Το μουλάρι.
Τον 17ο αιώνα, καθώς σημειώνουν ξένοι περιηγητές, η Νέα Μονή αριθμούσε 100 έως 150 μοναχούς, κι έμοιαζε με μικρή πόλη. Ανάλογος ήταν και ο αριθμός των υποζυγίων για τη μεταφορά των πολλών εισοδημάτων.
Κάποτε ένας προσκυνητής από τη Μυτιλήνη παρέδωσε στον βουρδουνάρη — επιστάτη των ζώων — της Νέας Μονής ένα φορτίο λάδι για το μοναστήρι. Ο βουρδουνάρης φόρτωσε ένα μουλάρι και ξεκίνησε.
Όταν έφθασαν στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου, σε μια κακοτοπιά, το ζώο παραπάτησε και γκρεμίστηκε στο βάραθρο μέχρι το ποτάμι. Ο βουρδουνάρης, βέβαιος πώς σκοτώθηκε, δεν ασχολήθηκε περισσότερο μαζί του. Διηγήθηκε όμως στους μοναχούς το θλιβερό επεισόδιο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα κι ακούστηκαν στην πύλη της μονής χτυπήματα και χλιμιντρίσματα. Τρέχει ο πορτάρης ν' ανοίξει, και άντικρύζει το μουλάρι που είχε γκρεμιστεί. Το πιο θαυμαστό ήταν, πώς είχε φορτωμένα στην πλάτη τα τουλούμια με το λάδι ακέραια. Ο πορτάρης το έβαλε μέσα και το ξεφόρτωσε. Τότε όμως συνέβη το εξής παράδοξο: Το ζώο έπεσε αμέσως στη γη νεκρό. Είχε πια εκπληρώσει την αποστολή του.
Πηγή: http://www.athos.gr/s_articles-t_view-id_684.html
Το Άγιο Μουλάριον αφού γκρεμοτσακίστηκε μέσα στο ποτάμι, πήγε με θαυματουργό τινά τρόπο στην εξώθυρα της Μονής. Χτύπησε διακριτικά με το πόδι του "τοκ τοκ τοκ", του άνοιξαν οι καλόγεροι "Ωωω καλώς τον ημίονο του είπαν" ... "Τι κάνετε Άγιοι Γέροντες;" απάντησε αυτό "Εκπλήρωσα την αποστολή μου, ξεφορτώστε με" ... Τότε το Άγιον Μουλάριον έκαμε τον σταυρόν του και εξέπνευσεν ... Όντως ... είχε πια εκπληρώσει την αποστολήν του... Το λάδι έρευσεν ακέραιον εις τας στομάχους των καλογήρων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου