8 Δεκεμβρίου 1990 το ορόσημο της πτώσης της κομουνιστικής δικτατορίας

Τα «Δεκεμβριανά» της Αλβανίας

Η πρώτη μαζική αντίδραση κατά του ολοκληρωτισμού στην Αλβανία, θεωρείτε η απεργία και μαζικές διαδηλώσεις των φοιτητών του Πανεπιστημίου Τιράνων (τότε Πανεπιστήμιο «Ενβέρ Χότζα») την 8η Δεκεμβρίου του 1990.

Ο σημερινός πρωθυπουργός και πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος  της Αλβανίας, καθηγητής τότε στο ίδιο πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Ιατρικής, δε χάνει ευκαιρία να προβάλει τέτοια γεγονότα για να καρπωθεί πολιτικά τον αγώνα κατά της δικτατορίας αλλά και τα θύματα του ποιο βάρβαρου ολοκληρωτικού καθεστώτος στον κόσμο.  Δεν είναι λίγες οι φωνές όμως που κάνουν λόγο για αμφιλεγόμενη δράση του Σαλί Μπερίσα, όχι μόνο γιατί ήταν ο προσωπικός γιατρός του δικτάτορα Ενβέρ Χότζα αλλά και για τη στάση του στη συγκεκριμένη κινητοποίηση.

Τρείς μέρες αργότερα στις 11/12/1990 την ημέρα που σκοτώθηκαν στα ελληνοαλβανικά σύνορα τέσσερεις νέοι Βορειοηπειρώτες από το Αλύκο ,
ο διάδοχος μετά το θάνατο του Χότζα  (1985) Ραμίζ Αλία,  φαίνεται να κάνει ένα βήμα πίσω αφού δέχτηκε  στο προεδρικό μέγαρο αντιπροσωπεία των φοιτητών κάνοντάς δεκτά κάποια από τα αιτήματα τους.

Στα 45 χρόνια της δικτατορίας υπήρχαν πολλοί αντιφρονούντες.  Η πρώτη μαζική αντίδραση όμως κατά του κομουνιστικού καθεστώτος πρέπει να θεωρείται αυτή στις 12/12/1990, στο Ελληνικό χωριό Αλύκο των Αγίων Σαράντα .

Οι καταλείψεις των ξένων πρεσβειών στα Τίρανα και η εξέγερση των φοιτητών που είχαν προηγηθεί, δεν ήταν το ίδιο με την αντίδραση των Αλυκιωτών, όταν αλβανοί συνοριοφύλακες σκότωσαν στο Τσιφλίκι τους Θύμιο Μάσιο, Θανάση Κώτση, Αηδόνη Ράφτη από το Αλύκο και Βαγγέλη Μήτρο από τη Γέρμα, όχι ως προς την ποσότητα και την έκταση, αλλά ως προς το περιεχόμενο.

Οι πρώτοι πήγαν με τη σκέψη να απομακρυνθούν από τη χώρα και όπου φύγει – φύγει, οι δεύτεροι αναγνωρίζοντας την καθεστωτική κυβέρνηση,  είχαν 5-6 συγκεκριμένα αιτήματα, όπως ελεύθερα πανεπιστήμια, να αλλάξει το όνομα του Πανεπιστημίου, να συναντηθούν με τον Αλία κλπ. Οι Έλληνες του Αλύκου και των γύρο περιοχών δεν ζητούσαν κάτι από το καθεστώτος.

Με συνθήματα κατά της δικτατορίας όπως «Ραμίζ Αλία είσαι δολοφόνους» προσπάθησαν να μπουν στην πόλη των Αγίων Σαράντα κρατώντας στου όμως τα τέσσερα φέρετρα για να ευαισθητοποιήσουν και ενθαρρύνουν την κοινή γνώμη για την πτώση της δικτατορίας.

Πηγή: Βορειοηπειρώτης