Τριάντα πέντε χρόνια από το θάνατο του Νίκου Καββαδία συμπληρώνονται φέτος, ενώ παράλληλα συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του, αφού ήρθε στον κόσμο στις 11 Ιανουαρίου του 1910, στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας στην Κίνα.
Ο πατέρας του ήταν έμπορος, προμηθευτής του τσαρικού στρατού. Με την έναρξη του πρώτου παγκόσμιου πολέμου η οικογένεια του επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της, την Κεφαλονιά και αμέσως μετά στον Πειραιά. Ο μικρός Νίκος ήδη από το σχολείο δείχνει το ταλέντο του και τη στιχουργική του δεινότητα εκδίδοντας ένα σχολικό περιοδικό τον “Σχολικό Σάτυρο”.
Τελειώνοντας το γυμνάσιο δουλεύει υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο στο Πειραιά. Όμως το υπαλληλίκι δεν του ταιριάζει και μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, για να ζήσει αυτά που ονειρεύονταν ανάμεσα στα λογιστικά βιβλία του ναυτικού γραφείου, όπως το περιγράφει έξοχα στο ποιήμα του “Ιδανικός και ανάξιος εραστής...”.
Για να καλυτερεύσει τις συνθήκες εργασίας στα καράβια που δουλεύει αποφασίζει να γίνει "μαρκόνης" (ασυρματιστής). Το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ασυρματιστή αλλά τον προλαβαίνει ο πόλεμος και επιστρατεύεται στο αλβανικό μέτωπο. Από εκείνη την εποχή δημοσιεύτηκε το 1987 μετά τον θάνατό του ένα υπέροχο μικρό πεζό, “Στο άλογό μου”.
Με το τέλος του πολέμου μπαρκάρει σαν ασυρματιστής και ταξιδεύει συνεχώς για 30 χρόνια, όταν προβλήματα υγείας τον αναγκάζουν να σταματήσει τα ταξίδια. Μόλις μετά από τρεις μήνες στη στεριά, πεθαίνει το 1975, από εγκεφαλικό.
Ο πατέρας του ήταν έμπορος, προμηθευτής του τσαρικού στρατού. Με την έναρξη του πρώτου παγκόσμιου πολέμου η οικογένεια του επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της, την Κεφαλονιά και αμέσως μετά στον Πειραιά. Ο μικρός Νίκος ήδη από το σχολείο δείχνει το ταλέντο του και τη στιχουργική του δεινότητα εκδίδοντας ένα σχολικό περιοδικό τον “Σχολικό Σάτυρο”.
Τελειώνοντας το γυμνάσιο δουλεύει υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο στο Πειραιά. Όμως το υπαλληλίκι δεν του ταιριάζει και μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, για να ζήσει αυτά που ονειρεύονταν ανάμεσα στα λογιστικά βιβλία του ναυτικού γραφείου, όπως το περιγράφει έξοχα στο ποιήμα του “Ιδανικός και ανάξιος εραστής...”.
Για να καλυτερεύσει τις συνθήκες εργασίας στα καράβια που δουλεύει αποφασίζει να γίνει "μαρκόνης" (ασυρματιστής). Το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ασυρματιστή αλλά τον προλαβαίνει ο πόλεμος και επιστρατεύεται στο αλβανικό μέτωπο. Από εκείνη την εποχή δημοσιεύτηκε το 1987 μετά τον θάνατό του ένα υπέροχο μικρό πεζό, “Στο άλογό μου”.
Με το τέλος του πολέμου μπαρκάρει σαν ασυρματιστής και ταξιδεύει συνεχώς για 30 χρόνια, όταν προβλήματα υγείας τον αναγκάζουν να σταματήσει τα ταξίδια. Μόλις μετά από τρεις μήνες στη στεριά, πεθαίνει το 1975, από εγκεφαλικό.
Πηγή: Foreign Press
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου