ΚΑΤΕΘΕΣΑΝ ΑΙΤΗΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ ΜΕ ΝΟΜΙΜΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
Το τοπικό συμβούλιο Μέγα Πιστού βρέθηκε σε δίλημμα κι αρνήθηκε να δώσει άδεια εκσκαφής «για να μην δημιουργηθούν προβλήματα»…
Θα μείνουν τελικά οι λίρες θαμμένες και φυσικά όλη η παραφιλολογία που ισχύει στις ιστορίες αυτές
Μία ιστορία ιδιαίτερη, αλλά όχι πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της Ροδόπης, όπου τελικά το κυνήγι χαμένου θησαυρού είναι αγαπημένη ενασχόληση για πολλούς, ανέδειξε πρόσφατη συνεδρίαση του συμβουλίου της τοπικής κοινότητας Μέγα Πιστού του Δήμου Ιάσμου. Εκεί έγινε γνωστό το ενδιαφέρον τριών ατόμων για αναζήτηση θησαυρού στο ίδιο όμως οικόπεδο. Συγκεκριμένα κατατέθηκαν τρεις αιτήσεις από κατοίκους τριών διαφορετικών οικισμών, με τις οποίες ζητούνταν η θετική γνωμοδότηση του τοπικού συμβουλίου ως προς την εκσκαφή.
Η επίμαχη συνεδρίαση του τοπικού συμβουλίου πραγματοποιήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου στο κοινοτικό κατάστημα του Σώστη, όπου διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νόμιμη απαρτία, καθόσον σε σύνολο τριών μελών βρέθηκαν παρόντες τρεις , δηλαδή, ο πρόεδρος Κύρου Σαδίκ Ταιφούν και τα μέλη Μουσταφά Μουσταφά και Χασάν Χουσείν, ενώ στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και ο υπάλληλος του Δήμου Ελευθέριος Τσολάκης, για την τήρηση των πρακτικών.
Ο πρόεδρος εισηγούμενος το πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης, έκανε γνωστό ότι υπάρχουν 3 αιτήσεις και συγκεκριμένα η υπ’ αριθ. 836/2012, του Συμεών Μπέλου του Σταύρου, κατοίκου Ξυλαγανής, η υπ’ αριθ. 835/2012, του Ιμπραϊμ Σαλή του Ισμαήλ, κατοίκου Φωλιάς και η υπ’ αριθ. 1222/2012, του Φατήχ Γκαλήπ του Ιζέτ, κατοίκου Πόρπης, με τις οποίες οι αναφερόμενοι, ζητούσαν σχετική άδεια από τον Δήμο Ιάσμου, εκσκαφής για ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού, σε συγκεκριμένο χέρσο κοινοτικό αγροτεμάχιο, εκτάσεως 5.872 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στην κτηματική περιοχή αναδασμού του οικισμού Μέγα Πιστού.
Τα μέλη του τοπικού συμβουλίου καλούνταν με απόφασή τους δώσουν τη σύμφωνη γνώμη για την χορήγηση αδείας εκσκαφής για ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού. Το τοπικό συμβούλιο όμως προφανώς για να μην δυσαρεστήσει κάποιον έλαβε ομόφωνα αρνητική απόφαση την οποία αιτιολόγησε ως εξής: «Δεν συμφωνούμε, δηλαδή δεν γνωμοδοτούμε θετικά για την χορήγηση αδείας εκσκαφής για ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού, στο υπ’ αριθ. 303 χέρσο κοινοτικό αγροτεμάχιο, εκτάσεως 5.872 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στην κτηματική περιοχή αναδασμού του οικισμού Μέγα Πιστού, διότι υπάρχουν τρεις ξεχωριστές αιτήσεις από διαφορετικά άτομα, τα οποία ζητούν το ίδιο πράγμα, και πιθανόν να δημιουργηθούν προβλήματα».
Το κυνήγι κρυμμένων θησαυρών σε αγροτικές και όχι μόνο περιοχές της Ροδόπης είναι μία προσφιλής συνήθεια και πολλές φορές αυτοσκοπός, για πολλούς που πιστεύουν στους θρύλους, σύμφωνα με τους οποίους υπάρχουν θαμμένοι θησαυροί από την αρχαιότητα (κτερίσματα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας), από την Τουρκοκρατία (χρυσά νομίσματα και πολύτιμα πετράδια) και από τη γερμανική κατοχή και τον ελληνικό εμφύλιο (χρυσός και λίρες). Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1934 μέχρι σήμερα, στο νομό Ροδόπης έχουν καταγραφεί 268 επίσημες απόπειρες ανεύρεσης θησαυρού. Εξ αυτών τελεσφόρησε μόνο μία, τον Απρίλιο του 1998, στο χωριό του Κοπτερού.
Χαμένους θησαυρούς μπορεί να αναζητήσει ο καθένας, νόμιμα βάσει του νόμου 6.133/1934. Και υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες: Η πρώτη αφορά τις λίρες και τις ράβδους χρυσού. Σε αυτή την περίπτωση ο καταδείκτης που θα φέρει στο φως τον θησαυρό, αμείβεται με το 50% της αξίας του σε σύγχρονο νόμισμα, και το υπόλοιπο 50% το καρπώνεται το κράτος. Η δεύτερη αφορά τα αρχαία ευρήματα. Σε αυτή την περίπτωση, τα ανευρεθέντα παραδίδονται στις αρχαιολογικές υπηρεσίες, και κατόπιν κοστολόγησής τους από το Υπουργείο Πολιτισμού, ο καταδείκτης δικαιούται από το 1/3 έως το 1/2 της αξίας τους.
Πάντως στην περίπτωση των τριών κατοίκων η εκσκαφή θα γινόταν με όλα όσα προβλέπει ο Νόμος, καθώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παράνομων εκσκαφών αναζήτησης χρυσού που έχουν καταγραφεί στο νομό Ροδόπης. Το τι θα κάνουν οι αιτούντες μετά τη σχετική απαγόρευση είναι ένα ζήτημα.
Δήμητρα Συμεωνίδου
Πηγή: Χρόνος
Το τοπικό συμβούλιο Μέγα Πιστού βρέθηκε σε δίλημμα κι αρνήθηκε να δώσει άδεια εκσκαφής «για να μην δημιουργηθούν προβλήματα»…
Θα μείνουν τελικά οι λίρες θαμμένες και φυσικά όλη η παραφιλολογία που ισχύει στις ιστορίες αυτές
Μία ιστορία ιδιαίτερη, αλλά όχι πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της Ροδόπης, όπου τελικά το κυνήγι χαμένου θησαυρού είναι αγαπημένη ενασχόληση για πολλούς, ανέδειξε πρόσφατη συνεδρίαση του συμβουλίου της τοπικής κοινότητας Μέγα Πιστού του Δήμου Ιάσμου. Εκεί έγινε γνωστό το ενδιαφέρον τριών ατόμων για αναζήτηση θησαυρού στο ίδιο όμως οικόπεδο. Συγκεκριμένα κατατέθηκαν τρεις αιτήσεις από κατοίκους τριών διαφορετικών οικισμών, με τις οποίες ζητούνταν η θετική γνωμοδότηση του τοπικού συμβουλίου ως προς την εκσκαφή.
Η επίμαχη συνεδρίαση του τοπικού συμβουλίου πραγματοποιήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου στο κοινοτικό κατάστημα του Σώστη, όπου διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νόμιμη απαρτία, καθόσον σε σύνολο τριών μελών βρέθηκαν παρόντες τρεις , δηλαδή, ο πρόεδρος Κύρου Σαδίκ Ταιφούν και τα μέλη Μουσταφά Μουσταφά και Χασάν Χουσείν, ενώ στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και ο υπάλληλος του Δήμου Ελευθέριος Τσολάκης, για την τήρηση των πρακτικών.
Ο πρόεδρος εισηγούμενος το πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης, έκανε γνωστό ότι υπάρχουν 3 αιτήσεις και συγκεκριμένα η υπ’ αριθ. 836/2012, του Συμεών Μπέλου του Σταύρου, κατοίκου Ξυλαγανής, η υπ’ αριθ. 835/2012, του Ιμπραϊμ Σαλή του Ισμαήλ, κατοίκου Φωλιάς και η υπ’ αριθ. 1222/2012, του Φατήχ Γκαλήπ του Ιζέτ, κατοίκου Πόρπης, με τις οποίες οι αναφερόμενοι, ζητούσαν σχετική άδεια από τον Δήμο Ιάσμου, εκσκαφής για ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού, σε συγκεκριμένο χέρσο κοινοτικό αγροτεμάχιο, εκτάσεως 5.872 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στην κτηματική περιοχή αναδασμού του οικισμού Μέγα Πιστού.
Τα μέλη του τοπικού συμβουλίου καλούνταν με απόφασή τους δώσουν τη σύμφωνη γνώμη για την χορήγηση αδείας εκσκαφής για ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού. Το τοπικό συμβούλιο όμως προφανώς για να μην δυσαρεστήσει κάποιον έλαβε ομόφωνα αρνητική απόφαση την οποία αιτιολόγησε ως εξής: «Δεν συμφωνούμε, δηλαδή δεν γνωμοδοτούμε θετικά για την χορήγηση αδείας εκσκαφής για ανεύρεση κρυμμένου θησαυρού, στο υπ’ αριθ. 303 χέρσο κοινοτικό αγροτεμάχιο, εκτάσεως 5.872 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στην κτηματική περιοχή αναδασμού του οικισμού Μέγα Πιστού, διότι υπάρχουν τρεις ξεχωριστές αιτήσεις από διαφορετικά άτομα, τα οποία ζητούν το ίδιο πράγμα, και πιθανόν να δημιουργηθούν προβλήματα».
Το κυνήγι κρυμμένων θησαυρών σε αγροτικές και όχι μόνο περιοχές της Ροδόπης είναι μία προσφιλής συνήθεια και πολλές φορές αυτοσκοπός, για πολλούς που πιστεύουν στους θρύλους, σύμφωνα με τους οποίους υπάρχουν θαμμένοι θησαυροί από την αρχαιότητα (κτερίσματα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας), από την Τουρκοκρατία (χρυσά νομίσματα και πολύτιμα πετράδια) και από τη γερμανική κατοχή και τον ελληνικό εμφύλιο (χρυσός και λίρες). Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1934 μέχρι σήμερα, στο νομό Ροδόπης έχουν καταγραφεί 268 επίσημες απόπειρες ανεύρεσης θησαυρού. Εξ αυτών τελεσφόρησε μόνο μία, τον Απρίλιο του 1998, στο χωριό του Κοπτερού.
Χαμένους θησαυρούς μπορεί να αναζητήσει ο καθένας, νόμιμα βάσει του νόμου 6.133/1934. Και υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες: Η πρώτη αφορά τις λίρες και τις ράβδους χρυσού. Σε αυτή την περίπτωση ο καταδείκτης που θα φέρει στο φως τον θησαυρό, αμείβεται με το 50% της αξίας του σε σύγχρονο νόμισμα, και το υπόλοιπο 50% το καρπώνεται το κράτος. Η δεύτερη αφορά τα αρχαία ευρήματα. Σε αυτή την περίπτωση, τα ανευρεθέντα παραδίδονται στις αρχαιολογικές υπηρεσίες, και κατόπιν κοστολόγησής τους από το Υπουργείο Πολιτισμού, ο καταδείκτης δικαιούται από το 1/3 έως το 1/2 της αξίας τους.
Πάντως στην περίπτωση των τριών κατοίκων η εκσκαφή θα γινόταν με όλα όσα προβλέπει ο Νόμος, καθώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παράνομων εκσκαφών αναζήτησης χρυσού που έχουν καταγραφεί στο νομό Ροδόπης. Το τι θα κάνουν οι αιτούντες μετά τη σχετική απαγόρευση είναι ένα ζήτημα.
Δήμητρα Συμεωνίδου
Πηγή: Χρόνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου