Αποσπάσματα από το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του Lawrence Durrell

...Την θυμάμαι να στέκεται μπρος από πολλαπλούς καθρέφτες και να λέει: Κοίτα! Πέντε διαφορετικές εικόνες του ίδιου αντικειμένου.

Αν ήμουν συγγραφέας θα προσπαθούσα να δώσω στους χαρακτήρες μου μια πολυδιάστατη άποψη, ένα είδος πρισματικής εικόνας.

Γιατί να μην μπορούν οι άνθρωποι να δείξουν πάνω από μια όψη την φορά...

Πιστεύω ότι οι Θεοί είναι Άνθρωποι και οι Άνθρωποι Θεοί. Εισβάλουν οι μεν στην ζωή των δε, προκειμένου να εκφράσουν την ύπαρξή τους. ο ένας μέσα από τον άλλον...

Ο Ναρούς μου είχε πει κάποτε ότι αγαπούσε την έρημο γιατί, εκεί ο άνεμος σβήνει τα χνάρια των ανθρώπων, σαν τις φλόγες των κεριών, αυτό μου φαίνεται κάνει και η πραγματικότητα. Πως λοιπόν μπορούμε να αναζητήσουμε την αλήθεια;

... O κόσμος που ζούμε είναι θεμελιωμένος σε κάτι υπερβολικά απλό για να χαρακτηριστεί ως "Συμπαντικός Νόμος" και συνάμα τόσο εύκολο να το συλλάβεις, όσο μια πράξη τρυφερότητας, απλής τρυφερότητας.

Στην αρχετυπική σχέση μεταξύ ζώου και φυτού, βροχής και εδάφους, σπόρων και δέντρου, Ανθρώπου και Θεού.