το στρατό σαν εθελοντές για δύο τρία χρόνια στους πολέμους του 1912-1914 με χίλιες δύο ταλαιπωρίες, προπάντος από τα χιόνια του οχυρού στο Μπιζάνι. Έφθασαν και μέχρι το Λεσκοβίκι της Αλβανίας και τι να πούμε για τον πόλεμο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Όλη η Νάουσα στο πόδι σαν χτύπησαν οι καμπάνες η ώρα έξι το πρωί με το γενικό σύνθημα πόλεμος με την Ιταλία επιστράτευση. Με το χαμόγελο στα χείλη, φεύγαν οι επίστρατοι άλλοι με τα πόδια, με φορτηγά, κάρα, το τρένο για τις μονάδες τους, σωστό πανηγύρι.
Και μετά το 1941-44 με τους γερμανούς σχεδόν το 90 ή και το 100 % των Ναουσαίων βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις το διώξιμο των Γερμανών μέσα στο ΕΑΜ. Άρα δεν είναι δυνατόν με ένα τέτοιο κόσμο να υπάρχουν άνθρωποι Ναουσαίοι που να μην θέλουν τη
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΕ ΟΜΟΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΨΥΧΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΙΚΗΜΕΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ.
ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΤΗΝ (ΕΛΛΑΔΑ) ΤΗ ΝΑΟΥΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.
Πηγή: Λαός Βέροιας
.jpg)
