Αντώνης Σαμαράς: Ιστορία ζωής

Η μεγαλειώδης και καθαρή νίκη του Αντώνη Σαμαρά την περασμένη Κυριακή, η οποία τον οδήγησε στην προεδρία της Ν.Δ., είναι μια ιστορία που όμοιά της δύσκολα μπορεί να επαναληφθεί. Κάτι σαν «απόλυτη επαναφορά».

Του ΑNTΩΝΗ ΣΚΥΛΛΑΚΟΥ

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ Σαμαράς μπορεί να υπήρξε «σαρξ εκ της σαρκός» της Ν.Δ., ωστόσο από το 1993 ως το 2004 βρέθηκε έξω από αυτή, ίδρυσε και ηγήθηκε της Πολιτικής Άνοιξης, πέρασε 11 δύσκολα χρόνια –πολλά από αυτά ήταν και πολύ μοναχικά- και επέστρεψε ως ευρωβουλευτής για να εκλεγεί στο ανώτερο αξίωμα του κόμματος πέντε χρόνια αργότερα.

Ωστόσο, τα πρώτα πολιτικά ερεθίσματα του νέου προέδρου της Ν.Δ. δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι προέρχονταν από κάποιο δεξιό, αν και ο προεκλογικός του αγώνας είχε ως συστατικό την «αποενοχοποίηση» των ψηφοφόρων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το «σύνδρομο» του να δηλώνουν «κεντροδεξιοί».

Γιος του κορυφαίου καρδιολόγου-καθηγητή και διευθυντή του «Ευαγγελισμού» Κώστα Σαμαρά, ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. άρχισε να ανακαλύπτει το μαγικό κόσμο της πολιτικής δίπλα στον θείο του από την πλευρά της μητέρας του, τον παλιό βουλευτή και υπουργό Αλέξανδρο Ζάννα, ο οποίος υπήρξε φίλος του Βενιζέλου και του Πλαστήρα, όπως και του Γεωργίου Παπανδρέου.

Η οικογένεια της μητέρας του Λένας Ζάννα, εγγονής της Πηνελόπης Δέλτα, είχε μεγάλη παράδοση στη δημοκρατική παράταξη και από το αρχοντικό της οδού Τατοΐου στην Κηφισιά, όπου έζησε η ιδεολόγος αγωνίστρια και συγγραφέας, είχαν περάσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Νικόλαος Πλαστήρας και φυσικά ο αδελφός της Αντώνης Μπενάκης και ο (θείος του Στέφανου Δέλτα) κορυφαίος μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, με τον οποίο διαβουλευόταν διά αλληλογραφίας ακόμη και ο Αϊνστάιν.

Ο πατέρας του Αντώνη Σαμαρά επιθυμούσε να σπουδάσει στην ιατρική. Αυτός όμως προτιμούσε κάποιες γενικότερες σπουδές. Είχε ήδη μεγάλη κλίση στο διάβασμα, κυρίως στην Ιστορία, «τρέλα» που κρατάει μέχρι και σήμερα. Έτσι προτίμησε να σπουδάσει οικονομικά. Τελειώνοντας το επτατάξιο Αμερικανικό Κολέγιο, φεύγει για την Αμερική και το κολέγιο Amherst. Εκεί συναντάει το συμμαθητή του στο Κολέγιο Αθηνών και σημερινό πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Στα φοιτητικά τους χρόνια, Σαμαράς και Παπανδρέου κάνουν παρέα, συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, παίζουν μουσική στο ίδιο μουσικό συγκρότημα – ο Σαμαράς είναι ο ντράμερ. Στη συνέχεια ο Σαμαράς συνεχίζει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ.

Στην Αμερική, ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν διστάζει να δουλέψει περιστασιακά για να αυξήσει το χαρτζιλίκι του. Δουλεύει σε πιτσαρίες Ελλήνων μεταναστών, με τους οποίους διατηρεί σχέσεις μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, σε ένα από τα ταξίδια του στην Αμερική ως υπουργός, μπροστά στο ξενοδοχείο πάρκαρε μια λιμουζίνα πολλών μέτρων, ο οδηγός της οποίας επέμενε να τον συναντήσει. Ήταν ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας όπου δούλευε περιστασιακά και ο Αντώνης Σαμαράς δεν του χάλασε το χατίρι.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έχει αρχίσει να τον τρώει το σαράκι της πολιτικής. Εντάχθηκε στην ΟΝΝΕΔ, της οποίας υπήρξε υπεύθυνος του Σπουδαστικού και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής.

Μην αναρωτηθείτε τι έγιναν όλα όσα του έλεγε ο Α. Ζάννας. Από την πλευρά του πατέρα του, υπήρχε βλέπετε και ο (θείος) βουλευτής Μεσσηνίας της ΕΡΕ Γιώργος Σαμαράς.

Ως στέλεχος της ΟΝΝΕΔ, ο Αντώνης Σαμαράς δίνει τη μάχη για να στηθεί η οργάνωση σε όλη την Ελλάδα και συνδέεται με στενή φιλία με πολλούς από τους βουλευτές που τον στήριξαν στη μάχη για την προεδρία του κόμματος, όπως ο Βασίλης Μιχαλολιάκος και ο Πάνος Παναγιωτόπουλος. Το πατρικό του, στην οδό Μουρούζη 10, πολύ κοντά στη Ρηγίλλης, γίνεται κέντρο πολλών συζητήσεων, καθώς η μητέρα του, Λένα, δεν αρνείται ποτέ να μαγειρέψει μια μακαρονάδα για την παρέα του γιου της.

Το 1977, σε ηλικία μόλις 26 χρόνων, γίνεται ο μικρότερος βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου, καθώς εκλέγεται βουλευτής Μεσσηνίας με τη Ν.Δ. Γνωρίζεται με τον Ευάγγελο Αβέρωφ, ο οποίος γίνεται ο πολιτικός του μέντορας. Το 1984, όταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ παραιτείται από την προεδρία της Ν.Δ., ο Α. Σαμαράς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την εκλογή του Κ. Μητσοτάκη!

Στήριγμα η Γεωργία

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 γνωρίζει σε πολιτική συγκέντρωση τη γυναίκα της ζωής του, τη Γεωργία Κρητικού, την οποία παντρεύεται το Μάιο του 1990 στην Πύλο. Έχει χρηματίσει ήδη υπουργός Οικονομικών, από το Νοέμβριο του 1989 είναι υπουργός Εξωτερικών και ο γάμος του γίνεται κάτι σαν… πανηγύρι, με εκατοντάδες αρνιά να γυρίζουν στις σούβλες και τη σύζυγό του να κοντεύει να… λιποθυμήσει από την ορθοστασία περιμένοντας να τους συγχαρούν όλοι οι παρευρισκόμενοι.

Στη συνέχεια, η Γεωργία θα αποδειχθεί όχι μόνο πολύ ανθεκτική, αλλά και πολύτιμος συμπαραστάτης. Η δύναμη με την οποία στήριξε τον άνδρα της στα δύσκολα χρόνια της πολιτικής μοναξιάς, λένε όσοι τους γνωρίζουν, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην επιστροφή του και στην πορεία του προς την προεδρία της Ν.Δ. Και όλα αυτά, διακριτικά, πάντα με χαμηλούς τόνους, μένοντας πάντα πλάι του, αλλά δίνοντάς του και το προβάδισμα που έπρεπε. Πραγματικός βράχος.


Ο Μανώλης, ο Ανδρέας και ο Ελύτης

Στο υπουργείο Εξωτερικών γνωρίζει τον πρέσβη Μανώλη Καλαμίδα τον οποίο ορίζει εκπρόσωπο Τύπου του υπουργείου. Οι δύο άνδρες δένονται με μια δυνατή φιλία, αν και ως χαρακτήρες είναι πολύ αντίθετοι. Ο Α. Σαμαράς προτιμάει τους μικρούς χώρους, αυτούς που προσφέρονται για πολιτικές συζητήσεις. Ο Μ. Καλαμίδας ήταν πολίτης του κόσμου, μπον βιβέρ. Ο ένας κερδίζει από τον άλλο και δημιουργούν ένα ισχυρότατο δίδυμο. Ο Καλαμίδας παραιτείται(!) από το διπλωματικό σώμα και τον ακολουθεί στην περιπέτεια της Πολιτικής Άνοιξης. Πεθαίνει σε νεαρή ηλικία –τι σύμπτωση- στις 29 Νοεμβρίου του 1996. Ακριβώς 13 χρόνια μετά, ο Αντώνης Σαμαράς γίνεται πρόεδρος της Ν.Δ.

Ο Μ. Καλαμίδας δεν ήταν ο μόνος φίλος του Α. Σαμαρά ο οποίος προερχόταν από ένα διαφορετικό «κόσμο». Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. έχει το χάρισμα να προκαλεί θετικά συναισθήματα στους ανθρώπους που τον γνωρίζουν, εύκολα μπορεί να τους κερδίσει. Μια ανάλογη φιλική σχέση ήταν με τον αείμνηστο Ανδρέα Λεντάκη, ο οποίος είχε διατελέσει πρόεδρος της ΕΔΑ. Ακολούθησε και αυτός τον Αντώνη Σαμαρά στην Πολιτική Άνοιξη με την οποία και εξελέγη βουλευτής. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο πλευρό του είχε ταχθεί και ο εθνικός μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.

Τα πέτρινα χρόνια

Το εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης οδήγησε τον Αντώνη Σαμαρά σε αναγκαστική και πολυετή απομόνωση. Ούτως ή άλλως, ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. δεν έχει καμιά σχέση με αυτούς που αποκαλούμε «κοσμικούς». Ακόμα και ως υπουργός Εξωτερικών, όταν ήταν αναγκασμένος να παραβρεθεί σε κάποια δεξίωση, αναζητούσε την ευκαιρία να την… κοπανήσει. Από τα φωτεινά σαλόνια προτιμούσε ένα απομονωμένο τραπέζι στους «Διόσκουρους» του Παλαιού Ψυχικού, όπου οι συνδαιτυμόνες του μπορούσαν να παρατηρήσουν ότι ο λιτοδίαιτος πολιτικός έχει μια γαστρονομική αδυναμία: τις πιπεριές Φλωρίνης με φέτα.

Τα χρόνια που δεν ήταν πρωταγωνιστής στην κεντρική πολιτική σκηνή, ο Α. Σαμαράς έμοιαζε περισσότερο με ψάρι έξω από το νερό. Περνούσε ατελείωτες ώρες στο ημιυπόγειο του σπιτιού του στην Κηφισιά, διαβάζοντας οικονομία, ιστορία και λογοτεχνία και σερφάροντας στα οικονομικά sites στο Ίντερνετ. Κάποια στιγμή αποφάσισε να γράψει και ένα βιβλίο. Ολοκλήρωσε κάποια κεφάλαια. Τα άλλα έμειναν να περιμένουν.

Αυτά τα χρόνια, όπως έλεγε στη συνέχεια, τον έκαναν να δει τους ανθρώπους από διαφορετική γωνία. Να ξεχωρίσει τους πραγματικούς φίλους από τους «φίλους». Οι δεύτεροι σιγά σιγά αραίωσαν και τελικά εξαφανίστηκαν. Οι πρώτοι στάθηκαν πάντα στο πλάι του. Οι λιγοστές –ούτως ή άλλως- έξοδοι ελαχιστοποιήθηκαν. Κάποια βράδια μόνον τον έβλεπαν με ολιγομελή παρέα στην «Κατσαρίνα» της Κηφισιάς. Σχεδόν πάντα ήταν μαζί του η σύζυγός του Γεωργία. Με μόνες εξαιρέσεις τις φορές που είχε να διαβάσει την κόρη τους, τη Λένα, που σήμερα σπουδάζει στο Λονδίνο, αλλά την Κυριακή κουνούσε ευτυχισμένη μια σημαία έξω από τη Ρηγίλλης, ενώ ο μικρός της αδελφός Κώστας πανηγύριζε δίπλα στη μητέρα του. Όταν οι συναντήσεις είχαν πολιτικό χαρακτήρα, έβλεπες μαζί του συχνά και τον Κώστα Μπούρα, συνεργάτη από χρόνια. Το πολιτικό του γραφείο το κρατούσαν σταθερά η Κατερίνα Σινάνογλου και η Γεωργία Γκίκα.

Εκείνα τα χρόνια οι περισσότεροι αγωνιούσαν για την επιστροφή του στη Ν.Δ. Για τις ενστάσεις και τις πιέσεις που θα προέβαλλε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ενδεχομένως και να μη σκέφτονταν καν την πιθανότητα της προεδρίας. Όχι όμως και ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτός πίστευε ότι η μέρα της επιστροφής του στη Ν.Δ. θα γινόταν αυτομάτως και το εφαλτήριο για την πορεία προς τη διεκδίκηση της προεδρίας του κόμματος. Και ήταν σίγουρος για το αποτέλεσμα!

Μετά τις πρόσφατες εκλογές, όταν ο Κώστας Καραμανλής ανακοίνωσε την απόφασή του να παραιτηθεί, άνοιξε ο δρόμος της διεκδίκησης. Ο Σαμαράς, οργανωτικά, ουσιαστικά ήταν απροετοίμαστος. Μερικοί από εκείνους οι οποίοι έσπευσαν να του δηλώσουν την υποστήριξή τους του είπαν ότι θα θεωρούσαν θρίαμβο να μπορέσει να συγκεντρώσει ποσοστό μεγαλύτερο από 40%. Ο Α. Σαμαράς τούς άκουγε χαμογελώντας και απαντούσε με βεβαιότητα: «Θα κερδίσω»!

Αποφάσισε να μιλήσει στην καρδιά των μελών της Ν.Δ. και όχι σε όλη την κοινωνία. Απέφυγε τις οξύτητες και τις αντιπαραθέσεις. Κατάφερε να δώσει όραμα σε πολλούς πληγωμένους οπαδούς της παράταξης.

Η ιστορία τον δικαίωσε. Κατόρθωσε το τέλειο come back. Ίσως γι’ αυτό από το βράδυ της Κυριακής ο στίχος του Ελύτη που του έρχεται συνέχεια στο μυαλό λέει: «Από τότε που ένας άνεμος με εμπόδισε, με όλους τους ανέμους ταξιδεύω».

Και όσο για τα άλλα, αυτά που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των 35 χρόνων παρουσίας του στην πολιτική σκηνή και κυρίως όσα ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 ημερών, όπως είπε και ο ίδιος το βράδυ της περασμένης Κυριακής, «σφουγγάρι»…

Πηγή: Παρασκευή+13