Εφυγε ο «Αλ Μπάνο της Ελλάδας». Ετσι τον χαρακτήρισαν, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό πεντάγραμμο. Ο Λάκης Αλεξάνδρου έσβησε ολομόναχος στο σπίτι του, όπως μόνος επέλεξε να ζει τα τελευταία χρόνια, όταν το άστρο του έπαψε να λάμπει και η φωνή του να μεσουρανεί.
Το άψυχο σώμα του βρέθηκε την Πέμπτη στο φτωχόσπιτό του, στο Αιγάλεω, δίπλα στο κρεβάτι του... Η καρδιά του πρόδωσε τον Λάκη Αλεξάνδρου, που έσβησε στα 69 του χρόνια στο «ερημητήριό» του, όπου έμενε εδώ και χρόνια. Η πόρτα του γόη της δεκαετίας του ’70 και του ’80, ο οποίος έκανε τις γυναίκες να τρέχουν πίσω του, ήταν ερμητικά κλειστή.
Σε ελάχιστους φίλους και στα παιδιά του -τον Ηλία που από τότε που έμεινε τετραπληγικός ο καλλιτέχνης άρχισε να ζει τον δικό του Γολγοθά και τη Σοφία, την κόρη του, που κάνει καριέρα στο τραγούδι-άνοιγε το σπίτι του.
Στην τελευταία του συνέντευξη στην «Espresso», πραγματική κατάθεση ψυχής, ένιωθε ότι είχε πέσει θύμα των γυναικών που αγάπησε. Τέτοιες ώρες οι στίχοι της παλιάς επιτυχίας του «Σε καρτερώ» μοιάζουν τραγικά προφητικοί. Είναι λες και αναφερόταν σε αυτές τις γυναίκες από τις οποίες ήθελε να απαγκιστρωθεί. «Σε καρτερώ, σε περιμένω με αγωνία, ίσως βρω τον λυτρωμό, και περπατώ και σε ζητώ κι είσαι εσύ η μόνη μου αιτία, κι είσαι εσύ η καταιγίδα που με σέρνει μέρα-νύχτα στον απότομο γκρεμό»...
Ο λαμπρός αυτός καλλιτέχνης έφυγε έχοντας βασανιστεί απ’ τη ζωή και οι δικοί του άνθρωποι, κυρίως τα παιδιά του, «πάγωσαν».
Μαζί με ελάχιστους οικείους του τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι, στον Ωρωπό, για την εξόδιο ακολουθία και την κηδεία του. Εκεί, στο εξοχικό του, στο μέρος όπου πάντα έβρισκε ησυχία και απ’ όπου έμελλε να ξεκινήσει το τελευταίο ταξίδι...
Εδωσε μάχη, όπως είχε εξομολογηηθεί ο ίδιος στην «Espresso», για να γλιτώσει από το «κακό» που τον κυνηγά, να σταθεί στα πόδια του και να αντικρίσει ξανά το μέλλον με αισιοδοξία. Δεν πρόλαβε όμως. Στη μάχη με τον θάνατο βγήκε νικημένος. Η καρδιά του έτσι απλά σταμάτησε να χτυπά...
Δεν τον ήθελαν στην πίστα γιατί ήταν ψηλός
Ο Λάκης Αλεξάνδρου γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1941 στην Πέλλα. Ενα παιδί με όνειρο για καριέρα στο πεντάγραμμο, που τα πρώτα χρόνια της προσπάθειάς του να γίνει γνωστός πάλεψε πολύ. Μπορεί οι γυναίκες να τον έβρισκαν ιδιαίτερα γοητευτικό και η φωνή του να ξεχώριζε, όμως οι «ιθύνοντες» δεν τον προτιμούσαν για την πίστα, όπως ακουγόταν τότε, γιατί ήταν πολύ ψηλός.
Στην πορεία η μελωδική φωνή του, σε συνδυασμό με το παράστημα και το στιλ του, έκανε τη διαφορά. Το μοναδικό ηχόχρωμά του έγινε αιτία να τον χαρακτηρίσουν «Αλμπάνο της Ελλάδας».
Ο Λάκης Αλεξάνδρου έλαμψε στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, οπότε κυκλοφόρησε εννέα προσωπικούς δίσκους, αρχής γενομένης από το ’71. Κομμάτια που μάγεψαν εκατομμύρια Ελληνες, σε συνθέσεις δικές του, του Μίμη Πλέσσα, του Νίκου Ιγνατιάδη και άλλων γνωστών συνθετών. Το 1978 πήρε μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το κομμάτι «Τώρα», ένα τραγούδι που ξεχώρισε και το αγάπησε ο κόσμος.
Ο Λάκης Αλεξάνδρου συνεργάστηκε σε μεγάλες πίστες με ονόματα-κολοσσούς, όπως ο Γιάννης Πάριος, η Τζένη Βάνου και η Πόλυ Πάνου, και μας χάρισε αξέχαστα τραγούδια. «Καλό μου όνειρο εσύ», «Τον κόσμο κυβερνώ», «Η ώρα της αλήθειας» (ένα τραγούδι σε μουσική του Νίκου Ιγνατιάδη, το οποίο απογείωσε την καριέρα του), «Μια προσευχή» και «Ασπρα περιστέρια». Οι θαυμάστριες έτρεχαν από πίσω του και η δισκογραφία του την περίοδο εκείνη εκτοξεύτηκε στα ύψη.
Η μεγάλη ανατροπή ήρθε τη δεκαετία του ’90... «Ξαφνικά, από εκεί που ήμουν πρώτο όνομα στην πίστα και ο Γιάννης Πάριος, η Τζένη Βάνου, η Πόλυ Πάνου και πολλοί άλλοι δεύτερα ονόματα στο ίδιο σχήμα, και οι θαυμάστριες έτρεχαν από πίσω μου, όλα άλλαξαν.
Στην Ελλάδα δεν πήγαινε τίποτα καλά. Οι συναυλίες μου όμως στο εξωτερικό, στη Γερμανία, την Αυστραλία, την Αμερική, τον Καναδά, είχαν τεράστια επιτυχία». Είκοσι χρόνια αργότερα κι ενώ πέρασε πολλές δυσκολίες, με αποκορύφωμα την απομόνωσή του και την επίσκεψη ελάχιστων οικείων και των παιδιών του, έσβησε... Οχι όμως η φωνή και τα τραγούδια του.
Πηγή: Espressonews
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου