Tου Κωνσταντινου Zουλα
«Δεν είμαι θυμωμένος, είμαι θλιμμένος. Είμαι θλιμμένος που βρέθηκα εγώ το εξιλαστήριο θύμα όλων των αμαρτιών, των εγκλημάτων που γίνονται σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και εκδοτικό επίπεδο. Γιατί; Γιατί παραβίασα, λέει, το κόκκινο»... Αυτό επανελάμβανε χθες ξανά και ξανά στις συνεντεύξεις του ο Κίμωνας Κουλούρης.
Οτι η θλίψη υπερτερούσε του θυμού του και ότι από θύτης μετεβλήθη σε θύμα. Αμφισβητώντας ακόμη και τις μαρτυρίες των αστυνομικών που κατέθεσαν ότι τον κατεδίωκαν από την Μιχαλακοπούλου ώς την Βουλιαγμένης(!) μάς ζητούσε να συμπάσχουμε, θεωρώντας προφανώς ότι όλοι οι πολίτες κάποια στιγμή της ζωής μας, πατήσαμε γκάζι αντί φρένο, όταν ένας αστυνομικός μάς έγνεψε να ακινητοποιήσουμε το Ι.Χ. μας...
Αυτό που προφανώς δεν μπορεί να καταλάβει ο 70χρονος πια κ. Κουλούρης είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, με το που ακούσαμε την είδηση της σύλληψής του, αμέσως πιστέψαμε την εκδοχή της Αστυνομίας κι όχι τη δική του. Οτι δηλαδή, όταν εντέλει οι αστυνομικοί κατόρθωσαν να τον ακινητοποιήσουν, αντί να απολογηθεί που δεν είχε μαζί του ούτε ταυτότητα, ούτε ασφάλεια ούτε και δίπλωμα (κι αυτό είχε λήξει) άρχισε τα νταηλίκια και τα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε».
Οι αστυνομικοί, όμως, καθότι νεαροί δεν είχαν (ευτυχώς) την παραμικρή ιδέα για το ποιος ήταν ο Κίμωνας Κουλούρης. Και επειδή πιθανότατα δεν είχαν καν γεννηθεί το 1981, σκέφτηκα, ως αρκετά μεγαλύτερος, να τους περιγράψω με λίγα λόγια ποιον ακριβώς συνέλαβαν το βράδυ του Σαββάτου. Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, αγαπητοί μου αστυνομικοί, πρωτάκουσε τη φωνή του κ. Κουλούρη στις λαοθάλασσες του 1981. Τότε δηλαδή που μέσα σε καπνούς και αντάρες ο νεαρός τότε Κίμων εν είδει πολιτικού ντελάλη ούρλιαζε στα μικρόφωνα: «Και τώωωρα. Ο μεγάααλος οραματιστής. Ο εκφραστής των ελπίδων του λαού μας. Ο αυριανός πρωθυπουργόοος. Ο Ανδρέας Παπανδρέουουου!!!».
Η διαδρομή του κ. Κουλούρη, αγαπητοί αστυνομικοί, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει case study για το σημερινό αδιέξοδο της χώρας. Διότι, όπως παραδέχονται πια ακόμη και σύντροφοί του, «συμπυκνώνει το πώς με ολίγη πονηριά και καπατσοσύνη, περισσότερη φιλοδοξία και αυτοπεποίθηση και κυρίως δημόσιες σχέσεις, ακόμη και κάποιοι ανεπάγγελτοι τύποι σαν τον προχθεσινό συλληφθέντα, κατόρθωσαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα τα 22 από τα 30 τελευταία χρόνια. Και όλο αυτό συνέβη επειδή κατά κυριολεξία έτυχε κάποτε να γνωρίσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου»!
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Κίμωνας υπήρξε ο καλύτερος «μαθητής» του κ. Ακη Τσοχατζόπουλου που προφανώς, αγαπητοί μου αστυνομικοί, γνωρίζετε καλύτερα. Του ιδρυτού δηλαδή της πασοκικής «σχολής» «παίρνω το στομφώδες ύφος μου και αρχίζω τις φανφαροειδείς ατελείωτες παρενθετικές προτάσεις, με στόχο στο τέλος να μην θυμάται κανένας ακόμη και την ερώτηση». Ιδιον της συγκεκριμένης σχολής ήταν επίσης και η απύθμενη αμετροέπεια.
Θέλετε ένα παράδειγμα; Στην προσωπική του ιστοσελίδα του ο κ. Κουλούρης περιέγραφε τον εαυτό του ως έναν «εκ των κορυφαίων πρωταγωνιστών στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος το '60», ενώ ακόμη πιο... μετριοπαθής ήταν η περιγραφή του για τα επιτεύγματά του την περίοδο που του ανατέθηκε η Γ.Γ. Αθλητισμού (1981-84). Αυτή «σφραγίστηκε» όπως έγραφε «από τη μεγάλη αναγέννηση του αθλητισμού(!)» ενώ «τη σφραγίδα της δικής του επιμονής και ταλέντου φέρουν και μεγάλα έργα υποδομής, όπως το Ολυμπιακό Στάδιο, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και δεκάδες γυμναστήρια σε όλη την Ελλάδα!» (σ.σ. θα αντιλαμβάνεσθε το μέγεθος της υπερβολής αγαπητοί μου αστυνομικοί)
Τοποτηρητής των λαϊκών
Την καπατσοσύνη του Κίμωνα επιβεβαιώνει η άριστη σχέση που είχε πάντα με τα μίντια. Καθότι ασυγχώρητα ωραιοπαθής, μάλιστα, κάποτε έφτασε στο σημείο να βολιδοσκοπεί ακόμη και στο da capo ποια γραβάτα (από αυτές που είχε μόλις αγοράσει) ήταν η ενδεδειγμένη για τη βραδινή του εμφάνιση, ενώ ενδεικτικό γεγονός και των πολιτικών χαμαιλεοντικών του μεταλλάξεων είναι ότι από υπαρχηγός του Ακη βρέθηκε ακόμη και υπουργός του Σημίτη.
Ηταν λίγο πριν από τις εκλογές του 2004 όταν ο τότε πρωθυπουργός σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να κατευνάσει την οργή των πολιτών, τοποθέτησε τον Κίμωνα ως τοποτηρητή των λαϊκών αγορών για να καταπολεμήσει την ακρίβεια και ο τελευταίος χρησιμοποιούσε ως προεκλογικό του σύνθημα «στηρίζω Κουλούρη, να πέσει το αγγούρι» (σ.σ. τι έχουμε ζήσει αλήθεια...).
Ε, λοιπόν, κ. Κουλούρη εσείς μπορεί να αισθάνεστε θλιμμένος, αλλά αυτό που δεν έχετε καθόλου καταλάβει είναι ότι εμείς πια είμαστε όχι απλώς θυμωμένοι, αλλά έξαλλοι. Κυρίως με τους εαυτούς μας που τόσα χρόνια εθελοτυφλούσαμε μπροστά στο προεξοφλημένο αδιέξοδο που θα προέκυπτε στη χώρα, όταν ασυνείδητα και παρασυρμένοι από την ευμάρεια των δανεικών ψηφίζαμε εσάς και τους ομοίους σας.
Γι' αυτό και στον αντίποδα αγαπητοί μας αστυνομικοί, με εσάς όχι μόνον είμαστε υπερήφανοι που τον συλλάβατε, αλλά θέλουμε να ελπίζουμε ότι το ίδιο θα πράττετε στο εξής ακόμη και με τους πολιτικούς που αναγνωρίζετε...
Πηγή: Καθημερινή
«Δεν είμαι θυμωμένος, είμαι θλιμμένος. Είμαι θλιμμένος που βρέθηκα εγώ το εξιλαστήριο θύμα όλων των αμαρτιών, των εγκλημάτων που γίνονται σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και εκδοτικό επίπεδο. Γιατί; Γιατί παραβίασα, λέει, το κόκκινο»... Αυτό επανελάμβανε χθες ξανά και ξανά στις συνεντεύξεις του ο Κίμωνας Κουλούρης.
Οτι η θλίψη υπερτερούσε του θυμού του και ότι από θύτης μετεβλήθη σε θύμα. Αμφισβητώντας ακόμη και τις μαρτυρίες των αστυνομικών που κατέθεσαν ότι τον κατεδίωκαν από την Μιχαλακοπούλου ώς την Βουλιαγμένης(!) μάς ζητούσε να συμπάσχουμε, θεωρώντας προφανώς ότι όλοι οι πολίτες κάποια στιγμή της ζωής μας, πατήσαμε γκάζι αντί φρένο, όταν ένας αστυνομικός μάς έγνεψε να ακινητοποιήσουμε το Ι.Χ. μας...
Αυτό που προφανώς δεν μπορεί να καταλάβει ο 70χρονος πια κ. Κουλούρης είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, με το που ακούσαμε την είδηση της σύλληψής του, αμέσως πιστέψαμε την εκδοχή της Αστυνομίας κι όχι τη δική του. Οτι δηλαδή, όταν εντέλει οι αστυνομικοί κατόρθωσαν να τον ακινητοποιήσουν, αντί να απολογηθεί που δεν είχε μαζί του ούτε ταυτότητα, ούτε ασφάλεια ούτε και δίπλωμα (κι αυτό είχε λήξει) άρχισε τα νταηλίκια και τα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε».
Οι αστυνομικοί, όμως, καθότι νεαροί δεν είχαν (ευτυχώς) την παραμικρή ιδέα για το ποιος ήταν ο Κίμωνας Κουλούρης. Και επειδή πιθανότατα δεν είχαν καν γεννηθεί το 1981, σκέφτηκα, ως αρκετά μεγαλύτερος, να τους περιγράψω με λίγα λόγια ποιον ακριβώς συνέλαβαν το βράδυ του Σαββάτου. Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, αγαπητοί μου αστυνομικοί, πρωτάκουσε τη φωνή του κ. Κουλούρη στις λαοθάλασσες του 1981. Τότε δηλαδή που μέσα σε καπνούς και αντάρες ο νεαρός τότε Κίμων εν είδει πολιτικού ντελάλη ούρλιαζε στα μικρόφωνα: «Και τώωωρα. Ο μεγάααλος οραματιστής. Ο εκφραστής των ελπίδων του λαού μας. Ο αυριανός πρωθυπουργόοος. Ο Ανδρέας Παπανδρέουουου!!!».
Η διαδρομή του κ. Κουλούρη, αγαπητοί αστυνομικοί, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει case study για το σημερινό αδιέξοδο της χώρας. Διότι, όπως παραδέχονται πια ακόμη και σύντροφοί του, «συμπυκνώνει το πώς με ολίγη πονηριά και καπατσοσύνη, περισσότερη φιλοδοξία και αυτοπεποίθηση και κυρίως δημόσιες σχέσεις, ακόμη και κάποιοι ανεπάγγελτοι τύποι σαν τον προχθεσινό συλληφθέντα, κατόρθωσαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα τα 22 από τα 30 τελευταία χρόνια. Και όλο αυτό συνέβη επειδή κατά κυριολεξία έτυχε κάποτε να γνωρίσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου»!
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Κίμωνας υπήρξε ο καλύτερος «μαθητής» του κ. Ακη Τσοχατζόπουλου που προφανώς, αγαπητοί μου αστυνομικοί, γνωρίζετε καλύτερα. Του ιδρυτού δηλαδή της πασοκικής «σχολής» «παίρνω το στομφώδες ύφος μου και αρχίζω τις φανφαροειδείς ατελείωτες παρενθετικές προτάσεις, με στόχο στο τέλος να μην θυμάται κανένας ακόμη και την ερώτηση». Ιδιον της συγκεκριμένης σχολής ήταν επίσης και η απύθμενη αμετροέπεια.
Θέλετε ένα παράδειγμα; Στην προσωπική του ιστοσελίδα του ο κ. Κουλούρης περιέγραφε τον εαυτό του ως έναν «εκ των κορυφαίων πρωταγωνιστών στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος το '60», ενώ ακόμη πιο... μετριοπαθής ήταν η περιγραφή του για τα επιτεύγματά του την περίοδο που του ανατέθηκε η Γ.Γ. Αθλητισμού (1981-84). Αυτή «σφραγίστηκε» όπως έγραφε «από τη μεγάλη αναγέννηση του αθλητισμού(!)» ενώ «τη σφραγίδα της δικής του επιμονής και ταλέντου φέρουν και μεγάλα έργα υποδομής, όπως το Ολυμπιακό Στάδιο, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και δεκάδες γυμναστήρια σε όλη την Ελλάδα!» (σ.σ. θα αντιλαμβάνεσθε το μέγεθος της υπερβολής αγαπητοί μου αστυνομικοί)
Τοποτηρητής των λαϊκών
Την καπατσοσύνη του Κίμωνα επιβεβαιώνει η άριστη σχέση που είχε πάντα με τα μίντια. Καθότι ασυγχώρητα ωραιοπαθής, μάλιστα, κάποτε έφτασε στο σημείο να βολιδοσκοπεί ακόμη και στο da capo ποια γραβάτα (από αυτές που είχε μόλις αγοράσει) ήταν η ενδεδειγμένη για τη βραδινή του εμφάνιση, ενώ ενδεικτικό γεγονός και των πολιτικών χαμαιλεοντικών του μεταλλάξεων είναι ότι από υπαρχηγός του Ακη βρέθηκε ακόμη και υπουργός του Σημίτη.
Ηταν λίγο πριν από τις εκλογές του 2004 όταν ο τότε πρωθυπουργός σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να κατευνάσει την οργή των πολιτών, τοποθέτησε τον Κίμωνα ως τοποτηρητή των λαϊκών αγορών για να καταπολεμήσει την ακρίβεια και ο τελευταίος χρησιμοποιούσε ως προεκλογικό του σύνθημα «στηρίζω Κουλούρη, να πέσει το αγγούρι» (σ.σ. τι έχουμε ζήσει αλήθεια...).
Ε, λοιπόν, κ. Κουλούρη εσείς μπορεί να αισθάνεστε θλιμμένος, αλλά αυτό που δεν έχετε καθόλου καταλάβει είναι ότι εμείς πια είμαστε όχι απλώς θυμωμένοι, αλλά έξαλλοι. Κυρίως με τους εαυτούς μας που τόσα χρόνια εθελοτυφλούσαμε μπροστά στο προεξοφλημένο αδιέξοδο που θα προέκυπτε στη χώρα, όταν ασυνείδητα και παρασυρμένοι από την ευμάρεια των δανεικών ψηφίζαμε εσάς και τους ομοίους σας.
Γι' αυτό και στον αντίποδα αγαπητοί μας αστυνομικοί, με εσάς όχι μόνον είμαστε υπερήφανοι που τον συλλάβατε, αλλά θέλουμε να ελπίζουμε ότι το ίδιο θα πράττετε στο εξής ακόμη και με τους πολιτικούς που αναγνωρίζετε...
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου