Εμμανουήλ Φ. Ζαμπέτας
Οι χώρες του Άξονα, είχαν την δυνατότητα και ισχύ να εκδίδουν, ως κατακτητές, χρήμα, πράγμα το οποίο έκαναν.
Όμως, με την συμφωνία της Ρώμης την 14η Μαίου 1942, "συναρμολογήθηκε" δάνειο για τα επιπλέον των εξόδων κατοχής ποσά, τα οποία οι αρχές κατοχής θα έπαιρναν απο την Τράπεζα της Ελλάδος.
Συγκεκριμένα, η Τράπεζα της Ελλάδος υποχρεώθηκε να δανείζει εικοσιπέντε (25) εκατομμύρια γερμανικά μάρκα μηνιαίως στις αρχές κατοχής, καθ' όλη την διάρκεια της.
Το συνολικό δάνειο, εκπεφρασμένο σε δολλάρια, σύμφωνα με τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, το 1995, ανήρχετο στο ποσόν των 3,5 δισσεκατομμυρίων.
Ο ίδιιος, ανατοκίζοντας το ποσόν αυτό με τον εύλογο τόκο του 3%, υπολόγισε την αξία του δανείου στα περίπου 13 δισεκατομμύρια δολλάρια το 1995.
Το δάνειο αυτό, το οποίο είναι ξεχωριστό ως απαίτηση απο τις οποιεσδήποτε πολεμικές αποζημειώσεις από μέρους της Γερμανίας, ουδέποτε εξοφλήθη. Ο λόγος για αυτή την καθυστέρηση ήταν η διάσπαση της Γερμανίας από τους συμμάχους, μεταπολεμικά, και έλλειψης του νομικού προσώπου υπεύθυνου για αυτό. Κατά καιρούς έχουν γίνει αναφορές στο συγκεκριμένο δάνειο αλλά οι κυβερνήσεις της Ελλάδος και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας απέφευγαν την άμεση ενασχόληση με την εκκρεμότητα.
Η μεγάλη ευκαιρία για την Ελληνική πλευρά να επιτύχει οριστική λύση του "θέματος", εχάθη όταν το 1990 η Γερμανία επανενώθηκε και η συμφωνία 4+2 που παραχώρησε στην Γερμανία τα κυριαρχικά της δικαιώματα υπεγράφη ως "Συμφωνία" και όχι ως "Συνθήκη" Ειρήνης.
Η Σοβιετική Ένωση συναίνεσε ως μέρος των τεσσάρων στη διαδικασία, επειδή της προσεφέρθησαν, διμερώς, οικονομικά ανταλλάγματα, ενώ η Πολωνία η οποία έσπευσε, αν και μη συμμετέχουσα στους 4+2, να εκφράσει αντιρρήσεις, απέσπασε, και αυτή, στην συνεδρίαση των 4+2 της 17/7/1990 οικονομικά ανταλλάγματα απο την Γερμανία.
Η τότε Ελληνική κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έθεσε το ζήτημα, με αποτέλεσμα η χώρα να εξακολουθεί και σήμερα να μην έχει αποζημειωθεί για το εν λόγω δάνειο και η Γερμανία να ισχυρίζεται πως το θέμα δεν υφίσταται πλέον.
Αλήθεια, οι πολιτικοί μας, οι οποίοι συνδιαλέγονται καθημερινώς με τους γερμανούς ομολόγους τους, γιατί αποφεύγουν να το θίξουν ??
Τα σχόλια και συμπεράσματα δικά σας.
Πηγή: elpidablog
Οι χώρες του Άξονα, είχαν την δυνατότητα και ισχύ να εκδίδουν, ως κατακτητές, χρήμα, πράγμα το οποίο έκαναν.
Όμως, με την συμφωνία της Ρώμης την 14η Μαίου 1942, "συναρμολογήθηκε" δάνειο για τα επιπλέον των εξόδων κατοχής ποσά, τα οποία οι αρχές κατοχής θα έπαιρναν απο την Τράπεζα της Ελλάδος.
Συγκεκριμένα, η Τράπεζα της Ελλάδος υποχρεώθηκε να δανείζει εικοσιπέντε (25) εκατομμύρια γερμανικά μάρκα μηνιαίως στις αρχές κατοχής, καθ' όλη την διάρκεια της.
Το συνολικό δάνειο, εκπεφρασμένο σε δολλάρια, σύμφωνα με τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, το 1995, ανήρχετο στο ποσόν των 3,5 δισσεκατομμυρίων.
Ο ίδιιος, ανατοκίζοντας το ποσόν αυτό με τον εύλογο τόκο του 3%, υπολόγισε την αξία του δανείου στα περίπου 13 δισεκατομμύρια δολλάρια το 1995.
Το δάνειο αυτό, το οποίο είναι ξεχωριστό ως απαίτηση απο τις οποιεσδήποτε πολεμικές αποζημειώσεις από μέρους της Γερμανίας, ουδέποτε εξοφλήθη. Ο λόγος για αυτή την καθυστέρηση ήταν η διάσπαση της Γερμανίας από τους συμμάχους, μεταπολεμικά, και έλλειψης του νομικού προσώπου υπεύθυνου για αυτό. Κατά καιρούς έχουν γίνει αναφορές στο συγκεκριμένο δάνειο αλλά οι κυβερνήσεις της Ελλάδος και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας απέφευγαν την άμεση ενασχόληση με την εκκρεμότητα.
Η μεγάλη ευκαιρία για την Ελληνική πλευρά να επιτύχει οριστική λύση του "θέματος", εχάθη όταν το 1990 η Γερμανία επανενώθηκε και η συμφωνία 4+2 που παραχώρησε στην Γερμανία τα κυριαρχικά της δικαιώματα υπεγράφη ως "Συμφωνία" και όχι ως "Συνθήκη" Ειρήνης.
Η Σοβιετική Ένωση συναίνεσε ως μέρος των τεσσάρων στη διαδικασία, επειδή της προσεφέρθησαν, διμερώς, οικονομικά ανταλλάγματα, ενώ η Πολωνία η οποία έσπευσε, αν και μη συμμετέχουσα στους 4+2, να εκφράσει αντιρρήσεις, απέσπασε, και αυτή, στην συνεδρίαση των 4+2 της 17/7/1990 οικονομικά ανταλλάγματα απο την Γερμανία.
Η τότε Ελληνική κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έθεσε το ζήτημα, με αποτέλεσμα η χώρα να εξακολουθεί και σήμερα να μην έχει αποζημειωθεί για το εν λόγω δάνειο και η Γερμανία να ισχυρίζεται πως το θέμα δεν υφίσταται πλέον.
Αλήθεια, οι πολιτικοί μας, οι οποίοι συνδιαλέγονται καθημερινώς με τους γερμανούς ομολόγους τους, γιατί αποφεύγουν να το θίξουν ??
Τα σχόλια και συμπεράσματα δικά σας.
Πηγή: elpidablog
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου